Na verschillende weken van aanhoudende regen werd het stilaan tijd dat er eens beter weer op komst was.Maar zoals ze zeggen :na regen komt zonneschijn was het ook daadwerkelijk zo. Die dag scheen de zon volop met af en toe bewolking.Tijd om zodus de baan onveilig te maken. De dochter ging meerijden gewapend met haar fotoapparaat.De start werd gegeven en waar we naartoe gingen wisten we zelf nog niet.In Oost-vlaanderen is het zo dat je een grote diversiteit hebt aan wegen,gaande van landwegjes tot grote en kleine steenwegen.Zelf verkies ik de verharde wegen daar de ural retro een baanmachine is en op de onverharde paden met grote putten de uitlaten de grond kunnen raken.Vertrokken in Aalst en langs kleine binnenwegen richting Overmere en daar zouden we wel zien wat we tegenkwamen. Belangstelling allom door de plaatselijke bevolking.Sommigen steken zelfs hun hand omhoog om aan te geven dat je met een leuke machine rijdt.Dingen die je na verloop van tijd al gewoon bent geworden maar het blijft leuk.Vervolgens meer de grote steenwegen genomen met uitzicht op weidse landschappen.Het landelijke vermengd met het stedelijke.De industrie is nooit ver weg. Nog wel dat er nog de kleine verbindingswegen zijn want op sommige momenten kom je niets anders dan grote winkels en industrie tegen. Stilaan wordt alles ingepalmd door de grote bedrijven.Tijd om even naar Dendermonde te rijden en daar een pit stop te doen .Op de grote markt maken we een halt.Het is een ingesloten plein waar het steeds gezellig toeven is.Mooie architectuur en mooi aangekleed met de diverse vlaggen van de stad zelf.Heel rustig met om het kwartier de bijaard die zich roert,op het uur zelfs uitgebreid.Heel leuk en steeds de moeite waard om eens te bezoeken.Diverse stijlen van terassen gaande van prijzig tot goedkoop.Voor iedereen wat wils.Een aanrader. De bewolking begon op te komen en inpakken was de boodschap.Vele kilometers hadden we nog niet gereden maar nat is er niet veel aan als je op de toeristische toer gaat. Na een kleine 20 km vanuit Dendermonde waren we weer thuis.Weliswaar vroeger dan voorzien maar toch droog.Ons vader-dochter uitstapje viel heel goed mee.Er zouden er nog volgen,dat wisten we nu al.Een tevreden ural-rijder met een ditto dochter
Als gewone werkman is het soms moeilijk om ritten te plannen.Je hebt
verplichtingen:je werk,je vrouw of vriendin,je kinderen of je familie.Nu is het
zo dat als je alles aan de zijkant schuift voor dit allemaal je zelf misschien
niet zo gelukkig door het leven gaat.Wanneer je gelukkig wordt van de dingen die
je wil doen en je kan ze ook uitvoeren,dan ga je door het leven gaat als een
veel gelukkiger mens.En daar profiteert iedereen dan ook van.Wanneer je steeds
alles moet laten vallen voor anderen word je stilaan een verbitterd mens om de
zogezegde gemiste kansen.En da's ook niet de bedoeling.Iedereen heeft recht om
af en toe eens iets te hebben voor zichzelf.Nu is het niet de bedoeling dat je
alles laat vallen en er geheel alleen voor gaat.Het is de fijne lijn wat je voor
jezelf doet en wat je zonder moeite wil laten vallen voor je geliefden die soms
moeilijk is.Wat wel en wat niet is soms de grote vraag.Iedereen maakt dat voor
zichzelf uit en gaat er al dan niet ver in.Persoonlijk kan ik maar jaloers maar
ook vol bewondering naar sommige wereldreizigers kijken.Je moet ook een
beetje(of veel) avontuurlijk ingesteld zijn.Nu zie ik mezelf nog niet verlof
zonder wedde opnemen om de halve wereldbol rond te reizen.De buurlanden
doorkruisen en ons eigen landje ,geen probleem.Vertrekken voor een maand of
drie,vier al zeker niet. Op http://www.advrider.com/ vind je allerlei
verhalen van mensen die dit wel doen.Met de voordelen en soms ook de nadelen van
het verre reizen.Wanneer je in panne staat en er is geen garage te bekennen in
vele kilometers is dit wat minder.Je kan veel meenemen van onderdelen maar ook
niet alles.Nu heb je op de ural al redelijk veel plaats om vanalles en nog wat
mee te nemen.Je kofferruimte,je side-car zelf,je bagagedrager en zelf op de
duozit bieden plaats aan duizend en één artikels.Zelfs je reservewiel geeft je
al een voorsprong op de gewone moto.Het is het ideale voertuig om andere landen
en diverse culturen te leren kennen.In het leven moet je toch iets gezien en
meegemaakt hebben.Wat ga je anders aan iedereen vertellen als je op pensioen
bent? Een beetje verhaal ,al dan niet aangedikt is steeds leuk om te vertellen
op een regenachtige dag.Je zal onder de baan genoeg tegengekomen zijn want de
gereden snelheid ligt zeker niet zo hoog als een gewone motor. En dan zie je
duizenden leuke dingen .Terwijl dat een gewone motor er voorbij vliegt.Het
rijden is ook veel stabieler op ruig terrein.Vele verhalen die ik lees op deze
site lees nodigen uit tot het ook eens plannen van een road trip.Voorlopig houdt
ik het op het huidige niveau .Zoals het verkeer hier in ons belgenland is vindt
ik het voorlopig al avontuurlijk genoeg.Maar je weet nooit wat de toekomst
brengt.Een mens mag al eens dromen.
Wat velen niet weten
is dat ural ook een poging heeft gedaan tot het maken van auto's.Eind jaren 70
en begin jaren 80 hebben ze verschillende prototypes gemaakt.Het was een
samenwerking met het russisch instituut voor de auto Nami.Als motor was een750
cc met zijkleppen voorzien (m72) .Deze microcar was voorzien van
achterwielaandrijving,hydraulische remmen en 10 inch wielen.Het rare en voor
zijn tijd ook een beetje gebaseerd op de eerste bmw-auto was dat het voorste
omhoog ging om plaats te kunnen nemen op de voorste zittingen.De deur aan de
zijkant die voorzien was gaf toegang tot de achterste zittingen.Ze hadden zelfs
nog een simpeler versie voorzien waar zelfs het dak af kon en zelfs een off-road
versie.Geen van al deze auto's is ooit in productie gekomen maar de prototypes
spreken boekdelen.Moesten ze toch ooit in productie gekomen zijn dan waren deze
auto's de dag van vandaag zeer gewilde collector-items.Spijtig genoeg zijn al
deze versies die als probeersel gemaakt zijn vernietigd.Een meer recent
prototype werd in de eind jaren 80 gemaakt met de reeds nieuwe 650 cc motor.Dit
was geheel alleen gemaakt zonder iemands tussenkomst door ural zelf.Deze motor
was voorzien van een koelsysteem met ventilator.Voorstanders herkennen de
Itiliaanse invloeden.Zijn naam was Belka.Dit is de blauwe auto(laatste
foto)Spijtig genoeg is ook deze auto nooit in productie gekomen.Mooie wagens die
de tijdsgeest van het toenmalige Rusland uitdrukken.Simpele maar degelijke
machines geschikt voor het dagelijkse gebruik.Mooi in al haar eenvoud.
Aangezien ik nog steeds in verlof ben en het weer nog schitterend is besloot ik eens naar Leopoldsburg te rijden.Eerst eens op de pc gezien of het weer wel goed zou blijven(in belgie weet je het nooit ) en ook de route eens bekeken.Eerst richting Dendermonde,Mechelen,Heist o/d Berg,Westerlo en zo verder naar Leopoldsburg.Om half 8 werd het startsein gegeven.De gps had ik mee.De vorige avond had ik ook de gps-steun al gemonteerd.Het is al gebeurd dat de gps mee was maar dat ik vergeten was de steun te monteren.Dan doet het ook niet veel uit want al rijdend kan je hem niet vasthouden.Heel weinig verkeer op de baan,voor sommigen nog wat vroeg in de morgen.Mooie steenwegen met afwisselend bomen en industrie.Heel plezant om te rijden en ook gemakkelijk te vinden.Overal vind je wegwijzers wat het zoeken beperkt.Maar eens Westerlo voorbij is het veel minder.In limburg kennen ze de term wegwijzers niet zo goed en was ik aangewezen op de gps.Heenreis 102 km.Daar aangekomen was de eerste verplichte stop op het plaatselijk marktje.Voor diegenen die eens een hamburger willen raad ik Mie Tet aan.Een plaatselijke beroemdheid (ook gekend door iedereen die hun legerdienst ginds hebben gedaan)Een platte,een ronde of een lange hamburger.(iets typisch limburgs)Met keuze in allerlei sauzen en aanvullingen.Hamburgerbroodjes van groot tot gigantisch.Het is een echte belevenis om daar iets te kopen.Proberen zou ik zeggen,U zal versteld staan(echt waar).Nog een beetje rondgelopen,een terrasje gedaan en de terugweg lonkte al.De terugreis is nooit hetzelfde als gaan.De gps is ingesteld op kleine baantjes en de kortste weg.Je ziet nooit tweemaal hetzelfde.Het verkeer was al veel drukker om terug te komen.Na twee en een half uur was de eindstreep in zicht.In totaal vijf uurtjes op de motor en 203 kilometers.Een pracht van een weertje deze dag en een pracht van een rit.
Nu we al een tijdje met de retro 2011 reden kwamen stilaan de kleine dingen boven water.De achteruitversnelling word aan de benzinetank bedient met een houten bol.Deze houten bol is vastgemaakt met lijm op een bevestiging dat via een verlengstuk de versnelling bedient.Nu is hout niet het ideale materiaal om te gebruiken.Hout krimpt of zet uit wanneer het niet voldoende beschermt is.In het slechtste geval kan het zelfs splijten.Wanneer dit gebeurt ben je echt ver van de wal.Wanneer de motor vers uit het fabriek kwam was deze met vernis gelakt.Na reeds een paar ritten en ook door het gebruik was het vernis aan het slijten.Het is maar een heel fijn laagje vernis en zeker en vast niet genoeg voor intensief gebruik.Ook was hij uitgezet door de warmte en kwam hij heel gemakkelijk los.Even opschuren en verschillende lagen bootvernis verder is hij weer als nieuw.Je kan gewone vernis gebruiken maar bootvernis is toch dat beetje sterker tegen vocht en zon.Dubbelzijdige plakband op het tussenstuk en ook op de bevestiging en het zat weer goed vast.Je kan er hem ook op lijmen maar indien hij er weer af moet dan is dit een gemakkelijke oplossing.Met tijd zullen we wel zien wat het geeft.Maar het is alleszins beter dan het origineel met nu een diep bruine kleur.Op het internet heb ik een reserve bol gezien van iemand die het draait in aluminium. http://www.youtube.com/watch?v=Hx98mmrwiBg&feature=player_embedded Daar te koop maar je kan hem ook hier laten maken bij je plaatselijke werktuigatelier.In de industrieparken vind je gemakkelijk de juiste man en anders zeker op internet.Je hebt het voorbeeld en da's voor die mannen meer dan voldoende. Met tijd zullen we zien of onze kleine reparatie genoeg was of dat we alsnog moeten overschakelen op een aluminium bol.Maar het ziet er prima uit en we hebben er alle vertrouwen in.
Waar velen niet aan denken is het inbouwen van een lpg-installatie op hun motor.Raar als je er aan denkt.In een auto is het een reeds normaal gegeven maar op een motor is het niet evident om dat te zien.Nogthans heb ik reeds jaren geleden ergens gelezen van een nederlander die er eentje had ingebouwd in zijn ural.Hij had wel stalen kleppen en moest manueel overschakelen van benzine naar lpg.Zelfgeplaatst en redelijk goedkoop gedaan.Niet gekeurd maar hij had er verstand van,dat moet wel want anders begin je daar niet aan.Ik hoor het al zeggen bij sommigen:je weet niet goed zeker wat dit kost.Als je bij een auto zoiets laat plaatsen heb je die meerprijs van het plaatsen er reeds uit na 25 a 30.000 km al naargelang de aankoopprijs.Je kan die berekening gemakkelijk vinden op het internet.Indien je je motor enkel recreatief gebruikt is dit een zotte kost maar niet iedereen is zo.Urals met duizenden kilometers op de teller zijn geen uitzondering.Nu is het zelfplaatsen niet aan iedereen gegeven.Ook daar geen nood.In Engeland is er een dealer van ural die ook lpg inbouwt in je bestaande motor. http://www.uralmotorbikes.info/ural_outfits.htm .Als dit in Engeland bestaat dan vind je dit hier in Belgie ook wel.In het slechtste geval moet je even over de noordzee en terug.Misschien een leuk idee als trip voor in de toekomst.Nu zijn lpg-stations niet overal te vinden.In Belgie is het zo dat het een bemand station moet zijn dat lpg mag verkopen zodus is het best even te kijken op het internet vooraleer je ergens heen rijd.In Luxemburg is het zo dat er maar een viertal stations zijn dus is het gemakkelijk indien je een adres hebt zodat je niet steeds op de uitkijk moet naar zo een station.Maar als je de prijs van een volle tank lpg ziet dan neem je die kleine ongemakken er vlug bij.Het scheelt twee derde van de benzineprijs en de helft van diesel.Maar zoals gezegd enkel interressant voor de wereldreizigers of personen die veel kilometers rijden.Maar ook gewoon leuk als weetje.
De boog kan niet altijd gespannen staan en vakantie is steeds leuk.Het moet niet altijd ural zijn wat de klok slaat(al is dat meestal wel het geval).Daarom besloten we naast ons druk leven er even uit te springen met een vakantie naar Turkije.De booking was al gedaan van december vorig jaar en we keken er naar uit.Inpakken en wegwezen dus.De vlucht verliep tamelijk vlot naast de vertraging van één uur wegens een persoon die gedronken had op medicamenten.Hij mocht dan ook het vliegtuig verlaten met zijn echtgenote.Eigen schuld,dikke bult.Het moet gezegd:de turken zijn een heel vriendelijk volk.Geweldige handelaars en heel bereidwillig om het je naar de zin te maken.Geweldig groot hotel (Green Nature)in Marmaris met alles op en aan.Ook geweldig warm weer (tot 45 graden).Mooie dingen gezien op een uitstap met de boot,leuke koopjes gedaan.Maar bovenal veel aan het zwembad gezeten en gerelaxt.Je kan er vanalles huren maar een zijspan was er wel niet bij.In het hotel hebben we een groepje van zes uit onze streek leren kennen.Stuk voor stuk heel leuke mensen waarmee we af en aan heel onze vakantie opgetrokken hebben.Er was ook een koppel bij van Heist op de berg.Toen het over dialekten ging kwam zij met jolleke bjost op de proppen.Letterlijk vertaald betekent het lelijke beest.Maar het word gebruikt net als deugniet,stouterik of gewoon als wat het echt betekent.Iedereen die het niet kende vond dit heel grappig.Heel de vakantie hoorde je dan ook te pas en te onpas jolleke bjost.Het is misschien iets waar je moest bijgeweest zijn om het leuk te vinden maar dat is bij vele inside grappen zo.Het heeft in ieder geval van onze vakantie iets heel leuk gemaakt. We hebben veel gezien en ons goed geamuseeerd en dat was het voornaamste.Eens uit de dagelijkse sleur zodat je meer kan apprecieren wat je hebt.Voor we er weer erg in hadden moesten we alweer terugkeren.Maar niet getreurd want de volgende dag na een ritje met de ural waren we alweer in vakantiestemming.Het leven kan mooi zijn.
Met het verloop van de jaren hebben we al
menig ural en dnepr tegengekomen.Een veel voorkomend onderwerp is altijd de
ontsteking.Sommigen zweren bij de oude manier met kontaktpunten ,anderen
blijven bij een elektronische ontsteking.Wanneer je verandert van een gewone is
het niet altijd gemakkelijk om hetzelfde resultaat te verkrijgen bij de
elektronische.Regeling doet veel maar dan moet je het wel weten hoe het te
doen.De condensator geeft bij de gewone ontsteking ook al eens de brui
eraan.Een kleine kost om dit in stock te hebben.Sommige bobijnen doen het goed
bij de elektronische ontstekingen maar als je er ééntje hebt van minderwaardige
kwaliteit dan ben binnen de korste keren te voet aan gang.Een 2pk bobijn bij
een gewone of elektronische ontsteking doet het prima als vervangmiddel voor de
bijgeleverde bobijn.Daar heb ik nog niemand over horen klagen.Veel
betrouwbaarder dan de gewone bobijnen.Sommige systemen werken jarenlang zonder
maar één keer naar om te kijken ,anderen hebben er niets dan problemen mee.Ural
vond het tijd om het welles -nietes-spelletje te eindigen.En zo kwamen ze met
een geheel nieuwe ontsteking voor de pinnen.Het is er ééntje van ducati.Waarom
zelf iets zoeken als het reeds bestaat.De regeling is een elektronisch doosje
dat zich onder het zadel bevindt in een afgesloten compartiment.Water of stof
kan er niet bij.Via een draad word de puls doorgegeven naar een vast stuk.Geen
bewegende stukken meer in de ontsteking zelf.Wanneer er iets stuk gaat kan het
enkel door blootstelling aan vocht of stof.Nu kan er altijd iets kapot gaan
zonder de minste reden.Ook je televisie geeft er soms spontaan de brui aan
zonder dat je iets zelf deed.Maar het beperken van bewegende onderdelen sluit
al veel problemen uit.Regelen is niet meer nodig,gewoon monteren en aansluiten
en 'thats it'.Wanneer je verre reizen onderneemt er ééntje op reserve meenemen
en op vijftien minuten bij je bij deze panne weer onderweg.Een kind kan de was
doen bij wijze van spreken.Ural had het goed begrepen.Na de revolutie kwam er
ook bij ural de evolutie.
Het belang van een landkaart is
onschatbaar.Zondagmorgen werd ik wakker en de regen gutste naar beneden.Zoals
iedereen zou doen was wachten het enige verstandige dat ik kon doen.Maar daar
ben ik nu éénmaal niet zo goed in.Tegen 6 uur had ik er stilaan mijn buik van
vol dat het bleef regenen.De gps kon ik niet gebruiken daar de voorziening niet
regenbestendig was,evenals de gps zelf.Een motorgps was een oplossing geweest
maar afgewezen wegens te duur en te weinig gebruikt.Nu heb ik altijd een
landkaart mee van het land evenals een kaart van het land waar ik naartoe
ga.Steeds handig als de gps geen ontvangst heeft of stuk gaat.Even uitpluizen
waar we zaten,de richting bepaalt en indien nodig konden we aan de slag.De
bepakking stond al gereed en de tent bij elkaar pakken was nu ook geen groot
werk meer.Het voorbeeld van een zijspan(als je alleen rijdt)is dat je alles in
het bakje kan proppen.Nadien als je thuis komt heb je nog tijd genoeg om alles
te drogen en in de oorspronkelijke staat te maken.Zo gezegd zo gedaan en om
kwart na zes begon de terugtocht.De regen kwam in bakken naar beneden.Met een
open helm in de regen met enkel een buff en zonnebril is nu ook niet het
comfortabelste.Maar daarvan laten we ons niet weerhouden.Vanuit Kwadendamme was
het even opletten dat ik niet misreed maar éénmaal de weg naar Vlissingen
gevonden was het geen probleem meer.Na een tijdje stond er zelfs al Sas van gent
op de borden.In de tunnel was het even bekomen van de neerslag maar daarna viel
het weer met bakken naar beneden.Tanken moest ik ook nog doen want tot de
reserve kon ik maar 200 km rijden en de dag ervoor hadden we ook al de nodige
130 km gedaan.Ik zou het wel zien als het zover was.In uiterste nood reed kon ik
ook nog op reserve verder.Het bleef regenen met af en toe gietende regen.Na de
nodige kilometers was alles drijfnat.Regenkledij is ook niet berekent op zulke
toestanden.Het water stond zelfs in mijn bikerboots.Wanneer je doornat bent kan
je niet natter worden en is het ook niet erg meer als het dan ook blijft
regenen.Honderd kilometers naar huis en niet éénmaal is het opgehouden met
regenen.Maar ik heb er van genoten.Als je weet dat er je thuis een warme douche
wacht zit je daar niet veel mee in.Terugkomen is steeds plezant.Genieten ,ook
van zulk weer is de boodschap.Je hebt een ural en alle ritten zijn tof,ook de
natte.De echte bikers heb ik toen niet gezien.Die zullen waarschijnlijk enkel in
de zon rijden zeker.Ik heb wel veel animo gehad van passerende
auto's,waarschijnlijk maken ze dat niet veel mee,een zijspan in de gietende
regen.Na twee uurtjes ben ik thuisgekomen met 225 km op de teller en nog steeds
niet op reserve.Bij zuinig rijden denk ik dat je er gemakkelijk 300 km uit een
tank haalt.De motor in de garage en de douche in.Het uitpakken is voor de
namiddag.In totaal staan er 370 km meer op de teller.Het was een heel leuk
weekend.Met dank aan Cobi en Winand voor het organiseren van dit voor mij heel
geweldige weekend.
Een ural of dnepr zijn nogal redelijk pannegevoelig.De nieuwe motoren zijn een ander verhaal maar de oudere modellen (tot 2009)hebben er nogal onder te lijden.Vrijdagavond was Jan toegekomen met de mobilhome en daarachter de aanhanger met daarop zijn dnepr. In de vorige weken veel werk aan gedaan maar toen hij hem wou starten gaf de motor geen krimp meer.Nu begon het al donker te worden en de panne werd maar niet gevonden.Na een nachtje slapen en de nodige hulp werd een gebroken kabel gevonden die geen stroom meer gaf aan de bobijn.Met steeds het nodige gereedschap aanwezig werd het euvel snel verholpen. Tijdens de zaterdagrit stond er nog iemand in panne met een losgekomen ontsteking.Evenals iemand anders die een gaskabel had die los was gekomen.Steeds met de hulp van de ervaren (en mindere ervaren maar steeds hulpvaardige)leden werden de problemen opgelost.In groep is het steeds plezierig omdat er steeds meerdere meningen zijn en uiteindelijk vinden ze het wel.Ook iedereen heeft wel iets bij dat bijdraagt aan het repareren van het probleem.Ook een vierde persoon met een lekke band werd geholpen.Hij had het reservewiel mee en de krik maar mankeerde een blokje hout om hem hoger te krikken.Zelfs dat had iemand voorzien.Een pomp of mini-compressor behoort ook tot het basispakket zodat de band oppompen geen probleem is. Beter te veel dan te weinig is bij sommigen hun motto.Het zijn geen nieuwe motoren en vroeg of laat heb je wel eens mankementen.Voorzien is beter maar daar heb je niet altijd zeggenschap over.Bij de nieuwe lichting motoren is de kans op mankementen veel kleiner.Carburators,ontsteking enz.. zijn modern en de kans dat er iets aan mankeert is dan ook veel kleiner.Wat niet wegneemt dat er altijd iets stuk kan gaan.Zelfs japanse motoren staan in panne.En een platte band kan iedereen overkomen.Tot nu toe is hier de balans een stuk achterlampje van het zijspan.Maar dat komt door de vele putten en bulten die we tegenkomen.Een baanmotor is dan ook niet gemaakt voor of-road rijden.Maar als het daarbij blijft dan ben ik nog een heel gelukkig mens.
Zaterdag stonden we op met prachtig weer.Het zonnetje scheen volop dus dat beloofde al veel goeds.Na het nodige ontbijt maakten we ons gereed voor de rit.De personen die de rit organiseerden hadden hun best gedaan om een mix te maken van kleine wegjes afgewisseld met de grotere banen.Er waren twee off-road stukken voorzien maar op aanvraag hebben ze dit laten vallen aangezien een ural retro lager bij de grond ligt dan de andere motors.De weg liep lang een karrespoor en daar zou de onderkant zeker en vast de grond raken.Beter voorkomen dan brokken te hebben werd dit dan ook geschrapt.De ene na de andere kleine weg doken we met de motors in.Glooiende landschappen,afgewisseld met water langs alle kanten.Mooie banen met heel weinig of geen verkeer.De vrijdagavond waren we de haven van Yrseke ook gaan bezichtigen en ook zaterdag kwam er een haven op onze route.Schepen zoals je ze op tv ziet maar in het echt toch veel groter en immenser.Wat ook opviel was dat je bijna geen mensen tegen kwam,heel anders dan in vlaanderen.De moeite waard om ginder te rijden.Je reed nog echt in de natuur wat heel relax is.Voor de middag was er een bezoek gepland aan het bevrijdingsmuseum.In Zeeland is er geen gebrek aan museums maar dit was er ééntje dat zeker en vast de moeite waard.We werden ontvangen met een kruidig stuk appeltaart met koffie.De curator legde tijdens de rondleiding alles uit op een leuke en leerrijke manier. http://www.zeelandmuseumland.nl/pagina's%20musea/bevrijdingsmuseu.html . Na deze rondleiding was het verder naar de volgende stop. Op de middag was de stad Middelburg voorzien,de hoofdstad van Zeeland. Heel leuk,de bussen stroomden daar toe.Een hele varieteit aan mensen en culturen.Zeker en vast de moeite waard om eens te bezoeken. http://www.visitmiddelburg.nl/ .Je vindt er voor iedereen iets zowel op gebied van winkels als op gebied van cultuur. De terrassen zaten er vol en om iets te eten of drinken moest je zeker niet zoeken. De lokale politie had zelfs interesse in onze motors,maar dan wel op positieve manier.De rit werd verder gezet en zo kwamen we stilaan terug richting camping.Die avond was er een barbeque voorzien en konden we allemaal aanschuiven.Na de nodige voedselopslag kwam de boer met een kampvuurtje stoken af.Motormannen en een kampvuur is zoals friet met mayonaise,het één kan niet zonder het ander.En zo kwam na een hele leuke dag er stilaan een einde aan.Dit was er één om niet te vergeten.
We waren al verschillende malen naar Zeeland geweest ten tijde van onze eerste ural.Heen en terug naar Tholen was ons niet vreemd.We reden naar Antwerpen en van daar verder Zeeland in.Aangezien dat je langs daar snelweg moet nemen was dit geen optie met de motor.Ook was de afstand veel langer indien we langs Gent gingen.Het verschil bedroeg maar even 35 km.De beslissing was zodus snel genomen.Ik moesten door de westerscheldetunnel en de tol bedroeg 2.5.Een peuleschil als je de afstand,benzine en tijd in rekening bracht langs de andere kant.Zo gezegd ,zo gedaan.De motor stond al gereed en de tent en alle benodigdheden waren reeds ingepakt.Om 10u45 werd het startschot gegeven en weg was ik.De rit naar Gent en daar de R4 op naar Zelzate was het plan.Van daar richting Terneuzen en zo naar de tunnel.Een heel gemakkelijke baan en na 1 uur en 15 minuten bevond ik me op nederlandse grond.De tunnel was een gemak 6,6 km lang.De auto's en vrachtwagens scheurden je wel voorbij maar je zag ze tenminste al van ver komen.Het betalen verliep heel gebruiksvriendelijk.Je moest wel langs de kassa want pinnen is er voor een motor niet bij.En zo kwam ik in Zeeland aan.De gps was gemakkelijk en duidelijk.En voor ik het wist was ik in Kwadendamme.een heel typisch Zeelands dorpje.De afspraak was in mini-camping het kwedammertje.Je ziet ginds langs alle hoeken en kanten van die mini-campings,keuze genoeg.Meestal zijn het boeren die er dit nog buiten hun gewone werk bijdoen.Ik moet zeggen :heel vriendelijke mensen en hun terrein was voorzien van alle nodige faciliteiten. http://www.kwedammertje.nl/ Aan te bevelen voor iedereen die Zeeland wat verder wil bekijken met de tent of caravan.En na het plaatsen van mijn tentje was ik gereed om de rit van de volgende dag aan te vatten.
Het weekend van de eerste juni is er de rit in Zeeland.Feitelijk is het geen rit maar een weekend want ik vertrek vrijdag en kom weer de zondag.Ontbijt is ginds al voorzien net als bbq voor zaterdagavond.De ritten hebben de betreffende personen al gepland zodus is het enkel naar ginder toe rijden en genieten.Maar allereerst de voorbereidingen.Onze tent zat al twee jaar niet meer gebruikt in een zak en het werd eens tijd om die te inspecteren.Natuurlijk ontbraken er de nodige delen.Zoals overal(denk ik)weet niemand meer waar de ontbrekende delen zijn.Zoals altijd weggelegd op een plaats waar je het niet vergeet maar twee jaar nadien ben je dat natuurlijk allang vergeten.Gelukkig zijn het enkel koorden dus das niet zo erg om er te kopen.Alles eens geplaatst in de tuin ,gechekt en terug de zak in.Slaapzak eens uitgerold en de wasmachine in.De opblaasbare matras ook eens nagekeken of dat alle delen erbij zijn en gereed gelegd.Heb er al meer dan één gezien die de stoppen mankeerde en zonder stoppen gaat het niet.Vind maar eens een stop midden in het nergens.En slapen op de grond doet geen deugd.Compressortje ook mee.Nu nog wat kleren en eten en drank(voor vrijdagavond) en we zijn redelijk klaar.De motor inspecteer ik deze week wel nog eens op olie en loszittende stukken.Niet dat er iets zal moeten aan gebeuren maar zeker is zeker.En nu maar hopen dat de week snel voorbij gaat.
Niemand kan zeggen dat ze geen problemen gehad hebben bij de eerste keer dat ze met een side-car reden.Zelf moet ik toegeven dat de eerste maal bij mij eindigde op de verkeerde helft van de straat.De eerste bocht en ik lag er al uit.Nog wel dat het een verlaten industriepark was anders was het misschien slechter afgelopen. Wanneer je een side-car koopt in occasie mag je zelf je plan trekken .Je zoekt dan best een geheel verlaten parking op en je oefent maar tot wanneer je voelt dat het begin er is.Wanneer je van plan bent om er ééntje nieuw te kopen kan je bij Northsiders eerst eens proberen.Het is niet weggelegd voor iedereen want momenteel staat er bij Northsiders een nieuwe motor (gobi) te koop met juistgeteld 150 km op de teller voor een mooi prijsje.Het was de koper zijn ding niet maar indien je het niet op voorhand probeert weet je het dan ook niet.Dus verkopen is de enige optie,zij het met het nodige financiele verlies.Ze organiseren ook regelmatig data waarop je kunt proefrijden.Meestal is dat op evenementen maar het kan ook simpel op aanvraag.Zelfs zondag geen probleem,het is daar soms de zoete inval.Zelfs gewoon voor een pintje (of cola) en een praatje kan je er terecht.Echte bikersmentaliteit. Voor sommigen zal het bekijken van dit filmpje de gedachte oproepen dat het wel vreselijk traag gaat.Tot wanneer je er zelf mee rijdt. http://www.youtube.com/watch?v=R-vS0-WVSMg . Dit zijn in het kort de demo-en testdagen.Leuk om te zien maar nog veel leuker om te doen. Na verloop van tijd heb je het onder de knie en dan gaat het misschien zoals je op het volgende filmpje ziet http://www.youtube.com/user/northsidersbunch?feature=results_main . Maar da's in een heel verder stadium. Alle begin is moeilijk maar uiteindelijk kom je er wel. De persoon in deze filmpjes is binnenkort eigenaar van het nieuwe M70 model.Intussen oefent hij er duchtig op los. http://www.youtube.com/watch?v=5a1-QAXus-4&feature=youtu.be en http://www.youtube.com/watch?v=_ktdnAS_Hls&feature=youtu.be .Het begin is er en de rest zal wel volgen.
Iedereen heeft tegenwoordig een tattoo.Het is nu al een paar jaren een trend geworden.Sinds er op discovery channel programma's over tattoos uitgezonden worden is het een algemeen (of meestal toch)aanvaard gegeven geworden.In de jaren stillekes was dit nog even anders.Nu heb ik al vele jaren twee tattoos (één al meer dan 20 jaar en de andere rond de 15 jaar).Voor ik één van deze twee heb laten plaatsen is er een geruime tijd van bedenking geweest.Wil ik dit wel en wat wil ik?Je moet het voor de rest van je leven meedragen en da's toch meestal een tijdje.Onbezonnen en 'in the heat of the moment' hebben er al velen zich dit beklaagd.Persoonlijk moet ik zeggen dat dit zeker bij mij nooit het geval geweest is.Zo kwam ik op het idee om het ural teken te laten vereeuwigen op mijn arm.Mooi van logo en niet gekend door iedereen.Voor niet ingewijden een mooie tekening,voor ons een diepere betekenis.Het logo staat ook voor degelijke handarbeid.'What you see is what you get' komt er goed in de buurt.Nu kan iedereen daar zijn eigen betekenis op plakken maar daar gaat het bij mij over.Na veelvuldig zoeken naar een goede tattooeerder kwamen we in Limburg uit.Je hebt hier de bekende namen maar het geleverde werk is niet altijd wat het moet zijn.Het zijn rondjes en als er iets is wat moeilijk is dan is het wel perfecte rondjes tattooeren.Bij een andere tattoo kan je nog even afwijken ,niemand die het merkt.Bij rondjes zie je het van ver.Maar na vele maanden nadenken kwam het er eindelijk van.Twee uurtjes werk en het stond er op voor het leven.Perfect gedaan met oog voor detail.Meer moet dat niet zijn.
Een gps is de dag van vandaag bijna onmisbaar.In
de auto kan je het op je gemakje doen.Je hoort en ziet tegelijkertijd op je gps
en da's heel handig.Voor de motor waren we op zoek naar iets gelijkaardig.Waren
we daar even verschoten.Voor een kleine honderd euro heb je al een auto gps maar
voor een motor begint dat bij ongeveer 300 en gaat dat tot 700 a 800.Dit is wel
te verstaan omdat hij ook waterdicht moet zijn.Ook aansluiting op je gsm en
natuurlijk moet je het ook kunnen horen,externe boxjes om in je helm te plaatsen
zijn er ook bij.Nu draag ik verschillende helmen in de zomer en winter zodus dat
was al een eerste probleem aangezien er maar één setje boxjes bij was.Geluid
mankeren was het minste van onze zorgen zolang we het maar konden zien.De prijs
voor enkel de gps vonden we voor hetgeen we kregen ook wel wat veel.En aangezien
we al een auto gps hadden besloten we deze geschikt te maken voor op onze
ural.Een steun hadden we nog van een oud motoscherm,netjes op maat gezaagd en
ideaal.De houder hebben we als autohouder gekocht en het achterste aangepast.Op
de houder en op de gps bevestigden we velcro zodat hij er niet af kon vallen.Een
sigarettenaansteker stond (op aanvraag) al op de motor bij de aankoop.Tegen de
zon hadden we een zwart plastieken klepje dat je met velcro ook gemakkelijk kon
plaatsen en verwijderen.Het was natuurlijk geen fabrieksmotor-gps maar het
voldeed prima.En voor de prijs van de aanpassing (10) moesten we het zeker niet
laten
Als je van avontuur houd is dit misschien je ding.Ieder jaar organiseren ze een ice run.Dit is een rit van 2500 km over bevroren vlaktes en bossen die begint in Irbit en eindigt in een dorpje gelegen midden op de arctische cirkel.Iedereen kan meedoen ,je hebt enkel een internatinaal rijbewijs A nodig.Ze zorgen voor alles ,zelfs voor de motor.Je kan je inschrijven maar de plaatsen zijn wel beperkt.Indien je gekozen word kan je met maximum 2 personen meedoen.De inschrijving bedraagt 2500 pond,das zo een 3100 per team.Niet te onderschatten want je kan je eigen onderdelen verliezen door de extreme kou.Zelfs doodvriezen is een van de macabere gevaren.Ook overvallen of erger behoren tot de risico's aangezien ze het daar niet zo nauw nemen met de wet(als die er al is).Het lijkt me allemaal heel leuk als je het zo bekijkt maar als je bij 30 graden onder 0 (of minder) in panne staat denk je daar misschien anders over.Om nog maar niet te spreken over de wolven en beren die zich in dat gebied bevinden.Een beer van gemiddeld 500 kg is geen uitzondering.Maar de echte avonturier vind dit geen hindernis. Je kan je reeds inschrijven voor volgend jaar en er zijn nog plaatsen vrij.Meer info kan je op je gemak bekijken op deze site http://www.theadventurists.com/the-adventures/ice-run Enjoy.
