Als ik dan toch efkes in slaap dommel rijden we Frankrijk binnen, paspoort controle gedaan met slapen. In bordeau stappen er velen uit en heb ik terug meer plaats, ik kan me nu neer leggen op de 2 zetels. 

Tussendoor bekijk ik mijn foto's vanaf mijn vertrek en komen de herinneringen boven, ach dit was waar ik die of die tegenkwam, dit was waar ik in het catecheselokaal sliep....

Ook lees ik wat in mijn eigen blog, eerste dagen - laatste dagen. 

Ik stel vast op basis van mijn foto's en blog dat ik wat veranderd ben, uiterlijk wat bruiner geworden, de haren wat langer, ietsje magerder ... Maar ook zie ik dat ik er gelukkiger - rustiger - ontspannen uitzie in vergelijking met het begin van mijn pelgrimage. Ik merk ook dat de stijl van mijn blog gedurende mijn tocht veranderde, in het begin nogal droog beschrijvend, hoe verder hoe meer ik vertel, hoe opener en persoonlijker de blog ook wordt. Voor mij is deze blog dan ook mijn dagboek geworden, in het begin hield ik er nog een afzonderlijke bij, na verloop van tijd niet meer en schreef ik op mijn blog wat ik dacht, voelde, meemaakte. Soms dacht ik zou ik dit wel schrijven (niet enkel de persoonlijke zaken maar dan ook wat raardere gekke zaken, maar nu ook wel niet alles), waarom niet, dit is gewoon wie ik ben / geworden ben.

Dit werkte ook goed om sommige dingen een plaats te kunnen geven, ik besef dat ik een wondermooi avontuur achter de rug heb. 

Tegen 8u30 kom ik in Parijs aan, na zolang in de bus te zitten doet het deugd om de benen te strekken en buiten een frisse neus op te halen. 

Om 10u40 heb ik de bus naar Brussel, na een wandeling en een sanitaire stop ga ik terug naar de bushalte, tis nogal fris buiten. Ik stel vast dat er ook om 9u40 een bus naar Brussel rijdt, en ja de chauffeur gaat akkoord dat ik de bus vroeger neem, er is trouwens meer dan plaats genoeg. 

In Brussel neem ik de trein richting Brugge en dan nog de trein naar Zedelgem. 

Ik voel me wat vreemd in het station met mijn short en sandalen, de mensen lopen er rond net alsof het al winter is, ben het ondertussen al gewoon dat ik aangestaard wordt ... 

Tegen 16u14 arriveer ik in het station in Zedelgem, daar wachten 2 van mijn broers mij op. Neen ik ga niet mee met de auto, neen ik draag mijn rugzak wel zelf. Mijn broer stapt de laatste km mee naar huis. 

Ik merk algauw weer de St Jacobs schelpen op, ofwel begin ik ze gewoon overal in te zien.

En dan kom ik thuis tegen rond 17u, raar gevoel. 

Met een lekker Belgisch biertje praat ik wat bij met mij broers, rugzak uitpakken en post nazien komt nog wel. 

Over eten hoef ik niet na te denken, ik mag bij mijn broer gaan eten, makkelijk voor mij en gezellig. 

Vooraf uiteraard eerst nog een douche en verse kledij. Wat een raar gevoel, voor mijn kleerkast staan en denken - kiezen wat ga ik aandoen, iets waar ik de voorbije 112 dagen niet moest aan denken. 

Na een gezellige avond met 2 van mijn broers en schoonzus, terug naar mijn huis voor een eerste nacht in mijn eigen bed, eens alleen in een slaapkamer slapen, benieuwd wat dit zal geven. 

Ik kom de komende dagen nog wel terug op mijn blog met wat nabeschouwingen en vertelsels over hoe ik moet afkicken ...