Aangezien we nu in Belgie een verdeler hadden was het misschien interressant om eens te zien wat er allemaal te koop stond.Er bestaan verschillende modellen maar er bestaan maar 2 versies.De ene versie is met een aangedreven zijspanwiel en het andere heeft dat niet.De vraag is dan natuurlijk wat je er mee wil doen.Ben je van plan om veldwegen en zelfs slechter dan dat te doen of ben je meer baangericht.Op die vraag moet je op voorhand een antwoord weten aangezien je je aankoop niet zo maar kan inwisselen bij de verkeerde keuze.We hadden al veel modder gezien maar als je die motor meer dan alleen gaat gebruiken dan in je vrije tijd is de baan meer in het voordeel.Woon-werk verkeer hoeft geen aangedreven zijspan.Een aangedreven zijspan is enkel nuttig in extreme omstandigheden en met onze (niet aangedreven) zijspan waren we overal al doorgeraakt.Zelfs in extreme modder waren we met het zijspan nooit vastgeraakt.Iedereen moet daar zijn eigen keuze in maken.Op gebied van handeling of rijden maakt dit geen verschil maar als je in de woestijn of in de brousse zit is het wel aangeraden om op je zijspan ook traktie te hebben.In Belgie of naburige landen heb je geen echte extreme omstandigheden (of je moet ze zelf gaan zoeken) en daarom opteerden we voor een gewoon zijspan.De prijs met en zonder scheelt ook evenals het onderhoud.Het zou er bij ons ééntje worden zonder zijspantraktie dat verkleinde het aantal al.Alle modellen zijn te vinden op http://www.ural.com/ en dan even doorklikken op Europa.Alle modellen zijn verkrijgbaar in Belgie behalve de solo's (moto zonder zijspan).de solo's hebben geen homologatie in Belgie en zo een solo komt omhoog vooraan bij het remmen wegens de swingbar.De retro is de enige met een gewone vering.Die swingbar zorgt voor een speciale vering die je nodig hebt bij zo een zijspan.Bij de retro is dit anders omdat de retro kleinere wielen heeft en een ander kader.Wanneer ik over retro spreek dan bedoel ik steeds de retro 2011 en niet het vorige model dat gewoon retro heet.Heden ten dage bestaat er zelfs een basisversie (model T)maar daar vind je geen reservewiel,scherm enz meer op,das echt basic.Heb je dat reservewiel nodig? Als je vooraan lek rijd kan je het wiel er op plaatsen maar dan heb je daar geen rem meer.Zijkant en achteraan is geen probleem om te vervangen.In verre landen of als je echt op reis bent een aanrader,hier in Belgie zoals je hetzelf het beste vind.Je hebt sowiezo binnenbanden nodig omdat tubeless hierop niet bestaat.Een wiel vervangen duurt ongeveer 15 minuten en je kan weer voort.Een nieuwe binnenband steken ietsje langer.Er word ook werkmateriaal meegeleverd zodat je je band er af kan halen onderweg (mits enige oefening)Alles bij elkaar genomen veel om over na te denken.
http://www.youtube.com/watch?v=Q14OOp9FuRk&feature=fvsr Op het internet vind je vanalles en nog wat over ural.Personen die ural niet kennen zullen eerder toevallig op zulke filmpjes komen.Er zijn er van soorten:de gekken die de raarste toeren uithalen en die ook meestal brokken rijden voor het effect van het filmpje maar ook de gewone uralrijder.Zelfs de gewone uralrijder komt er soms uit als een beetje een 'weirdo'.Das ook een beetje normaal omdat nu éénmaal niet iedereen zijspan rijdt maar ook omdat de motor zich uitstekend leent om wat toeren mee uit te halen.Na een beetje training leer je wel om het zijspan omhoog te krijgen. Rondjes naar rechts die steeds korter zijn en uiteindelijk komt het zijspan wel omhoog.In het begin is dit iets dat heel raar is maar na een tijdje begin je er wel aan gewoon te geraken.Als je je gas gewoon los laat komt het zijspan automatisch naar beneden.Indien je snelheid in een bocht te hoog is heb je misschien onverwachts dat effect.De eerste keer je dit tegenkomt verschiet je wel even maar na een tijdje weet je wanneer de bak omhoog gaat gaan.Net zoals met alles is oefening alles.Het is de eerste keer niet dat er iemand het leven verliest door niet goed te weten waarmee ze bezig zijn.Indien je kort een bocht naar links neemt heb je het omgekeerde effect.Gewone motorrijders zullen verbaasd kijken als je zegt dat je ermee overkop kunt gaan.Normaal als je middelpuntvliegende kracht op de rechtervoorkant komt te staan.Omdat je daar geen wiel hebt om die krachten op te vangen is er maar één optie en da's duiken op dat punt.Omdat je zijspan de grond raakt maak je een koprol.Je kan er zelfs onder te komen liggen met gevaarlijke verwondingen of de dood als gevolg.Over de 300 kg op je lichaam is niet alles http://www.youtube.com/watch?v=efZHQ-Zo62U Maar geen ervaring is niet altijd de schuldige:een auto die plots hevig remt voor je waardoor je snel moet uitwijken kan al genoeg zijn.Met de jaren hebben we het genoeg meegemaakt en daarom zijn we dan ook steeds op onze hoede.Mensen snijden je de pas af met hun motor of auto omdat ze je iets willen vragen over je ural.Ze staan er ook niet bij stil dat het remvermogen van jouw ural niet hetzelfde is van hun motor of auto.En als je nadien je uitleg eens kan doen voel je je weer blij dat er vele mensen je interresse delen.Het leven kan ook mooi zijn,en dat merk je als je aan het rijden bent.
