Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
24-08-2011
woensdag 24 augustus 2011
Hallo mijn kleine lieve engeltjes En beste bloggenootjes,lezertjes ,familie en vrienden...
Wij hopen natuurlijk ten stelligste dat deze behandeling ons zal kunnen vooruithelpen, en ons misschien over een aantal maanden,of misschien zelfs jaren een gezonde baby zal schenken. Wij zijn gaan er zeker vanuit dat ook deze behandeling kan mislukken,en wij weer even ver kunnen staan als voorheen,maar je kent het spreekwoord wel;wie niet waagd,niet wint!
Ik weet dit wel al een hele tijd dat we volgende week een afspraak hebben,maar heb er bewust voor gekozen it nog niet op mijn blog bekend te maken,tot op vandaag.
De laatste maanden is niet altijd zo best verlopen hier thuis. Wij hebben alweer zware stormen doorstaan,maar dan weer niet op gebied van zwangerschappen. Wij hebben al heel wat over onze hals gekregen en hopen nu alles weer opgelost is, en wij terug klaar zijn voor een nieuwe start,dat deze behandeling misschien ook een nieuw leven zal schenken in ons nieuw begin.
In die korte tijd dat ik jullie niet meer heb geschreven staat ook ons huisje te koop.. Wij zouden graag een nieuwe woning kopen,waar we ons klein wondertje een warmer nestje kunen bieden samen met grote broer,die voluit wacht op zijn kleine brusje (brusje=broertje,zusje)
Ondertussen heeft mijn lichaam al weer heel wat krachten kunnen op doen,en ben ik er weer helemaal klaar voor om alle testen en behandelingen te doorstaan.
Emotioneel ben ik ook weer wat aan de beterhand,ik heb mijn verdriet een plaats gegeven,ik heb jullie...die altijd in mijn hart zullen blijven,een diepere plaats gegeven, waar jullie veilig en warm zitten,zodat niemand jullie nog kan raken!
Vooraleer ik aan alle nieuwe technieken wou beginnen,wou ik er altijd zeker van zijn dat mijn verdriet dit niet in de weg zou staan.Daarom heb ik mijn blogje een tijdje niet meer komen bezoeken,heb ik alle mensen die mijn blogje lezen,zowat een tijdje in de steek gelaten,...
ik denk dat ik gewoon..wat rust nodig had.. en die heb ik genomen! Vanaf nu zal ik dan ook weer meer komen schrijven,weer mijn hartje luchten als dat nodig is.. en wie weet..misschien ooit eens goed nieuws komen schrijven!
dikke kus aan mijn kleine kapoenen,weet dat ik elke dag aan jullie denk. de afgelopen twee jaren,zijn jullie het enige wat telde in mijn leven
