De dame van de toeristische dienst verzekerde ons met de glimlach dat het zéér makkelijk was om de bus te nemen naar de watervallen. Gewoon ons hotel uitlopen, naar de overkant van de straat gaan en een hand opsteken zodra we de juiste bus zagen toekomen: Nr 8170. Een fluitje van een cent. Dat zou het inderdaad zijn als hij niet een uur op zich zou laten wachten én als het nummer niet op de zijkant van de bus zou staan. Mijn ogen zijn nog goed, maar nu ook weer niet zo goed. De derde bus die we tegenhielden was pas de juiste bus. Onnodig te zeggen dat de meisjes ondertussen behoorlijk uit hun humeur waren. Vooral omdat het opnieuw aan het regenen was en we in ons optimisme de regenjassen in het hotel hadden laten liggen. Om de tijd te doden werd Yade rupsentrainer. Volgend jaar laten we haar auditie doen bij cirque du soleil. De rit naar Erawan was in ieder geval al de moeite: zicht op een in nevel gehulde berg, pittoreske dorpjes, steenkappersateliers en groen in honderd tinten. Niet dat Hans daar veel van gemerkt heeft. Hij was volledig in de ban van Inferno. Het nationaal park is een bezoekje meer dan waard, vooral omwille van de waterval met z'n 7 niveau's. In het 2e en 3e niveau zijn we gaan zwemmen tussen vissen die aan je benen happen. Waarom zouden we nog betalen om met onze voeten in een bak vol kleine visjes te zitten als we hier gratis tussen de grote vissen kunnen zwemmen?! Om 16u zou de laatste bus naar Kanchanaburi vertrekken. We besloten iets vroeger naar de bushalte terug te keren omdat de ervaring ons leert dat een bus net zo goed tien minuten vroeger kan vertrekken of een uur later. Een wijs besluit waardoor we nog net 4 zitplaatsen in de bus konden bemachten. Tientallen anderen hadden minder geluk. Hen wachtte anderhalf uur rechtstaan, dicht tegen elkaar, want in een volle bus kan in Thailand altijd nog wel een passagier bij. De meisjes lieten het niet aan hun hart komen. Veel plaats hebben ze niet nodig om in slaap te vallen. Een paar benen of een schouder en ze zijn vertrokken. Dat maakt de rit in ieder geval een stuk korter, voor hen.
31-07-2013, 15:57 geschreven door Inge Reacties (1)
30-07-2013
Geen uno en Tom ka kai
Weet je wat ik raar vind? We hebben deze week nog niet eens Tom ka kai gegeten of uno gespeeld! Dat moeten we dringend eens doen want anders klopt de naam van ons blog niet meer. Ik eet hier veel fruit. Geen appels of peren. Er is bijvoorbeeld een soort fruit dat je zeker niet kent. Het lijkt op een paprika maar het proeft naar peer. Het liefst van al eet ik ramboetan, dat lijkt op lychee. Ik eet niet alleen fruit, ik drink het ook. Mango-bananenshake is mijn favoriete drankje. Mama's lievelingsdrankje is ananas-kokos. Het zwembad in dit hotel is beter dan in het vorige hotel. Daar proefde het water naar azijn. Ik zal je een foto tonen van ons zwembad. Vandaag regende het zo hard dat we niet naar de waterval gingen. We zijn in de plaats naar het centrum gegaan. We aten er, wandelden, dronken iets in een bar en bekeken een beroemde brug. We zijn ook naar de apotheek gegaan om een poepsnoepje te kopen. Je raadt niet wie dat poepsnoepje moest gebruiken. Tumtumtum... ik natuurlijk! Het was moeilijk om tien minuten het poepsnoepje in mijn poep te houden. Maar het is toch gelukt. Met de hulp van mama die me afleidde. Ik hoop dat ik nu geen buikpijn meer zal hebben. Doei, doei!
30-07-2013, 14:10 geschreven door Yade Reacties (1)
Het regent, het regent...
