Op de laatste donderdag van september was het weer verzamelen geblazen in de raadzaal van het gemeentehuis voor de maandelijkse gemeenteraad. Het weer zat tegen: felle regenbuien geselden de straatstenen kort voor aanvang van de raad. Het publiek was hierdoor maar in zeer beperkte mate aanwezig.

In tegenstelling tot eind augustus begon de gemeenteraad vrij kalm en zelfs gemoedelijk. Dit keer was er immers geen reden om onze stem te laten horen bij de notulen: wij hadden geen leugens ontdekt in uitspraken van deze of gene schepen en hoefden dus niet dadelijk om extra uitleg te vragen.

Het viel wel op dat Vlaams Belang, al tellen wij slechts twee raadsleden, duidelijk weegt op de politiek in onze gemeente: 4 van de eerste 6 agendapunten waren (on)rechtstreeks verbonden met eerdere tussenkomsten of klachten van onze fractie. 

Bij agendapunt 7 kwam ik zelf tussen met vragen om bijkomende uitleg. Dit agendapunt behandelde de goedkeuring van de jaarrekening 2018 door de gouverneur. Het begeleidende dossier maakte echter melding van drie bijkomende vragen door de gouverneur. Ik vroeg de meerderheid dan ook om bijkomende uitleg hierover. De schepen van Financiën beaamde dat mijn vraag zeer terecht was en deed nadien de uitleg hierover.

Daarop volgend werd gevraagd te stemmen over de goedkeuring van de statuten van de intercommunale vereniging ter ondersteuning van het lokaal woonbeleid in Assenede-Kaprijke-Sint-Laureins. In het dossier werd verwezen naar een huishoudelijk reglement, maar dat was nergens te vinden. Ik vroeg hiervoor aan de schepen waar dat huishoudelijk reglement te vinden was. Zij antwoordde dat ze het niet wist. Omdat onze fractie weigert een blanco cheque te ondertekenen met uw belastinggeld, hebben wij ons op dat punt onthouden. Geen volledig dossier? Geen stem!

Later werd er gestemd over de verlenging van het lidmaatschap COMEET. Ik vroeg hiervoor aan de schepen van Cultuur (die een maand eerder zwaar onder vuur lag door eerder bedenkelijk functioneren) welk advies de cultuurraad hierover gegeven had. Zij antwoordde dat de cultuurraad om geen advies gevraagd was, maar dat de meerderheid gewoon aan de cultuurraad gezegd had dat ze zouden verlengen. Een groter misprijzen voor de cultuurraad is niet denkbaar! In iedere normale gemeente waardeert men de inspanningen van de adviesraden. Bij GRAAIENPLUS zijn dat gewoon lastige aanwezigen.

Zoals iedere maand bracht onze fractie ook nu eigen punten aan.

We begonnen met de vraag om in onze gemeente een subsidie voor herbruikbare luiers in te voeren. Ik argumenteerde dat dit een sociale maatregel is ter ondersteuning van onze gezinnen en ook een milieuvriendelijke maatregel is om de afvalberg terug te dringen. Tot onze grote blijdschap volgde de meerderheid onze argumenten en beloofde men de mogelijkheid te onderzoeken binnen de mogelijkheden van het budget. Wordt dus vervolgd!

Daarna kwam de fractie tussen omtrent subsidies voor ontharding van de speelplaatsen. op natuurlijke speelplaatsen hebben kinderen meer beweging en wordt er minder gepest. Bovendien is dit ook een klimaatvriendelijke ingreep die zelfs in het gemeentelijke klimaatadaptatieplan staat. Daarnaast reikt de Vlaamse overheid hiervoor subsidies uit. Ik vroeg dus of onze gemeente op deze subsidies had ingetekend. De schepen van Onderwijs antwoordde dat de gemeente niet had ingetekend, maar dat er in de toekomst een mogelijkheid bestaat dat de speelplaatsen onthard worden. Duidelijk weer een gemiste kans.

Vervolgens vroeg ik de oprichting van een ondernemersloket om onze gemeente ondernemersvriendelijk(er) te maken. De schepen van Lokale Economie antwoordde dat we eigenlijk al zo'n loket hebben: er is namelijk al een ambtenaar Lokale Economie bezig met deze zaken. Ik reageerde dat het toch vreemd is dat zo'n loket eigenlijk al bestaat. Er stond namelijk letterlijk in het verkiezingsprogramma van GRAAIENPLUS dat ze een ondernemersloket willen oprichten. Ik vroeg de schepen daarop of de meerderheid misschien niet weet waar hun eigen personeel mee bezig is of dat men het eigen verkiezingsprogramma niet kent. GRAAIENPLUS stond weer met de billen bloot!

Tot slot interpelleerde ik de schepen van Cultuur nogmaals over een artikel in de pers omtrent de belevingsbibliotheek. Uit de uitleg bleek, nog maar eens, dat het weer een staaltje aankondigingspolitiek was: er blijkt nog niets uitgewerkt van het aangekondigde concept. In loze beloftes en gebakken lucht verkopen blinkt deze meerderheid steeds weer uit.

Het toppunt (of dieptepunt voor de meerderheid) moest dan nog komen: de stemming over de GECORO. Dit dossier was op een totaal amateuristische wijze voorbereid door de meerderheid. Kandidaturen bleken allemaal verschillend ingediend. bij sommigen kon men niet eens oordelen over de capaciteiten of motivatie van de kandidaten. Bij anderen zagen we dan weer letterlijk dat de meerderheid actief hengelde naar bepaalde (lees: bevriende) personen. Wij protesteerden uitgebreid tegen deze handelswijze. Onze fractie voegde er een constructief tegenvoorstel aan toe: het schrappen van de procedure en een nieuwe oproep lanceren met duidelijke richtlijnen waaraan de kandidaturen qua vorm en inhoud moesten voldoen. In ware dictatoriale stijl Noord-Korea waardig veegde GRAAIENPLUS ons voorstel van tafel. Het was duidelijk: vriendjespolitiek en gekonkel in achterkamers primeerden op de inhoudelijke expertise. De meerderheid veranderde de GECORO op deze manier in de GRAAICORO. Omdat wij transparantie en goed bestuur hoog in het vaandel dragen, verliet onze fractie uit protest de zitting.