Ieder jaar organiseren leden van het vmc ritten.Dit kan gaan van ééndaagse trips tot meerdaagse ritten.Balegem was een meerdaagse rit en stond reeds enige tijd in onze agenda.Vrijdag toekomen in een basisschooltje ,zaterdag de rit en zondag terug naar huis.Er was een bbq voorzien en alle voorzieningen waren aanwezig.Slapen ging in de turnzaal gebeuren,evenals eten. Het moet gezegd dat zo een rit organiseren meer inhoud dan je op het eerste zicht zou vermoeden.Rit uitstippelen,eten voorzien,restaurant onder de baan voorzien,duizend en één dingen waar je niet aan denkt maar die toch van groot belang kunnen zijn.Het moet gezegd dat er zelfs aan de suiker voor de koffie was gedacht.En dit alles zonder enig winstdoel,gewoon uit vriendschap en clubgevoel.Nu is het zo dat bij het vmc de regel is dat wat je gebruikt je betaald.Je hoeft enkel je eigen voorziening te betalen zonder dat je onnodig een clubkas moet spijzen.Geheel onbaatzuchtig en da's net zo als in de jaren stillekes,iets wat je heden ten dage niet veel meer vindt.Lidmaadschap bestaat enkel aan je inschrijven op het forum en that's it,zelfs geen lidgeld word gevraagd.Als dat niet vrijblijvend is.Zaterdag een hele mooie rit gedaan met bezoek aan een bierbrouwerij.Wel op traditioneel niveau maar heel leerrijk.In de ritten zit er meestal wel een bezoek aan de ene of andere bezienswaardigheid.Steeds leuk om te verpozen en soms heel leerrijk.Veel kleine wegen en soms ook een panne.Met zo een troepje oude motors is het steeds mogelijk dat er ééntje panne heeft.Het hoort er allemaal bij en die mannen helpen elkaar echt wel. Al bij al een geweldige rit, je komt op plaatsen waar je nooit of te nimmer zou komen en da's steeds heel leuk.Je zit ook in de streek van de persoon die de rit organiseert en wie kan je beter naar zulke bezienswaardigheden dirigeren. Zondagmorgen eerst ontbijt om vervolgens stilaan in te pakken om de terugreis aan te vatten.De motor had problemen om te starten maar met enige overtuiging kregen we hem toch in gang.Van iedereen afscheid genomen en de laatste rit tot thuis aangevat. Een heel mooi weekend en maandag konden we er moe maar voldaan weer tegenaan.
Na het nodige schuurwerk en het werk aan de motor was het stilaan tijd om hem een ander kleurtje te geven.Het bruin op de benzinetank hadden we niet helemaal weggekregen maar de verf zou daar wel korte metten mee maken.Nu is iedereen een ander idee toebedacht van hoe een legermoto er moet uitzien.Sommigen zullen zeggen dat één kleur voldoende is.Een ander kiest voor verschillende.In onze zoektocht naar een leuk iets hebben we ons laten leiden door de uralmotors die origineel verkocht worden.Maar dan wel in de kleuren die ons aanspraken.Er is ook een gobi(zandkleur)van ural maar dat vonden we een beetje saai.De originele kleur moesten we ook helemaal niet hebben omdat dit onze motor was en niet een fabrieksmotor.Na enig zoeken vonden we in de autozaak hetgene ons wel aansprak.Op een warme zomerdag begon het spuiten.De losse onderdelen werden in de tuin gespoten en onder een afdak gelegd.Onder het afdak was het ook zo warm dat drogen een minimum van tijd was.De side-car en chassis bleven aan de motor en werden in de garage gespoten.De grond was natgespoten en het nodige stof was ook al verwijderd met de compressor en luchtblazer.Eerst kuisen en dan terugplaatsen van de motor was het eerste dat we deden.Afplakken het volgende.Nu moest het niet perfect zijn maar het moet toch iets zijn waar we op kunnen terugkijken met een zekere trots.Het spuiten ging goed vooruit daar we gewone spuitbussen gebruikten en zodoende redelijk gemakkelijk overal aankonden.Overspuiten met heldere lak gingen we niet doen want zo konden we gemakkelijk retoucheren indien dat nodig was.Al bij al viel het reuze mee.Na het nodige drogen konden we weer monteren.De (nieuwe)legermoto was een feit.
