"even stilstaan ...  Een hele vooruitgang" 

Vandaag staat een "bescheiden" etappe op het programma, na een ontbijtje in de herberg vertrek ik rond 7u30.

Eerst moet ik de hele stad doorkruisen, waarna ik de heuvels in mag, 's ochtends baadden ze nog in de mist. 

Boven op de heuvel zorgt de mist voor misterieuse taferelen 

Vervolgens gaat de etappe verder door de heuvels en het binnenland, bossen en kleine asfaltwegen wisselen elkaar af. 

De laatste km verlopen langs een hoofdweg in de zon. 

Ik begin het wat warm te vinden, na het weer te checken lijkt het een juist gevoel, de temperatuur is ondertussen gestegen tot 28gr, met gevoelstemperatuur van 34gr.

De route wordt met speciaal gemaakte markeringen weergegeven

Tegen kwart voor 3 ga ik naar de herberg, blijkt dat deze al open is en reeds meer dan halfvol (er is plaats voor 20 personen). 

We worden er vriendelijk onthaalt door de hospitalier, het is een bescheiden ruimte met in dezelfde zaal, de bedden eettafel en keuken. 

Maar dat is meer dan voldoende, als pelgrims leef je in een familie samen en ondertussen ben ik het gewoon om weinig tot geen privacy te hebben.

In de herberg zijn er heel veel Duitse pelgrims, enkeke Spanjaarden, een Ier, Fransen en een paar Italianen, en uiteraard ook een Belg. 

De Camino is een mengelmoes van nationaliteiten, die allen gaan dezelfde weg. 

Meg een aantal pelgrims gaan we nog iets drinken en daarna een menu pelegrino nuttigen, het wordt een boeiende en gezellige avond. 

Morgen heb ik een heel korte etappe gepland, ongeveer 12km tot in Bilbao, de rest van de dag neem ik een rustdag / en tijd om de stad te bezoeken. 

Ikzelf en een aantal andere maken terug een lange etappe.

's ochtends zie ik nog de mooie maan, heb ze op mijn tocht al vaak van gedaante zien  veranderen. Ook het opkomen van de zon scheelt al een paar uur sinds mijn vertrek. 

De etappe vandaag verliep terug wat landinwaarts langs mooie bosgebieden, heuvels en kleine dorpjes. 

Soms kom je een idyllisch klein kerkje tegen. 

Ook vandaag worden we verrast door mooie uitzichten op het heuvelachtig baskenland. 

2km voor de eindbestemming is er een kleine bar, waar ik samen met een paar mede, -Pelgrims een biertje nuttig (2 Duitse dames en een spanjaard). 

Het laatste stuk stappen we samen verder. 

In guernika gaan we op zoek naar de gemeentelijke herberg (In de sporthal van een school) Daar aangekomen blijkt dit gesloten te zijn, gelukkig zijn we in het gezelschap van een Spaans sprekende Pelgrim die uitleg kan vragen,  we moeten dus terug, de enige herberg is een soort jeugdherberg - Internationaal Hostel. Naar de Spaanse pelgrims normen is deze duur 18€ met ontbijt (Wat op zich eigenlijk wel meevalt).  Maar ter vergelijking met de gemeentelijke herbergen (Donativo of 5 à 10€ als het geen Donativo is) Is de accomodatie en kamer -slaapzalen hier van mindere kwaliteit en veel kleiner / op elkaar gepakt. 

Toch zijn we blij een bed te hebben. 

Na uiteindelijk toch 31,7km / 872m stijgen / 916 'm dalen komen we aan op de overnachtingsplaats. 

De stad guernika is gekend omdat het Duitse legioen in 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog de stad bijna volledig in puin gebombardeerd heeft. Dit was de eerste grote luchtaanval op een groot burgerdoel in de geschiedenis. 

De schilder Picasso maakte er werk over.