Na anderhalve maand koude, wind en vooral regen eindelijk enkele zomerse dagen. Ideaal weer dus voor tocht 201. Op de trein richting Hasselt meerdere, zwaar geschoeide dames en heren die het thuiszitten beu zijn.
De start van onze tocht is meer dan ooit makkelijk te vinden : de straat rechtover de kerk.We zijn gelukkig wanneer we na een kilometer zon in de schaduw van de Herenbossen belanden, een domeinbos dat sinds 1985 eigendom van de Vlaamse Gemeenschap is. Vooral de eik is er overheersend en wanneer ons pad in een eenmanspad overgaat ligt het bestrooid met dennenappels afkomstig van de het bosje metershoge, kaarsrechte dennenbomen.
Bij een voetbalveld nemen we een haakse bocht naar rechts en staan plots op de dijk van de Grote Nete.Het is nu genieten van de rust, de zon, het groen en van het water. We bevinden ons in het natuurdomein Vallei van de Grote Nete dat door de Vlaamse regering als " ankerplaats " erkend is,dat betekent dat de overheid dat domein als een van de waardevolste landschappen in Vlaanderen beschouwd en dit zo optimaal wil bewaren. Na een tweetal kilometer steken we de brug over en bewandelen nu de linkeroever. We belopen een stukje Molenrivier-route en passeren het kasteeldomein Hof ter Laken. Ons pad slingert zich langs de kronkelende Nete, nu eens in de zon dan weer in de schaduw van de oeverbegroeiïng.
Bij het café Looidijk krijgen we een klein stukje " grote baan "- de Herentalse Steenweg - maar slaan dan een zeer slecht onderhouden bosweg in. Het pad is meer grasland dan pad en is daarbij diep doorgroefd door de brede wielsporen van een zware landbouwtraktor. Neem daarbij dat het een broekbos is ( = overstromingsgebied ) en dat we dus geregeld een plas moeten ontwijken of door een zompig, modderig deel trekken.
Eindelijk belanden we tussen velden en meersen met weids uitzicht en zien we rechts de kerktoren van Hulshout opduiken. Links net op de grens Hulshout - Heist op den Berg passeren we de mooi gerestaureerde Kaasstrooimolen ( 15de eeuw ) echter nog steeds zonder wieken. Ernaast een enig mooi, oud molennaarshuisje. Een smal paadje brengt ons tot bij de ingang van het kerkhof en een weinig later staan we bij de bushalte te wachten op de bus die ons naar het station van Mechelen zal brengen.
|