We hadden bij de aankoop van de moto er ook carburators bijgekocht.Bij het plaatsen ervan bleken de kabels niet meer overeen te komen met het vorige model.Aanpassen was dus de boodschap.Niets simpel aangezien we de originele carburators ook wilden behouden(in geval onze aanpassing niet lukte)Kabels besteld bij uralzentrale met nog het één en ander erbij.Een netje voor de benzinetank was ook broodnodig zoals je ziet op de voorgaande foto's.Het geeft een bruine aanslag en verkleurt de verf.Gewoon er in leggen en gereed.Geen caoutchoux of mousse nodig en je ziet het niet.Binnenbanden,elektronische ontsteking en nog het één en ander om hem wat meer up to date te maken.Het aanpassen viel al bij al nog mee maar bij de plaatsing van de elektronische ontsteking was niets dan miserie.Ontsteking wanneer je er geen moest hebben en omgekeerd.De ene maal ging het dan wel maar dan haalde hij geen toeren ,de andere maal was het iets anders.Toen het dan toch in orde was viel hij onder de baan dan nog stil.Om je haren uit het hoofd te trekken.Als je onder de baan in panne staat en ze komen je voorttrekken dan weet je maar pas wat angst is.Achter een trekkabel en niet goed kunnen stoppen.Maak het maar mee.De achterrem was ook een probleem.Er kwam steeds olie op de trommelrem.Een andere dichting en je zou zeggen dat het gedaan was ,niets was minder waar.De olie kwam uit de cardan wegens te veel druk in het cardan.Bij dnepr is daar een ventiel maar bij ural niet.Er zijn veel urals die er geen last van hebben maar de onze zodus wel.Zelf een ventiel maken dus.Deze en nog andere kleine problemen maakten ons een beetje het leven zuur,maar dat weet je als je een old-timer koopt.Maar beetje bij beetje vorderde het toch.Je kan ook niet verwachten dat het allemaal ineens gedaan is .Alles heeft zijn tijd nodig.De elektronische ontsteking hadden we voorlopig aan de zijkant gelegd.En zo hadden we toch een enigszins bereidbare motor.Er zijn nog vele kleine dingen die ik vergeet te vermelden wat we aangepast hebben en waar ook wat tijd in kroop.Soms zijn het zelfs de kleine dingen die het verschil maken om leuk rond te kunnen rijden.Maar aangepast moet er steeds worden gedaan.Het is een vooroorlogse machine en dat zal het ook blijven.
Aangezien we van plan waren om er een legerstijl moto van te maken moest hij herspoten worden.We hadden reeds een munitiekist en een gasmaskerhouder gekocht bij de lokale legerstock.Onderdelen zoals dit kan je gemakkelijk daar vinden.Je vind ze ook op het net (rusland,polen)maar onze ervaring leert ons dat een legerstock heel waardevol en dichtbij is. Om nog maar niet te spreken over de kostprijs.Stukken goedkoper dan on-line.Broeken,riemen,verlichting,je kan het zo gek niet bedenken of je vind wel iets dat bij je motor past.Met wat schuurwerk en de nodige aanpassing kom je al heel ver.Wanneer je het in dezelfde kleur spuit denken de mensen dat het er standaard op zit.Zo een munitiekist is heel gemakkelijk om dingen op te bergen waar je gemakkelijk moet aankunnen zodat je niet steeds in je zijspankoffer moet zoeken.Eerst alles demonteren en schuren.Omdat er al een verflaag op zit is het ook niet meer nodig om een grondlaag te spuiten.De 'echte mannen' zullen zeggen van wel en tot op het blote metaal gaan.Zelf vind ik dit niet nodig aangezien het "maar' een hobby is en indien je van de weg geraakt je niet kompleet op tilt zult slaan omdat je wekenlang verf- en schuurwerk stuk is.Omdat je ook veel off-road rijd geraakt je motor toch geschonden.En als je je moet inhouden voor in het veld te rijden voor het verfwerk dan is het plezier er ook snel af.Met waterschuurpapier en enkele dagen werk was het resultaat (voor een leek)redelijk goed.De verf was een ander paar mouwen.Legerkleur vind je niet gemakkelijk.Ik heb er langs alle kanten achter gezocht maar de originele kleur heb ik niet gevonden.In potten kon ik ze wel laten maken maar in spuitbus was het hopeloos.Roeien met de riemen(en kleuren)die we vonden was de boodschap.Laten herspuiten in de carrosserie was ook een optie maar redelijk duur.Het ging om de fun en niet om de perfectie.En zo was na een weekje of twee de ural gereed voor zijn transformatie.
