Daar ik ervan hou om de natuur te zien ontwaken, start ik rond 7u30, de zon komt pas op rond 8u30, toen ik mijn camino startte was dat al rond 5u. 

Ik stap door kleine dorpjes, alles is nog rustig en donker.

Vervolgens veel door bossen, in de verte hoor - ruik - en zie ik soms de oceaan. Er zijn weinig pelgrims die naar muxia stappen dus is het vrij rustig, net zoals het begin van mijn pelgrimage. Ik geniet van de rust en de natuur, ik zet me 10min om nog eens alle geuren - geluiden - stiltes van de natuur in me op te nemen. Ik hoor en ruik de oceaan, de wind ruist stilletjes door de bomen, de vogels fluiten, heel basic maar o zo mooi en rustgevend.

Ik ontmoet nog een paar gekende pelgrims die eerst naar muxia stappen en dan naar fisterra, we kruisen elkaar, blij weerzien en afscheidsknuffel. 

Bij een mooie schuur staat een mobiele eettent, ik drink en eet er iets om dan weer op pad te gaan voor de laatste km. 

Ik geniet met volle teugen van het stappen, en al gauw bereik ik muxia na 32km / 751m stijgen - 726m dalen.

In de 110 dagen dat ik onderweg ben heb ik een totaal van 2971km gestapt, ik telde enkel de km tot aan de albergue alle extra km naar de winkel, dorpjes bekijken, naar de bar, restaurant zitten er niet bij.

Ik installeer me in de albergue communal, eet nog wat van mijn resterend fruit en praat met collega pelgrims.

Ik krijg heel vaak de opmerking het zal wel raar zijn om na zolang terug in het "gewone leven te komen", voorlopig nog niet voor mij, want binnen 2 weken (14 oktober) vertrek ik opnieuw, begint mijn 2e avontuur - project. 2 maanden naar Afrika, Ghana om daar als vrijwilliger te gaan werken. 

Ik vertel er later wel meer over en plan om ook van dit avontuur een blog te maken, de link noteer ik nog in een van mijn volgende berichten. 

Daarna op naar het dorpje voor mijn 3e diploma, "de muxia.

Muxia is een mooi dorpje aan de oceaan, een landtong omgeven door de oceaan, alleen jammer van de vele wolken, maar ik klaag niet als ik geen zonsondergang kan zien dan is dit maar zo. 

Ook in muxia heb je een mijlpaal met km 0,000

Nog efkes naar de winkel voor wat eten voor morgen in de bus en vanavond en dan bloggen van gisteren. 

Plots merk ik dat het al na 8u is, tijd voor de zonsondergang, en wat een geluk heb ik de wolken zijn verdwenen de zon is er terug. 

Ik geniet met volle teugen van het zicht van de zon en de oceaan, ik zie de zon ondergaan en heb een voldaan, tevreden en gelukkig gevoel, het is mooi en onvergetelijk geweest. 

Ik ben klaar om naar huis te gaan.