|
Het is gebeurd! Ik ben
geringeld! Zaterdag 01 oktober 2022 gaf ik mijn JA-woord! En wat voor één.
Mijn oorlog met de weergoden,
die over het algemeen van mannelijke aard zijn heb ik zeer diplomatisch
opgelost om te komen tot een compromis. Zeus wilde de week voor mijn huwelijk regen
en Thor wilde storm. Daar kon ik mee leven. We spraken af dat ze ook nog wat
mochten kletteren tijdens de nacht van vrijdag
op zaterdag. Helios wilde die ochtend met zijn stralende wagen langs de hemel
rijden zodat na de middag een stralende warme zon kon schijnen met een vleugje
wind als zoenoffer voor Zeus. Het waren eeuwigdurende onderhandelingen die me
heel wat slaap heeft gekost. Maar goed, ik had dat er nu net wel voor over. Niemand
geloofde dat ik de oorlog zou beëindigen en bijgevolg winnen en dat iedereen
zich aan het staakt de stormen zou houden.
Eén jaar voorbereidingen
ging hieraan voorbij. Hoewel de voorbereidingen voor vele verloofden stressvol
is, was dat bij ons geenszins het geval. Het zinnetje Weet je zeker dat je
wilt trouwen met hem. kon ik niet meer horen. Op het laatste kreeg ik psychopathische
paranoïde neigingen om in een bridezilla om te slaan die met bijl er los op zou
inhakken. Ook de volgende uitspraak, in de meest ordinaire betekenis, getrouwd
zijn, dat voel je niet hoor. zou ik het zwaard van Damocles die aan een paardenhaar
boven mijn hoofd hing er zo hebben afgehaald om onthaald te worden als Tiran
van de bruiden net zoals Damocles.
Al die dingen waren de
moeite waard!
Het moment dat ik boven
in mijn prachtige trouwoutfit (het was geen kleed) moest wachten tot mijn lieve
getuige mij riep om de voordeur open te doen om mijn bruidsboeket in ontvangst
te nemen van mijn bijna echtgenoot die eruit zag alsof hij net van de filmset
van Peacky Blinders was gewandeld, werd ik overmand door heel veel liefde. Er
stonden heel wat mensen aan mijn deur om mij te feliciteren. Ik weet nog dat ik
van boven riep tegen mijn getuige, ik durf de deur niet open te doen!
Ik waande me Assepoester
maar dan zonder de boze stiefzussen en moeder. Ik verloor ook geen glazen
muiltje 😊. Ik zat wel in prachtige witte
prinsessenkoets getrokken door twee prachtige Friese paarden en twee vernuftige
koetsiers die ons veilig vervoerden naar het gemeentebestuur en later naar de
feestzaal. Het zalige ritje van bij ons thuis tot aan het gemeentebestuur
duurde ongeveer 40 minuten. Ik bleef maar lachen, glunderen en zwaaien naar de
mensen.
Toen was het moment
aangebroken om uit de koets te stappen en heel even werd ik overmand door
stress, zenuwen en een zeer benauwend gevoel. Mijn innerlijke zelve kon me even
niet helpen, ze was zelf overmand door tranen en zat al aan de zakdoekjes. Ik
richtte mij tot mijn bijna-echtgenoot en zei ik wil niet uit de koets, ik ben
bang dat ik eruit ga vallen, ik ben aan het trillen. Hij aarzelde geen
seconde, keek me niet bizar aan, maar sprak de volgende woorden, wat er ook
gebeurt ik ben er en vang je wel op.
Zelfverzekerd dan ooit
ervoor stapte ik uit de koets, nam stevig zijn hand vast en stapte uit. Ik zag
iedereen en niemand. Het was alsof ik niet meer kon of hoefde te denken. Toen
de burgemeester als grapje vroeg zijn er bezwaren stak mijn lieftallige
getuige aarzelend haar hand op, Hij moet beloven goed voor haar te zorgen,
alleen dan kan dit huwelijk voltrokken worden. Onze blikken kruisten en ik zei
Anders trouw ik wel met jou, geheel gemeend.
Het meest emotionele
moment was toen mijn kersverse echtgenoot speechte. De lieve woorden zinderen
nog steeds na in mijn hoofd. Ik werd emotioneel en de tranen begonnen te komen,
niet wenen, je make-up, wees mijn getuige mij terecht. Ik kon geen woord
uitbrengen en slikte alle emotie in.
Tussen de speech en het
dessertbuffet, kwamen de zenuwen op, zo erg zelfs, dat ik amper kon eten. Ik
had een verassing in petto. Ik had met de DJ afgesproken dat ik een liedje zou
brengen
wat een idee
ocharme sommige van mijn mede-passagiers in de auto. Ik
kon dat liedje enkel oefenen op plaatsen waar mijn hubby 2 be niet rondliep,
bijgevolg dus in de auto wanneer mijn hubby 2 be niet mee reed, op stal wanneer
ik dacht dat niemand mij kon horen 😊. Ik zag de DJ op mij afkomen en ik wist
dat ik moest beslissen, zou ik het doen of niet? Durfde ik het aan om voor 100
gasten te zingen??? Mijn innerlijke zelve maande me aan en begon aan haar regel
van 3: 1. je kunt goed zingen, 2. Je hebt al zoveel meegemaakt waarom zou je
dit niet aankunnen? en 3. Je houdt van je man en van zingen, komt helemaal
goed. Ik rechtte mijn rug ging met zelfzekere pas naar Dirk en sprak de toen
nog wijze woorden, ik ga het doen, ik ben er klaar voor.
Toen kwam het moment, ik
had geen introductie voorbereid en moest even naar mijn creative box gaan om
even te improviseren. Mijn hart ging tekeer als een wilde leeuw!!!! De muziek begon
en ik liet me gaan. Ik probeerde een punt te zoeken in de zaal om mij wat te steunen,
maar aan elke tafel werden er traantjes gelaten zong ik vals? uiteindelijk vond
ik twee vrolijke kindergezichten die heel enthousiast hun duimpjes opstaken.
Zij waren al vaker slachtoffer
geweest van mijn zangoefeningen in de auto. Toen het voorbij was, kon ik het
eerst niet geloven dat ik Beautifull disaster van Kelly Clarkson had
gebracht. Een lied dat helemaal op het lijf geschreven stond van mijn kersverse
echtgenoot.
Het feest brak los en ik
kan met een hand op mijn hart zeggen dat iedereen heeft genoten, ik heb er zelfs
bewijs van, lang leve de photobooth. 😊
Trouwen doe je dus zo!
Het is voor herhaling vatbaar!
|