Het was weer auto- en motorsalon in Brussel en we besloten daar eens met de moto naar toe te gaan.Parkeren was gratis en files daar hadden we als motorrijder geen last van.Na de verplichte standjes kwamen we ook toevallig op een stand voor toeristische ritten met de motorfiets.Op die stand stond een nieuwer model van ural.De stand werd gedeeld door de belgische invoerder van ural in Belgie.Deze personen waren er nog maar juist mee begonnen en voor ons was dit wel een complete verrassing.Gedaan met rijden naar nederland en occasiestukken.Heel vriendelijke mensen en je kon er alles aan vragen.Ze reden met de motor die er stond en zodus wisten ze ook waarover ze praatten.Mechanisch zowel als carroserie was geen probleem voor hen.Geen nieuwe showroom bij hun maar da's niet wat je nodig hebt.Luxe betaal je er steeds bij en da's niet hetgene we zochten.Ze hadden ook een site zo konden we het thuis allemaal eens op ons gemak bekijken. http://www.northsiders.be/___.html .Het stond ons helemaal aan maar voor zo een beslissing ga je niet over één nacht ijs.Ze spraken wel frans maar deden wel hun best om nederlands te praten,engels was ook geen probleem.Facebook hadden ze ook en zo konden we ook wat volgen wat nieuw was. http://www.facebook.com/NORTHSIDERS .Veel dingen gehoord waar we toch wat beter moesten over nadenken zoals dat de nieuwe modellen moderne carburators hebben.Vering was anders,uitlaat ook met zelfs catalysators.Elektronische ontsteking was ook voorzien net zoals een starter.Gedaan met kickstarten maar de kickstarter was wel nog aanwezig indien nodig.Vele dingen om eens over na te denken.Er was ook een twee jaar garantie erop vanuit de fabriek .Er waren aan deze moto reeds heel veel aanpassingen gedaan van het fabriek uit.Vooraan zelfs een schijfrem.Teveel om op te noemen .Je kon dit niet meer vergelijken met de vorige modellen,behalve het uiterlijk.De degelijkheid van het zijspan was gebleven maar het mechanische was honderdvoudig verbeterd.Evolutie hou je niet tegen.
Nu de ural buiten strijd was en we regelmatig naar zee gingen ,hadden we iets nodig om wat bagage op te verstouwen.De Suzuki chopper bleek aan deze vereisten niet te voldoen.Je kon er niets op kwijt,zelfs je helm kon je er niet aanhangen.Zo kwamen we op het idee om hem weg te doen en een transalp te kopen.Zo gezegd zo gedaan en zo maakte de transalp snel deel uit van de familie.Er stonden koffers en dat was hetgene we wilden.Een gemakkelijke motor om mee te rijden.intussen waren we aan de opmaak van de ural begonnen.Ook waren we op dat moment op zoek naar een eventuele recentere ural.In nederland waren er genoeg die reeds opgewerkt waren maar dan moesten we weer invoeren.Splinternieuw was enkel te verkrijgen via de dealer in nederland en daar we geen goede ervaringen daarmee hadden besloten we dat zeker niet te doen.Als je een nieuwe machine moet laten onderhouden in vooroorlogse omstandigheden dan denk je wel 2 keer na.Vriendelijke mensen dat wel maar zaken zijn zaken en een machine van zoveel geld koop je niet zomaar.De europese invoerder bevond zich in oostenrijk en das een beetje van het goede teveel.Invoeren rechtstreeks vanuit rusland was niet mogelijk en zodus bleven we uitkijken naar andere pistes.De reparatie ging gestaag vooruit maar intussen waren we op andere problemen gestoten.Tijd brengt raad.
De vettigste rit ooit meegemaakt was zonder twijfel Bierbeek. 'DE Gust' van het vmc had die rit ineengestoken en had ons reeds verwittigd dat het er een ging zijn zonder weerga.Zonder motor ging ik al de fun missen maar ik mocht in de side meerijden met een andere motard.Het waren op sommige plaatsen zelfs geen veldwegen meer maar boswegen waar enkel vrachtwagens voor vervoer van bomen doorkonden.Zelfs tractors zouden het daar moeilijk hebben.Plassen die waar je doorreed tot in de side-car sloegen.Fun alom.Modder tot in onze oren is zeker niet overdreven.Het hing overal.Zeker de moeite waard om ooit eens gedaan te hebben.Gewone mensen zouden zeggen dat we gek waren maar goed gek is ook plezant.Om de rit samen te vatten:modder,modder en nog eens modder.Door bossen rijden waar je zelfs met moeite te voet doorkon.Leuk in al zijn glorie en pracht.Zijspanrijden op zijn best.Een gewone mens zou zoiets ééns in zijn leven moeten meemaken.
