Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
07-08-2009
Vrijdag 7 augustus 2009
Hallo lieve Zoë, Ik heb jou gisteren avond niet meer geschreven omdat ik heel moe was, en het was snikheet buiten.Ik had trouwens ook moeten werken dus kon ik niet overdag eventjes komen kijken,maar nu ben ik er! Met mama gaat het redelijk de laatste week,ik heb weer iets om naar uit te kijken, ons reisje,en dat maakt het voor eventjes iets aangenamer. Ik kan weer op kijken naar iets waar ik naar verlang. Met mijn zwangerschap was dat ook zo,maar naar die kan ik niet meer op kijken, want die is er niet meer! Ik praat elke dag over je,en als ik dan de babyafdeling afwerk,dan zeg ik steeds, oh ik had dit ook wel gekocht voor kleine Zoë. En ja ,nu brengen ze ook heel toffe kledij binnen,en kan ik er niet eens van profiteren. Mama en tante Heidy en broertje Toby zijn jou woensdag gaan bezoeken op het kerkhof in Roeselare,ik moet wel zeggen,ik kon amper mijn tranen bedwingen. Ik heb er een beertje voor je neergelegd,ik heb niet tegen je gesproken,omdat ik niet geloof dat je ziel daar aanwezig is. Het enige wat ik wel weet,is dat je as daar gestrooid is,daar ergens op de strooiweide, en dat vind ik verschrikkelijk erg! Ik mag. er niet bij stil staan hoe je werd verbrand,dat kleine mensje,... mijn kleine meisje,ik vind dit zo jammer dat jij dit moet doorstaan, en dat wij dit allemaal al moeten meemaken in ons jonge leventje. Maar arme Zoë,ik weet dat je daar niet alleen ligt,er liggen zovele baby meisjes en baby jongetjes naast jou,je bent zeker niet alleen. En mama is er ook nog steeds voor jou,als het even niet gaat. Ik kom je zeker nu en dan eens bezoeken. Alleen schrijf ik liever naar jou,want de strooiweide bezorgd me verwarde gevoelens. Ik krijg nu en dan bezoek op het werk van mensen die mij eens willen zien, en mij een hart onder de riem willen steken. Ik wil hier dan ook die mensen bedanken. En ik wil hen ook zeggen dat..het is niet omdat ik aan het werk ben,dat ik al over mijn verdriet ben maar ik wou gewoon terug aan het werk. Ik ga je laten,dada dikke kus... mis je xxxxxxxx
