|
Het is net geen tien over negen wanneer we de trein verlaten in het station (?) van Kiewit. We trekken langs enkele straten die we bij de vorige tocht in andere zin doorliepen, naar het centrum van Kiewit, een Hasselts gehucht.
Waar we de vorige maal, in onze haast om de trein te halen de " Paalsteen " links lieten liggen nemen we nu wel de tijd om even tot daar te wandelen.
De paalsteen of grenspaal is een geklasseerd monument dat op de plaats staat waar Hasselt, Zonhoven en Kuringen aan elkaar grenzen. Op 18 oktober 1666 werden in het bijzijn van de magistraat van Hasselt en een afgevaardigde van de prins bisschop Maximiliaan van Beieren de grenzen tussen Hasselt en Zonhoven afgepaald met grensstenen ( om de ruzie over de grenzen op te lossen ) Eén steen staat er nog altijd op dezelfde plaats.
Bij de kerk steken we de drukke weg Hasselt- Eindhoven (N 74 ) over. Rechts ligt de festivalweide waar op 18 augustus 2011 met Pukkelpop een storm een spoor van vernieling door het gehucht trok. Er vielen 5 doden, 2 zwaargewonden en honderden gewonden.
Na 300 meter verlaten we de drukke rijweg en trekken langs een bospad naar een reeks mooie en rustige plekjes.Enkele malen moeten we een veerooster over en we belanden uiteindelijk bij het hoofdgebouw van het natuurdomein " Kiewit ". Dit was het gebied dat eeuwenlang het twistpunt was tussen Zonhoven en Hasselt. Nu is het een rustig gebied met kinderboerderij, natuurtuin, Engels park, speelbos en prachtige vijver. Alles ligt er op deze decembermorgen verlaten en vredig bij.Een GR-wandelboom wijst ons de weg door het kalende bos tot bij een hekken dat de toegang geeft tot het Provinciaal Domein van Bokrijk. Hier slaan we rechts af op een verhoogde berm die de loop van een beekje volgt. Links krijgen we een aaneenschakeling van grotere en kleinere vijvers. Echt een oase van rust. Enkel de vlucht van een witte reiger verbreekt de stilte.
Bij de Herkenrodeplaats gekomen krijgen we er het gezelschap van het GR5/E2 tracé dat we de vorige maal bij de kanaalbrug Stokrooie vaarwel zegden om voor een alternatieve route te kiezen. We lopen tussen een beek en een grote vijver en bereiken een groot parkeerterrein om even verder voorbij de hoofdingang van het openluchtmuseum " Bokrijk " te passeren.Vijfhonderd meter verder komen we bij het stationnetje van Bokrijk. Eindpunt van een heerlijke tocht.
|