De dag na de rit waren we van plan om de motor eens af te wassen.Eerst starten om hem buiten te zetten.Wat we ook probeerden,de moto was weer heer en meester.Kickstarten tegen de sterren op en nog steeds niets.Dan maar in gang duwen.Benzine was er,ontsteking ook,dat was al het voornaamste.Bij het in gang duwen startte hij maar op één cilinder.Daar we al eens in panne gestaan hadden met de benzine wisten we ook hoe hij draaide op maar één cilinder.De ene uitlaat werd warm zodus dan weet je het snel.Op het eerste gezicht konden we niet ontdekken wat er eventueel zou kunnen aan mankeren.Er was ontsteking wanneer we de bougie er uit haalden en tegen de cilinder hielden.Het probleem was dus verder te zoeken.Benzine was er genoeg want de benzinekraan was ook al vervangen.Er bleef zodus maar één oplossing,de linkercilinder demonteren.Bij het uiteenhalen kwamen we ijzer tegen ,de cilinderwand was niet geschonden zodus kwam het niet uit de motor.Bij verder nazicht bleek dat de borgpen van de alternator was losgekomen door wrijving en zo naar de kleppen was geslagen.Die borgpen was vervangen maar door een goedkoop model en goedkoop is meestal duurkoop.Er was een klep krom en de duwstang was ook krom.Nieuwe bestellen was geen probleem maar het kleppendeksel had ook een slag gehad en daarom moest dat ook vervangen worden.De stukken waren besteld en er had nog iemand een kleppendeksel op voorraad.Met een klep hebben we de aansluiting van de klep op het kleppendeksel gerodeerd.Indien je dit niet doet dan verlies je langs daar weer druk en dat was hetgene wat we moesten vermijden.Een werkje dat redelijk lang duurt(uurtje of twee)Na het bekijken bleek dat de klep nog steeds niet volledig afsloot(niet normaal)Naar de professional dan maar.In Brussel wisten ze ons te zeggen dat het stuk dat de klep volledig afsloot(in het kleppendeksel)schuin gemonteerd was en dus nooit volledige afsluiting kon bieden.We hadden de garantie gehad van de man die ons het stuk had verkocht dat het kleppendeksel volledig in orde was ,niet dus.Terug gaan was geen optie want die garantie verloopt tot het einde van de oprit van de verkoper.Typisch russischZo zie je maar dat je niet iedereen mag vertrouwen.In Brussel hebben ze het in orde gemaakt(kostprijs in totaal 100)Na twee weken waren alle stukken er en het monteren kon beginnen.Een nieuwe alternator en nog allerhande andere stukken hadden we ook bijbesteld.Alles bijeen voor een redelijke som maar we hadden weer goede hoop.We gingen ook de rest demonteren zodat we zagen wat we in onze handen hadden.Cilinders tot zelfs de aandrijving gingen we aanpakken.Van nul beginnen en zo verder opbouwen,tot we een goede werkende motor zouden hebben.
Ieder jaar organiseren leden van het vmc ritten.Dit kan gaan van ééndaagse trips tot meerdaagse ritten.Balegem was een meerdaagse rit en stond reeds enige tijd in onze agenda.Vrijdag toekomen in een basisschooltje ,zaterdag de rit en zondag terug naar huis.Er was een bbq voorzien en alle voorzieningen waren aanwezig.Slapen ging in de turnzaal gebeuren,evenals eten. Het moet gezegd dat zo een rit organiseren meer inhoud dan je op het eerste zicht zou vermoeden.Rit uitstippelen,eten voorzien,restaurant onder de baan voorzien,duizend en één dingen waar je niet aan denkt maar die toch van groot belang kunnen zijn.Het moet gezegd dat er zelfs aan de suiker voor de koffie was gedacht.En dit alles zonder enig winstdoel,gewoon uit vriendschap en clubgevoel.Nu is het zo dat bij het vmc de regel is dat wat je gebruikt je betaald.Je hoeft enkel je eigen voorziening te betalen zonder dat je onnodig een clubkas moet spijzen.Geheel onbaatzuchtig en da's net zo als in de jaren stillekes,iets wat je heden ten dage niet veel meer vindt.Lidmaadschap bestaat enkel aan je inschrijven op het forum en that's it,zelfs geen lidgeld word gevraagd.Als dat niet vrijblijvend is.Zaterdag een hele mooie rit gedaan met bezoek aan een bierbrouwerij.Wel op traditioneel niveau maar heel leerrijk.In de ritten zit er meestal wel een bezoek aan de ene of andere bezienswaardigheid.Steeds leuk om te verpozen en soms heel leerrijk.Veel kleine wegen en soms ook een panne.Met zo een troepje oude motors is het steeds mogelijk dat er ééntje panne heeft.Het hoort er allemaal bij en die mannen helpen elkaar echt wel. Al bij al een geweldige rit, je komt op plaatsen waar je nooit of te nimmer zou komen en da's steeds heel leuk.Je zit ook in de streek van de persoon die de rit organiseert en wie kan je beter naar zulke bezienswaardigheden dirigeren. Zondagmorgen eerst ontbijt om vervolgens stilaan in te pakken om de terugreis aan te vatten.De motor had problemen om te starten maar met enige overtuiging kregen we hem toch in gang.Van iedereen afscheid genomen en de laatste rit tot thuis aangevat. Een heel mooi weekend en maandag konden we er moe maar voldaan weer tegenaan.