Vandaag zitten we al een hele tijd in onze hotelkamer omdat het regent. Yade en ik zijn wel al gaan zwemmen. Maar de rest van de ochtend hebben we gelezen, getekend, gerekend, op ons cadeautje gespeeld en gemasseerd. Het cadeautje kregen we op de luchthaven van Istanbul toen we op onze volgende vlucht moesten wachten. Het is voor elk een tablet! Dat wou ik al een hele tijd, dus ik was héél blij We kunnen er op spelen, boeken lezen, films kijken, zelfs op het internet gaan. Tot nu toe vond ik het het leukst om in dit zwembad te spelen. We hebben balletjes om op te duiken. Met de boot door de klongs vond ik ook leuk. We zagen er zelfs een heleboel leguanen uit het water klimmen. Normaalgezien gingen we vandaag naar de Erawan waterval, maar in de regen is dat niet zo leuk. In Chatuchak markt heb ik een grappig boekje gekocht. Daar maak ik nu tekeningen in. Ik heb er al gemaakt van Verschrikkelijke ikke en van het zwembad. We hebben natuurlijk ook al lekker gegeten: een schotel met vlees en cashewnoten. In Terminal 21 was de rijst met varkenvlees ook wel lekker. We zijn daar opnieuw naar die grappige toiletten geweest met verwarmde bril en met een bedieningsdoosje? Op elk verdiep zien ze er anders uit: Parijs, Rome, Istanbul, Londen,... Die van Istanbul was de mooiste, heel mysterieus. We hebben ze ondertussen allemaal uitgeprobeerd. Rudy was ook nog een paar dagen in Bangkok. Hij is met ons mee op stap geweest. In de metro deden we een wedstrijd om ter langst zwijgen. Yade en ik waren gewonnen. Ik vind het héél vervelend dat we elke dag wat moeten werken. Rekenblaadjes zijn stom! Binnenkort gaan we naar de zee. Daar kijk ik al naar uit.
30-07-2013, 08:13 geschreven door Yaël Reacties (1)
29-07-2013
Kids - volwassenen: 8-8
Reizen met kids, dat is altijd een beetje geven en nemen. Een lange busrit - een plons in het zwembad, een wandeling naar de stad - even spelen bij de pier, nog een beetje wandelen - weer even spelen op de fitnesstoestellen langs de kant van de weg, eten dat minder goed is dan ze verwacht hadden - een ijsje, nog veel meer wandelen - de belofte dat ik 's avonds nog even mee in het zwembad duik. En oh wat had ik daar zin in... Niet dus. Maar belofte maakt schuld... Dus werd er gezwommen, in het maanlicht, in de regen. Toch moet het gezegd, de meisjes zijn superflink deze vakantie. Er wordt haast nooit gezeurd, zelfs niet bij lange wandelingen. Ze zijn duidelijk een jaartje ouder geworden, hun benen ook. En daar is Hans' rug zeer dankbaar voor. We hebben er ondertussen al twee dagen Kanchanaburi opzitten, een gezellig stadje vlak bij River Kwai. Ons hotel is een beetje uit het centrum, maar een kniesoor die daarop let als je kan ontbijten in een prachtige tuin, de kids een zwembad ter beschikking hebben waar nooit andere gasten in lijken te komen en de taxi's hier niet duur zijn. Het was wel even schrikken bij aankomst. RS Hotel bleek een groot congreshotel te zijn waar dagelijks tientallen bussen neerstrijken. Samen met ons werd het hotel en dus ook ons verdiep bezet door een hondertal ouden van dagen. Zeer actieve oudjes trouwens, getuige de geluiden die gisterenavond tot in onze kamer doordrongen en ons rode oortjes bezorgden. Vijftig tinten grijs in Thailand... Hopelijk gunnen ze ons vannacht wél onze nachtrust, we moeten fris zijn voor een bezoek aan de Erawan waterval.
