Er is binnenkort een familiefeestje voor meme haar verjaardag..
Ik heb besloten er niet naar toe te gaan..
Toen ik net bevallen was van jou mijn engeltje heb ik heel pijnlijke reacties gekregen,
ik stelde het ook zeer op prijs als familie en vrienden mij een kaartje schreven,of mij een smsje stuurden.
Ik kreeg van alles en iedereen een hart onder de riem,maar van mijn naaste familie
heb ik niet eens een warm woordje gekregen,en ik kan er niks aan doen,
maar ik heb daar heel veel pijn in.
Ik kan met deze reden niet naar een feest gaan waar niemand iets af weet van mijn verdriet,waar niemand heeft om mijn verlies,
waar iedereen denkt dat ik een miskraam heb gehad,en waar ze denken dat het de volgende keer wel over een leien dakje zal lopen.
Helaas ligt dit niet op mijn weg,en kunnen deze woorden mij niet beter doen voelen.
Ik kan de confrontatie met meme of tante niet aan..
En zou mezelf willen besparen van nog meer pijn,of schuldgevoel.
Ik weet dat eens ik daar ben,ik mijzelf zal moeten verdedigen over het feit dat zij zich zullen afvragen of er geen manier was
om jou toch te kunnen redden,of als er een andere oplossing was.
Ik heb er totaal geen zin in,en ik zou mezelf alleen maar meer schuldgevoelens geven,en ik heb er al meer dan genoeg.
Ik moet niet zeggen dat ik alles had gedaan,ik heb gewoon alles geprobeerd,en het leek allemaal achteraf zo zinloos.
Geen enkele test heeft ooit verbetring getoond in jou fragiele lichaampje,wij leefden gewoon op hoop dat er een mirakel zou gebeuren.
En die gebeuren enkel en alleen in goede films.
De tijd van lijden en hopen is nu wel voor bij,de tijd van vergeven en vergeten is nu aangebroken,en daar moet ik het nu maar mee doen.
Het heeft van mij een beter mens gemaakt,en bij alles wat je doet sta je nu even stil.
Ik bedoel;als jong meisje ga je nog naief door het leven,je neemt beslissingen waar je niet eens bij stil blijft staan,je denkt dat alles van zelf gaat
en je kent geen gevaren.
Het beslissen over het leven van je eigen baby maakt je in je leven echt wel sterker.
Voor wie nog nooit voor hete vuren heeft gestaan,zou ik zeggen,zet je schrap voor wat kan komen,want het komt
zomaar uit het niets en je kunt het niet ontwijken.
Ik zou terug willen keren naar de tijd dat alles goed ging,dat mijn leven nog een weg zag tussen de lange wegen,
en dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken.
Het beginnen aan een zwangerschap was voor mij al heel erg ,want ik ben telkens altijd maar ziek geweest,
ik had zo lang gewacht om zwanger te zijn omdat ik op de eerst plaats carriere wou maken en altijd wou doorgroeien en doorgroeien.
Eens ik alweer een stapje hoger ging wou ik dan de grootste winkel van europa,en dan nog had ik geen zin in een baby.
Ik wou alles geven voor mijn nieuwe winkel,ik wou er zijn voor mijn team,en zou een goede filiaalbeheerdster worden.
En toen overviel mijn moederinstinct mij,het moest diect gebeuren en heel even dacht ik niet na en boem..
Ik was zwanger na een maandje proberen..
Ik was dolgelukig,maar o zo ziek..
Overgeven,niks binnen lrijgen,4 maanden lang..
Ik kon net twee weken eten binnen houden toen ik het slechte nieuws hoorde dat kleine Zoë iets had wat niet juist was.
Ik kon mijn oren niet geloven,wat zegt die nu!
Wie staat daar nu bij stil dat er nog iets kan verkeerd gaan.
En ja hoor,alles ging toen verkeerd sinds die dag,en sindsdien is er ook nooit nog iets juist gekomen.
Ik weet niet eens wat ik nu wou gaan vertellen,ik schrijf maar en ik typ gewoon wat er in mijn gedachten op komt.
Ik denk ook in flitsen aan goede dingen die er sindsdien gebeurd zijn,maar hoe dan ook..vergeet ik vlug die goede dingen.
Een mens is ingesteld om de slechte dingen te onthouden in zijn leven,de goede dingen zijn ver te zoeken.

Ik ga eerst broertje Toby in zijn bedje gaan leggen,want hij hangt halverwege uit de zetel,
ik ben direct terug kleine meid..
XXXXX
Mama