Er stond een heel lange etappe op het programma, de langste van heel mijn pelgrimage dus niet te laat vertrokken, om 7u was ik op pad. In vergelijking met de warme dagen is het eigenlijk niet vroeg.

Vanavond is het volle maan, deze ochtend gaf ze al schitterende zichten, in het donker glinsterend tussen de bomen. 

Ondanks het licht van de maan en mijn koplamp, toch efkes mislopen, gelukkig had ik het snel door en moest maar een paar honderd meter terugkeren.

Het ene mooie zicht na het andere verscheen aan de horizon. 

%%%FOTO2%%%

Ik genoot vandaag terug met volle teugen van het stappen en de wondermooie natuur, 's ochtends was die nog aan het slapen, dan verscheen de zon en voelde en hoorde je de natuur terug ontwaken. 

Na de eerste 15km neem ik een korte pauze met koffie en chocoladekoek. 

Terug op pad voor de volgende 15km, ik merk dat ik mijn ritme van het begin van mijn pelgrimage toch wat aangepast heb, het stapritme is verhoogd, de pauzes die ik neem zijn niet meer elke 2 uur soms pas na 3uur (zoals vandaag). Mijn lichaam is het ondertussen zo gewoon om elke dag vele uren te stappen, het zal serieus afkicken worden. 

Ik stap vrolijk verder en betrap me erop dat ik terug al fluitend en al zingend (ons "pelgrims lied" blijft door  mijn hoofd malen) aan het stappen ben, alleen stappen heeft als voordeel dat je voluit en vals mag zingen. 

Ik passeer vandaag nog door wondermooie eucalyptus bossen, eens aan de kust zal ik ze niet meer zien. 

Rond 1 uur neem ik nog een pauze en eet een broodje met tomaat en omelet en een Estrella Galicia. 

Ietsje verder doemt de oceaan op, het echte einde nadert. 

Na 41,4 km / 734m stijgen / 1026m dalen kom ik tegen rond 4u30 aan in de albergue in Cee.  Ja een behoorlijk lange etappe en niet vlak, ik hoor iedereen al denken ze is helemaal zot geworden, het is inderdaad wat zot maar gezond zot. Ik ben zot geboren en hoop zot te mogen blijven, dat maakt het leven leuk en bijzonder. 

Na de klassieke pelgrim taken, ga ik de stad in om wat eten en drank te kopen voor deze avond en ontbijt voor morgen. 

Nu ik terug aan de oceaan ben, ga ik aan het strand wat relaxen en eet er een gezonde maaltijd met groeten, fruit, brood, yoghurt ... 

Dan komt ook het kind in mij naar boven (dat gebeurt wel meer) en ik schrijf mijn naam en compostela in het zand. 

De oceaan zal dit deze nacht wel uitwissen uit het zand, maar geen enkele oceaan of iets of iemand zal dit uit mijn hoofd of uit mijn hart kunnen wissen, het is er voor eeuwig en altijd ingegrift.