Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
02-08-2009
Zondag 2 augustus 2009
Hallo Zoë, mama heeft vandaag heel veel pijn,sinds ik bevallen ben van jou heb ik een scheurtje in mijn slijmprop, de reden dat die er gekomen is,is van te persen. Ik ben toen na twaalf dagen naar de gyneacoloog gegaan,die dit bevestigde,ik kreeg zalfjes en een laxeermiddel. Aangezien we nu al 5 weken en twee dagen verder zijn,zou dit probleem al lang van de baan moeten zijn, maar helaas verergert dit met de dag. Ik heb elke dag meer en meer pijn bij ontlasting,en zou het dan wel kunnen uitschreeuwen van de pijn. Bij elke stoelgang moet ik heel hard persen,en krul ik mijn tenen op van de pijn. Nadien moet ik dan een halfuur tot een uur op de grond leggen met een koud washandje er tegen om de pijn te kunnen verdragen. Ik stel een bezoek bij de dokter zo lang mogelijk uit om dat dit nogal delicaat is, maar na vandaag denk ik dat ik morgen maar eens bij de huisdokter langs ga, ik voel me ook heel misselijk van de pijn,en mijn handen beven. Op een stoel zitten is vandaag onmogelijk,ik kan amper recht zitten. Dus hang ik half en half op mijn stoel,en probeer ik zoveel mogelijk te liggen op mijn zijde. Ik zit dan nog eens te meer in de vervelende situatie dat ik mijn maandstonden heb, en niet altijd direct kan thuis wijzen of het nu bloed is uit mijn anus,of bloed uit mijn vagina, het lijkt allemaal zo dicht bij elkaar te liggen,maar het doet heel veel pijn. Ik heb daarstraks een beetje zalf ingebracht,maar de pijn schreeuwde ik uit, en het huilen stond mij nader dan het lachen. Dus je ziet...na zovele weken bevalling,ben ik nog steeds aan het herstellen van de fysieke krachten die ik heb moeten geven. Het emotionele sleept dan natuurlijker langer aan als je sukkelt met klachten als deze. Gelijk hoe ben ik er nog steeds niet over dat ik jou heb moeten verliezen,en zoals de anatoom patholoog ons verteld heeft,dit zal jaren tijd vergen om dit een plaats te geven in ons leven. Maar hoe dan ook moeten we verder en kunnen we nu of binnen een jaar,of meer of minder gaan denken aan een nieuwe zwangerschap met al de risico's die er aan vasthangen. Toch ben ik er van overtuigd dat het lot mij nog een kans zal geven om een gezonde baby op de wereld te zetten,maar of hij het mij nu zal geven,of bij dan nog een ander kindje, dat weten wij helaas niet,maar toch zal ik het riskeren. Ik zal het dan ook enkel op mijn blog schrijven naar jou toe,wat er zal gebeuren dan.. Ik hoop dat alles nu zal goed komen,en dat ik niet al te lang moet proberen om zwange te raken, zo kan ik het misschien beter verwerken. Het is niet de beste manier volgens de dokters,maar als dit voor mij de enige weg is, dan zal ik dat ook doen,en de klop die ik dan nadien zal krijgen zoals ze mij vertellen, dan zal ik daar ook wel te boven komen. Ik verwacht niet van mezelf dat ik ook nog een keertje sterk zal zijn, maar ik ben ervan overtuigd,dat een mens gemaakt is om een verlies aan te kunnen, als je zelf sterk staat,en gelooft in de natuur en zijn manier van doen, dan kun je niet anders dan het accepteren. Dat is nu eenmaal het leven.
Zoë,er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan je denk, ik praat elke dag over jou,en ik hou ook elke dag meer en meer van jou, ik kamp nog steeds met schuldgevoelens omdat ik nu al weer wat kan lachen, en omdat ik alweer ga werken,maar ik vraag jou 1 ding, vergeef het mij als ik nu en dan de draad terug opppik, ik moet gewoon verder zonder jou... Het is niet om dat je mama niet verdrietig ziet,dat ik het ook niet meer ben, ik wil gewoon niet dat vreemde mensen het zien, mama houd zich sterk voor jou! Maar ik mis je heel erg,en hou van jou,dat weet je wel!! En ik weet ook...dat je over mij waakt hier boven, je bent niet voor niks de mooiste ster in het heelal je bent daar om over mama te waken, slaap lekker mijn kindje xxx
