Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
20-09-2009
Zondag 20 september 2009
Hallo mijn kleine meid..
Deze morgen ben ik opgestaan om kwart voor acht,broertje Toby was alweer vroeg wakker, en dan moet ook iedereen opstaan. Omdat papa heel ziek is van zijn ingreepje amandelen,kan hij amper iemand rondom hem verdragen, en zijn mama en Toby naar opa en oma gegaan. Toen ik aankwam was opa net vertrokken met tante Heidy naar meme.. Maar oma(mijn moeke) was wel thuis.. Ik ben er blijven zitten tot 12u30,ik kan wel uren kletsen met mijn moeder over alles en nog wat. Ik vertelde oma dat ik overtijd was,en dat het 'mogelijk' is dat er weer een babytje groeit in mijn buik. Ik zal het nog zeker niet van de daken schreeuwen,want morgen kan alles al vlug weer anders zijn. Maar omdat de kans erin zit,licht ik graag mijn moeder in,en hoe zou je zelf zijn hé? Ik had ook een lastige voormiddag,gans de tijd naar het toilet heen en weer lopen,van het minste ik voelde gaan kijken of ik iets zag wat dan ook op menstruatie kon lijken,maar niets.. Heb ik nu dan toch chance?ben ik weer zo vlug zwanger?of stellen ze het gewoon even uit? Ik zou graag hebben dat als het niet zo is,mijn lichaam niet de zot met mij houd,en mij nu de waarheid toont. Ik kan zo morgen een test halen,dat het helemaal niet zo is ook. Ik denk dat ik nog even ga afwachten,als is het niet aan te raden van de dokter,ik moet bij alles snel handelen en zeker direct afspraken maken met de nodige artsen,zodat zij op tijd en stond bij mij zullen zijn voor de testen. Ah ik zal nog niet dromen,ik zal eerst zien of alles in orde is. Ik moet wel zeggen dat ik heel rare dingen voel aan mijn lichaam en dat ik mij niet honderd procent voel. Ik heb erg veel pijn in mijn buik,meer mijn baarmoeder,en heb het gevoel dat er iets gaande is hier van onder. Ik weet dat ik al gans de week rare dingen voel,maar vandaag was het iets sterker,en was het alsof ik beter in mijn bed had blijven liggen,en had ik dat maar kunnen doen,was de keuze vandaag vlug gemaakt. In ieder geval blijf ik je op de hoogte houden van mijn doen en laten. Misschien hoop je stiekem wel mee voor en broertje of een zusje voor jou en Toby. Op het werk zullen ze allemaal heel optimistisch zijn als ze horen dat ik nog niet ongesteld ben. Ik had gisteren al een smsje van Kimmie om te vragen of ik ze al had,en toen ik antwoordde neen,zei ze ah sjiek.. :lol: iedereen hoopt natuurlijk op positief nieuws n ons leven.
Om van iets anders te spreken,mama heeft dus iets laten maken van jou voor oma,ik heb haar dat dus vandaag verteld,maar heb niet gezegd hoe het eruit ziet,en wat het ongeveer zal zijn. Ik zie wel dat ze straalt als het over een kadotje gaat die van jou zal komen. Voor de eerste keer sinds lange tijd heb ik ook over jou kunnen praten met oma,en gisteren met opa(mijn vader) op msn dan wel. Hij zei dat het niet is omdat ze niet van je praten dat zij jouw vergeten zijn. Ik heb hem ook gezegd dat ik dat wel begrijp en dat ook wel weet. Ik voelde dat het echt niet goed gaat,en dat zij jouw verlies geen plaatsje kunnen geven. Ook zij hebben het moeilijk dat tante Wendy(mijn zus)terug zwanger is,ze zijn wel heel blij, maar een verlies verwerken terwijl er een nieuw babytje bij komt,is nogal moeilijk. Toch kan tante daar niks aan doen,en gaat haar leven ook verder. Opa en Oma zullen dit wel plaatsen als de baby er is. Ik kan het wel begrijpen als ze op dat moment bij de bevalling in maart een keertje zullen slikken. Want dan pas worden we allemaal opnieuw geconfronteerd met iets wat wij allen verloren hebben. In ieder geval,ik weet dat opa het zeer moeilijk heeft en ik weet ook niet hoe hij het kan plaatsen. Het zal tijd en tranen kosten. Ik had graag een foto op mijn website geplaatst van het kadotje,pas als ik het in handen heb,zal ik het plaatsen op mijn blogje.