Op het net kom je vanalles tegen.Niet enkel attributen die je kan kopen voor het
repareren en verbeteren van je ural.Een oude handleiding van een m-72 ural was
zo iets dat ik in een vergeten hoekje vond.Het dateert van 1954 en is nog steeds
'up to date' voor zover dat kan bij een old-timer.Volledig in het duits maar
soms kan je hier en daar iets vinden dat je aanspreekt.Ook het ural 'harley'
logo vond ik wel grappig.Niet dat ik zo iets zou dragen of ergens op zou
plaatsen maar wel leuk.Als je ural rijd blijf je bij het originele logo.Je kan
het zo gek niet bedenken of je vind het. Zo kwam ik op zeker moment deze
bijgevoegde advertentie tegen.Grappig maar eerlijk gezegd wel toepasselijk
voor sommige ural-rijders.Die man had dat goed gezien omdat op sommige momenten
als je het niet meer weet je zelfs zulke hulp zou aanspreken.
Zoals in het vorige verhaal blijkt dat je maar pas mist wat je hebt als het weg is.Daarom besloten we naast de chopper toch weer een ural aan te kopen.De leuke tijd die we er mee gehad hadden nodigde uit tot meer.Voor de prijs van de nummerplaat (20) en de verzekering(108 per jaar) moesten we het niet laten.De aankoop was bij een lid van het vmc en de prijs viel redelijk mee.Ook wisten we dat er de nodige aanpassingen moesten gedaan worden.Het was immers geen nieuwe motor en bij urals van dat jaartal is er steeds wat te verbeteren.We waren ook van plan om hem in legerstijl te maken daar er daar meer keus was voor diverse attributen.De aanhanger was gehuurd want het was even rijden(kleine 1,5 uur)en bij aankomst stond hij al gereed.Nu hebben we in de loop der jaren al geleerd van steeds verder te kijken dan hetgene we zien.Das zo bij mensen,huizen en zeker bij urals.De mogelijkheden die je op het eerste zicht niet ziet kunnen belangrijk zijn achteraf.Wat kunnen we er van maken en hoe kan het er uitzien in de toekomst,dat zijn dingen die belangrijk zijn.Nu moest de motor wel draaiende zijn want we hebben er genoeg tegengekomen waar zogezegd nog kleine dingen aan moeten gebeuren en achteraf zit je met de gebakken peren.Bij een motor die niet draait kan het iets klein zijn maar ook iets gigantisch groot.Als hij draait hoor je ook beter waar het schort en met een testrit weet je ook al veel.Een mooie verpakking is niet zo mooi meer als de binnenkant slecht is.Bij deze motor waren er niet te veel problemen,kleine aanpassingen en we kwamen er wel.Zo gezegd zo gedaan,alles opgeladen en de volgende stop was thuis.De tweede aankoop was een feit en we hadden er weer een ural bij.Het tweede avontuur was begonnen.
Zoals vele dingen is het pas als je het niet meer hebt dat je weet wat je mankeert.Daar we het al gewoon waren dat onze ural (bijna)probleemloos reed vonden we het op zeker moment ook geen probleem om hem te verkopen.Er waren er genoeg te koop en als we wilden kochten we wel een andere.Er stond een chopper te koop aan een gunstige prijs en we vonden het wel interessant die te kopen daar we daarmee wel snelweg konden rijden.Zo gezegd zo gedaan:de ural stond te koop en de suzuki werd in de plaats aangekocht.Het verlies was miniem en we hadden weer wat anders.Er kwam een koppeltje kijken naar de ural en die waren dolenthousiast.Na de nodige uitleg hoe je hem startte en er een ritje mee gemaakt te hebben was hij verkocht.Nu moet je als beginnende ural-rijder er toch een beetje je hoofd bijhouden want dit is wel geen japanse machine.Het starten is voor de ervaren rijder niets maar een beginneling kan er al problemen mee hebben.Zien dat je de chokes trekt(indien nodig)en dan zien dat je op het juiste punt staat om hem te kick-starten.Zelfs de temperatuur om hem in te starten kan al verandering brengen.In de zomer ging het ietsje moeilijker dan in de winter(raar maar waar)Simpel als je het kan en ervaring is alles.Daar alle russen anders zijn start de ene dan ook zo en de volgende anders.De levering gebeurde en terplaatse startte ik hem dan ook direkt en reed hem zelfs van de aanhanger.S'avonds kreeg ik al telefoon dat hij niet startte.Voor de beginnende ural-rijder zou ik zeggen: kijk goed en probeer het zelf ook uit als ze je iets tonen.Geef ook niet te snel op.Het is met te doen dat je er wel komt.Na er verschillende maanden mee gereden te hebben waren we nooit grote problemen tegen gekomen.Het ligt soms ook aan de persoon en de manier waarop je er mee omgaat.Ga er nooit van uit dat je een moderne machine koopt en dat je er ook navenant gaat mee rijden.Het is en het blijft een oude machine,weliswaar degelijk maar nooit zoals een nieuwe moderne motor.Ural-rijden is zodus niet voor iedereen weggelegd.Informatie is alles,weet waaraan je begint.En zoals altijd (soms ook niet) is het de aanhouder die wint.
