In sommige alberge krijg je lakens en mag je geen slaapzak gebruiken, in andere mag dit wel. Waar dit niet mag is het om "beestjes" in de bedden te vermijden. Hier kregen we lakens dus hoefde ik mijn slaapzak, waarvan ik ondertussen vrees dat er beestjes inzitten niet te gebruiken, moet hem wel nog wassen. Vanacht wakker geworden van de jeuk, ik had de indruk dat ik nog wat beten bijgekregen heb. Uiteindelijk opgestaan en mijn armen onder koud water gespoeld, de krant gelezen, het ijzer van de matras in mijn rug gevoeld, naar alle gesnurk geluisterd, en na 3 uur woelen uiteindelijk toch terug in laap gevallen.

's morgens zag ik inderdaad nieuwe beten, op mijn ene arm ben ik gestopt met tellen aan 35 stuks... maar er zijn ergere dingen, je gaat daar niet van dood ... 

Vandaag een nieuwe poging voor een kortere etappe. 

De etappe verliep door veel kleine gehuchtjes en langs kleine wegjes met hier en daar een heuveltje te overwinnen. 

Onderweg kwamen we verschillende alberges tegen, allen in minieme gehuchtjes waar er niets was (geen winkel, geen bar, .. .) nu besef ik dat het uiteindelijk toch goed was dat we gisteren nog 10km extra moesten doen, anders zaten we vandaag in een mini gehuchtje en moesten we al het eten meesleuren. 

Ik stap al een aantal dagen door de provincie asturie, dat gekend is voor zijn appels en de cider die ze ervan maken, het stadje waar we naartoe gaan is het Mekka van de cider, mag dus niet vergeten die te proeven. 

Onderweg kwam ik al veel appel plantages tegen, meestal vrij kleinschalig. 

Men heeft hier ook speciale schuren. 

Vandaag is het gelukt, een kleine etappe van 23,4 km / 494m stijgen / 497 'm dalen tot in villavisciosa. We vinden nog voldoende bedden (het zijn zelfs eens geen slaapzalen maar kamers voor 4 personen, wat een luxe. 

Ik begin met al mijn kleren, slaapzak en dergelijke te wassen in de wasmachine om alle vervelende / bijtende beestjes te doden, en dan nog de droogkast in en hopelijk ben ik ze kwijt. Onderweg viel de jeuk nogal mee, zolang ik er niet te veel aan dacht. 

In de stad is er het jaarlijkse feest van de patroonheilige, de mensen komen allen samen om te feesten sommigen in lokale klederdracht. Onze alberge ligt midden in de stad, vanop ons balkon kunnen we alles gadeslaan. Enige nadeel, stil zal het vanacht niet zijn. 

We zien de mensen cider drinken, maar nog leuker om te zien is de manier hoe ze deze uitschenken.

Fles in de rechterarm, gestrekt boven het hoofd, in de linker hand het glas terug met gestrekte arm nu naar beneden, het lijkt wel de "Spaanse manneke pis" 

En dan proberen om niet te veel naast het glas te gieten. Als je dit op deze wijze uitschenkt is de cider voor heel korte tijd mouserend, vandaar dat er niet veel in het glas zit en je dit in één slok dient op te drinken. 

In de vooravond kijken we naar de wedstrijd voor het inschenken van de cider. Men moet 1 fles uitschenken in 6 glazen en die moeten allen even vol zijn. Wie dit het snelst maar ook best verdeeld over de 6 glazen doet is de winnaar. Er worden ook punten gegeven voor de wijze van het schenken, het  is een ware sport met officiële jury, de moeite om te zien. 

Wij kopen ook een fles cider maar schenken die verkeerd - gewoon uit, we willen die vooral proeven - drinken en niet op de grond uitgieten.

S avonds de klassieke menu peligrino in de alberge en dan naar bed, in de hoop dat de muziek het feest niet te luid zal zijn deze nacht. 

Wel heel tevreden dat we hier beland zijn en de festiviteiten kunnen aanschouwen.