Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
26-06-2009
Vrijdag 26 juni 2009,na de bevalling
Om 18uur zijn mama en papa vertrokken met lege handen naar huis, even nog broertje Toby oppikken bij oma en opa,en we kunnen naar huis, waar het eenzaam zal zijn,waar het verdriet inmens groot zal zijn...
Mama moet een beetje rusten,heb heel veel pijn,de verdoving is helemaal uitgewerkt,en nu voel ik van alles .. naweeën,bloedverlies...hoofdpijn,keelpijn,zware hoest.. pijn in onderrug...
ah de grootste pijn is het verlies van jouw!!
Tante Anja en pepe Nico komen even langs,op vraag van papa natuurlijk, papa kan even zijn verdriet niet aan,en heeft een babbel nodig.. Veel helpt het ons niet,maar we krijgen troostende woorden, en warme handen,gevuld met liefde...
Het is het enige wat ze voor ons kunnen doen. Ik dacht deze nacht niet te kunnen gaan slapen, maar die zware bevalling...bezorgd mij een goede nachtrust..
Morgen...zal ik weer verdrietig zijn, slaap zacht Lieve Zoë,waar je ook bent in dat ziekenhuis, ze zijn je nu aan het bekijken,wat je ook hebt, ik hoop dat dit de juiste besissing was....