Na het nodige schuurwerk en het werk aan de motor was het stilaan tijd om hem een ander kleurtje te geven.Het bruin op de benzinetank hadden we niet helemaal weggekregen maar de verf zou daar wel korte metten mee maken.Nu is iedereen een ander idee toebedacht van hoe een legermoto er moet uitzien.Sommigen zullen zeggen dat één kleur voldoende is.Een ander kiest voor verschillende.In onze zoektocht naar een leuk iets hebben we ons laten leiden door de uralmotors die origineel verkocht worden.Maar dan wel in de kleuren die ons aanspraken.Er is ook een gobi(zandkleur)van ural maar dat vonden we een beetje saai.De originele kleur moesten we ook helemaal niet hebben omdat dit onze motor was en niet een fabrieksmotor.Na enig zoeken vonden we in de autozaak hetgene ons wel aansprak.Op een warme zomerdag begon het spuiten.De losse onderdelen werden in de tuin gespoten en onder een afdak gelegd.Onder het afdak was het ook zo warm dat drogen een minimum van tijd was.De side-car en chassis bleven aan de motor en werden in de garage gespoten.De grond was natgespoten en het nodige stof was ook al verwijderd met de compressor en luchtblazer.Eerst kuisen en dan terugplaatsen van de motor was het eerste dat we deden.Afplakken het volgende.Nu moest het niet perfect zijn maar het moet toch iets zijn waar we op kunnen terugkijken met een zekere trots.Het spuiten ging goed vooruit daar we gewone spuitbussen gebruikten en zodoende redelijk gemakkelijk overal aankonden.Overspuiten met heldere lak gingen we niet doen want zo konden we gemakkelijk retoucheren indien dat nodig was.Al bij al viel het reuze mee.Na het nodige drogen konden we weer monteren.De (nieuwe)legermoto was een feit.
We hadden bij de aankoop van de moto er ook carburators bijgekocht.Bij het plaatsen ervan bleken de kabels niet meer overeen te komen met het vorige model.Aanpassen was dus de boodschap.Niets simpel aangezien we de originele carburators ook wilden behouden(in geval onze aanpassing niet lukte)Kabels besteld bij uralzentrale met nog het één en ander erbij.Een netje voor de benzinetank was ook broodnodig zoals je ziet op de voorgaande foto's.Het geeft een bruine aanslag en verkleurt de verf.Gewoon er in leggen en gereed.Geen caoutchoux of mousse nodig en je ziet het niet.Binnenbanden,elektronische ontsteking en nog het één en ander om hem wat meer up to date te maken.Het aanpassen viel al bij al nog mee maar bij de plaatsing van de elektronische ontsteking was niets dan miserie.Ontsteking wanneer je er geen moest hebben en omgekeerd.De ene maal ging het dan wel maar dan haalde hij geen toeren ,de andere maal was het iets anders.Toen het dan toch in orde was viel hij onder de baan dan nog stil.Om je haren uit het hoofd te trekken.Als je onder de baan in panne staat en ze komen je voorttrekken dan weet je maar pas wat angst is.Achter een trekkabel en niet goed kunnen stoppen.Maak het maar mee.De achterrem was ook een probleem.Er kwam steeds olie op de trommelrem.Een andere dichting en je zou zeggen dat het gedaan was ,niets was minder waar.De olie kwam uit de cardan wegens te veel druk in het cardan.Bij dnepr is daar een ventiel maar bij ural niet.Er zijn veel urals die er geen last van hebben maar de onze zodus wel.Zelf een ventiel maken dus.Deze en nog andere kleine problemen maakten ons een beetje het leven zuur,maar dat weet je als je een old-timer koopt.Maar beetje bij beetje vorderde het toch.Je kan ook niet verwachten dat het allemaal ineens gedaan is .Alles heeft zijn tijd nodig.De elektronische ontsteking hadden we voorlopig aan de zijkant gelegd.En zo hadden we toch een enigszins bereidbare motor.Er zijn nog vele kleine dingen die ik vergeet te vermelden wat we aangepast hebben en waar ook wat tijd in kroop.Soms zijn het zelfs de kleine dingen die het verschil maken om leuk rond te kunnen rijden.Maar aangepast moet er steeds worden gedaan.Het is een vooroorlogse machine en dat zal het ook blijven.
Aangezien we van plan waren om er een legerstijl moto van te maken moest hij herspoten worden.We hadden reeds een munitiekist en een gasmaskerhouder gekocht bij de lokale legerstock.Onderdelen zoals dit kan je gemakkelijk daar vinden.Je vind ze ook op het net (rusland,polen)maar onze ervaring leert ons dat een legerstock heel waardevol en dichtbij is. Om nog maar niet te spreken over de kostprijs.Stukken goedkoper dan on-line.Broeken,riemen,verlichting,je kan het zo gek niet bedenken of je vind wel iets dat bij je motor past.Met wat schuurwerk en de nodige aanpassing kom je al heel ver.Wanneer je het in dezelfde kleur spuit denken de mensen dat het er standaard op zit.Zo een munitiekist is heel gemakkelijk om dingen op te bergen waar je gemakkelijk moet aankunnen zodat je niet steeds in je zijspankoffer moet zoeken.Eerst alles demonteren en schuren.Omdat er al een verflaag op zit is het ook niet meer nodig om een grondlaag te spuiten.De 'echte mannen' zullen zeggen van wel en tot op het blote metaal gaan.Zelf vind ik dit niet nodig aangezien het "maar' een hobby is en indien je van de weg geraakt je niet kompleet op tilt zult slaan omdat je wekenlang verf- en schuurwerk stuk is.Omdat je ook veel off-road rijd geraakt je motor toch geschonden.En als je je moet inhouden voor in het veld te rijden voor het verfwerk dan is het plezier er ook snel af.Met waterschuurpapier en enkele dagen werk was het resultaat (voor een leek)redelijk goed.De verf was een ander paar mouwen.Legerkleur vind je niet gemakkelijk.Ik heb er langs alle kanten achter gezocht maar de originele kleur heb ik niet gevonden.In potten kon ik ze wel laten maken maar in spuitbus was het hopeloos.Roeien met de riemen(en kleuren)die we vonden was de boodschap.Laten herspuiten in de carrosserie was ook een optie maar redelijk duur.Het ging om de fun en niet om de perfectie.En zo was na een weekje of twee de ural gereed voor zijn transformatie.
