Een paradijs albergue met echte lakens en donsdeken, maar dan moet het hoofd ook mee willen om te slapen, bijna in Santiago arriveren geeft me blijkbaar extra adrenaline en zorgt ervoor dat ik niet of heel weinig kan slapen 's nachts. De 2e nacht op rij dat ik amper slaap en uren wakker lig. Draaien en keren doe je dan beter niet in een stapelbed, omdat de bedden nogal veel bewegen en de persoon die onder je ligt te slapen dan ook niet veel rust krijgt, dat wil je een ander niet aandoen. Ik hoor iedereen slapen diep ademhalen of snurken en denk wat kan ik doen om de uren en de nacht te laten voorbijgaan, om het hoofd wat leeg te maken dus lees ik maar wat in een boek.
Uiteindelijk toch wel een 3 à 4 uur geslapen, en het rare / bijzondere is dat ik 's ochtends bij het opstaan me echt niet moe voel en zelfs veel energie heb.
's ochtends neem ik in de albergue het ontbijt, wordt pas om 7u45 geserveerd, dus is het al een stuk na 8u als ik kan vertrekken (wat voor mij laat aanvoelt) zeker met een lange etappe van meer dan 33km voor de boeg.
Mijn plan is om me vandaag wat af te matten, flink door te stappen, weinig pauze nemen en ook geen siësta in de namiddag, dan zal ik 's avonds wel moe genoeg zijn om te slapen, benieuwd of dit lukt.
Omdat het zo'n lange etappe is (er zijn weinig albergue dus zijn er geen andere opties) stap ik vandaag alleen, de club-pelgrim is omwille van de hevige rugpijn genoodzaakt om een stukje de bus te nemen en pas daarna een deel te stappen. Ik heb al heel veel pelgrims tegengekomen die op deze route stukken met de bus moeten doen omwille van medische reden, wat begrijpelijk is, de etappes zijn soms behoorlijk zwaar door het vele klimmen en dalen en omdat er soms over lange afstanden geen overnachtingsmogelijkheden zijn.
's ochtends hangt er een dikke nevel, mijn haren worden er nat van, het levert wel mooie zichten op.
De weg zelf is super mooi, vaak mag ik door de heerlijk ruikende eucalyptus bossen stappen, men plant er nog veel bomen bij.
Na ongeveer 14 km kom ik in een stadje aan, in de supermarkt koop ik wat krachtvoer (banaan, drinkyoghurt, tomaatjes, brood en beleg), snel iets eten en dan weer op pad.
Het stappen gaat vlot, een behoorlijk vlakke etappe, en ik kom heel weinig andere pelgrims tegen. Nu en dan een paar (meestal haal ik ze in en stap ze voorbij), het valt me op dat het bijna allemaal nieuwe gezichten zijn.
Ik stap verder door de mooie bossen, steek riviertjes over en weer een ander bos, ...
Als ik nog een 7km moet stappen, krijg ik een "whatsapje" je bed is gereserveerd met een foto erbij, eens geen stapelbed deze nacht.
Tegen rond 3u30 na 34,9km / 475m stijgen / 549m dalen, arriveer ik in de albergue.
En een tof weerzien, ik ontmoet er terug een sloveens koppel dat ik al een aantal keren gezien had, de club wordt weer wat groter.
De man geeft zijn vrouw een voetmassage, ik zeg al lachend, een nieuwe job kunnen we aanschuiven, en ja hoor met veel plezier masseert hij nog een aantal (vrouwelijke) pelgrims hun voeten, hij doet dat goed, ik boek hem al voor morgen.
Daarna de dagelijkse routine, douche, was, boodschappen ...
De albergue heeft een gezellige tuin, we apéritieven er met de club en er is ook nog een Japanner die ik ook al eerder zag. Hij maakt nogal "gekke" geluidjes als hij luistert, wat een slappe lach bij een paar teweegbrengt het wordt een gezellige boel.
Daarna nog een lekkere hamburger gegeten met een slaatje en is het al na 9u, dus bedtijd en de blog nog schrijven voor het slapengaan.
Goede intenties maar dan ontmoet ik een Duitser die ook van thuis vertrokken is, hij gaat nog met een aantal andere in de tuin een wijntje drinken en nodigt me uit om erbij te komen zitten. Als beleefde Belg kan je zo'n aanbod niet afslaan, dus nog niet gaan slapen maar nog een babbeltje en drankj met een 7 tal pelgrims in de tuin.
Veel albergue gaan dicht om 10 uur 's avonds, iets voor tien komen ze zeggen dat we naar binnen moeten en naar bed, net als in de kostschool.
Dus doen we dit maar, en hopen dat ik nu moe genoeg ben om te slapen deze nacht.
|