Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
20-10-2011
donderdag 20 oktober 2011
Hallo mijn kleine lieve engeltjes... Ik heb jullie bewust weer een tijdje niet geschreven omdat ik eigenlijk niet goed wist waar te beginnen,en ik eigenlijk niet zo graag mijn priveleven meer wou publiceren. Anderzijds denk ik elke dag aan ons blogje die we samen hebben opgestart en kan ik het toch niet laten om nu en dan nog eens te komen piepen en vandaag..vandaag wou ik schrijven. Met mama gaat het alles behalve goed! Ik ben namelijk twee maandjes zwanger en tot nu toe is dit de verschrikkelijkste zwangerschap die ik ooit al heb gehad. Ik ben zeer misselijk kan niks eten of drinken en mijn bloeddruk zakt elke dag meer en meer. Ik doe de laatste dagen niks anders dan slapen de klok rond! Ik heb ook heel veel last van krampen in mijn buikje en heb soms de indruk dat ik toch nog mijn maandstonden zal krijgen. Emotioneel heb ik het ook hard te verduren..ik heb zo vaak hele slechte gedachten en wens dan dat ik niet zwanger zou zijn,al komen deze gedachten natuurlijk wel door alle slechte kwaaltjes die ik nu voel,maar het is zo. Ik denk dat ik het gewoon niet meer aan kan om zwanger te zijn en ik wil het gewoon nooit opgeven,maar op dit moment heb ik wel degelijk zin om op te geven,want ik kan niet langer misselijk zijn,dit is echt rot voor mij. Ik ben een last voor het hele gezin en ik al voel ik niet dat er een probleem is voor hen,ikzelf maak er dan een probleem van,want ik die ltijd overvol van energie zat moet nu alles achterwege laten en meer rusten. Ik ga nog steeds werken,al heb ik nu enkele dagen vrij..maar morgen moet ik weer aan de slag en ik heb er helemaal geen zin in om een ganse dag af te tellen tegen dat ik naar huis kan en terug in mijn bejde kan kruipen. Voor mensen als ons zou er toch een ziekteverlof moeten worden ingelast. Ik heb zoveel personeel onder mij gehad die heel vaak zwanger waren,en zij mochten bij de minste kwaaltjes een halfjaar thuis zitten,maar in mijn geval moet je gewoon doorgaan, en het zal zijn tot ik het zelf moet zeggen dat ik niet meer kan,en wie weet is die dag vandaag wel.. Deze avond ga ik naar de gyaecologe,en hopelijk kunnen ze mij iets meer moed inspreken, of iets meer energie geven,wat ik natuurlijk betwijfel.. De datum van de testen zijn nog niet bekend,en ik lig er nog niet wakker van,zolang de baby bij mij zit,is hij of zij veilig ..de testen komen er wel..
zo,ik ga je nu moeten laten want ik heb nog wat dingen te doen tot later meisjes, vergeet nooit dat ik elke dag aan jullie denk kus mama