Op het net kom je vanalles tegen.Niet enkel attributen die je kan kopen voor het
repareren en verbeteren van je ural.Een oude handleiding van een m-72 ural was
zo iets dat ik in een vergeten hoekje vond.Het dateert van 1954 en is nog steeds
'up to date' voor zover dat kan bij een old-timer.Volledig in het duits maar
soms kan je hier en daar iets vinden dat je aanspreekt.Ook het ural 'harley'
logo vond ik wel grappig.Niet dat ik zo iets zou dragen of ergens op zou
plaatsen maar wel leuk.Als je ural rijd blijf je bij het originele logo.Je kan
het zo gek niet bedenken of je vind het. Zo kwam ik op zeker moment deze
bijgevoegde advertentie tegen.Grappig maar eerlijk gezegd wel toepasselijk
voor sommige ural-rijders.Die man had dat goed gezien omdat op sommige momenten
als je het niet meer weet je zelfs zulke hulp zou aanspreken.
Zoals in het vorige verhaal blijkt dat je maar pas mist wat je hebt als het weg is.Daarom besloten we naast de chopper toch weer een ural aan te kopen.De leuke tijd die we er mee gehad hadden nodigde uit tot meer.Voor de prijs van de nummerplaat (20) en de verzekering(108 per jaar) moesten we het niet laten.De aankoop was bij een lid van het vmc en de prijs viel redelijk mee.Ook wisten we dat er de nodige aanpassingen moesten gedaan worden.Het was immers geen nieuwe motor en bij urals van dat jaartal is er steeds wat te verbeteren.We waren ook van plan om hem in legerstijl te maken daar er daar meer keus was voor diverse attributen.De aanhanger was gehuurd want het was even rijden(kleine 1,5 uur)en bij aankomst stond hij al gereed.Nu hebben we in de loop der jaren al geleerd van steeds verder te kijken dan hetgene we zien.Das zo bij mensen,huizen en zeker bij urals.De mogelijkheden die je op het eerste zicht niet ziet kunnen belangrijk zijn achteraf.Wat kunnen we er van maken en hoe kan het er uitzien in de toekomst,dat zijn dingen die belangrijk zijn.Nu moest de motor wel draaiende zijn want we hebben er genoeg tegengekomen waar zogezegd nog kleine dingen aan moeten gebeuren en achteraf zit je met de gebakken peren.Bij een motor die niet draait kan het iets klein zijn maar ook iets gigantisch groot.Als hij draait hoor je ook beter waar het schort en met een testrit weet je ook al veel.Een mooie verpakking is niet zo mooi meer als de binnenkant slecht is.Bij deze motor waren er niet te veel problemen,kleine aanpassingen en we kwamen er wel.Zo gezegd zo gedaan,alles opgeladen en de volgende stop was thuis.De tweede aankoop was een feit en we hadden er weer een ural bij.Het tweede avontuur was begonnen.
Zoals vele dingen is het pas als je het niet meer hebt dat je weet wat je mankeert.Daar we het al gewoon waren dat onze ural (bijna)probleemloos reed vonden we het op zeker moment ook geen probleem om hem te verkopen.Er waren er genoeg te koop en als we wilden kochten we wel een andere.Er stond een chopper te koop aan een gunstige prijs en we vonden het wel interessant die te kopen daar we daarmee wel snelweg konden rijden.Zo gezegd zo gedaan:de ural stond te koop en de suzuki werd in de plaats aangekocht.Het verlies was miniem en we hadden weer wat anders.Er kwam een koppeltje kijken naar de ural en die waren dolenthousiast.Na de nodige uitleg hoe je hem startte en er een ritje mee gemaakt te hebben was hij verkocht.Nu moet je als beginnende ural-rijder er toch een beetje je hoofd bijhouden want dit is wel geen japanse machine.Het starten is voor de ervaren rijder niets maar een beginneling kan er al problemen mee hebben.Zien dat je de chokes trekt(indien nodig)en dan zien dat je op het juiste punt staat om hem te kick-starten.Zelfs de temperatuur om hem in te starten kan al verandering brengen.In de zomer ging het ietsje moeilijker dan in de winter(raar maar waar)Simpel als je het kan en ervaring is alles.Daar alle russen anders zijn start de ene dan ook zo en de volgende anders.De levering gebeurde en terplaatse startte ik hem dan ook direkt en reed hem zelfs van de aanhanger.S'avonds kreeg ik al telefoon dat hij niet startte.Voor de beginnende ural-rijder zou ik zeggen: kijk goed en probeer het zelf ook uit als ze je iets tonen.Geef ook niet te snel op.Het is met te doen dat je er wel komt.Na er verschillende maanden mee gereden te hebben waren we nooit grote problemen tegen gekomen.Het ligt soms ook aan de persoon en de manier waarop je er mee omgaat.Ga er nooit van uit dat je een moderne machine koopt en dat je er ook navenant gaat mee rijden.Het is en het blijft een oude machine,weliswaar degelijk maar nooit zoals een nieuwe moderne motor.Ural-rijden is zodus niet voor iedereen weggelegd.Informatie is alles,weet waaraan je begint.En zoals altijd (soms ook niet) is het de aanhouder die wint.
