Langs het hertenkamp, dat bij het centrum hoort bereiken we het parcours en trekken het uitgestrekte Hertogenwald in.Vierhonderd meter verder, bij een blokhut van de boswachters , steken we de Ternellbach over en beginnen aan een langzame klim die ons uiteindelijk 100 meter hoger moet brengen. Gelukkig belopen we een goed onderhouden, geasfalteerde weg die zich pijlrecht tussen hoofdzakelijk fijnsparrenbossen boort. Her en der, een stukje loofbos dat met een draad afgesloten is. Zelfs stukjes veen komen ter afwisseling voor o.a. het Ochsenveen terwijl grote kwartsietrotsen het geheel een  kleurtje geven.

Bij de open plek Hattlich ontmoeten we een koppel dat ( door de aanwezigheid van de talrijke zijwegen ) waarschijnlijke even het noorden kwijt is en zich aan de hand van een stafkaart probeert te oriënteren. Voor ons geen probleem, de pijl Raalkopf geeft ons de juiste richting aan. We krijgen nog een lastig klimmetje vooraleer we aan de afdaling naar het Spohrbachvalleitje beginnen. Het riviertje kronkelt zich mee met ons pad ( of is het omgekeerd ? ) tot het zich in de Hill kan verliezen. We wandelen nu tussen een zee van adelaarsvarens en wanneer we de gelegenheid krijgen om de Sporbach te dwaresn verkiezen we her rechtdoorlopend pad naar Ternell te nemen. We gaan weer lichtjes klimmen met rechts de heuvel Raalkopf en links de steeds dieper wordende Spohrbachvallei.

We zijn intussen op bekend? gebied  beland want met wandeling 45 ( 15/01/2005 ) toen we de loop van de Hill volgden keerden we langs deze weg naar Ternell terug. De fijnsparren van bij het begin van de wandeling hebben plaats geruimd voor eiken en beuken. We krijgen  ( met een pijlaanduiding ) nog even de gelegenheid om de loop van de Hill te volgen maar onze voorkeur gaat naar de lichtjes dalende brede asfaltweg die ons tot bij het startpunt brengt : het boswachtershuis van Ternell.