Doordat ik gisteren een zware dag had, ziekenhuis de gehele ochtend, In de middag gewandeld met Almera, en 's-avonds visite ben ik wat vroeger gaan rusten en is de blog er bij in geschoten. Soms is aan mijn eigen denken belangrijker.
We waren gisteren al vroeg op, want om 08.00 uur moesten we al gewassen en aangekleed in het ziekenhuis staan. Als eerste werd er een foto van de longen gemaakt, en daarna moest ik een echo van de buik laten maken. ( nee hoor ik ben niet zwanger) Hier ging toch wel wat tijd inzitten. Maar nadat alles klaar was kon ik door naar de dokter. Gelukkig hoefde we hier maar eventjes te wachten. De longfoto's zagen er goed uit, de ontstekingen zijn bijna allemaal verdwenen, dat was het eerste positieve nieuws. Op de echo waren geen gekke dingen te zien, deze zag er goed uit, het tweede positieve nieuws. De uitslag van het bloed geeft aan dat de microbe (bacterie) helaas nog niet verdwenen is. Dit was toch een serieuze tegenvaller. Had er toch erg op gehoopt dat de zware antibioticakuur de strijd had gewonnen. Jammer genoeg is dat niet zo, en dat baart mij toch wat zorgen. Ik kan namelijk niet eeuwig antibiotica blijven slikken, en wat dan?
Door naar de onderzoekstafel om de wond en de drain te bekijken. Daar de laatste dagen het vocht uit te wond tot de helft gereduceerd was, en er bij de opening in de buik waar de drain in zat een lichten ontsteking zat, werd er besloten de drain te verwijderen. Dit was wel even pijnlijk, als ze zo'n slang door een klein gaatje net boven je navel uit je buik trekken.. Maar dat had ik er graag voor over. Ik ben mijn drain kwijt. Toch weer wederom een positief iets. De dokter wilde in eerste instantie nog een klein buisje in de drain wond plaatsen om toch nog iets vocht op te vangen, maar toen hij zag hoeveel pijn dit mij bezorgden heeft hij hier van afgezien.
Toen de wond bekeken, inderdaad was deze licht ontstoken, volgens de dokter was ik allergisch geworden voor de Betadinezalf, dit gebeurde wel meer. Moet dus overschakelen op een andere zalf en dan zal het vlug beter gaan. De wond zelf groeit goed dicht, daar was hij zeer content over. Over 2 weken moet ik weer terug en dan wordt er een scan van de buik gemaakt. Dan kunnen ze nog beter zien hoe alles op zijn plaats zit en of er nog ergens complicaties zijn.
Al met al een positieve ochtend, waarbij de microbe (bacterie) toch voor een lichte domper zorgde. Ik mag nog een week de antibiotica slikken en ik hoop en bid dat ik dan de microbe verslagen heb, zo niet dan weet ik nog niet hoe alles verder gaat. Maar goed we blijven positief en gaan er vanuit dat ik dit ook kan overwinnen.
Gisteren een rustige dag gehad. Af en toe uit bed geweest en verschillende keren door de kamer gewandeld. De open wond begint wel wat te irriteren.
Vanochtend is de verpleging geweest en deze vertelde dat de randen van de wond rood zagen. Ze denk dat ik allergisch voor de zalf ben geworden. Morgen moet ik naar het ziekenhuis, dus hier gelijk naar laten kijken.
Heb rond de middag met ondersteuning van Almera een flinke blok buiten gelopen. Vond het wel raar om met een duidelijk zichtbare drain over straat te lopen, maar goed de mensen moeten dat maar accepteren. Was daarna best moe, maar wel heel voldaan.
In de middag kwamen wat broers en zussen op visite voor mijn verjaardag van afgelopen vrijdag. Het was gezellig, maar best vermoeiend.
Zo ik ga voor vandaag stoppen, morgen moet ik weer naar het ziekenhuis, dus ik hoop morgen positieve berichten op deze blog te plaatsen.
Lieve familie, lotjes, vrienden, kennissen, Samenlopers,joggers, hardlopers, trainers, ect, ect. Hierbij wil ik jullie bedanken voor de vele steun die wij als gezin van jullie hebben mogen ontvangen. Het was overweldigend. Bloemen, honderden kaarten, honderden mailtjes en reacties op de blog, brieven en voor al de vele kaarsjes die door jullie zijn ontstoken. Alles heeft mij in deze zware strijd heel veel moed en kracht gegeven. Vooral op de momenten dat ik het even niet zag zitten. Natuurlijk ook een hele grote pluim en dikke knuffel voor Almera die al die tijd jullie op een fantastische manier van informatie heeft voorzien. En natuurlijk ook een dik bedankje aan mijn zoons die altijd maar weer paraat stonden om te helpen. Hopelijk mag ik op jullie steun blijven rekenen, want er is nog een lange weg te gaan.
Hoe gaat het nu met mijzelf. Elke dag gaat het weer een stapje beter. De ene dag wat beter als de andere. Het is natuurlijk belangrijk om goed naar mijn lichaam te luisteren, en het heeft even moeten doordringen dat ik besefte dat het geen genezing van en paar weken, maar maanden gaat worden. Dat klinkt soms moeilijk, maar ik wil er straks dan ook weer voor de volle 100% staan.
Gelukkig begint ook weer mijn zin terug te komen om wat te doen, ben daarom weer achter de computer gekropen, en speel spelletjes op de Nintendo DS die ik van mijn zoons gekregen heb. In de morgen en middag als ik aan tafel zit. (lekker buiten bed.) is het fijn dat ik deze dingen kan doen.
