Versiertips 2.0

Ik zat op een terras, heerlijk te genieten van het bruisend feestje nog van gisteren. Het was een echt unicorn feestje. Een unicorntaart, unicorn vlaggetjes en op de andere taart stond een unicorn figuurtje. Het deed me dan ook pijn om die af te geven aan een zeer lief klein jong meisje die met verrukkelijke puppy-ogen mij smeekte om het figuurtje. I’m a real sucker!

Terug naar het terras. Ik zat daar te genieten, toen ik een kleine jongen zag spelen met een pop in de vorm van een draak. Ik proestte het uit, het bracht me terug naar een verhaal - een waargebeurd verhaal - eentje voor mijn blog.

Toen ik nog studeerde en nog niet blogde ;-), gingen mijn vriendinnen en ik regelmatig naar de cinema. Die avond hadden we kaartjes voor een ladies night en voor een film dat in première ging. Met de kaartjes hadden we toegang tot de VIP-lounge en hadden we recht op een gratis drankje (en ik dronk/drink geen alcohol). Het mopje - het verschil tussen gratis en voor niks komt later aan bod. Er waren ook allerlei koopstandjes, zo herinner ik het mij toch nog.

Mijn vriendinnen en ik waren dus gezellig aan het rond dwarrelen en aan het kletsen. Je kent het wel, je ziet elkaar elke dag, je hebt elkaar net nog in de les gezien, toch heb je nog vanalles te vertellen, gelik kiekens zonder kop! 

Plotseling werden we aangesproken door 2 charmante jonge heren, ongeveer onze leeftijd toen. Ik zag mijn vriendin naast mij veranderen van een zelfverzekerde jonge dame naar een bang jong meisje. Je kent het wel hoor, dat beeld van een jong klein meisje die met rode bollen kaken haar armpjes achter haar rug legt, beschaamd naar boven kijkt en van wie het jurkje wiebelt. 

De jongeman ging met haar het gesprek aan, ik was te verbaasd om iets te zeggen, zo kende ik haar niet. Ik had er dus ook niet opgelet dat jongeman nummer 2 naast mij was komen staan en tegen mij begon te praten… . 

Ik zei: “excuseer, wat zei u net.” Op gedecideerde, beleefde, afstandelijke toon. Ik was nog steeds stomverbaasd over de gedaanteverwisseling van mijn vriendin. Hij zei, met stralende glimlach:” Hoe heet jij en wat studeer jij?” 

Mijn voelsprieten vertelden mij dat zijn interesse niet zo zeer lag in mijn studies en in mijn naam. Ik keek onnozel rond, nadenkend over wat ik nu weer uit mijn botten zou slaan. Mijn oog viel op het boekenstandje net voor ons, op een boek met als titel “Draconologie”.  Mijn innerlijk duiveltje glimlachte. Ik antwoordde met dezelfde stralende glimlach: “Mijn naam is Chari en ik studeer “draconologie” aan de faculteit Dierengeneeskunde. 

Hij zei: “ Wauw, wat houdt dat dan in?” Even dacht ik dat hij oprecht geïnteresseerd was. Ik zei: “Dat is een nieuwe richting aan de faculteit waar we bijzondere dieren bestuderen waar nog niet veel over bekend is.” “ We proberen alles te weten te komen over die dieren, hun omgeving, leefwijze, voortplanting, enz… “

Heel ongeïnteresseerd - zei hij:”Ahum, ahum, achzo.” “En welke dieren bestuderen jullie dan?” Ik geloofde mijn oren niet, really boy? Dus antwoordde ik op smalende toon: “Momenteel doen we een hele studie over draken.” Met een flinke nadruk op het woord “draken”. 

Er ging precies toch een lichtje branden bij de jongeman. Hij bekeek me heel raar aan en zei tegen zijn vriend: “Het zal vanavond niks worden, hoor, hier.” - Serieus, zo dacht ik? 

Ik kon het niet laten en reageerde: “Weten jullie wat het verschil is tussen gratis en voor niks?” Niet begrijpend en schouderophalend keken ze me aan. Ik antwoordde: “Ik ga gratis naar school, jullie duidelijk voor niks”. 

Versiertips 2.0 zou dus voor die mannen een vak moeten zijn!