Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
17-09-2009
Donderdag 17 september 2009
Hallo kleine meid,
Papa zijn amandelen zijn er sedert deze morgen uit,hij is heel ziekjes en verblijft vanavond in het ziekenhuis. Mama zal het dus alleen moeten doen vannacht,ik kan heel moeilijk alleen zijn na het verlies van jou mijn meisje. Hoe dan ook zal ik het wel overleven om eens alleen te zijn,en wie weet komen er ooit nog dagen,en dan zal ik het ok moeten redden. Ik voel wel dat ik heel emotioneel ben,en dat ik in het naar huis rijden daarstraks een dipje had.. Ik moest opeens zo wenen,en ik kreeg geen lucht meer.. Broertje Toby maakte zich zelf los uit zijn gordel en kwam naast mij zitten, alsof hij wist wat ik voelde en dacht..hij nam mijn hand vast en gaf mij een flinke zoen. Het deed mij zo deugd om de warmte van mijn zoontje te voelen,en anderzijds miste ik zo het handje van jou mijn kleine meid,ik heb nog zo sterk jou gezichtje in mijn geheugen, en ik hoop dat deze nooit vervaagt. Ik heb het zeer moeilijk met het aanvaarden van mensen die mij zo in de steek laten, en vind het zo verschrikkelijk erg voor mijn vader,jouw opa dat hij zo veel verdriet heeft om jou en dat ik hem helemaal niet kan helpen in dit,mijn verdriet is allereerst nog veel te vers,en ik beschik niet over de middelen om een ander te helpen,daar ik zelf niet sterk genoeg ben . Ik kan mijn vader maar deze raad geven en dat is,hou je vast aan de gedachte dat ze er was, en dat ze heel graag bij jou had willen spelen en zijn. Ze is er nu eenmaal niet meer,en ook wij zullen haar niet meer zien opgroeien en lachen. Het is een groot verlies,maar ik ben er van overtuigd dat zij jou toe lacht hier boven in de hemel. Neem er vrede mee dat zij het leven hier op deze planeet niet kon leiden, en dat zij daarboven als een engel schittert in haar velletje. Meer dan dit kan ik niet zeggen,want ik begrijp het ook soms niet en ik kan het ook niet echt aanvaarden,maar zo is het leven ik hoop voor jou dat je het een plaatsje kan geven in je hart,en als er tranen vloeien ,hou ze dan niet tegen gun haar die traantjes,das het enige wat wij kunnen doen voor haar. De pijn die je voelt is nu ondraaglijk,maar ooit zal ook deze een plaats in je leven krijgen,en ook voor ons zal de ons ooit weer gaan schijnen,aldus dat hoop ik.
Tegenstrijdige gedachten weliswaar,want voor mij als mama...zal deze pijn nooit overgaan. ik mis je kleine meid,wat heb ik jou aangedaan en mezelf als ik de klok kon terug draaien,dan had ik je gehouden,eerlijk waar Ik zal het hier maar bij laten, ik kan even niet meer schrijven dada