Ondertussen ben ik nu terug thuis.Met papa gaat het nog steeds niet goed,drie kilo afgevallen in drie dagen, en een flinke verkoudheid,zweten en hoesten,voelt hij zich heel zwakjes en echt niet goed. Ik kan amper iets voor hem doen,want een ventje die pijn heeft is als een kindje.. Ik kan hem maar rust voorschrijven en het respecteren dat ik er maar kan zijn voor hem als hij iets vraagt. Voor de rest heb ik niks gedaan dit weekend,ik had voorzien veel rust te nemen omdat ik ook als gans de week ziek ben, en dat heb ik ook grotendeels gedaan,of het nu hier was of bij oma is hetzelfde,maar ik heb alleszins niet veel gedaan. Ik heb ook geen energie om iets te doen,beetje strijken en stofzuigen,vlug een dweileke en dat was het dan. Morgen is het terug werkdag,en eerlijk gezegd ben ik wel blij,voel me de helft minder ziek en je kweekt ook meer energie als je iets moet doen die van moeten is. We naderen intussen wel heel vlug de bevallingsdatum,en op die dag zal ik dan ook uitgbreid huilen. Ik heb dat voorzien en zal dat ook gaan doen,dat hoort nu eenmaal bij een rouwproces. Ik weet ook dat ik die dag niet te spreken zal zijn,maar als iedereen ervan op de hoogte is,zullen ze mij dan wel met rust laten. Alhoewel ik daar geen last van heb. Ik heb nog niet zozeer en zo vlug last van iemand. Zo,ik zal je nu wat laten ik hoop dat jij een beetje jouw weg vind hier boven,en dat je weet dat ik elke dag nog aan je denk, en dat mijn keeltje toesnoert als ik over je praat. Ik hoop dat je voor altijd zal weten dat ik van je hou,en dat wij Toby laten opgroeien met de gedachte dat ook hij een zusje heeft die Zoë heet. Hij zal altijd een deeltje van jou kunnen zien,en wij zullen met plezier later vertellen hoe de vork in de steel zit, want hoe dan ook,jij blijft ons tweede kindje,en ik zal jou herinneringen blijven koesteren,net zoals mijn blogje hier voor jou. Al zijn het maar kleine deeltjes die ik kan schrijven,ik doe toch iets voor jou... Ik hoop gewoon dat ik de pijn die ik nu voel voor jou iets kan laten verzachten,want iemand dierbaars verliezen zoals je eigen babytje,pakt toch een groot deel van mijn leven weg. Het heeft niet alleen mij een leeg gevoel gegeven,het heeft mij gekraakt,gebroken heel diep van binnen. En daardoor ben ik ook niet meer de Brenda die ik was. En ik zou heel graag terug op zoek gaan naar mijn ik,want ik mis die persoon ongelooflijk. Je mag je zeker niet schuldig gaan voelen,want dit alles heb jij niet veroorzaakt,het is gewoon mijn dochtertje die er nu bijna had geweest dat ik zo verschrikkelijk mis. Mijn kindje,ik heb alles van jou bewaard,en kijk er elke week stiekem naar als ik er voorbij loop.. Ik mis je verschrikkelijk. Ik zou mijn leven geven als ik jou maar terug kon brengen,maar wat we nu hebben...Is onverklaarbaar moeilijk. Ik heb misschien krachten genoeg om jou te kunnen schrijven,maar ik heb geen energie meer om dit te blijven aankunnen. Ik hoop...dat ik jou ooit kan terug zien,en dan zal ik er voor altijd voor je kunnen zijn. Lieve meid,ik blijf van je houden. Mama