Ieder jaar rijden we ook verschillende evenementen buiten het VMC.Zo hadden we een uitnodiging gekregen om mee te rijden op het trike-treffen.De rondrit was onder escorte van een zestal motors.We hoefden zodus niet te zoeken naar de weg noch gps of roadboek gebruiken.Zulke ritten zijn heel interessant voor ons aangezien ze met trikes niet overdreven snel rijden en dan nog in colonne.Een mens met een zijspan moet niet meer hebben.Daar het vertrek en aankomst ook niet zo ver van huis was hoefden we ook geen 2 of 3 uur op voorhand te vertrekken.Ontbijt was ginder voorzien en onder de baan was er genoeg om te eten en drinken.Bij aankomst was er zelfs bbq voorzien.Een heel plezante rit,veel bezienswaardigheden en veel volk langs het parcours.Onder de baan tijd voor een natje en droogje.Goed weer en de motor werkte perfect.het kon niet meer stuk.Nu hadden we gemerkt dat we een beetje olie verloren onder de baan.Bij nazicht bleek het dat we de bouten van de motor wat moesten aandraaien.Na de vele kilometers die we reeds gereden hadden waren die wat losgekomen door de vele trillingen.Een klein euvel dat snel verholpen was.We hadden al slechter meegemaakt.Lostrillende bouten en onderdelen is een normale zaak bij ural.De motor moet harder werken met het zijspan eraan en de mindere demping van het kader trekt zich verder naar de motor.Regelmatig alles nakijken voorkomt veel ellende.Voorkomen is beter dan genezen. De rit was een succes en we keken alweer uit naar het volgende hoofdstuk in het ural-verhaal.
In Belgie bestaat het VMC,een club voor gepassioneerden van oude russen(de moto's).Na inschrijving bij de club(vrijblijvend) zagen we dat deze ook ritten organiseerden.Voor alle duidelijkheid vermelden dat er 2 sites zijn: http://autos.groups.yahoo.com/group/VMCUralDnepr/ voor de dagelijkse praat en het forum voor allerhande: http://vmcuraldnepr.freeforums.org/index.php Op het forum kan je zien wat ze allemaal organiseren maar het is op de yahoo-site dat de afspraken gemaakt worden.Zo organiseerden ze een bijeenkomst in Dinant voor een geheel weekend.Daar we zeer geinteresseerd waren naar het wat en hoe schreven we ons in.Nog in de vlugte een tent ,slaapzakken en de benodigde attributen gekocht en waren er gereed voor.De motor gecheckt op olie,bandenspanning en alles nog eens nagegaan.Volgetankt en goed bepakt waren we klaar om het weekend aan te pakken.De route was uitgestippeld en voor het laatste stuk hadden we de gps mee.Een rit van ongeveer 140 km ver,enkel langs de steenwegen want snelweg was toch niet te doen.Het is geheel anders dan reizen met de auto.De dingen die je ziet omdat de snelheid zo laag is is plezierig.Na een vier uur durende tocht met een gemiddelde snelheid van 35km/u kwamen we eindelijk in Dinant aan.Het moet wel gezegd worden dat de snelheid als beginnend zijspanrijder aanmerkelijk lager is dan als je het een tijdje gewoon bent.De motor reed heel gemakkelijk ,zonder problemen.We hadden er weer alle vertrouwen in na de kleine pannes die we al meegemaakt hadden.Het kampeerterrein was meer dan groot genoeg en de motoren druppelden al binnen.Alle voorzieningen waren er in basic-stijl maar meer moet dat ook niet zijn als je ook een basic-motor hebt.Er was zelfs plaats voor een kampvuur.Tentje opzetten en eens naar de andere machines kijken en terwijl een praatje maken met de andere leden.Het is een zooitje ongeregeld maar dan wel in de positieve zin.Mensen die net als hun motor karakter hebben. Ook leerde ik daar enkele wetenswaardigheden die steeds van pas komen.Net als met andere volgende ritten leer je wel steeds iets bij,is het niet door te vragen dan wel door het opmerken hoe een ander misschien jouw probleem opgelost heeft.Zaterdag was de dag van de rondrit ook al hadden we vrijdag reeds de nodige kilometers gedaan.Na het ontbijt 'on the road'.Nu moet gezegd worden dat rijden in groep anders is dan alleen rijden(iedere motorrijder weet dat)Maar als zijspan is het nog ietsje geconcentreerder dat je moet rijden. Niet iedereen knalt door de bocht en aangezien dat remmen niet geweldig is moet je er wel je hoofd goed bijhouden.Op zeker moment hebben we een bocht gemist en zaten we bijna in de greppel.In de Ardennen is het niet aangeraden bochten te missen wegens soms steile hellingen(en ook dalingen).Op de middag gaan eten op een bergtop met een geweldig uitzicht.Geen pannes en geweldige wegen en wegjes.Heel plezant om mee te maken.Na een mooie dag vol met bossen terug naar de camping.En bij het branden van het kampvuur haalde een lid weliswaar zijn doedelzak boven.Momenten om niet meer te vergeten.Zondag na het nodige ontbijt de motor weer vertrekkensklaar gemaakt om terug te keren naar huis en haard.Onder de baan toen we nog zo'n 40 km van huis waren begon het te gieten dat het niet meer mooi was.Doorrijden was de enige optie daar we toch al nat waren van een vorige plensbui.In de gietende regen de laatste kms afgelegd.De motor verpinkte niet,geen haperingen door de regen.Thuis aangekomen kacheltje doen branden en de douche in.Alles was doorweekt maar moe maar voldaan hadden we het toch maar gehaald.Een heel leuk weekend ,voor herhaling vatbaar.De rus was 'on the move 'geweest en heelhuids terug gekomen.