De open wond in mijn buikwand begint langzaam dicht te groeien, dat is de een goed teken. De drain irriteert soms vreselijk in mijn buik, maar we denken maar dat het voor de genezing is. Hoe het met de microbe (bacterie) is zullen we maandag te horen krijgen, hopelijk is mijn lichaam die strijd ook aan het winnen.
Zo dat was het weer voor de eerste keer, ben blij dat ik dit weer kan doen.
We hebben er een middag spoed opzitten. Maandag heeft de arts het vacuüm en het zakje van de drain vervangen, vanaf die tijd loopt de drain niet goed door. Vanmorgen met de verpleegkundige nog het een en ander geprobeerd, dit werkte voor enkele uren. Vanmiddag weer gedonder. Eerst naar het ziekenhuis gebeld, de arts heeft een operatiedag dus maar naar spoed gereden. De spoedarts kende Winy nog, dit had zo zijn voordeel want we kregen voorrang. Het viel niet mee om duidelijk te krijgen wat er aan de hand was, de arts was ook een beetje eigenwijs en wilde niet goed luisteren naar ons en zijn collega die wel wist wat er fout zat. Uiteindelijk is er weer een nieuw systeem aangehangen en hopelijk loopt het nu wel goed door. Verder heeft Winy vandaag niet zoveel trek in het eten, hij eet omdat het moet. Hij blijft telkens het record verbreken, de rondjes die hij loopt door de woonkamer breiden zich aardig uit. Winy heeft inmiddels ook de Nintendo, het kado van de kinderen, in gebruik genomen. We boeken dus nog steeds voorruitgang.
De dag van de controle, het was een hele onderneming voor Winy. Een paar uurtjes rust had hij daarna wel nodig. Winy moest eerst longfotos laten maken en dan gelijk naar de arts. Fotos zien er goed uit hoewel er nog steeds vocht zit, gelukkig hoeft de long niet aangeprikt te worden om dit weg te halen. De wond wordt bekeken, hij is erg tevreden. Er worden wat hechtingen verwijderd. De drain moet nog blijven zitten, er komt nog teveel vocht uit. Dit moet voor de helft verminderen alvorens de drain te kunnen verwijderen. Ook wordt er is bloed afgenomen, volgende week horen we daar de uitslag van, dan moeten we immers weer terug. Dan wordt er ook een echo gemaakt, ivm de bacterie en weer opnieuw longfotos. Op dit moment weten we dus niet of de bacterie er nog zit. Winy moet vanaf nu elke week op controle komen en verder moet hij door gaan met de antibiotica, goed eten en bewegen. We zijn op de goede weg.
We boeken nog steeds voorruitgang, weer een rondje extra gelopen en ook een boterhammetje extra gegeten. We hadden vanmorgen een verpleegkundige die een week niet was geweest, ze verschoot in de positieve zin, van de wond. Vergeleken met een week terug ziet deze er heel netjes uit, geneest goed en is al een stuk minder diep. Vanaf nu ga ik om de dag wat op de blog schrijven, het wordt steeds moeilijker omdat het wereldje hier erg klein is en de stapjes die we nemen eveneens. Ik meld mij dus maandag weer, hopelijk met goed nieuws. Die dag ga ik namelijk met Winy op controle in het ziekenhuis.
De eerste week zit er op, het was vallen en opstaan, ups en downs. Maar we hebben het met zijn allen toch mooi gered. Het is nu allemaal wat rustiger en hebben alles onder controle. Je ziet gewoon dat Winy elke dag voorruit gaat met eten , lopen, minder pijn, geen koorts meer. Hij krijgt meer praatjes maar ook meer spatjes! Ach, een goed teken. Het bewijs is maar weer geleverd, thuis herstel je toch het beste.
We zien elke dag een heel klein beetje vooruitgang, vanmorgen heeft Winy lekker in een luie stoel gezeten. De spierontspanners doen gelukkig hun werk. Het eten gaat ook steeds beter, hij vroeg vanmorgen zelfs om een koekje bij de thee. Het moet niet gekker worden. Vanavond twee rondjes door de huiskamer gelopen. Alle records worden zomaar verbroken.
Winy heeft een wat mindere nacht gehad, hij heeft veel pijn in zijn rug. De huisarts is geweest, de spieren zitten vast. Hij krijgt spierontspanners, mocht dit niet genoeg helpen dan komt de kinesist langs. Verder was het een rustig dagje, wat gecomputerd en een stukje gelopen. Hij moet immers in beweging blijven. Tussendoor natuurlijk volop gerust. Vanavond een heerlijk kindermenuutje gegeten, aardappelpuree met kipfilet en appelmoes. Je moet ergens beginnen toch.
Na een moeilijke start thuis lijkt het er nu op dat het allemaal iets beter gaat, sommige hadden dit al voorspeld. Winy begint een beetje te eten, een boterham, een cracker en een cup a soup. Warm eten blijft wat moeizaam, maar ook dat komt vanzelf. Vanmorgen heeft Winy voor het eerst even achter de laptop gezeten, er is veel te lezen! Hier heeft hij wel wat tijd voor nodig. Vanmiddag even door de woonkamer gewandeld. Al met al een positieve dag.
Winy moet 1x per maand een vitamine B 12 injectie krijgen omdat hij geen maag meer heeft. Donderdag voordat Winy naar huis ging kwamen ze nog vertellen dat de bloedwaardes allemaal goed waren. Omdat hij zich zo beroerd blijft voelen hebben we vanochtend de huisarts maar weer gebeld of hij bloed komt prikken. Na 10 minuten belt hij ons terug met de mededeling dat dit geen zin heeft, in de brief die naar de huisarts is gegaan staat duidelijk dat het veel te laag is! Hij moet nu 1x per week een injectie, vandaag gelijk begonnen. Hopelijk gaat het nu sneller de betere kant uit.
