Na een simpel ontbijtje in de herberg, vertrokken met nog wat natte kledij van gisteren, mijn short was nog niet helemaal droog maar dat zou wel snel in orde komen. 

Het eerste stuk tot aan de kust verliep vlot, al gauw was ik bij de kust en kreeg het eerste zicht op de zee. 

%%%FOTO1%%%

Kort na het zeezicht buigde de weg en gele pijlen af richting binnenland en grote weg met ernaast nog een snelweg. Ik had in de gids gelezen dat er nieuwe wegen aangelegd werden, dus het leek me nog wel normaal. 

Vervolgens liep de route langs kleine wegjes evenwijdig aan de route national. 

Soms ook wel door mooie bossen. 

Na een tijdje begon ik het vreemd te vinden dat ik zo ver van de zee af bleef, ik zag ook geen enkele andere pelgrim, maar volgde wel nog altijd de gele pijlen. 

Ik heb de laatste dagen telkens zonder mijn gids de pijlen gevolg en deed dit vandaag dus ook. Omdat er iets niet klopte volgens mijn gevoel toch maar eens gekeken, en ja wat ik vreesde klopte, ik zat op de "verkeerde" weg. Een weg die wel ook naar de juiste stad gaat maar niet de kustroute, ik moet ergens een verkeerde pijl gevolg hebben of een zijweg niet gezien. Misschien zag ik dit wel aan voor pijl... 

%%%FOTO3%%

Iets verder een pijl naar de andere kant van de hoofdweg, dus hopenlijk kom ik toch nog op de kustweg uit. Maar neen hoor, het was zelfs de verkeerde richting uit, na 500m dan maar teruggekeerd dus 1km en plus. 

En dan was het toch wel de eerste keer in de 89 dagen dat ik ondertussen onderweg ben dat ik echt boos / slechtgezind werd. 

Een tijdje later begon het er bovenop ook nog weer eens te regenen, dat kon er nog wel bij .. 

Dan maar wat muziek opgezet om de knop te proberen omdraaien en verder doorstappen. 

Zonder de zee nog te zien kwam ik aan in de grote stad die we vandaag moesten passeren. 

Luidruchtig met de auto's, nog steeds wat regen, slechtgehumeurd wou ik er zo snel mogelijk uit. Goed ingepakt met regenjas en regenbroek snel verder. 

En dan hoor ik plots mijn naam roepen, een paar van de basis-pelgrim waren een koffie aan het drinken. 

Hallo, hoe vond je de tocht, mooi hè, neen een stronteappe was het... 

Ocharme kom we stappen samen verder en drinken er ene in het volgende dorp, humeur al ietje beter. 

De regen mindert ondertussen ook al wat. 

Ietsje verder in het volgende dorp stoppen we voor een biertje (tis bijna middag dus dat mag). 

We observeren de passerende mensen en pelgrims. Kijk dat zijn 2 nieuwe die we nog niet gezien hebben. Ze zeggen goeiedag en wat blijkt, het is de journaliste die ik 40 dagen geleden in Frankrijk tegengekomen ben, ze kent me nog. 

Wat een bijzondere ontmoeting. 

Ze vertelt me dat ik in haar film-verslag sta en krijg de link. 

Wie het wil zien, bij deze : http:// youtu.be/vCs3KF_6cf

Na de babbel filmt ze nog wat, dus mogelijks zit ik nog in een volgend filmpje, ben dan in Zwitserland ook al gekend. 

Ondertussen passeren ook nog een paar andere van "onze club-pelgrims. 

We gaan weer verder, de zon begint ondertussen te schijnen. Heb het gevoel dat het weer mijn humeur volgt. 

En iets later zie ik de zee terug, wordt uiteindelijk ondanks de minder mooie voormiddag nog een schitterende dag. 

Als ik aan de alberge aankom zitten de andere 3 van de club me samen op een bankje op te wachten, leuke ontvangst en ik ben de mindere start van de dag bijna vergeten. 

Ook dat is de camino, als er iets verkeerd loopt, komt er wel iets anders verrassend die alles weer goed maakt. 

Vandaag uiteindelijk 30,8km / 492 'm gestegen en 488m gedaald. 

De alberge is ook voor locals en toeristen, we blijven er eten want iets anders in het dorp is er niet. 

Naast de alberge staan er paardjes, er zijn veel witte paarden - schimmels bij, ik zit dan ook in het land waar sinterklaas vandaan komt ...