Ieder jaar rijden we ook verschillende evenementen buiten het VMC.Zo hadden we een uitnodiging gekregen om mee te rijden op het trike-treffen.De rondrit was onder escorte van een zestal motors.We hoefden zodus niet te zoeken naar de weg noch gps of roadboek gebruiken.Zulke ritten zijn heel interessant voor ons aangezien ze met trikes niet overdreven snel rijden en dan nog in colonne.Een mens met een zijspan moet niet meer hebben.Daar het vertrek en aankomst ook niet zo ver van huis was hoefden we ook geen 2 of 3 uur op voorhand te vertrekken.Ontbijt was ginder voorzien en onder de baan was er genoeg om te eten en drinken.Bij aankomst was er zelfs bbq voorzien.Een heel plezante rit,veel bezienswaardigheden en veel volk langs het parcours.Onder de baan tijd voor een natje en droogje.Goed weer en de motor werkte perfect.het kon niet meer stuk.Nu hadden we gemerkt dat we een beetje olie verloren onder de baan.Bij nazicht bleek het dat we de bouten van de motor wat moesten aandraaien.Na de vele kilometers die we reeds gereden hadden waren die wat losgekomen door de vele trillingen.Een klein euvel dat snel verholpen was.We hadden al slechter meegemaakt.Lostrillende bouten en onderdelen is een normale zaak bij ural.De motor moet harder werken met het zijspan eraan en de mindere demping van het kader trekt zich verder naar de motor.Regelmatig alles nakijken voorkomt veel ellende.Voorkomen is beter dan genezen. De rit was een succes en we keken alweer uit naar het volgende hoofdstuk in het ural-verhaal.
In Belgie bestaat het VMC,een club voor gepassioneerden van oude russen(de moto's).Na inschrijving bij de club(vrijblijvend) zagen we dat deze ook ritten organiseerden.Voor alle duidelijkheid vermelden dat er 2 sites zijn: http://autos.groups.yahoo.com/group/VMCUralDnepr/ voor de dagelijkse praat en het forum voor allerhande: http://vmcuraldnepr.freeforums.org/index.php Op het forum kan je zien wat ze allemaal organiseren maar het is op de yahoo-site dat de afspraken gemaakt worden.Zo organiseerden ze een bijeenkomst in Dinant voor een geheel weekend.Daar we zeer geinteresseerd waren naar het wat en hoe schreven we ons in.Nog in de vlugte een tent ,slaapzakken en de benodigde attributen gekocht en waren er gereed voor.De motor gecheckt op olie,bandenspanning en alles nog eens nagegaan.Volgetankt en goed bepakt waren we klaar om het weekend aan te pakken.De route was uitgestippeld en voor het laatste stuk hadden we de gps mee.Een rit van ongeveer 140 km ver,enkel langs de steenwegen want snelweg was toch niet te doen.Het is geheel anders dan reizen met de auto.De dingen die je ziet omdat de snelheid zo laag is is plezierig.Na een vier uur durende tocht met een gemiddelde snelheid van 35km/u kwamen we eindelijk in Dinant aan.Het moet wel gezegd worden dat de snelheid als beginnend zijspanrijder aanmerkelijk lager is dan als je het een tijdje gewoon bent.De motor reed heel gemakkelijk ,zonder problemen.We hadden er weer alle vertrouwen in na de kleine pannes die we al meegemaakt hadden.Het kampeerterrein was meer dan groot genoeg en de motoren druppelden al binnen.Alle voorzieningen waren er in basic-stijl maar meer moet dat ook niet zijn als je ook een basic-motor hebt.Er was zelfs plaats voor een kampvuur.Tentje opzetten en eens naar de andere machines kijken en terwijl een praatje maken met de andere leden.Het is een zooitje ongeregeld maar dan wel in de positieve zin.Mensen die net als hun motor karakter hebben. Ook leerde ik daar enkele wetenswaardigheden die steeds van pas komen.Net als met andere volgende ritten leer je wel steeds iets bij,is het niet door te vragen dan wel door het opmerken hoe een ander misschien jouw probleem opgelost heeft.Zaterdag was de dag van de rondrit ook al hadden we vrijdag reeds de nodige kilometers gedaan.Na het ontbijt 'on the road'.Nu moet gezegd worden dat rijden in groep anders is dan alleen rijden(iedere motorrijder weet dat)Maar als zijspan is het nog ietsje geconcentreerder dat je moet rijden. Niet iedereen knalt door de bocht en aangezien dat remmen niet geweldig is moet je er wel je hoofd goed bijhouden.Op zeker moment hebben we een bocht gemist en zaten we bijna in de greppel.In de Ardennen is het niet aangeraden bochten te missen wegens soms steile hellingen(en ook dalingen).Op de middag gaan eten op een bergtop met een geweldig uitzicht.Geen pannes en geweldige wegen en wegjes.Heel plezant om mee te maken.Na een mooie dag vol met bossen terug naar de camping.En bij het branden van het kampvuur haalde een lid weliswaar zijn doedelzak boven.Momenten om niet meer te vergeten.Zondag na het nodige ontbijt de motor weer vertrekkensklaar gemaakt om terug te keren naar huis en haard.Onder de baan toen we nog zo'n 40 km van huis waren begon het te gieten dat het niet meer mooi was.Doorrijden was de enige optie daar we toch al nat waren van een vorige plensbui.In de gietende regen de laatste kms afgelegd.De motor verpinkte niet,geen haperingen door de regen.Thuis aangekomen kacheltje doen branden en de douche in.Alles was doorweekt maar moe maar voldaan hadden we het toch maar gehaald.Een heel leuk weekend ,voor herhaling vatbaar.De rus was 'on the move 'geweest en heelhuids terug gekomen.