Indien je met een ural rijdt kom je zonder moeite bij de onderdelen.Sommigen zeggen dat je beter eerst de hele motor uiteen haalt om van nul te beginnen.Heel goed te verstaan omdat je dan weet wat je hebt.Als niet mekanieker heb ik ook geleerd om dingen op te schrijven ,fotos van te trekken en draden te voorzien van etiketten.Iedereen zal je zeggen dat het je nadien veel gedoe bespaart.Soms zijn het de kleine dingen die het verschil maken,bijvoorbeeld een netje in de benzinetank om uit de dop komende benzine tegen te gaan.Een degelijke benzinekraan of goede carburators maken ook veel verschil.Een echte mekanieker of autodidact kan er wel weg mee.Het is natuurlijk leuk om betere carbus te plaatsen maar dan moet je de kabels aanpassen(of nieuwe kopen)en nadien de regeling doen.Simpele dingen die je soms de haren ten berge doen rijzen omdat je niet steeds weet waar je die onderdelen haalt.Ook delen vervangen om te verbeteren kan je doen.Je ontsteking met gewone contactpunten vervangen door een elektronische.Al veel gezien maar niet steeds gemakkelijk.Zo kende ik iemand met een dnepr,nooit problemen met zijn gewone ontsteking maar na het plaatsen van een elektronische niets dan problemen.De techneut zal zeggen dat het ligt aan de regeling(helemaal waar)maar vind het maar waar het hapert.Na verloop van tijd heeft hij zijn gewone ontsteking terug geplaatst omdat hij er niet aan uitkwam en alles ging weer goed.Maar al doende leert men en met te vragen aan mensen die er verstand van hebben kom je er meestal wel uit.In sommige gevallen kan een ander het voor jou plaatsen(een bevriende mekanieker of zo)Zoeken bij tweedehands stukken(moto-recup, Broux,je lokale motor- of brommerdealer)komt je ook van pas.Russische bougies kan je soms vervangen door de moderne versie die je bij je lokale dealer vind.Binnenbanden,buitenbanden,alles hier gemakkelijk te vinden.Je moet het niet altijd in het buitenland halen,er is heel veel soortgelijk spul hier te verkrijgen als je even zoekt en de kwaliteit is naar westerse normen(veel beter) Na een tijdje vind je het wel.Ik heb een tijdje een vriend gehad die me de dingen uitlegde en me ook hielp.Zulke dingen helpen je verder.Een van de bekendste bestelsites is:http://www.ural-zentrale.de/ en ook http://www.ural-hamburg.de/ Nog een site die je misschien op weg helpt http://www.hof-klinger.de/ Op e-bay ,kapaza, tweedehands en marktplaats vind je ook soms het nodige en filmpjes door ural of dneprverslaafden (you tube)komen goed van pas. Veel zoekplezier
Zijspanrijden ziet er leuk uit en dat is het ook.Je moet nooit verlegen zijn voor een praatje want de mensen komen zelf naar je toe met honderd en één vragen.Ook als je naar de weg moet vragen of je een ander probleem hebt zijn de mensen enthousiast om te helpen.In tegenstelling tot met de gewone motor of auto rijden een groot verschil.We hebben het op een rit zelfs voorgehad dat ze ons letterlijk van de baan reden om info te vragen.Een heel andere wereld met een zijspan.Wat je veel tegenkomt is dat de mensen ook denken dat het even gemakkelijk rijden is als met een gewone motor of met een quad.Na gedane uitleg waarom dit niet zo is(middelpuntvliegende kracht op het draaien,remvermogen,gewicht van het span enz)vinden ze het nog geweldiger dan voorheen.Wanneer je je uitleg hebt gedaan over reistijden,geen snelweg, krijg je dikwijls de vraag waarom we met zo een vooroorlogse machine willen rijden.Het antwoord is simpel:je houdt ervan of je houdt er niet van.Sommige mensen geven er ook de brui aan wegens de pannes,het er alleen voor staan tijdens problemen met je motor.In de loop der tijd heb ik net zoals iedereen ook gevloekt en met de handen in het haar gestaan,maar uiteindelijk waren (sommige) moeilijke tijden achteraf ook de mooiste.Meer dan eens heb ik gezegd dat het genoeg was geweest.Maar als je dan weer een leuke rit hebt gedaan ben je dit alles snel vergeten. Het enige dat er soms niet plezant aan is dat je de gewone motortreffens meestal niet mee kan rijden wegens te lang van kilometers. Zo hebben we eens een rit gedaan van motoren en toerisme(het magazine)Als een motormagazine een rit organiseert dan zal het wel in orde zijn dachten