Hallo lieve Zoë,
Het is vandaag de laatste keer deze week dat ik je kan schrijven,morgen vertrekken we op reis
Maar Tante Kimmie zal je nu en dan eens komen bezoeken,zodat je niet alleen bent.
Zij zal vast en zeker voor je zorgen.
Ik zal elke dag aan je denken,waar ik ook ben,ik vergeet je niet hoor,
hoe tof en mooi het daar ook mag zijn,jij bent in mijn hartje.
Ik beloof je,van als we terug zijn,ik je direct zal schrijven.
Ik zal zelfs een dagboek bijhouden op reis,zodat ik hem kan over schrijven
als ik thuis ben,zodat je ook weet wat we daar hebben gedaan.
Mama gaat nu een beetje rusten,het word morgen een lange dag.
En ik ben héél moe,en word een beetje ziekjes,krijg waarschijnlijk een
keelontsteking,en een beetje hoofdpijn..
Misschien van de stress een beetje,of van moeheid,heb nog steeds
slapeloze nachten,en rare nare dromen.
Het gaat ook telkens over baby's ...
Ik hoop dat ik je niet teleurstel om dat we op reis gaan,maar ik denk dat jij
overal mee reist met mama,waar we ook zouden gaan.

Voor de mensen die mijn blog bezoeken,
dank u wel voor de steun,de herinneringen die jullie hebben vastgelegd op deze blog
naar mij toe,naar de papa,en ook naar onze Zoë,
ik ben heel blij dat jullie nu en dan mijn dagboek lezen,ook al sta ik er niet bij stil
dat gans de wereld mijn verdriet kan lezen,en ik schrijf dit allemaal niet met de bedoeling
dat jullie het kunnen lezen,maar in de eerste plaats voor mijn kleine meid,
met deze site is het alsof zij in een ander land zit,en zij daar kan lezen wat ik denk en voel.
Zo blijft ze ook verder bestaan,voor ons voor mijn familie en voor jullie.
Voor de meesten onder jullie zal Zoë snel vergeten zijn,maar voor ons niet.
Elk kaartje die vanaf nu mijn deur uitgaat,zal haar naam staan,
elke gelegenheid die zich voordoet,zal zij in mee herinnerd worden,dat is het minste
wat wij kunnen doen om haar nog een plaats te geven in ons gezin.
Ik ben wel blij dat ik het kan delen met jullie,en dat het jullie ook interresseert.
Het is als het ware een slechte film die ik hier vertolk,en jullie kijken mee.
Ik zal ook altijd blijven schrijven,en misschien zal het niet meer elke dag zijn,
maar zolang ik schrijf,is ze er voor mij..
Ik kan nu al niet meer elke dag komen,maar ik kijk elke dag naar de reacties,
en elke dag kijk ik thuis in mijn kamer naar haar foto,
jullie vragen je waarschijnlijk af,of ik nog huil???
Ja hoor,in mindere mate,maar zolang ik gewoon nadenk over de feiten,
dan kan ik er mee omgaan,maar zodra ik alles begin te bedenken,
en stil sta bij de feiten,dan is het onmogelijk te houden,en huil je alles eruit.
Dat doe ik trouwens elke avond,in mijn bedje
De pijn heelt ,maar het verlies niet.
Bedankt lieve mensen om tijdens mijn reisje naar Tunesië voor mij kleine meid te zorgen,
en tot volgende week.
En Zoë,het klinkt alsof ik afscheid neem,maar ik kom volgende week terug,
en zal zeker direct mijn laptop aansteken als ik thuis kom,
dat is trouwens mijn eerste en laatste werk op een dag!
Tot volgende week schatke,ik zal echt wel aan je denken,
en hopelijk kan die reis me tot rust brengen,en voor papa ook.
Dada lieveke,
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx