Een helaas overleden lid van het vmc was Johny.Een man in de zuiverste zin van het woord.Hij kwam toe met zijn legermotor,zelfs met jas en alle bijpassende legerattributen.Met zijn motor door de velden raggen vond hij super.Indien zijn motor nog te proper was reed hij wel even het veld in om de nodige modder te verzamelen. Om deze memorabele man te herdenken werd er een rit bedacht waarop sommigen hun motor versierden in het voorbeeld van Johny.Sommige personen versierden niet enkel hun moto maar kwamen zelfs verkleed toe.Als er al mensen naar de zijspannen keken was dit nu zeker het geval met dan nog een verklede op die motor.Op sommige momenten heel grappig. Zo werd deze rit gereden vanuit Antwerpen.Niet meteen een streek waarvan je zou verwachten dat ze aangenaam zou zijn om zijspan te rijden.Niets is minder waar.Na zelfs nog geen 10 minuten kom je op banen waarvan je vermoed dat je op de buiten bent.Minder veldwegen maar wel de kleine baantjes die o zo leuk zijn .Onder de baan nog een gewoon caffeetje aangedaan waar de tijd overduidelijk heeft stilgestaan.Dit is het soort plaatsen die je bij deze zijspanmannen tegenkomt en waar je als leek naar zoekt maar nooit vind.Het teruggaan in de tijd zoals het allemaal was voor het grote geld(euro)alles veranderde.Waar ze je naam ook nog kennen.Het is niet zo dat we in de tijd zijn blijven hangen maar enige nostalgie is toch gewenst.Deze rit was leuk in al zijn eenvoud,ik zou zelfs durven zeggen:het betere werk.Maar ook daar laat ik ieder in zijn vrijheid.Voor mij persoonlijk hoeft de modder tot in de oren nu eenmaal niet.Een gepaste rit om een heel gepaste man te herdenken.En dat mocht van deze dag zeker gezegd worden.
De Red october rit.Een jaarlijks gebeuren bij het vmc.De naam zegt het al,het is een rit in oktober en het red slaat op het russisch.De link met de oktoberrevolutie zal de aandachtige leerling niet ontgaan zijn.In oktober kan het allerlei weer zijn en dat draagt ook bij aan de charmes ervan.Iedereen is op deze rit welkom maar een moderne machine is een uitzondering.Het zijn allemaal voorstanders en rijders van ural en dnepr.Ik moet zeggen dat dnepr meer vertegenwoordigt is dan ural.Ook al zijn deze twee aan elkaar gewaagd,het moet gezegd dat er op een dnepr meer authentiek getinte stukken zitten.Bijvoorbeeld de omgekeerde handvaten en de koplamp,om er maar twee van te noemen.De ural heeft dan soms wel de militaire stukken zoals de verstevigde wielen.Maar da's voor iedereen zijn eigen keuze.Het vertrek was in Mechelen waar we bijeenkwamen aan een recreatie-domein.Veel water alom.De rit staat garant voor een mengeling van kleine landwegen en ietsje minder kleine landwegen.Maar het boerenleven is nooit ver weg.Rijden in de natuur met gelijkgestemde lieden is steeds fijn.Ook het tempo is trager dan wanneer je met gewone motors rijdt.Onder de baan heb je steeds veel bekijks want zeg nou zelf,hoeveel keer zie je zo een hoop zijspannen bijeen (en dan nog oldtimers(of er toch zo uitziend)).De mensen blijven staan om je te zien passeren en als je stil staat komen ze van dichtbij kijken.Een praatje is dan steeds meegenomen.Deze zijspannen zijn de sociaalste motoren die er rondrijden.Steeds je babbel onder de baan.Tijdens de rit moet je steeds wel bedachtzaam zijn om de mensen om je heen.Een wielertoerist die niet wil wijken is op deze rit de oorzaak geweest dat er iemand in de gracht terecht kwam.De eerste motor moest uitwijken en tegen dat hij stil stond zat hij al in de gracht en de wielertoerist was onderwijl allang niet meer te zien.Door het mindere remvermogen kom je later tot stilstand dan je zou willen.Het gewicht en de trommelremmen dragen daar ook hun steentje bij.De nieuwe modellen hebben een schijf vooraan en da's een heel groot voordeel,zeker met 350kg onder jou.Het voordeel van deze motoren is ook dat je zelf je carrosserie kan herstellen aangezien het dik en stevig ijzer is.De rit werd voortgezet zonder verdere problemen.Soms stoppen ze onderweg om even de fles whodka of ander zwaar russisch spul boven te halen.Steeds in zuinige mate omdat er nog moet gereden worden.Om de koude te verdrijven is zwaar spul heel efficient.Na het middageten in een plaatselijke taverne word in de namiddag de rit verder gezet om te eindigen waar we begonnen.Vandaar nog de rit naar huis.Onder de baan hadden we ook gefilmd en achteraf een filmpje van gemaakt.Enjoy http://www.youtube.com/watch?v=6ejUkuI7pxw
Net zoals met onze andere motoren rijden we diverse ritten met diverse groepen.In Oostende was een rit voorzien met zijspannen.Het waren wel moderne motoren maar hier en daar zouden er wel enkele oudjes bij zijn.Mtvo organiseerde ieder jaar deze rit en het moet gezegd dat het een speciaal soort mensen betrof.Echte bikers ,nog uit echte klei gestampt.Langs de binnenbanen een goede twee uurtjes onder de baan.We konden al wat sneller rijden aangezien de rodage reeds voorbij was.Daar aangekomen moesten we wel even zoeken omdat het aan de zijkant van Oostende was.Een verwarmde tent met daarnaast plaats om je tent te zetten.Tot onze verbazing stonden er enkel tenten geplaatst.Nu had het s'nachts gevroren,iets waar we helemaal geen voorstander van zijn.Echte mannen dus,dat beloofde voor de rit.Er stonden ook enkel speciale motoren bij,honda's,harley's maar ook zelf ineengetimmerde zijspannen.Sommigen hadden het tot hun levensfilosofie gemaakt en hadden met hun zijspan reeds een groot gedeelte van de wereld gezien..De rit zelf was heel leuk,de snelheid lag ietsje hoger dan we gewend waren maar al bij al viel het heel goed mee.Onder de baan zijn we gestopt voor een echt bikercaffeetje.Precies of je jaren in de tijd terug ging.Heel gezellig.De afstand die we reden was ook niet gigantisch groot.Zijspannen net als trikes maken geen ritten van 150km of meer.Het gaat om de beleving en niet de kilometers.Het bijeenzijn is belangrijker dan al het andere.Net zoals het vroeger jaren was.Vriendschap en de babbel over de machine primeert.Na de gedane rit besloten we om naar huis terug te keren wegens het niet voorzien van een tentje.Het was intussen al weer berekoud geworden.Thuisgekomen direkt de douche in om weer enigszins op te warmen.Het was heel leuk geweest.Volgend jaar misschien weer?
Na de eerste 1000km is er een onderhoud voorzien om na te gaan of er geen onnodige slijtage is.De motor olie word vervangen en alles wordt nagegaan.Het leuke van dit alles is dat je overal bij aanwezig mag zijn.Het is net als vroeger,je ziet wat ze doen en je staat erbij.Zo leer je ook nog eens iets.Heb je vragen,stel ze.Deze mannen antwoorden je eerlijk en tonen het je als het moet.Ze vertellen er ook bij waar je moet op letten,altijd leuk meegenomen.In de hedendaagse tijd een unicum.Ze rijden dan ook zelf met een side-car en weten perfect wat er bij de mensen speelt.Hun side-car staat momenteel te koop wegens eens wat anders willen.Speciaal gespoten en met de nodige garantie,maar dan wel zonder de rodage.
Bij de aanschaf hadden Alexis en Manu van Northsiders erop gedrukt dat één van de belangrijkste dingen de rodage was.Wil je motor langer meegaan dan moet je er in het begin wel extra zorg van dragen.Een goede inrijding van de motor voorkomt latere problemen.Ze hadden gezegd de eerste 1000 km het stilaan op te bouwen.We begonnen tegen 40 a 50 km/u en dit voor ongeveer een 600km.Het spreekt vanzelf dat je de motor nooit in hele hoge toeren laat draaien.Veel afwisseling,korte stukken met constante snelheid afgewisseld met langere stukken.Iedereen doet het zoals hij het het beste vind.Na die 600 km zijn we stillaan sneller beginnen rijden tot ongeveer 80km/u.Net zoals in het begin de ene maal wat sneller optrekken dan de andere keer.Na 800 km gereden te hebben hebben we stelselmatig de motor wat meer belast tot zelfs ongeveer topsnelheid.Op die 1000 km leer je ook goed omgaan met je machine en da's goed meegenomen. Een gewone motorrijder zal zeggen dat 50 of zelfs 80km/u een slakkegangetje is maar vergis je niet.Op zo een zijspan (en dan bedoel ik niet een modern japans zijspan)is snelheid helemaal anders dan op een gewone motor.Tegen 100km/u is het bijna of je begint te vliegen.Het gevoel is helemaal anders dan op andere motors.Je moet het gedaan hebben om het te begrijpen.Omdat we toch een 1000 km moesten rijden hadden we dan ook besloten om een weekendje weg te gaan.We hadden een hotel geboekt in Verviers,het Van der Valk hotel.Heel mooi ,geweldig modern en met alle voorzieningen.Wanneer je redelijk ver rijdt en je overnacht in een hotel,zie dan steeds dat er een bad is.Je spieren zijn zulke ritten niet gewoon en s'avonds kan je languit relaxen in je luxe poel.Het is in het begin echt vermoeiend en na een dagje rijden ben je dan ook stram.We hadden de weg reeds uitgestippeld om geen autoweg te hoeven te doen.Niet altijd simpel want zelfs als je je gps instelt voor kleine wegen stuurt hij je soms de autoweg op.De rit heeft ongeveer 3 uur geduurd eer we daar arriveerden.Heel plezant en zeker op ons gemak om geen overbelasting te riskeren.De motor weegt 350 kg en daar bagage bij en twee personen,reken zelf maar even uit.Het maximum beladen gewicht is 610 kg.Maar zelfs beladen met twee personen rijdt hij heel vlot.Echt doortrekken hoeft niet ,de 750cc heeft power genoeg.De tweede dag hebben we de streek verkend en een bezoekje gebracht aan de grotten van Han.Eens leuk want geen van beiden hadden we dit ooit gezien.De rit van en naar de grotten was er één waar je echt leert omgaan met je machine,vele bochten,dalingen en hellingen.Het was er allemaal aanwezig.Een gewone motard smijt zich in de bochten,bij ons was het remmen en opletten geblazen.Na een tijdje durf je natuurlijk steeds wat meer.De retro is ook lager bij de grond zodus het omhoog komen van de bak gebeurt later dan bij de andere modellen.Als er iemand bijzit komt die zelfs niet meer omhoog. De volgende dag uitgerust de weg aangevangen naar huis.Een kleine drie uur rijden maar dan wel met tussenstops.Na ieder uur hebben we pauze genomen,ook een tip voor een goede rodage.De motor krijgt de kans om weer af te koelen en zich te 'zetten'. Het was een heel leuk weekend geweest .Nu we een nieuwe motor hadden was er dan ook geen sprake meer van pannes.Alles verliep vlot en we keken reeds uit naar de volgende tocht.
We waren heel tevreden over het werk en de samenwerking met Northsiders.Aangezien ze nog maar kortelings opgestart waren hadden ze nog niet veel promotiemateriaal.Er waren flyers en kaartjes maar dat was het zo wat ongeveer.Daarom hebben we besloten om een t shirt te maken met hun logo.Als eerste in Belgie met een ural retro 2011 en nu ook als primeur met het nieuwe Northsiders t-shirt.
Na de verplichte weken 'on hold' kregen we eindelijk het verlossende telefoontje.Onze ural was gereed.Ze gingen hem aan huis leveren en we kregen er een full-service pack bij.Dit betekende dat gelijk wat er gebeurde ze zelfs aan huis kwamen voor een eventuele reparatie of onderhoud en dit geheel kosteloos.Van een service gesproken.Ook kregen we er een cursus zijspanrijden bij indien we dit nodig achten.Met onze nodige ervaring vonden we dit niet nodig maar sommige mensen raad ik dit zeker aan.Verleden jaar viel er een dode wegens het missen van een bocht.Die persoon kwam in de gracht terecht en overleed ter plaatse.Dit jaar is er een persoon met een nieuw zijspan na 150 meter (niet kilometer)links kort afgedraaid.Resultaat:zijspan in duik naar beneden en linker kant omhoog.Net niet overkop maar wel met stukken erbij.Na 1 maand reeds te koop in geschonden staat.Nu ben ik niet de beste zijspanrijder die er is maar met het leren op parkings en voorzichtig te zijn op straat was er toch al enige gewenning.Voor beginners zeg ik:neem je tijd en dan komt het wel.Als je kosteloos bij Northsiders kan oefenen is dit steeds meegenomen.Ze waren liever zeker dat je ermee overweg kon dan dat je hem gewoon meenam en er op goed geluk mee ging rondtoeren.Als dit geen service was dan wist ik het niet meer.Dit hadden we nog nergens meegemaakt.Meestal was het dat ze de controles even uitlegden en dat was het dan.Inpakken en wegwezen.Zijspanmensen waren precies toch even iets anders.En zo dadelijk zouden we ook deel uitmaken van het selecte clubje.Nu moeten jullie weten dat we nooit aan zijspanrijden zijn begonnen om het 'heb je mij gezien 'effect.De mensen willen tegenwoordig allerlei voertuigen om gezien te worden.Indien je dit doet bij uralrijden kom je bedrogen uit want de motor is nog echt 'werken'.We hadden hem gekocht omdat het in onze levensstijl lag.Als je 150 km moet rijden en je bent 3 uur onderweg dan gaat het niet over 'heb je mij gezien'.Als je bij iedere scherpe bocht op moet letten dan gaat de fun er snel af als het niet met de juiste bedoeling is.Het is ook meer een individuele beleving omdat je toch niet meekan met andere motors en zelfs autostrade is er niet bij(zelfs niet bij de nieuwe modellen).De topsnelheid ligt op 105km/u en de motor is niet gemaakt voor de snelweg,dit heeft te maken met de oliepomp.Even snelweg kan geen kwaad maar je moet dit zeker geen 100km ver doen tegen een constante snelheid. Op een donkere avond werd hij geleverd.De motor stond op een aanhanger en werd door de verdeler in de garage geplaatst.Uitleg werd gegeven ,een pintje gedronken.Rijden was er niet onmiddelijk bij want het was al snel donker.Dat zou voor de komende dagen zijn en dan nog altijd in de buurt op een parking,kwestie van een zekere gewenning te krijgen Le nouveau ural est arriveé
Nu we beslist hadden om nieuw te kopen was een keuze de volgende
stap.Aangedreven zijspannen vielen af en na veel wikken en wegen viel ons oog op
de ural retro 2011.De moto was lager dan de rest en had zodus minder
grondspeling.Dit zou enkel verschil maken bij het off-road rijden.Er was ook
geen reservewiel aanwezig maar ook dat vonden we niet belangrijk.Het meeste dat
we gingen rondtoeren was in Belgie.De keuze van de kleur was geen
sinecure.Wanneer je enkel op papier kan kiezen is het niet gemakkelijk.In Belgie
was er nog geen enkele retro2011 en eens gaan kijken was er zodus niet bij.Zwart
met een witte bies leek te veel op het vorige model.In het rood vonden we het
heel mooi maar het was wel opvallend.Het olijfgroen daarentegen was dan weer
meer neutraler en ook meer retro.Niet gemakkelijk.Tijdens de onderhandelingen
kwam er sprake van een scherm voor het zijspan en een bagagedrager.Beide zijn
niet standaard bijgeleverd ook als staan ze op de foto.Een scherm is
onontbeerlijk als je met een passagier rijd en een bagagedrager was een must als
je eens op reis ging.Beiden werden toegezegd door de verdeler en zo kwam de
verkoop tot stand.Tot het laatste moment wisten we het niet over de kleur.We
hadden een beetje schrik dat het rood TE opvallend ging zijn.De motor viel al
zo op en met een rode kleur was het misschien zoals een rode lap op een stier.Te
veel is trop.De mensen zouden al kijken en in het rood was het er misschien echt
over.We besloten daarom te gaan voor het olijfgroen,een hele mooie kleur op
papier.De bestelling was er door en nu was het wachten geblazen.Zou het
olijfgroen wel zijn wat we wilden of was het een vergissing?Het was afwachten
geblazen.Northsiders ging ons op de hoogte houden van zodra de motor toekwam(ong
3 weken).Hij moest nog afgemonteerd worden want hij kwam in een kist toe.Regelen
en aanpassen van het zijspan aan de motor was één van de vele dingen die er
moesten gebeuren.Maar als hij ineenzat zouden we een kanjer van een motor
hebben.
Na veel wikken wegen besloten we om toch te gaan voor een nieuw model.Niet alleen omdat je er ook een garantie bij kreeg van 2 jaar maar omdat onze motor meer en meer mankementen vertoonde.Het lijstje werd groter en groter,maar daarbij kwam ook de kost.Geld steken in iets van wat je niet weet wat het resultaat gaat zijn is risicovol.Na de gedane kosten misschien nog steeds brokken hebben is niet het idee wat we van ons gezond verstand verwachten.Maar er was meer.Je moet ook niet vergeten dat als je vertrekt dat je ook nog moet kunnen weerkeren.Onze baas zou het geen leuk idee vinden als we hem belden dat we vast zaten in bijvoorbeeld Frankrijk.Vertrouwen in een motor moet er zijn anders kan je niet meer op je gemak vertrekken.Daarom besloten we hem op een verkoopsite te zetten aan een redelijke gunstige prijs.Je kan steeds de volle pot vragen maar dan heb je wel de kans dat je er mee blijft zitten en dat was nu ook weer niet de bedoeling.Het gedane werk was een goede leerschool en iedere hobby kost geld.Als je gaat vissen of fiets rijdt kost het geld en da's hier ook van dat.Maar hetgene we geleerd hadden zou ons in de toekomst zeker van pas komen.Sommige mensen betalen voor avondschool,dit was onze avondschool.Er kwam heel snel reactie op de motor en na 2 dagen was hij verkocht.Voor de onderdelen moest er nog even onderhandeld worden maar ook deze konden we in bulk verkopen.En zo was er plaats voor iets nieuws.
Aangezien we nu in Belgie een verdeler hadden was het misschien interressant om eens te zien wat er allemaal te koop stond.Er bestaan verschillende modellen maar er bestaan maar 2 versies.De ene versie is met een aangedreven zijspanwiel en het andere heeft dat niet.De vraag is dan natuurlijk wat je er mee wil doen.Ben je van plan om veldwegen en zelfs slechter dan dat te doen of ben je meer baangericht.Op die vraag moet je op voorhand een antwoord weten aangezien je je aankoop niet zo maar kan inwisselen bij de verkeerde keuze.We hadden al veel modder gezien maar als je die motor meer dan alleen gaat gebruiken dan in je vrije tijd is de baan meer in het voordeel.Woon-werk verkeer hoeft geen aangedreven zijspan.Een aangedreven zijspan is enkel nuttig in extreme omstandigheden en met onze (niet aangedreven) zijspan waren we overal al doorgeraakt.Zelfs in extreme modder waren we met het zijspan nooit vastgeraakt.Iedereen moet daar zijn eigen keuze in maken.Op gebied van handeling of rijden maakt dit geen verschil maar als je in de woestijn of in de brousse zit is het wel aangeraden om op je zijspan ook traktie te hebben.In Belgie of naburige landen heb je geen echte extreme omstandigheden (of je moet ze zelf gaan zoeken) en daarom opteerden we voor een gewoon zijspan.De prijs met en zonder scheelt ook evenals het onderhoud.Het zou er bij ons ééntje worden zonder zijspantraktie dat verkleinde het aantal al.Alle modellen zijn te vinden op http://www.ural.com/ en dan even doorklikken op Europa.Alle modellen zijn verkrijgbaar in Belgie behalve de solo's (moto zonder zijspan).de solo's hebben geen homologatie in Belgie en zo een solo komt omhoog vooraan bij het remmen wegens de swingbar.De retro is de enige met een gewone vering.Die swingbar zorgt voor een speciale vering die je nodig hebt bij zo een zijspan.Bij de retro is dit anders omdat de retro kleinere wielen heeft en een ander kader.Wanneer ik over retro spreek dan bedoel ik steeds de retro 2011 en niet het vorige model dat gewoon retro heet.Heden ten dage bestaat er zelfs een basisversie (model T)maar daar vind je geen reservewiel,scherm enz meer op,das echt basic.Heb je dat reservewiel nodig? Als je vooraan lek rijd kan je het wiel er op plaatsen maar dan heb je daar geen rem meer.Zijkant en achteraan is geen probleem om te vervangen.In verre landen of als je echt op reis bent een aanrader,hier in Belgie zoals je hetzelf het beste vind.Je hebt sowiezo binnenbanden nodig omdat tubeless hierop niet bestaat.Een wiel vervangen duurt ongeveer 15 minuten en je kan weer voort.Een nieuwe binnenband steken ietsje langer.Er word ook werkmateriaal meegeleverd zodat je je band er af kan halen onderweg (mits enige oefening)Alles bij elkaar genomen veel om over na te denken.
http://www.youtube.com/watch?v=Q14OOp9FuRk&feature=fvsr Op het internet vind je vanalles en nog wat over ural.Personen die ural niet kennen zullen eerder toevallig op zulke filmpjes komen.Er zijn er van soorten:de gekken die de raarste toeren uithalen en die ook meestal brokken rijden voor het effect van het filmpje maar ook de gewone uralrijder.Zelfs de gewone uralrijder komt er soms uit als een beetje een 'weirdo'.Das ook een beetje normaal omdat nu éénmaal niet iedereen zijspan rijdt maar ook omdat de motor zich uitstekend leent om wat toeren mee uit te halen.Na een beetje training leer je wel om het zijspan omhoog te krijgen. Rondjes naar rechts die steeds korter zijn en uiteindelijk komt het zijspan wel omhoog.In het begin is dit iets dat heel raar is maar na een tijdje begin je er wel aan gewoon te geraken.Als je je gas gewoon los laat komt het zijspan automatisch naar beneden.Indien je snelheid in een bocht te hoog is heb je misschien onverwachts dat effect.De eerste keer je dit tegenkomt verschiet je wel even maar na een tijdje weet je wanneer de bak omhoog gaat gaan.Net zoals met alles is oefening alles.Het is de eerste keer niet dat er iemand het leven verliest door niet goed te weten waarmee ze bezig zijn.Indien je kort een bocht naar links neemt heb je het omgekeerde effect.Gewone motorrijders zullen verbaasd kijken als je zegt dat je ermee overkop kunt gaan.Normaal als je middelpuntvliegende kracht op de rechtervoorkant komt te staan.Omdat je daar geen wiel hebt om die krachten op te vangen is er maar één optie en da's duiken op dat punt.Omdat je zijspan de grond raakt maak je een koprol.Je kan er zelfs onder te komen liggen met gevaarlijke verwondingen of de dood als gevolg.Over de 300 kg op je lichaam is niet alles http://www.youtube.com/watch?v=efZHQ-Zo62U Maar geen ervaring is niet altijd de schuldige:een auto die plots hevig remt voor je waardoor je snel moet uitwijken kan al genoeg zijn.Met de jaren hebben we het genoeg meegemaakt en daarom zijn we dan ook steeds op onze hoede.Mensen snijden je de pas af met hun motor of auto omdat ze je iets willen vragen over je ural.Ze staan er ook niet bij stil dat het remvermogen van jouw ural niet hetzelfde is van hun motor of auto.En als je nadien je uitleg eens kan doen voel je je weer blij dat er vele mensen je interresse delen.Het leven kan ook mooi zijn,en dat merk je als je aan het rijden bent.
Het was weer auto- en motorsalon in Brussel en we besloten daar eens met de moto naar toe te gaan.Parkeren was gratis en files daar hadden we als motorrijder geen last van.Na de verplichte standjes kwamen we ook toevallig op een stand voor toeristische ritten met de motorfiets.Op die stand stond een nieuwer model van ural.De stand werd gedeeld door de belgische invoerder van ural in Belgie.Deze personen waren er nog maar juist mee begonnen en voor ons was dit wel een complete verrassing.Gedaan met rijden naar nederland en occasiestukken.Heel vriendelijke mensen en je kon er alles aan vragen.Ze reden met de motor die er stond en zodus wisten ze ook waarover ze praatten.Mechanisch zowel als carroserie was geen probleem voor hen.Geen nieuwe showroom bij hun maar da's niet wat je nodig hebt.Luxe betaal je er steeds bij en da's niet hetgene we zochten.Ze hadden ook een site zo konden we het thuis allemaal eens op ons gemak bekijken. http://www.northsiders.be/___.html .Het stond ons helemaal aan maar voor zo een beslissing ga je niet over één nacht ijs.Ze spraken wel frans maar deden wel hun best om nederlands te praten,engels was ook geen probleem.Facebook hadden ze ook en zo konden we ook wat volgen wat nieuw was. http://www.facebook.com/NORTHSIDERS .Veel dingen gehoord waar we toch wat beter moesten over nadenken zoals dat de nieuwe modellen moderne carburators hebben.Vering was anders,uitlaat ook met zelfs catalysators.Elektronische ontsteking was ook voorzien net zoals een starter.Gedaan met kickstarten maar de kickstarter was wel nog aanwezig indien nodig.Vele dingen om eens over na te denken.Er was ook een twee jaar garantie erop vanuit de fabriek .Er waren aan deze moto reeds heel veel aanpassingen gedaan van het fabriek uit.Vooraan zelfs een schijfrem.Teveel om op te noemen .Je kon dit niet meer vergelijken met de vorige modellen,behalve het uiterlijk.De degelijkheid van het zijspan was gebleven maar het mechanische was honderdvoudig verbeterd.Evolutie hou je niet tegen.
Nu de ural buiten strijd was en we regelmatig naar zee gingen ,hadden we iets nodig om wat bagage op te verstouwen.De Suzuki chopper bleek aan deze vereisten niet te voldoen.Je kon er niets op kwijt,zelfs je helm kon je er niet aanhangen.Zo kwamen we op het idee om hem weg te doen en een transalp te kopen.Zo gezegd zo gedaan en zo maakte de transalp snel deel uit van de familie.Er stonden koffers en dat was hetgene we wilden.Een gemakkelijke motor om mee te rijden.intussen waren we aan de opmaak van de ural begonnen.Ook waren we op dat moment op zoek naar een eventuele recentere ural.In nederland waren er genoeg die reeds opgewerkt waren maar dan moesten we weer invoeren.Splinternieuw was enkel te verkrijgen via de dealer in nederland en daar we geen goede ervaringen daarmee hadden besloten we dat zeker niet te doen.Als je een nieuwe machine moet laten onderhouden in vooroorlogse omstandigheden dan denk je wel 2 keer na.Vriendelijke mensen dat wel maar zaken zijn zaken en een machine van zoveel geld koop je niet zomaar.De europese invoerder bevond zich in oostenrijk en das een beetje van het goede teveel.Invoeren rechtstreeks vanuit rusland was niet mogelijk en zodus bleven we uitkijken naar andere pistes.De reparatie ging gestaag vooruit maar intussen waren we op andere problemen gestoten.Tijd brengt raad.
De vettigste rit ooit meegemaakt was zonder twijfel Bierbeek. 'DE Gust' van het vmc had die rit ineengestoken en had ons reeds verwittigd dat het er een ging zijn zonder weerga.Zonder motor ging ik al de fun missen maar ik mocht in de side meerijden met een andere motard.Het waren op sommige plaatsen zelfs geen veldwegen meer maar boswegen waar enkel vrachtwagens voor vervoer van bomen doorkonden.Zelfs tractors zouden het daar moeilijk hebben.Plassen die waar je doorreed tot in de side-car sloegen.Fun alom.Modder tot in onze oren is zeker niet overdreven.Het hing overal.Zeker de moeite waard om ooit eens gedaan te hebben.Gewone mensen zouden zeggen dat we gek waren maar goed gek is ook plezant.Om de rit samen te vatten:modder,modder en nog eens modder.Door bossen rijden waar je zelfs met moeite te voet doorkon.Leuk in al zijn glorie en pracht.Zijspanrijden op zijn best.Een gewone mens zou zoiets ééns in zijn leven moeten meemaken.
De dag na de rit waren we van plan om de motor eens af te wassen.Eerst starten om hem buiten te zetten.Wat we ook probeerden,de moto was weer heer en meester.Kickstarten tegen de sterren op en nog steeds niets.Dan maar in gang duwen.Benzine was er,ontsteking ook,dat was al het voornaamste.Bij het in gang duwen startte hij maar op één cilinder.Daar we al eens in panne gestaan hadden met de benzine wisten we ook hoe hij draaide op maar één cilinder.De ene uitlaat werd warm zodus dan weet je het snel.Op het eerste gezicht konden we niet ontdekken wat er eventueel zou kunnen aan mankeren.Er was ontsteking wanneer we de bougie er uit haalden en tegen de cilinder hielden.Het probleem was dus verder te zoeken.Benzine was er genoeg want de benzinekraan was ook al vervangen.Er bleef zodus maar één oplossing,de linkercilinder demonteren.Bij het uiteenhalen kwamen we ijzer tegen ,de cilinderwand was niet geschonden zodus kwam het niet uit de motor.Bij verder nazicht bleek dat de borgpen van de alternator was losgekomen door wrijving en zo naar de kleppen was geslagen.Die borgpen was vervangen maar door een goedkoop model en goedkoop is meestal duurkoop.Er was een klep krom en de duwstang was ook krom.Nieuwe bestellen was geen probleem maar het kleppendeksel had ook een slag gehad en daarom moest dat ook vervangen worden.De stukken waren besteld en er had nog iemand een kleppendeksel op voorraad.Met een klep hebben we de aansluiting van de klep op het kleppendeksel gerodeerd.Indien je dit niet doet dan verlies je langs daar weer druk en dat was hetgene wat we moesten vermijden.Een werkje dat redelijk lang duurt(uurtje of twee)Na het bekijken bleek dat de klep nog steeds niet volledig afsloot(niet normaal)Naar de professional dan maar.In Brussel wisten ze ons te zeggen dat het stuk dat de klep volledig afsloot(in het kleppendeksel)schuin gemonteerd was en dus nooit volledige afsluiting kon bieden.We hadden de garantie gehad van de man die ons het stuk had verkocht dat het kleppendeksel volledig in orde was ,niet dus.Terug gaan was geen optie want die garantie verloopt tot het einde van de oprit van de verkoper.Typisch russischZo zie je maar dat je niet iedereen mag vertrouwen.In Brussel hebben ze het in orde gemaakt(kostprijs in totaal 100)Na twee weken waren alle stukken er en het monteren kon beginnen.Een nieuwe alternator en nog allerhande andere stukken hadden we ook bijbesteld.Alles bijeen voor een redelijke som maar we hadden weer goede hoop.We gingen ook de rest demonteren zodat we zagen wat we in onze handen hadden.Cilinders tot zelfs de aandrijving gingen we aanpakken.Van nul beginnen en zo verder opbouwen,tot we een goede werkende motor zouden hebben.
Ieder jaar organiseren leden van het vmc ritten.Dit kan gaan van ééndaagse trips tot meerdaagse ritten.Balegem was een meerdaagse rit en stond reeds enige tijd in onze agenda.Vrijdag toekomen in een basisschooltje ,zaterdag de rit en zondag terug naar huis.Er was een bbq voorzien en alle voorzieningen waren aanwezig.Slapen ging in de turnzaal gebeuren,evenals eten. Het moet gezegd dat zo een rit organiseren meer inhoud dan je op het eerste zicht zou vermoeden.Rit uitstippelen,eten voorzien,restaurant onder de baan voorzien,duizend en één dingen waar je niet aan denkt maar die toch van groot belang kunnen zijn.Het moet gezegd dat er zelfs aan de suiker voor de koffie was gedacht.En dit alles zonder enig winstdoel,gewoon uit vriendschap en clubgevoel.Nu is het zo dat bij het vmc de regel is dat wat je gebruikt je betaald.Je hoeft enkel je eigen voorziening te betalen zonder dat je onnodig een clubkas moet spijzen.Geheel onbaatzuchtig en da's net zo als in de jaren stillekes,iets wat je heden ten dage niet veel meer vindt.Lidmaadschap bestaat enkel aan je inschrijven op het forum en that's it,zelfs geen lidgeld word gevraagd.Als dat niet vrijblijvend is.Zaterdag een hele mooie rit gedaan met bezoek aan een bierbrouwerij.Wel op traditioneel niveau maar heel leerrijk.In de ritten zit er meestal wel een bezoek aan de ene of andere bezienswaardigheid.Steeds leuk om te verpozen en soms heel leerrijk.Veel kleine wegen en soms ook een panne.Met zo een troepje oude motors is het steeds mogelijk dat er ééntje panne heeft.Het hoort er allemaal bij en die mannen helpen elkaar echt wel. Al bij al een geweldige rit, je komt op plaatsen waar je nooit of te nimmer zou komen en da's steeds heel leuk.Je zit ook in de streek van de persoon die de rit organiseert en wie kan je beter naar zulke bezienswaardigheden dirigeren. Zondagmorgen eerst ontbijt om vervolgens stilaan in te pakken om de terugreis aan te vatten.De motor had problemen om te starten maar met enige overtuiging kregen we hem toch in gang.Van iedereen afscheid genomen en de laatste rit tot thuis aangevat. Een heel mooi weekend en maandag konden we er moe maar voldaan weer tegenaan.
Na het nodige schuurwerk en het werk aan de motor was het stilaan tijd om hem een ander kleurtje te geven.Het bruin op de benzinetank hadden we niet helemaal weggekregen maar de verf zou daar wel korte metten mee maken.Nu is iedereen een ander idee toebedacht van hoe een legermoto er moet uitzien.Sommigen zullen zeggen dat één kleur voldoende is.Een ander kiest voor verschillende.In onze zoektocht naar een leuk iets hebben we ons laten leiden door de uralmotors die origineel verkocht worden.Maar dan wel in de kleuren die ons aanspraken.Er is ook een gobi(zandkleur)van ural maar dat vonden we een beetje saai.De originele kleur moesten we ook helemaal niet hebben omdat dit onze motor was en niet een fabrieksmotor.Na enig zoeken vonden we in de autozaak hetgene ons wel aansprak.Op een warme zomerdag begon het spuiten.De losse onderdelen werden in de tuin gespoten en onder een afdak gelegd.Onder het afdak was het ook zo warm dat drogen een minimum van tijd was.De side-car en chassis bleven aan de motor en werden in de garage gespoten.De grond was natgespoten en het nodige stof was ook al verwijderd met de compressor en luchtblazer.Eerst kuisen en dan terugplaatsen van de motor was het eerste dat we deden.Afplakken het volgende.Nu moest het niet perfect zijn maar het moet toch iets zijn waar we op kunnen terugkijken met een zekere trots.Het spuiten ging goed vooruit daar we gewone spuitbussen gebruikten en zodoende redelijk gemakkelijk overal aankonden.Overspuiten met heldere lak gingen we niet doen want zo konden we gemakkelijk retoucheren indien dat nodig was.Al bij al viel het reuze mee.Na het nodige drogen konden we weer monteren.De (nieuwe)legermoto was een feit.
We hadden bij de aankoop van de moto er ook carburators bijgekocht.Bij het plaatsen ervan bleken de kabels niet meer overeen te komen met het vorige model.Aanpassen was dus de boodschap.Niets simpel aangezien we de originele carburators ook wilden behouden(in geval onze aanpassing niet lukte)Kabels besteld bij uralzentrale met nog het één en ander erbij.Een netje voor de benzinetank was ook broodnodig zoals je ziet op de voorgaande foto's.Het geeft een bruine aanslag en verkleurt de verf.Gewoon er in leggen en gereed.Geen caoutchoux of mousse nodig en je ziet het niet.Binnenbanden,elektronische ontsteking en nog het één en ander om hem wat meer up to date te maken.Het aanpassen viel al bij al nog mee maar bij de plaatsing van de elektronische ontsteking was niets dan miserie.Ontsteking wanneer je er geen moest hebben en omgekeerd.De ene maal ging het dan wel maar dan haalde hij geen toeren ,de andere maal was het iets anders.Toen het dan toch in orde was viel hij onder de baan dan nog stil.Om je haren uit het hoofd te trekken.Als je onder de baan in panne staat en ze komen je voorttrekken dan weet je maar pas wat angst is.Achter een trekkabel en niet goed kunnen stoppen.Maak het maar mee.De achterrem was ook een probleem.Er kwam steeds olie op de trommelrem.Een andere dichting en je zou zeggen dat het gedaan was ,niets was minder waar.De olie kwam uit de cardan wegens te veel druk in het cardan.Bij dnepr is daar een ventiel maar bij ural niet.Er zijn veel urals die er geen last van hebben maar de onze zodus wel.Zelf een ventiel maken dus.Deze en nog andere kleine problemen maakten ons een beetje het leven zuur,maar dat weet je als je een old-timer koopt.Maar beetje bij beetje vorderde het toch.Je kan ook niet verwachten dat het allemaal ineens gedaan is .Alles heeft zijn tijd nodig.De elektronische ontsteking hadden we voorlopig aan de zijkant gelegd.En zo hadden we toch een enigszins bereidbare motor.Er zijn nog vele kleine dingen die ik vergeet te vermelden wat we aangepast hebben en waar ook wat tijd in kroop.Soms zijn het zelfs de kleine dingen die het verschil maken om leuk rond te kunnen rijden.Maar aangepast moet er steeds worden gedaan.Het is een vooroorlogse machine en dat zal het ook blijven.
Aangezien we van plan waren om er een legerstijl moto van te maken moest hij herspoten worden.We hadden reeds een munitiekist en een gasmaskerhouder gekocht bij de lokale legerstock.Onderdelen zoals dit kan je gemakkelijk daar vinden.Je vind ze ook op het net (rusland,polen)maar onze ervaring leert ons dat een legerstock heel waardevol en dichtbij is. Om nog maar niet te spreken over de kostprijs.Stukken goedkoper dan on-line.Broeken,riemen,verlichting,je kan het zo gek niet bedenken of je vind wel iets dat bij je motor past.Met wat schuurwerk en de nodige aanpassing kom je al heel ver.Wanneer je het in dezelfde kleur spuit denken de mensen dat het er standaard op zit.Zo een munitiekist is heel gemakkelijk om dingen op te bergen waar je gemakkelijk moet aankunnen zodat je niet steeds in je zijspankoffer moet zoeken.Eerst alles demonteren en schuren.Omdat er al een verflaag op zit is het ook niet meer nodig om een grondlaag te spuiten.De 'echte mannen' zullen zeggen van wel en tot op het blote metaal gaan.Zelf vind ik dit niet nodig aangezien het "maar' een hobby is en indien je van de weg geraakt je niet kompleet op tilt zult slaan omdat je wekenlang verf- en schuurwerk stuk is.Omdat je ook veel off-road rijd geraakt je motor toch geschonden.En als je je moet inhouden voor in het veld te rijden voor het verfwerk dan is het plezier er ook snel af.Met waterschuurpapier en enkele dagen werk was het resultaat (voor een leek)redelijk goed.De verf was een ander paar mouwen.Legerkleur vind je niet gemakkelijk.Ik heb er langs alle kanten achter gezocht maar de originele kleur heb ik niet gevonden.In potten kon ik ze wel laten maken maar in spuitbus was het hopeloos.Roeien met de riemen(en kleuren)die we vonden was de boodschap.Laten herspuiten in de carrosserie was ook een optie maar redelijk duur.Het ging om de fun en niet om de perfectie.En zo was na een weekje of twee de ural gereed voor zijn transformatie.
Op het net kom je vanalles tegen.Niet enkel attributen die je kan kopen voor het
repareren en verbeteren van je ural.Een oude handleiding van een m-72 ural was
zo iets dat ik in een vergeten hoekje vond.Het dateert van 1954 en is nog steeds
'up to date' voor zover dat kan bij een old-timer.Volledig in het duits maar
soms kan je hier en daar iets vinden dat je aanspreekt.Ook het ural 'harley'
logo vond ik wel grappig.Niet dat ik zo iets zou dragen of ergens op zou
plaatsen maar wel leuk.Als je ural rijd blijf je bij het originele logo.Je kan
het zo gek niet bedenken of je vind het. Zo kwam ik op zeker moment deze
bijgevoegde advertentie tegen.Grappig maar eerlijk gezegd wel toepasselijk
voor sommige ural-rijders.Die man had dat goed gezien omdat op sommige momenten
als je het niet meer weet je zelfs zulke hulp zou aanspreken.
