Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
08-09-2009
Dinsdag 8 september 2009
Amai..al 74 dagen geleden en lijkt alsof het gisteren was :cry: Misschien niet voor anderen,maar voor mij wel. Ik heb een goede dag achter de rug,heb goede puntjes voor mijn winkel en dat bewijst dan ook nog maar eens dat ik toch nog sterk bezig ben. En dat mijn verdriet en verlies mij niet tegen de grond heeft geduwd. Al moet ik zeggen en toegeven dat ik nu en dan toch deprie ben, maar wat niet wilt zeggen dat ik depressief ben. Het is een groot bangelijk woord,maar het schrikt mij niet af. Sowieso moet ik de depressieve dagen toch te boven komen. Ik heb vandaag ook tegen mijn regiomanager verteld dat ik het héél moeilijk heb met de ochtends.Ik sta op en moet onmiddellijk in die dagelijkse sleur geraken. En op dat moment zakt mijn wereld heel even in elkaar,en moet ik echt wel knokken om op te staan,en voor die spiegel gaan staan en zeggen; Bren dit is je dag,je moet er door! En dan verzet ik mijn gedachten op wat die dag allemaal moet gedaan zijn, en dan kan ik er door komen. Als ik niks heb gepland,en helemaal alleen ben op dat moment,en ik niet moet gaan werken, dan ben ik gans de dag verdrietig.. Zoal het liedje op mijn blog jouw ook weet te vertellen is,dat ik dit gevecht moet proberen te winnen,maar dat ik het echt niet kan. Ik probeer jou echt wel een plaatsje in mijn hart te geven,om het daar te laten verder bestaan,en het verdriet toch enigzins een positief gevoel te geven. Ik moet het gewoon leren aanvaarden dat mijn kleine dochtertje niet bij mij is. Dat ik je om medische redenen en om je eigen bestwil heb laten gaan. Later zal ik misschien zeggen,dat ik er goed heb om gedaan,maar nu kan ik het niet zeggen en wil ik het ook niet horen. Het zijn voor mij heel eenzame dagen,en ik verlang echt wel naar de mooie dingen in mijn leven. Ik vind het zo jammer dat ik zo jong al dit grote verdriet moet aan kunnen,en dat ik er nog zo lang zal moeten leren mee omgaan. Kan iemand hem dat eigenlijk inbeelden dat dit zo verschrikkelijk lastig is. Het laat mij geen moment met rust,het heeft mij getekend voor de rest van mijn dagen. Ik ben toch heel blij dat ik voor jou deze herinnering heb gemaakt,en dat het eigenlijk zonder besef heel goed is gelukt om mijn verlies op deze manier bekend te maken,en te delen. Ik heb dus inderdaad verborgen talent. Hoe je het ook draait of keert,ik had het liever niet moeten schrijven. Er kruipt enorm veel tijd en moed in deze site,maar al de tijd die ik hieraan besteed had ik aan jou kunnen besteden,met je badje en je flesjes en misschien je aparte ritueeltjes. Gelukkig vinden we elkaar terug op deze site. En denk maar niet kindje dat ik alleen aan je denk,opa en oma zijn er nog steeds niet over en denken nog heel veel aan jou. Je was hun kleinkindje en je blijft voor ons allemaal dat kleine Zoë'tje....
Ik wil ook nog de mensen bedanken om mijn site telkens te komen lezen, ook al hebben ze geen woorden voor ons,een simpel woord kan ons hartje minder doen bloeden. Ik heb veel steun aan jullie allemaal gehad,en nu nog.
En aan mijn kindje dit nog;ik mis je en je bent voor eeuwig in mijn hartje, niemand kan je vervangen,en ik zal je ook niet laten vervangen. Je bent misschien de kleinste bewoner in mijn hartje,maar je hebt de grootste plaats gekregen. Ik hoop dat ik dit ooit te boven kom,maar wil je zeker nooit vergeten,en ik vermoed dat dit ook nooit kan gebeuren.
Voor de mensen die zich afvragen of wij bezig zijn voor een derde telg... Ja hoor,maar het zal ook niet zo vlug gaan,en heb mezelf voorgenomen dat het ook niet vlug hoeft te zijn. Geforeerd kan alleen maar slecht zijn voor ons en voor die mogelijke derde wonder.. Hoe dan ook was vorige week mijn eisprongetjes week,of het aangepakt zal zijn weten we pas op 19 september,maar ik reken er niet op. Trouwens ze kunnen mij al niet meer teleurstellen,oh als het maar dat is wij hebben al tegenslagen gehad,en kunnen dat wel aan hoor. Als ik op mijn gevoel afga,dan denk ik dat er nog geen wondertje groeit in mij.
Aan de mensen die zwanger zijn; proficiat met jullie zwangerschap,geniet er van nu het kan. Let op wat jullie doen,platte rust is rusten! En denk nooit negatief! Voor de hoogzwangeren onder diegene die ik ken.. Een vlotte bevalling toegewenst zonder complicaties.. Zorg voor jezelf,en bewonder jullie kleine telg van zodra hij/zij er is.. En geloof mij,het is een wonder! Het zal jullie allemaal 1 voor 1 een goede bezorgde mama maken, en het zal jullie leven voor goed veranderen. Je zal je iegen vleesje en bloed laten opgroeien en je zult er zoveel liefde van krijgen. En als jullie ooit denken,oh neen;wat nu? Denk dan aan mij,en je zult zien,dat je niet kan missen wat je straks of nu in je armen sluit. Het verwacht zo veel zorg en energie,en jullie en ook ik als mama kunnen die energie aan!
groetjes Brenda
p.s Zoë , zorg voor de andere engeltjes en zorg vooral voor mama en papa en broertje Toby Ik kijk naar je op! Welterusten mijn sterretje
