Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
05-08-2009
Woensdag 5 augustus 2009
Hallo allemaal, Omdat wij héél graag een broertje of zusje hadden gehad voor onze bengel Toby, zijn wij in december 2008 aan een tweede zwangerschap begonnen. Zoals jullie nu alemaal wel al weten hebben wij die zwangerschap doorstaan als een hel, en hebben wij onze baby Zoë verloren. Het verdriet kunnen wij amper plaatsen zolang de kamer leeg blijft,en de ongebruikte spullen van Zoë daar onaangeraakt staan. Ik zelf (Brenda) als moeder heb een enorm leeg en eenzaam gevoel in mijn lichaam, ik wist dat ik voor de tweede keer mama zou worden,en had al helemaal voor mij hoe het zou worden. Trouwens een meisje krijgen is voor iedere mama een wens,en dus ook voor mij. Wij zouden van elk eentje hebben,en daar waren wij trots op! Ik verkies er voor om voor de derde keer zwanger te zijn,en het kan niet vlug genoeg gaan! Ik begrijp heel goed wat de gevolgen kunnen worden van een nieuwe poging, en door de beslissing die ik nu maak,zal ik ook sterk genoeg door de zwangerschap moeten gaan. Ik weet dat ik kleine Zoë niet kan vervangen door een nieuwe baby,maar ik kan mijn verdriet daardoor beter plaatsen,en kan mezelf opnieuw een kans geven om een gezonde baby op de wereld te zetten. Als ik beslis om het niet meer te doen,dan zal ik mijn ganse leven afvragen of ik wel degelijk nog ene goede baby had kunnen krijgen. Ik mag niet denken aan een slechte uitslag,ik moet gewoon logisch denken. Ik zal de gevolgen dragen en aankunnen als ze negatief uitdraaien. En zal mezelf enigzins dankbaar zijn voor de poging die ik dan heb gewaagd. Andere mensen kunnen mij zot verklaren na alles wat ik heb meegemaakt, en zeker met een herhalingskans als deze,maar ik ben er van overtuigd,dat...ik misschien niet bij de volgende baby ,maar toch ooit nog een gezonde baby zal in mijn armen houden. Mijn hartje vraagt om een poging te doen,mijn gevoel zegt stop het! Ik heb ooit geleerd dat ik mijn hart moet volgen! Het geen ik beslis komt recht uit mij hart,en wat ik ook beslis,de weg die ik zal nemen en wat ik tegemoet ga,is alles wat ik nu zelf in de hand heb, de rest van de gezondheid van de baby zal afhangen van het lot. Ik hoop op goede resultaten,maar eerst en vooral hoop ik dat het terug vlug lukt, en ook..dat ik eens niet ziek ben tijdens mijn dracht,zodat ik voor een keer kan genieten als een ander,en die 'negen' maanden kan uitdragen .. We gaan stap voor stap,week per week.. en controle per controle,test per test! We zien wel,hopelijk krijgen wij jullie zegen mee,want voor ons worden dit ongemakkelijke tijden. Eerst zwanger worden hé!