we.De rondrit was niet bepijld (al niet zo leuk om te doen) maar er was een roadboek met bolletje pijltje voorhanden.Wat er misgegaan is weten we niet maar na geen 10 km vonden we (tesamen met anderen) de weg niet meer. Na langdurig zoeken de weg dan toch uiteindelijk terug gevonden en weg waren we weer.Vele kilometers en steeds zeer aandachtig moeten uitkijken naar de weg.Gps of bepijld is bijna een must als je zijspan rijd.Je hangt af van de aanwijzingen van je bijrijder en das niet altijd zo simpel.Ook een rit van 150km is niet te onderschatten aangezien je steeds in de bochten moet opletten en remmen nu éénmaal niet zo evident is.Op zo een rit merk je dat je je beter aan je eigen snelheid houd dan de rit te willen uitrijden.Zo hebben we het ook gedaan.Een groot stuk afgesneden om beter op ons gemak te zijn en toch nog te kunnen eindigen.Weer een les geleerd:kies steeds korte ritten voor treffens.Al bij al een leuke ervaring en bovenal,een rit zonder problemen op motorgebied.Heel leuk,inspannend zowel als ontspannend. Weer een ervaring rijker en een plezante dag erbij.Op heel veel plaatsen geweest die je anders nooit ziet en das zo een beetje waar we het grotendeels voor doen.Het leven op een zijspan is nooit saai. Als bijsluiter ook de originele foto die motoren en toerisme op de rit genomen heeft.De ural in volle actie
Om een idee te hebben hoe een zijspancombinatie ineen zit heb ik deze fotos er bij geplaatst.Als leek denk je (net als ik in het begin)dat je motor er gewoon een zijspan heeft aanhangen.Regeling of zo,daar heb je geen benul van.Een miniem verschil in regeling maakt een groot verschil in rijden,remmen, alsmede het comfort waarmee je rijdt.Ook de bijgevoegde pdf's kunnen interressant zijn voor de beginnende zijspanrijder. ps:Indien u problemen hebt met het downloaden of bekijken mag u me steeds mailen(ik stuur ze u dan wel door )
Niet alle ritten moeten eindigen met panne.In de loop der jaren hebben we ondervonden als het werkte dat het dan ook goed werkte.Op een mooie dag stapten we op de motor en reden we waar we zin in hadden.Veldwegje ,gewone baan,maakte allemaal niet uit ,met de ural reden we erdoor.Meerdere malen reden we waar enkel tractors doorkonden,kwamen we niemand tegen en hadden 'the time of our life'.Wat is er plezieriger dan zo een zijspan waar je overal mee geraakt.Het enige was dat je meestal alleen reed(met bakkenist),maar dat heeft ook zijn voordelen aangezien dat je je niet moet aanpassen aan het tempo van een ander.De beste ritten die we gedaan hebben waren die die niet gepland waren.Een voormalige collega zei me ooit dat voor elk uur rijden er een uur werken aan de motor tegenover stond.Voor sommmige ural (of dnepr"s) kan ik dit zeker en vast beamen.Met onze zwarte was dit ondanks de enkele tegenslag die we gehad hadden zeker niet waar.Op een zomerse dag zijn we van Aalst naar de zee zelfs gereden.Weliswaar langs gewone wegen daar de autostrade uitgesloten was.Met een topsnelheid van 80km/u geen aanrader om de snelweg te doen.Dit is ook een luchtgekoelde motor en bij file geraak je maar al te snel in problemen.Op de 120km naar de kust hebben we wel 3 uur gedaan,een gemiddelde van 40km/u.Lachwekkend als je dat tegen een deftig mens zegt maar bij urals ligt dat toch anders.Genieten is de boodschap.Op zulke ritten hebben we ook het nut van een gps gezien.Instellen op gewone wegen en je komt niet voor verrassingen te staan,want anders sturen ze je geheid naar de snelweg.Aan de kust zijn we dan ook blijven overnachten wegens geen zin meer om de lange rit terug te rijden.Nog iets bijgeleerd:als je ver rijdt kijk dan steeds of je kan overnachten als je geen 6 uur of zo op de motor wil zitten.Op één van de vele ritjes en ritten die we gedaan hebben zijn we de molen van Mere(Erpe -Mere)tegengekomen.Een kleine rustpauze ingelast en wat foto's getrokken wat we jullie niet willen ontzeggen.Een klein juweeltje qua restauratie.Dit zijn de kleine dingen die je ziet en waar je met de auto te snel voorbij rijdt om op te merken.Dit zijn de dingen die het ural-rijden zo plezant maken,je ziet dingen wat je normaal gezien mist.En da's in tijden dat alles gejaagd moet gaan leuk meegenomen.
