De kerkhofmuur brengt ons in het Bois du Duva of liever op de rand ervan.Wanneer we, juist voor een weide, links een lichtjes dalende weg inslaan bevinden we ons onmiddellijk in het bos.We passeren de kleine kapel die gebouwd werd op de plek waar de postbode Joseph Roland in 1886 gedood werd en van een belangrijke geldsom werd beroofd. Jammer dat er van het interieur van de kapel niets meer rest. Een grondige restauratie dringt zich hier op; We dalen nu feller langs het smalle bospad tot het geluid van auto's tussen de bomen doordringt.We belanden inderdaad bij de drukke weg Namen-Yvoir die we voorzichtig dwarsen om dan langs een tunneltje onder de spoorweg Namen-Aarlen naar de Maas te trekken. Bij het plein(tje) van Dave krijgen we niet alleen een zicht op de Maas maar ook op Wepion aan de overzijde en op het daartussen gelegen " eiland van Dave ". Dit is het grootste 'riviereneiland ' van België. Rond 1990 plande men er recreatiegebied met pretpark en horecazaak maar dit ging niet door en het eiland werd een natuurreservaat.

We lopen tot vlakbij de kasteelmuur die ons naar links leidt.Het kasteel ligt verborgen achter de hoge bomen van het bijhorende park.We moeten aopnieuw het hoofd buigen wanneer we andermaal onder de spoorweg duiken. En dan volgt er een resem van kleine paadjes die zich voor en achter de huizen kronkelen en uiteindelijk de loop van een beekje volgen. Enkele malen moeten we een bruggetje over om uiteindelijk langs een steile, lastige trap een asfaltbaan te bereiken. Les Haies des Pauvres langs de overzijde vinden en volgen we nog maar dan zijn we het spoor bijster. Tot overmaat van ramp begint het nog te regenen In de verte , op de hoogte , zien we de kerk van Naninne en dus besluiten we dan maar voor de bredere banen te kiezen. Het water valt ondertussen met emmers uit de lucht en stroomt als een beek, op de klimmende weg naar beneden.

Wanneer we uiteindelijk de kerk van Naninne bereiken is het minder gaan regenen en nemen we dezelfde weg als een paar uur geleden naar het station.