Het is meer dan een jaar geleden dat we nog richting Oostkantons trokken. Het KMI beloofde een droge dag tussen een reeks van koude, natte dagen en we nemen de gelegenheid te baat om naar het dak van België te trekken.( Rocherath-Krinkelt is het hoogst gelegen dorp van België, ongeveer 650 meter )
We laten ons afzetten aan het " Friedhof " en trekken tot bij de fraaie Sint-Jan de Doperkerk, een karakteristiek voorbeeld van de moderne, naoorlogse religieuze architectuur, want hier start onze tocht.
Eerst nog even door enkele van de kraaknette straten om weldra in open ruimte te belanden. Links en rechts weilanden die dooraderd zijn met hagen van meidoorn en beuk en rijk zijn aan bronnetjes. Iemand heeft ervan geprofiteerd om in zijn voortuin zelfs een voetbad te installeren waarbij hij, aan de hand van een tekst in de drie landstalen, de wandelaars uitnodigt hun vermoeide wandelaarsvoeten een verfrissend badje te geven. Wanneer we bij het bos belanden ( Gemeindewald Krinkelt ) moeten we het GR-pad, dat we reeds geruime tijd bewandelen, verlaten en het dichte bos langs een weg enkel te berijden door aangelanden en bosontginners betreden. Duitsland ligt op amper 3 km verwijderd. Links en rechts niets anders dan metershoge sparren. Bij een rustbank treffen we een boskapelletje kunstig uit een boomstam gemaakt.
Wanneer het GR-pad ons van links terug vervoegt besluiten we onze tocht met enkele kilometers uit te breiden en slaan die zijweg in en volgen de loop van de schilderachtige Holzwarche die we uiteindelijk dwarsen om dan in een wijde boog langs een sparrenbos te draaien om dan weer een poos door open veld ( weiden ) te trekken. We komen terug in het bos terecht en lopen ter hoogte van Enkelbergermühle achter enkele chalets die duidelijk als vakantiewoningen bedoeld zijn ( maar nu blijkbaar verlaten zijn )
We komen op een brede asfaltweg die aardig stijgend naar het centrum van Krinkelt krinkelt, eindpunt van een zware tocht.
|