In je zoektocht naar info kom je vanalles op het net tegen.Dingen die je verder helpen en andere dingen die je geen moer verder helpen.Keuze genoeg.Info over voor jou interessante dingen die betrekking op je moto hebben zijn soms ver te zoeken.Je kan al eens navraag doen bij een bevriende mekanieker maar na een paar maal ziet die je ook liever niet mee komen.Het net is dus je grote oplossing.Na een tijdje weet je ongeveer waar je moet zoeken.Maar niet alles is te vinden,zeker niet als je niet weet waar je motorprobleem zit.Forums zijn er ook waar je de nodige vragen kan stellen.Maar het is niet gezegd dat je antwoord krijgt en als je antwoord krijgt dat je het dan ook nog verstaat.Niet alle mensen zijn technisch aangelegd en sommige hebben er ook niet voor geleerd.Simpele dingen kunnen moeilijk lijken als je ze niet begrijpt.Simpele uitleg die gebruikt kan worden door iedereen is dan echt een must.Maar al doende leert men en vragen staat steeds vrij.Enkele sites die mij geholpen hebben vind je hier terug.Ook voor onderdelen weet je in het begin niet waar te zoeken.Heb ze er dan ook bijgezet.E-bay,kapaza,tweedehands en marktplaats brengen soms ook oplossingen.Maar op het net vind je er nog vele meer,aan jou de zoektocht. http://www.myural.com/ http://www.udcn.nl/nllinks.htm http://www.uralmotorbikes.info/index.htm http://www.russianiron.com/ http://www.ural-zentrale.de/ http://www.udcn.nl/ http://web.ural-team.de/html/content/view.php?page=home&layout=www-ural-team-de&lang=de&language=de
Nu alles weer perfect werkte hadden we zo het idee om een nichtje eens mee te nemen voor een gezellig toertje.Nu de batterij weer opgeladen was en ze weer goed oplaadde konden we toch al niet meer in panne vallen.We gingen ons nichtje eens verbazen met een tochtje met een zijspan.De vriendin in het bakje en het nichtje tussen de benen(aangezien ze nog niet zo oud was).De motor startte direkt en weg waren we .De hoorn werkte weer (zo konden we zien of er nog steeds stroom was).Het leven was goed,geen mankementen ,geen sputteringen,alles zoals het zou moeten zijn.Na een 30km besloten we om terug te keren en op ongeveer 1 km van huis,(je gelooft het niet)valt die toch weer stil.Na enig zoeken gevonden dat we op reserve moesten.De benzinekraan gedraaid en normaal gezien is het dan opgelost.Niets was minder waar.Duwen zodus naar de volgende pomp.Getankt en nu moest het zeker gaan.Zelfs dan konden we hem niet meer starten.De motor sloeg alleen maar op één cilinder aan.Hij draaide, zodus op die ene cilinder dan maar naar huis.Misschien sloeg de tweede onder de baan wel aan(niet dus).Na thuis een tijdje in de garage was hij weer vertrokken op 2 cilinders.Toeval of niet? Een toertje rond het blok ,hij draaide weer perfect.Les 1:onverwachte dingen kunnen gebeuren,altijd en overal.Maar het nichtje vond het schitterend,dat was het belangrijkste.De zoektocht naar meer uitleg op het internet was gestart.Verschillende sites en zelfs op you tube vonden we het nodige.Op http://www.myural.com/ vonden we ook het nodige met filmpjes erbij.Maar er waren nog vele vragen waar we geen verklaring voor konden vinden.Na enig zoeken vonden we VMC,een belgische club met ural,dnepr en chang jing.Wat er op dat forum stond hebben we gelezen,beter te veel weten dan te weinig.En alle beetjes helpen ,zoals we later meer dan ééns zullen ervaren.