De Russen hadden al heel vroeg begrepen dat er een grote openstaande markt in Amerika bestond.Met de val van de berlijnse muur waren de mogelijkheden onbeperkt.De Amerikanen hadden ook begrepen dat er geen alternatief was voor zoiets als een ural met zijspan.En zo maakte ural zijn intrede in Amerika.In 1993 kwam er één van de eerste commercials op de markt: http://www.youtube.com/watch?v=8TBzaD9EQEY . Met een oplage van 600 motors per dag op dat moment die wereldwijd werden verdeeld was de amerikaanse markt zowat braakliggend terrein.Als je de eerste reclamefilmpjes ziet dan sta je er versteld van hoe het productieproces tot stand komt. http://www.youtube.com/watch?v=6gOW0hwBtLE&feature=related .Ook leuk om te zien zijn de personen die er werken.Jaren nadien en in een al 'gemodeniseerde' (voor zover dit mogelijk was)fabriek komen we nog steeds dezelfde gezichten tegen.Tegenwoordig doet ural het heel goed in Amerika.De ideale motor om te gaan kamperen,te gaan vissen of gewoon om gek mee te doen.Er rijdt (of reed) er zelfs ééntje rond met 500.000 km op de teller.Met enig zoekwerk vind u hem wel op het net.Ikzelf heb het verhaal met foto's gelezen maar da's al wat jaren terug en jammer genoeg heb ik de link niet bewaard.Met zo een verscheidenheid aan terrein in de verenigde staten is het de motor bij uitstek om de natuur daar te verkennen.En da's nu net waar deze motor voor gemaakt is.Mede daarom gaat hun marktsegment dan ook in stijgende lijn.Het enige nadeel in Amerika zijn hun eindeloze wegen.De ural is daar niet voor gemaakt.Schakelen en in snelheid varieren is een must.Lange ritten met dezelfde snelheid maakt dat de motor in vermogen verliest en de smering verloopt ook niet meer optimaal.Als je dit onthoud heb je een machine voor (bijna) het leven.
Naarmate je aan je oude moto verbouwt wil je normaal gezien dat het resultaat beter is dan wat je hebt.Je kan je oude bobijn laten herspoelen ,je alternator eventueel reviseren en nog tal van andere dingen.Er zijn vakmannen genoeg die dit nog steeds op een degelijke manier doen.Als het gereviseerd is dan is het ook betrouwbaar.Wat we niet altijd kunnen zeggen van de russische stukken.Zelfs nieuwe stukken van hof klinger of uralzentrale kunnen aldi-stukken zijn.Het ziet er hetzelfde uit maar het is hetzelfde niet.Je koopt het en je denkt dat je er beter af mee bent maar ervaring heeft geleerd dat dit soms heel ver te zoeken is.Carburators waarvan de opening in de naalden niet groot genoeg is is één voorbeeld.Je ziet het niet maar het verwachte resultaat van je nieuwe carburator blijft uit.Soms is het nog slechter dan diegene die je er afgehaald hebt.Als mekanieker weet je er wel weg mee maar als leek is dat een heel ander verhaal.Zo begin je aan je zoektocht naar de betere europese spullen.De personen die daar mee bezig zijn zijn dan ook beroepsmensen die je eventueel kunnen helpen in het aanpassen of vervangen van je oude stukken.Ze geven raad want een tevreden klant keert terug(in ons geval zeker).Oude wielen nieuw maken http://www.wielservice-hasselt.nl/index.html . Banden aan een kleine prijs ,gemonteerd of niet,thuisgeleverd of niet, http://www.banden-pneus-online.nl/motorband-3.50-19.html. Gedaan met in het buitenland te bestellen en vervoerskosten te betalen.Ook occasiestukken zijn alom te verkrijgen.Met eventueel de juiste vraag te stellen (via internet met of zonder foto)vind je misschien wat je zoekt http://www.rekup.net/ , http://motorsloop.homestead.com/nederlands_in_ontwikkeling.html zijn er enkele van. Het is en het blijft een zoektocht maar ook dat draagt bij aan de charmes van het russisch zijspanrijden soms zenuwslopend maar nooit saai.
Bij vele mankementen weet je niet altijd wat gedaan.Of je weet het wel maar je wil niet dat het je nogmaals overvalt.Voorkomen is steeds beter dan repareren.Ook wil je iets zelfs oplossen maar je weet niet goed hoe eraan te beginnen.We zien wel kan het gevolg geven dat je achteraf i.p.v.minder meer problemen hebt.Het internet brengt op vele vragen de antwoorden.De volgende sites helpen je misschien ietsje verder en baat het niet dan schaadt het niet.Vandaag kan je er niets mee doen maar morgen eventueel wel. http://www.russianiron.com/ steeds leuk om te lezen en je kan er zelf je eigen ritten ,reparaties enz.. op doorsturen http://dnepr.ural.free.fr/index.phphttp://www.udcn.nl/ Vind je het nog niet dan heb je steeds de forums van deze sites waarop je je vragen kan stellen. In de loop der jaren hebben we geleerd dat er steeds mensen bereidwillig zijn om je vragen te beantwoorden.Zo helpt uiteindelijk iedereen iedereen.Ook daarom is dit blog ontstaan.Niet alleen de reiservaringen,de ritten maar ook helpen waar we kunnen is het doel.