29-07-2013, 18:08 geschreven door Inge Reacties (0)
Lumpini Boxing Stadium
Als fervent liefhebber van gevechtssporten droomde ik er al jaren van om eens "the real deal" te gaan bekijken in DE bokstempel van Bangkok, Lumpini Stadium. Niet de verwesterde en opgekuiste Kickbox maar de echte Muay Thai zoals die al generaties door jong en oud beoefend wordt in Thailand, met dodelijke knie-, elleboog- en kopstoten incluis, zowel boven als onder de gordel. Geen sport voor watjes ! Al lang voor we vertrokken naar Thailand had ik Rudi al warm gemaakt voor een avondje Muay Thai in Bangkok, a guys night out. En zaterdag was het dan eindelijk zover ! Eerst de meisjes gepaaid met een uitgebreide shopsessie in Chatuchack en dan was het onze beurt voor wat echte fun. Met de metro tot aan Lumpini, first row tickets en een frisse pint in de hand, laat het spektakel nu maar beginnen !! Of wacht, toch maar snel eerst nog even naar de wc voor dat hier allemaal begint ... en wat een verrassing. Vlak naast de wc's is er een kleine zaal waar de boksers al volop geprepareerd worden; volledige oliemassage, inwindelen, outfitten en oppeppen. Niet alleen het gevecht maar ook wat er zich voor en na dat gevecht afspeelde, en daar mocht je als toeschouwer gewoon bij zijn, geweldig toch !!! 12 kampen kregen we voorgeschoteld, beginnend met de jongste boksers (jongetjes tussen 10 en 12 jaar) en eindigend met de meest ervaren vechters. Die jongetjes moesten qua felheid voor de ouderen niet onder doen maar hoe ouder de kampers hoe brutaler en bloediger de gevechten. Zo'n gevecht begon steevast met een rituele dans in de ring waarna het echte gevecht begon over 5 rondes van elk 3 minuten. Er was ook een live band aanwezig die elk gevecht begeleidde met traditionele thaise muziek, hoe feller het gevecht in de ring hoe opzwepender de muziek. Onnodig om te vertellen dat de sfeer in Lumpini iets unieks is, iets wat je als liefhebber moet meegemaakt hebben. 12 kampen, ongeveer 60 rondes en 3 KO's later keerden we als voldane mannen na een uiterst bevredigende avond weer huiswaarts.
29-07-2013, 16:15 geschreven door Hans Reacties (0)
28-07-2013
ramboetan & mangoestan
Opstaan in The Mix Bangkok, het is een bijzondere ervaring. Niet meteen een aangename, maar een leraar aardrijkskunde vertelde ons ooit dat we 'reizen om te leren'... En het lichaam leert snel. Wat dan wel? Ten eerste: sta vooral niet bruusk op (zelfs niet als je dringend naar de badkamer moet) Ten tweede: rol je eerst op je zij, trek je knieën op tot borsthoogte en wacht geduldig tot je rug min of meer normaal voelt Ten derde: rek je vervolgens uit en sta dan pas op. Even vreesde ik dat het aan de leeftijd van mijn ruggewervels lag, maar nadat ik de meisjes hetzelfde ontwaakritueel zag uitvoeren, besefte ik dat het aan de leeftijd van de matrassen lag. Slechte bedden en een waardeloos ontbijt, het mag duidelijk zijn dat dit hotel geen aanrader is. Allesbehalve Toppie. Gelukkig was het onze laatste nacht hier en reizen we vandaag door naar Kanchanaburi. Na een ontbijt van onze lievelingsvruchten én nadat Hans ons vervoegt in het rijk der wakkeren. (Hij heeft er een avondje Thais boksen in Lumpini stadium opzitten. Kijken, niet doen. Zijn bloederige verslag volgt later vast nog.) En nadat Yade haar rekenoefeningen voor vandaag gemaakt heeft ;-) Aan haar motivatie & concentratie te zien kan dat nog wel even duren. We komen deze maand nog terug naar Bankgkok, maar niet op een weekenddag, dus bezochten we gisteren Chatuchak market. De meisjes hebben blijkbaar het shopgen van mijn grootmoeder (dat slaat enkele generaties over om dan aangesterkt weer op te duiken) met als resultaat urenlang slenteren, kraampjes bekijken, kiezen, twijfelen en kopen. We waren haast blij dat het regenseizoen zich liet gelden en de regen met bakken uit de lucht viel zodat we Viva 8 in konden, een gezellige bar met heerlijke muziek en een kok die niet zou misstaan in de Muppetshow. Onze dagen lijken gevuld met lezen, luieren, zwemmen, wat rondkuieren en lekker eten. Heel anders dan vorig jaar, toen hadden we nog het gevoel alles te moeten zien. Nu moet er niets, en dat is heerlijk! Hoewel... misschien moet Hans nu toch maar eens wakker worden, anders moeten we nog bijbetalen en dat zou zonde zijn. Waar staat die emmer koud water?
