Op diverse plaatsen kon je de weg inkorten, de officiële weg tot aan santillana del Mar, is iets meer dan 40km, de ingekorte nog 23km. De belangrijkste  inkorting is de oversteek van een rivier. Als je te voet er rond moet gaan kost je dit 10km, je kan een klein stukje (1,7 km) de trein nemen of je kan de spoorwegbrug over de rivier nemen.

Dat wil zeggen dat je naast de sporen op de brug loopt, als er een trein komt moet je de rugzak afdoen en tegen de reling van de brug gaan staan, het lopen langs de sporen is ook in Spanje verboden (wat mij betreft ook wel terecht).

Dagelijks lopen er verschillende pelgrims over de brug, dit wordt dus getolereerd. Met mijn hoogtevrees - lichte bruggen vrees (als ik op een brug loop die hoog is moet ik recht voor mij kijken niet naar de omgeving, zoniet wordt ik duizelig, als gevolg van mijn hoogtevrees) was mijn keuze snel gemaakt, ik neem dus het korte stukje de trein.

De meesten van de " basis-pelgrims" nemen ook de trein. Het leek ons niet verantwoord, of het risico waard om over de brug te gaan. 

De "basis-pelgrim" zijn een aantal mede-pelgrims die ongeveer dezelfde etappes volgen en die je dagelijks of heel vaak tegenkomt, ondertussen reeds bijna 2 weken. 

Het ritje met de trein was uiteindelijk slechts een paar minuten, we waren met 7 en de conducteur had zelf bijna geen tijd genoeg om iedereen te laten betalen. 

De rest van de etappe verliep meestal over asfaltwegen, en omdat de inkortingen niet altijd bewegwijzerd waren bleven we met zijn drieën samen stappen, zo konden we wat overleggen. 

De tocht verliep heel vlot en we merkten dat we al snel in het stadje zouden zijn, iets te vroeg naar onze zin, 6km verder was er ook een herberg, die je zelfs vooraf kon reserveren.  Zo hadden we alle tijd en moesten ons niet haasten om zeker te zijn van onze plaats. 

In de herberg krijg je geen eten maar kan je wel zelf koken. 

Onderweg zagen we een stukje opgebroken weg met daarin tomatenplanten, ons eerste stuk groente voor de avond was een feit (die ene rode tomaat)  

Kort na de middag waren we in santillana del mar, bleek dat dit een super toeristisch en druk stadje was. Na een half uurtje hadden we het gezien. 

Op zich wel een paar mooie straten en huizen maar vol van de toeristische winkels. 

In het stadje gingen we inkopen doen voor het avondeten (in de herberg kon je pasta en drank kopen maar geen verse zaken). 

We vonden er ook overheerlijke ijsjes met citroen. 

Daar we toch voldoende tijd hadden, gingen we nog iets drinken in de bar met een lekkere pincho erbij. 

Iets later arriveerden er nog 2 van de "basic-pelgrims" ze waren snel overtuigd om ook nog verder te stappen, dus nog wat extra inkopen en dan gingen we met zijn 5'en verder op pad. 

Na 33,5 (Incl de treinrit en stadsbezoek) / 514m stijgen en 525m dalen, waren we uiteindelijk op onze bestemming. 

Na een verkwikkende douche en siësta kregen we nog uitleg over hoe je de voeten moet masseren. 

Bleek dat ik dit op mijn gevoel ongeveer al de tijd goed gedaan heb. 

Na meer dan 2200 km gaan mijn voeten nog steeds "vlot" mee, niet dat ik nooit geen pijntje voel, maar het gaat wel nog steeds vlot. 

Ik kreeg al vaak de vraag hoe is het met je voeten en geen blaren gehad?? 

Ik ga nu "hout vasthouden" als ik dit schrijf, ik besef dat ik me heel gelukkig mag prijzen, tijdens mijn tocht heb ik enkel in het begin op mijn beide kleine tenen een blaar gehad. Met het juiste gebruik van goede blaren pleisters is dit zonder pijn vlot genezen. 

Ik draag wel steeds 2 paar sokken zodat de wrijving deels tussen de sokken opgevangen wordt en niet op de voet. 

Wat ik ook consequent doe is minstens elke 2uur een pauze nemen en mijn schoenen uitdoen en dan mijn voeten wat masseer. 

In het begin deed ik dit niet en na 2 weken, kreeg ik tintelende en pijnlijke voeten aan de onderkant, mijn tenen voelden soms wat gevoelloos aan, ik ga ervan uit doordat mijn voeten en vooral de tenen, uren en dagen aan een stuk vast zaten in de wandelschoenen. Sindsdien doe ik steevast mijn schoenen uit en masseer mijn voeten bij elke pauze, dit helpt voor mij goed. Maar toch voel ik nog steeds na een dag stappen dat het toch wel inspannend is. 

Ieder dient voor zichzelf uit te maken wat de beste manier is om te stappen, zijn voeten te verzorgen. 

Nadat iedereen zijn voeten gemasseerd had, hebben we gekookt. Pasta met een saus van tomaat, ui, courgette, paprika. En daarna Griekse yoghurt met verse nectarine, en uiteraard de vino tinto.