Indien je met een ural rijdt kom je zonder moeite bij de onderdelen.Sommigen zeggen dat je beter eerst de hele motor uiteen haalt om van nul te beginnen.Heel goed te verstaan omdat je dan weet wat je hebt.Als niet mekanieker heb ik ook geleerd om dingen op te schrijven ,fotos van te trekken en draden te voorzien van etiketten.Iedereen zal je zeggen dat het je nadien veel gedoe bespaart.Soms zijn het de kleine dingen die het verschil maken,bijvoorbeeld een netje in de benzinetank om uit de dop komende benzine tegen te gaan.Een degelijke benzinekraan of goede carburators maken ook veel verschil.Een echte mekanieker of autodidact kan er wel weg mee.Het is natuurlijk leuk om betere carbus te plaatsen maar dan moet je de kabels aanpassen(of nieuwe kopen)en nadien de regeling doen.Simpele dingen die je soms de haren ten berge doen rijzen omdat je niet steeds weet waar je die onderdelen haalt.Ook delen vervangen om te verbeteren kan je doen.Je ontsteking met gewone contactpunten vervangen door een elektronische.Al veel gezien maar niet steeds gemakkelijk.Zo kende ik iemand met een dnepr,nooit problemen met zijn gewone ontsteking maar na het plaatsen van een elektronische niets dan problemen.De techneut zal zeggen dat het ligt aan de regeling(helemaal waar)maar vind het maar waar het hapert.Na verloop van tijd heeft hij zijn gewone ontsteking terug geplaatst omdat hij er niet aan uitkwam en alles ging weer goed.Maar al doende leert men en met te vragen aan mensen die er verstand van hebben kom je er meestal wel uit.In sommige gevallen kan een ander het voor jou plaatsen(een bevriende mekanieker of zo)Zoeken bij tweedehands stukken(moto-recup, Broux,je lokale motor- of brommerdealer)komt je ook van pas.Russische bougies kan je soms vervangen door de moderne versie die je bij je lokale dealer vind.Binnenbanden,buitenbanden,alles hier gemakkelijk te vinden.Je moet het niet altijd in het buitenland halen,er is heel veel soortgelijk spul hier te verkrijgen als je even zoekt en de kwaliteit is naar westerse normen(veel beter) Na een tijdje vind je het wel.Ik heb een tijdje een vriend gehad die me de dingen uitlegde en me ook hielp.Zulke dingen helpen je verder.Een van de bekendste bestelsites is:http://www.ural-zentrale.de/ en ook http://www.ural-hamburg.de/ Nog een site die je misschien op weg helpt http://www.hof-klinger.de/ Op e-bay ,kapaza, tweedehands en marktplaats vind je ook soms het nodige en filmpjes door ural of dneprverslaafden (you tube)komen goed van pas. Veel zoekplezier
Zijspanrijden ziet er leuk uit en dat is het ook.Je moet nooit verlegen zijn voor een praatje want de mensen komen zelf naar je toe met honderd en één vragen.Ook als je naar de weg moet vragen of je een ander probleem hebt zijn de mensen enthousiast om te helpen.In tegenstelling tot met de gewone motor of auto rijden een groot verschil.We hebben het op een rit zelfs voorgehad dat ze ons letterlijk van de baan reden om info te vragen.Een heel andere wereld met een zijspan.Wat je veel tegenkomt is dat de mensen ook denken dat het even gemakkelijk rijden is als met een gewone motor of met een quad.Na gedane uitleg waarom dit niet zo is(middelpuntvliegende kracht op het draaien,remvermogen,gewicht van het span enz)vinden ze het nog geweldiger dan voorheen.Wanneer je je uitleg hebt gedaan over reistijden,geen snelweg, krijg je dikwijls de vraag waarom we met zo een vooroorlogse machine willen rijden.Het antwoord is simpel:je houdt ervan of je houdt er niet van.Sommige mensen geven er ook de brui aan wegens de pannes,het er alleen voor staan tijdens problemen met je motor.In de loop der tijd heb ik net zoals iedereen ook gevloekt en met de handen in het haar gestaan,maar uiteindelijk waren (sommige) moeilijke tijden achteraf ook de mooiste.Meer dan eens heb ik gezegd dat het genoeg was geweest.Maar als je dan weer een leuke rit hebt gedaan ben je dit alles snel vergeten. Het enige dat er soms niet plezant aan is dat je de gewone motortreffens meestal niet mee kan rijden wegens te lang van kilometers. Zo hebben we eens een rit gedaan van motoren en toerisme(het magazine)Als een motormagazine een rit organiseert dan zal het wel in orde zijn dachten