Dag 111, reisdag terug naar Veldegem, wordt een lange dag ik zal pas arriveren op zaterdag in de late namiddag.
Een echte backpacker reist met de bus. Vele pelgrims gaan met het vliegtuig terug, sommigen met de trein en een paar echte met de bus. Met de bus reizen is zonder overstsapstress je moet geen uren voordien aankomen, als je al moet overstappen is dit op dezelfde plaats. En wat er me gisteren iemand zij : na zolang weggeweest te zijn mag de terugreis niet te snel gaan, dus perfecte keuze.
Om 6u45 heb ik een bus van muxia naar Santiago, dan om 12u de bus naar Parijs. Wat ik tussendoor zal doen weet ik nog niet, ik zie wel of ik tijd of zin heb om nog eens de stad in te gaan.
Tegen 8u45 ben ik terug in Santiago, ik voel de drang om de weg naar de kathedraal nog eens af te leggen. Ik stap dezelfde weg met de rugzak zoals 5 dagen gelden (24 september) maar deze keer niet in tranen, maar met een brede glimlach fluitend en zingend, alles met volle teugen in me opnemend.
Aan de kathedraal slaak ik een vreugdekreet.
En dan ga ik op dezelfde plaats zitten als 5 dagen geleden.
Ik zit er met volle teugen te genieten, te fluiten, luidop mijn 2 "pelgrims-songs" te zingen (ook wel niet te luid...), haal een zakje druiven en een blikje Estrella Galicia (ik weet het wel 9u is geen uur om al bier te drinken, maar vandaag mag alles) uit mijn rugzak (was bedoeld voor deze dag op de bus) en geniet met volle teugen. Een dame kijkt me lachend aan als ik alles uitstal en biedt spontaan aan om een foto voor mij te maken.
Ik zit er te genieten, met een glimlach "van hier tot in Tokio" op mijn gezicht.
Dan komt er me een Canadese toeriste spontaan proficiat wensen en geeft me een hand, ze vraagt naar mijn verhaal (van waar kom je hoelang onderweg hoeveel km). Ook vraagt ze of ze alstublieft een selfie met mij mag maken. En dan geeft ze één van de mooiste complimenten die ik ooit gehoord heb : een foto van jouw hier op het plein is voor mij "DE Foto - het beeld van" : rust - kalmte - gelukkigheid - vredevol - tevredenheid.
En zo voel ik me ook, ze kon het niet beter beschreven hebben : een gelukkig - tevreden - dankbaar persoon.
Ik blijf er anderhalf uur zitten, genieten rondkijken, ik merk dat mensen naar mij kijken en als ik terug kijk komt er meestal ook op hun gezicht een brede glimlach. Sommigen zie ik al dan niet stiekem een foto van me maken. Laat ze maar doen als dat hen blij maakt, de camino geest - spirit toont, ben ik trots hen dit te kunnen geven.
Ik kan voldaan de terugreis aanvatten met de bus.
De rit passeert in steden waar ik gestapt heb, ik zie mijn voorbije camino met een gelukkig gevoel terug passeren en ik blijf er met volle teugen van genieten.
Morgen stap ik nog een laatste stukje, van het station tot aan mijn huis, dit zal de cirkel rondmaken.
|
