|
Dag 100 van mijn pelgrimage, voelt wat raar aan, enerzijds wel een beetje trots, anderzijds lijkt het geen 100 dagen, ik stap nog steeds elke dag met evenveel plezier. Het einde komt snel dichterbij, nog 152 km en ik ben in Santiago, slechts nog een 6 tal dagen te stappen, het begint te kriebelen en zal een rollercoaster van emoties worden.
Vanacht super goed geslapen, wat een luxe slechts met 5 in de slaapzaal en niemand die snurkt, iedereen kon een onderste bed van de stapelbedden nemen, dus niemand die boven je wiebelt en ook jou bed doet bewegen.
Een banaan, snicker en wat brood als ontbijt (je eet wat er nog in je rugzak overblijft) en dan op pad. Net zoals gisteren deze ochtend bij het pakken van mijn rugzak wat extra spullen van mijn pelgrim-maatje meegenomen.
Het was nog donker toen we vertrokken, we hebben vandaag alle tijd, de bedden zijn gereserveerd.
Ondertussen hebben we de kust verlaten en zien we meer heuvels, we voelen deze ook wel als het bergop gaat, de nevel drijft mooi in het dal.
De etappe verliep vandaag zo goed als volledig langs kleine rustige straatjes, soms door de geurende eucalyptus bossen. Heel rustig, bijna geen mensen of auto's te zien, lekker relaxt stappen door de stilte en genieten van de mooie natuur en omgeving.
Regelmatig passeerden we kleine dorpjes met elk hun kerkje.
Eén rustpauze bij een oude verlaten school, en een 2e op een terrasje in de enige stad dat we tegenkwamen.
Uiteindelijk werd het toch een pittige etappe, van 30,0 km / 926 stijgen / 891m dalen
Omdat we gelezen hadden in de commentaren dat de alberge communal niet veel soeps was, hebben we de private alberge geboekt. Deze is iets luxueuse, verse echte lakens (geen wegwerp papier achtige zoals we ondertussen gewoon zijn) een echt donsdeken (en geen oud vergeeld deken) verse handdoeken.
In de slaapzaal zijn er telkens 2 stapelbedden met een houten afscheiding wat apart afgemaakt, zo heb je toch wat privacy en rust.
Na een kleine siësta en verkwikkende douche, nog eens gebruik gemaakt van de wasmachine en alle kleren gewassen (behalve wat ik aan had natuurlijk), de wasmachines zijn heel ruim dus hebben we de gewoonte om die met een paar te delen.
En dan de gewone routine, naar de supermarkt wat eten kopen.
Een drankje, wat druiven, olijven in de tuin nuttigen om mijn 100 dagen te vieren.
Ondertussen nog de was te drogen gehangen, wat geurde die heerlijk. Na 100 dagen vind ik verse geurende was een luxe na al het wassen met de hand en zeep.
's avonds nog een slaatje gegeten en dan vroeg naar bed.
|