we.De rondrit was niet bepijld (al niet zo leuk om te doen) maar er was een roadboek met bolletje pijltje voorhanden.Wat er misgegaan is weten we niet maar na geen 10 km vonden we (tesamen met anderen) de weg niet meer. Na langdurig zoeken de weg dan toch uiteindelijk terug gevonden en weg waren we weer.Vele kilometers en steeds zeer aandachtig moeten uitkijken naar de weg.Gps of bepijld is bijna een must als je zijspan rijd.Je hangt af van de aanwijzingen van je bijrijder en das niet altijd zo simpel.Ook een rit van 150km is niet te onderschatten aangezien je steeds in de bochten moet opletten en remmen nu éénmaal niet zo evident is.Op zo een rit merk je dat je je beter aan je eigen snelheid houd dan de rit te willen uitrijden.Zo hebben we het ook gedaan.Een groot stuk afgesneden om beter op ons gemak te zijn en toch nog te kunnen eindigen.Weer een les geleerd:kies steeds korte ritten voor treffens.Al bij al een leuke ervaring en bovenal,een rit zonder problemen op motorgebied.Heel leuk,inspannend zowel als ontspannend. Weer een ervaring rijker en een plezante dag erbij.Op heel veel plaatsen geweest die je anders nooit ziet en das zo een beetje waar we het grotendeels voor doen.Het leven op een zijspan is nooit saai. Als bijsluiter ook de originele foto die motoren en toerisme op de rit genomen heeft.De ural in volle actie
Om een idee te hebben hoe een zijspancombinatie ineen zit heb ik deze fotos er bij geplaatst.Als leek denk je (net als ik in het begin)dat je motor er gewoon een zijspan heeft aanhangen.Regeling of zo,daar heb je geen benul van.Een miniem verschil in regeling maakt een groot verschil in rijden,remmen, alsmede het comfort waarmee je rijdt.Ook de bijgevoegde pdf's kunnen interressant zijn voor de beginnende zijspanrijder. ps:Indien u problemen hebt met het downloaden of bekijken mag u me steeds mailen(ik stuur ze u dan wel door )
Niet alle ritten moeten eindigen met panne.In de loop der jaren hebben we ondervonden als het werkte dat het dan ook goed werkte.Op een mooie dag stapten we op de motor en reden we waar we zin in hadden.Veldwegje ,gewone baan,maakte allemaal niet uit ,met de ural reden we erdoor.Meerdere malen reden we waar enkel tractors doorkonden,kwamen we niemand tegen en hadden 'the time of our life'.Wat is er plezieriger dan zo een zijspan waar je overal mee geraakt.Het enige was dat je meestal alleen reed(met bakkenist),maar dat heeft ook zijn voordelen aangezien dat je je niet moet aanpassen aan het tempo van een ander.De beste ritten die we gedaan hebben waren die die niet gepland waren.Een voormalige collega zei me ooit dat voor elk uur rijden er een uur werken aan de motor tegenover stond.Voor sommmige ural (of dnepr"s) kan ik dit zeker en vast beamen.Met onze zwarte was dit ondanks de enkele tegenslag die we gehad hadden zeker niet waar.Op een zomerse dag zijn we van Aalst naar de zee zelfs gereden.Weliswaar langs gewone wegen daar de autostrade uitgesloten was.Met een topsnelheid van 80km/u geen aanrader om de snelweg te doen.Dit is ook een luchtgekoelde motor en bij file geraak je maar al te snel in problemen.Op de 120km naar de kust hebben we wel 3 uur gedaan,een gemiddelde van 40km/u.Lachwekkend als je dat tegen een deftig mens zegt maar bij urals ligt dat toch anders.Genieten is de boodschap.Op zulke ritten hebben we ook het nut van een gps gezien.Instellen op gewone wegen en je komt niet voor verrassingen te staan,want anders sturen ze je geheid naar de snelweg.Aan de kust zijn we dan ook blijven overnachten wegens geen zin meer om de lange rit terug te rijden.Nog iets bijgeleerd:als je ver rijdt kijk dan steeds of je kan overnachten als je geen 6 uur of zo op de motor wil zitten.Op één van de vele ritjes en ritten die we gedaan hebben zijn we de molen van Mere(Erpe -Mere)tegengekomen.Een kleine rustpauze ingelast en wat foto's getrokken wat we jullie niet willen ontzeggen.Een klein juweeltje qua restauratie.Dit zijn de kleine dingen die je ziet en waar je met de auto te snel voorbij rijdt om op te merken.Dit zijn de dingen die het ural-rijden zo plezant maken,je ziet dingen wat je normaal gezien mist.En da's in tijden dat alles gejaagd moet gaan leuk meegenomen.
