|
Even voor onze aankomst in het station van Luik ziet de situatie er benard uit. Een vertraging van 25 minuten doet ons in de gauwte andere wandelplannen smeden. Gelukkig blijft de verbinding richting Luxemburg ons opwachten en kan de geplande tocht toch doorgaan.
We vragen de buschauffeur ons te willen afzetten bij de kerk van Deigné, een schilderachtig dorpje waar de woningen en boerderijen, meestal uit de 18de eeuw, opgetrokken zijn uit kalk- en zandsteen.
We verlaten het dorpsplein en krijgen onmiddellijk een weids zicht op de omgeving. De weg naar de menhir laten we voorlopig links liggen maar nemen, iets verder, langs een neergelaten slagboom de weg naar het safaripark " Monde Sauvage ". Na een goede 200 meter slaan we rechts de bosweg in. We lopen op een dik tapijt van eikenbladeren. Soms is het zwaar bewolkt en even later schijnt de zon maar het blijft droog en het is, de tijd van het jaar inacht genomen , relatief warm.De voorspellingen waren nochtans anders. Maar we zijn erop voorzien.
Anderhalf uur trekken we, ver weg van alle verkeer, door het bos. Even voor we het beekje des Minires dwarsen ligt ietwat verder van ons pad een grote plas, een restant van een chantoir ( = een plaats waar een rivier of beekje plots in de grond verdwijnt, ondergronds voortstroomt, daarbij eventueel druipsteengrotten uitgraaft, om kilometers verder opnieuw aan de oppervlakte te verschijnen ). De streek is er zo een 55-tal rijk terwijl er al 16 in Deigné zijn. We volgen de loop van de Minires die ons door een lieflijk en aangenaam valleitje leidt tot het geluid van de A26-E25 tot ons doordringt en we de metershoge viaduct van de snelweg boven de bomen zien uitsteken. We arriveren in Sècheval en volgen voor zeer korte tijd de hoofweg N666 om dan een steile klim aan te vatten.Terug afdalen naar de grote baan en na 300 meter is het terug fel klimmen geblazen. We lopen nu tussen weiden en velden die netjes afgeboord zijn met prachtig geschoren beukenhagen.
Er rest nog tijd genoeg om nu wel naar de menhir te trekken, maar na een derde heuse klim in minder dan een half uur moeten we wel eventjes op adem komen ( foto ). We dalen af in een golvend bos-en weidelandschap naar Deigné in de hoop er een café te vinden, maar helaas !Dan maar in de Halle des Chantoirs, op het dorpsplein, onze picknick aangesproken. Het dorpje lijkt op dit middaguur doods met uitzondering van een man die ijverig een reeks flessen aan het vullen is bij de Sint-Jozefsfontein op het kerkpleintje.
Ondertussen is het zachtjes aan het regenen maar het wachthuisje laat ons droog op de bus naar Luik wachten.
|
