Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
01-12-2012
Hallo mijn lieve kindertjes.lezertjes en alle anderen die hier komen piepen, Ik lig even in de zetel Want ik ben thuis omdat ik een plaagje opgevangen heb via onze oudste, En ik dacht bij mezelf,ik zal nu eens de tijd nemen om nog eens op mijn blogje te komen schrijven. ik denk er Wel vaak aan om hier te komen schrijven,maar dan vind ik de tijd niet,of er komt wat tussen en op het einde van de rit,heb ik dan weer niks geschreven. De laatste tijd heb ik het weer wat moeilijk...en ik wil het ook niet altijd meer komen schrijven, want dan zijn er altijd mensen die dit niet kunnen begrijpen of die zeggen,is die Bren daar nu nog altijd mee bezig,Ahja ik vind dat er sowieso voor altijd een deeltje van mijn leven kapot is gegaan door wat er met de meisjes is gebeurd.door wat ik heb moeten doorstaan. en echt waar,dit doet voor de rest van je leven nog pijn hoor! natuurlijk dat ik de draad terug heb opgenomen,maar dat wil niet zeggen dat mijn verdriet daarom ineens weg is. Het is zelfs zo dat ik nog altijd een kropje in mijn keel krijg als ik heel wat over de meisjes vertel. er zijn altijd wel mensen die het te horen krijgen van wat er is gebeurd en dan willen ze mij eens iets vragen,en als ik er dan lang over bezig ben,Dan moet ik toch wel even slikken hoor. iedereen kan nu wel denken en zeggen dat mijn strijd voorbij is sinds ik Manu heb gekregen, en ja enigzins is de strijd wel voorbij,en ik ben er zo dankbaar voor dat hij er is,want het is echt een lieve schat, maar niks of niemand kan die pijn wegnemen. ikzelf kan er alleen maar leren mee leven,en in momenten lukt dat niet zo goed,en veel van die andere momenten.kan ik best wel weer de Bren zijn van voorheen hoor. vaak heb ik ook heel wat moeite met het feit dat de meisjes in een vergeet hoek geraken,en waarom? ook denken veel mensen,en Ik moet er eigenlijk geen doekjes om winden,iedereen denkt er zo over dat ik nu hetgeen heb wat ik wou,en ik dus niet meer moet janken over hen,maar diegene die weten wat het is... die denken er nu eenmaal anders over. het is zo jammer dat een mens uiteindelijk alleen verder moet met zijn pijn en verdriet,het is moeilijk voor ons om alles alleen te blijven dragen hoor,ook al hebben wij weer eens wat zonneschijn in ons leven gekregen,wij blijven ook van die meisjes houden ! IK heb in deze maand,vooral november nog waar ik het over heb.heel wat moeilijke dagen gehad, En het is zo moeilijk om uit te leggen,want ik kan ook niet heel duidelijk zijn over het echte probleem, maar ik had enkele problemen ,en die problemen had ik enkele jaren terug wel kunnen aanpakken of verwerken zonder mij al te veel te moeten pijn doen,maar door eens met enkele mensen te praten die mij zeer zeker willen helpen, heb ik eigenlijk ingezien dat ik alle problemen,of kleine akkefietjes niet meer zo goed kan verwerken door dat ik eventjes de weerbots van toen heb gekregen. ik heb mezelf nooit de kans gegeven echt te rouwen om mijn verlies,ik ben altijd meteen gestart aan een nieuwe zwangerschap, ik heb veel getreurd,veel geweend,maar rouwen heb ik nooit gedaan,en eerlijk gezegd wist ik nooit hoe je dat deed, Ik dacht altijd als de dokter zei dat ik moest rouwen want als er ooit een baby kwam,ik in een zwart gat zou vallen,ik wel gedaan had wat ik moest doen,ik dacht dat rouwen gewoon huilen was,maar neen,rouwen is iets totaal anders.en ik ben er nog altijd niet uit hoor, ik weet alleen dat je het beter wel doet,eerst alle verdriet doorstaan en alles verwerken alvorens een nieuwe zwangerschap aan te gaan,want ik heb het dubbel en dik terug gekregen hoor,geloof me maar!ik loop er natuurlijk niet mee te koop,maar het is er wel nog hoor. ik heb de laatste maanden al heel wat moeilijkheden gehad,en het moederschap viel mij heel zwaar ook. ik voelde mij echt helemaal niet goed sinds de bevalling,ik had dan ook nog eens geen slaap meer,want Manu zijn eerste maanden waren echt lastig,krampen en huilen,en huilen,en huilen,,Ah je kent dat hè,ik moest dan ook nog een beseffen wat er gebeurde,dan ineens die schuldgevoelens naar de meisjes toe.dat zijn zo al van die dingen waar je mee verder moet,maar sinds enkele weken,of beter de laatste week of twee weken gaat het ineens wel weer wat beter,ik krijg ook de laatste 2 weken mijn nachtrust terug,en dat scheelt dan ook wel weer. dus tegen volgend jaar,zal alles wel super gaan met mij zeker,heh het kan niet allemaal slecht zijn in mijn,leven hè,ik heb een prachtige zoon,een echt specialeke ook, en ik ben er trots op,niettemin wou ik hier ook even neerschrijven wat ik soms ook echt denk en ondervind, zo,ik ben ermee weg nu,,tot gauw en dikke kus, Luv you
