|
Yes, I made it!!!
Fisterra, Finistère, fin, het einde van de wereld, km 0,00 : ik stapte er helemaal naartoe !!!
Nu besef ik het, ik heb het toch maar gedaan, te voet, stap na stap tot aan de oceaan, het einde van de wereld !!!
Ja, inderdaad, ik begin het te beseffen, vandaag kon ik mijn pelgrimage op een mooie manier afsluiten, het voelt goed.
Vanacht toch weer nog eens niet zo goed geslapen, ik stap naar fisterra, het einde van de camino, wat zal dit met me doen, weer alleen maar triest omdat het gedaan is, zal ik ook eens trots zijn op mezelf, blij ???
Ik heb vandaag maar een 14km af te leggen tot in fisterra, dus alle tijd, maar toch was ik om 7u al op pad, kon toch niet slapen.
Mijn "club-pelgrim-maatje" komt vandaag, ondanks de helse rugpijn, toch met de bus om dan samen de laatste 4km naar de vuurtoren te stappen en dan samen het laatste pelgrim-ritueel uit te voeren (immens respect hiervoor en mille fois merci). Het was niet eenvoudig om een uitvoerbaar plan te smeden, maar toch gelukt, ik stapte de voorbije dagen grote etappes om er zeker tegen de middag te zijn, de busverbindingen zijn niet altijd ideaal maar het lukt om iets voor de middag af te spreken.
Het eerste deel van de etappe stap ik terug in het donker, de volle maan leidt me de weg.
Een stuk van de etappe loopt langs de grote weg, of iets kleinere parallelle wegjes, ik moet de weg vaak kruisen, lijkt niet mooi, maar als ik mijn foto's bekijk, viel het toch wel mee.
Daarna mag ik meer door bossen stappen en al gauw doemt de oceaan in de verte op.
Na de bocht zie ik fisterra in de verte met de vuurtoren
Veel te vroeg kom ik om 9u40 al in fisterra.
Op naar de albergue, ik kan daar mijn rugzak achterlaten en een andere (niet bezwete) T-shirt aandoen.
Terug naar het dorpje, aan de haven plan en boek ik mijn bus voor de terugreis. Morgen nog stappen tot in muxia, Vrijdag ochtend de bus naar compostela, op de middag heb ik dan de bus die me eerst naar Parijs brengt en dan naar Brussel (26 uur in de bus) . Daar zal ik de trein nemen naar Zedelgem, en het laatste stuk van het station tot thuis wil ik te voet afleggen. Te voet vertrokken, te voet aankomen hoort erbij, is nodig om het af te sluiten.
Een kopje koffie en croissant verorberen en dan nog efkes wachten, een biertje hoort erbij, 🎼🎼🎼I'm waiting for you while ordering another beer, and I wonder 🎼🎼🎼.
Het pelgrims lied wordt toegepast....
De laatste 4km tot aan de vuurtoren, km 0,00 stappen we nog samen. We zien veel toeristenbussen langs de weg. Het is langs de grote weg stappen maar wel met een mooi zicht op de oceaan.
Bij km 0,00 worden uiteraard weer zege-foto's gemaakt. Deze keer voelt het wel als een zege - overwinning - behaald doel.
Dan rest er nog het pelgrims ritueel, verbranden van kledij (wat in principe wel verboden is, maar strikt tussen de lijnen lopen vinden we wat saai), we vinden een plaatsje tussen de rotsen en verbranden wat kledij (wat hoef je niet te weten) de kledij in brand krijgen is niet evident maar het lukt ons toch wel.
Starend in het vuur van de kledij begint het besef te komen, ik heb toch wel een mooie en bijzondere tocht achter de rug, ik heb die helemaal zelf gestapt.
Nog een selfie bij het vuur (we have the fire in our eyes 🎶 ...!!! )
Tijd voor het verorberen van de meegebrachte lunch (slaatje en Estrella Galicia) met zicht op de immense oceaan.
Starend naar de oceaan, begin je te denken - mijmeren, wat zijn we klein nietig bij deze immense oceaan. En dan besef ik echt wat ik gedaan heb, ik heb bijna 3000km gestapt, in 109 dagen, ik mag er trots op zijn. Maar ik ben vooral ook immens dankbaar, dat dit voor mij op zo'n mooie, vlotte wijze gelukt is. Geen problemen gehad, het lichaam en hoofd stapten perfect mee. Dankbaar voor alle steun van waar of wie ook, vanuit het thuisfront (ook de blog lezeres hielpen mee), de helpende handen van de locals, de steun van alle mede pelgrims.
Ik denk aan allen die me dierbaar zijn, Allen die iets op deze tocht betekenden, ik denk ook aan degene die me dierbaar zijn maar heb moeten afgeven...
Ik besef dat dit een unieke en magische tocht was en voor altijd in mijn hoofd en hart zal blijven, wondermooi moment.
Het voelt goed, ik ben er, ik heb het gedaan, een mooie afsluiter, .. .
En dan moeten we uiteraard nog terug stappen, ik kan nog een laatste keer een helpende hand zijn en een extra rugzakje dragen.
Na nog een biertje, ons handelsmerk, tijd voor afscheid (een tot ziens) en deze keer voelt het goed, ik ben blij en heel dankbaar dat ik deze laatse etappe met een gelijk gestemde pelgrim mocht beleven. Het is mooi geweest ik kan het een plaats geven.
Daarna haal ik nog mijn 2e diploma op, stappen naar het einde van de wereld. En geniet nog van mijn pelgrimage zittend aan de haven.
Als eten deze avond wou ik als afscheid nog eens mijn menu op mijn campeervuurtje eten, pasta koken en een pot saus erover kappen (in de keuken in de albergue gemaakt), dessert chocolade pudding, en een flesje wijn, de cirkel is rond ...
Morgen staat nog een bonus dag op het programma, de laatse stapdag naar muxia, ik zal er met volle teugen van genieten, het is fijn - mooi geweest.
|