Nu alles in orde is kunnen we eindelijk beginnen toeren.het starten van zo een motor is een ervaring op z'n eigen.Chokes trekken tot wanneer er genoeg benzine in de carburators zit en vervolgens kickstarten.Met een beetje geluk na verschillende keren kicken start hij wel.Het is geen moderne machine zodus enige leerschool is er wel bij.Van het net ook een handleiding gedownload over het zijspanrijden.Ze leren je ook wat er allemaal kan gebeuren als je aan het rijden bent en links of rechts afdraait.Zelfs gas geven of remmen maakt dat je motorfiets een ander rijgedrag vertoont.Allemaal dingen die je niet weet wanneer je met een gewone motor rijdt.Zelfs de regelingen van het toespoor en de stand van je motorfiets is belangrijk.Dingen die we gemakkelijk van het net kunnen halen en die toch essentieel zijn bij het onderhoud en rijden.Als leek weet je ook niet waar je aan begint maar gaandeweg komt het wel.De eerste rit was er één naar St Niklaas.Niet te ver maar ver genoeg om toch de eerste ervaring op te doen.Tegen 40 km /u naar daar en oplettend in de bochten.Alles gaat goed en met het nodige zweet daar aangekomen.De remmen zijn trommelremmen en zodoende is er enige tijd nodig om de motor te overtuigen om te stoppen.Geduld en een vooruitziende blik doen al veel.Wat je verbaast is dat er veel mensen je aanspreken éénmaal je ergens stilstaat met je motor.Op de terugreis gemerkt dat de hoorn niet werkte en op 300m van huis viel de motor stil.Heel vervelend omdat we rechtover mijn werk stonden en iedereen al zag dat ik panne had(mijn eerste keer)Geduwd en hem terug in de garage geplaatst.De euforie van de eerste rit was direkt wat minder. De week nadien weer een aanhanger gehuurd (één van de vele keren) en terug naar Gossie. Na enig nazien bleek dat de zekeringen gecorrodeerd waren door vocht en met staalwol opgelost.De batterij was gewoon leeggereden zonder op te laden.Het nazicht en perfect in orde zetten van de motor was met een korrel zout gedaan.Al vlug bleek dat zelf zoeken en oplossen van problemen aangeraden was voor het onderhouden van de motor.De eerste rit zat er op .
Na jarenlange overwegingen voor het al dan niet aankopen van een ural dan toch eindelijk de stap gewaagd.Gezien op tv op Fifth gear op BBC ,was dit een openbaring .Ze reden met een ural op een motorcross-parcours en die moto ploeterde zich door alles. Dat leek me leuk als hobby.Na enig zoeken op de pc de invoerder in Nederland gevonden want in Belgie was er niemand die invoerde.Toen we bij Gossie in Nederland toekwamen kregen we een goede ontvangst.Heel vriendelijke mensen en niet verlegen om uitleg.De rondleiding in zijn atelier was wat minder.Dozen en bakken vol met al dan niet werkende onderdelen.Het stond er ook vol met tweedehands urals.Na een verplichte proefrit waarbij ik direkt al uit de bocht ging verder afgesproken voor onze eerste aankoop.Een matzwarte deed ons hart sneller slaan en Gossie beloofde om de motor piekfijn in orde te zetten.De uitvoer regelden we tesamen en de invoer moest ikzelf doen.Na 4 weken wachten en met de benodigde papieren konden we achter de moto. Met een gehuurde aanhanger en zo fier als een gieter kwamen we in 2009 met onze eerste ural thuis. Het avontuur kon beginnen
Na jarenlange overwegingen voor het al dan niet aankopen van een ural dan toch eindelijk de stap gewaagd.Gezien op tv op Fifth gear op BBC ,was dit een openbaring .Ze reden met een ural op een motorcross-parcours en die moto ploeterde zich door alles. Dat leek me leuk als hobby.Na enig zoeken op de pc de invoerder in Nederland gevonden want in Belgie was er niemand die invoerde.Toen we bij Gossie in Nederland toekwamen kregen we een goede ontvangst.Heel vriendelijke mensen en niet verlegen om uitleg.De rondleiding in zijn atelier was wat minder.Dozen en bakken vol met al dan niet werkende onderdelen.Het stond er ook vol met tweedehands urals.Na een verplichte proefrit waarbij ik direkt al uit de bocht ging verder afgesproken voor onze eerste aankoop.Een matzwarte deed ons hart sneller slaan en Gossie beloofde om de motor piekfijn in orde te zetten.De uitvoer regelden we tesamen en de invoer moest ikzelf doen.Na 4 weken wachten en met de benodigde papieren konden we achter de moto.