28-07-2013, 09:51 geschreven door Inge Reacties (1)
26-07-2013
Maak er maar twaalf uur van...
Om elf uur hadden we met een vriend afgesproken. Maar om tien uur lagen we nog steeds in bed. Te moe/lui om veel meer te doen dan af en toe de ogen te openen, even op de andere zij te gaan liggen en weer in te dommelen. Dit jaar werden we niet gewekt door twee duracelkonijnen die vol nieuwe energie de dag door wilden huppelen. De konijnen lagen immers zelf nog te slapen. Het enige waarmee ik hen uit bed kreeg was met de mededeling dat er maar ontbijt geserveerd werd tot 10.30u. Met ogen nog halfdicht van de slaap strompelden we de ontbijtkamer binnen. We hadden ons die moeite gerust kunnen besparen. Dat we geen ontbijt zagen, lag niet aan die slaapogen, er stond niets wat de naam ontbijt waardig was. Een familiepot aardbeienconfituur waar al menig familie zijn mes had in gedoopt, enkele zakjes oploskoffie en vijf sneetjes toostbrood. We hebben het brood eensgezind de rug toegekeerd en vulden onze maag met ramboetan voor we de stad indoken. Het werd een rustig dagje Bangkok: lekker én goedkoop eten in de foodcorner van Terminal 21 (1 euro per persoon voor een warme maaltijd en vruchtensap), met een longtail door de klongs en sfeer snuiven op Khao san road om vervolgens door een taxi meegenomen te worden voor een rit van anderhalf uur terwijl die hooguit 45 minuten hoort te duren. Misschien spraken we "Ekkamai" niet goed uit en dacht hij dat we vroegen om alle files van Bangkok te zien. Of was de man zo vriendelijk om ons te vergasten op een goedkope sightseeing tour. Khop khoen kha, maar volgende keer beslissen we liever zelf hoe we onze avonduren invullen.
25-07-2013, 11:19 geschreven door Inge Reacties (1)
Witjes en watjes...
...of ditjes en datjes. Het is houtenhamerdag. Het soort dag waarop je eigenlijk in een verduisterde kamer zou moeten kruipen en je overgeven aan een lange, diepe droomloze slaap. Maar de kids hebben geen last van vermoeidheid (misschien omdat zij tijdens de reis prinsheerlijk lagen te slapen op onze schoot) dus moet de eerste dag in Bangkok toch met een minimum aan activiteiten gevuld worden. Een duik in het zwembad, de loopband in de fitnessruimte uittesten, een wandeling naar een restaurantje en natuurlijk een eerste bezoek aan de 7/11. Het resultaat: constante versprekingen en domme opmerkingen. Mijn hersenen hebben ergens halverwege BXL en BKK een tussenstop gemaakt. Morgen komen ze hier vast ook veilig toe. Tot die tijd beperk ik me tot enkele -al dan niet- interessante weetjes. (daarover zal ik morgen pas kunnen oordelen) -Hans rookte in Zaventem zijn laatste sigaret. Deze keer voor echt. Wie hem na de reis nog met een sigaret in de handen betrapt mag die -desnoods met geweld- verwijderen. -Turkish Airlines is sinds kort onze favoriete luchtvaartmaatschappij: zéér lekker eten, een grote filmcollectie en (kind-) vriendelijke bediening. -Een mop uit de oude doos doet het nog steeds goed en zorgt voor bijzonder charmante portretten. Ken je die van een breedsmoelkikker die naar de fotograaf moet... -Dit jaar hebben we meteen de juiste rugzakken van de band gehaald. Met dank aan mijn moeder voor de lintjes
En het meest onwaarschijnlijke weetje... Hans wou eigenlijk liever thuisblijven! Je leest dit goed. De man die de ene helft van het jaar terugblikt op de vorige reis en de andere helft van het jaar plannen maakt voor een nieuwe reis had afgelopen week momenten waarop hij verklaarde het niet erg te vinden als de reis door omstandigheden niet door zou kunnen gaan. En wel omwille van... onze tuin! Het is een paradijsje in de maak waarin zelfs onze frangipani's het goed doen (trouwe bloglezers weten dat we die vorig jaar meegenomen hebben uit Thailand). Hij vreest voor een vijandelijke overname door wingerd, distels, paardebloem en smiecht (bij gebrek aan de echte naam heb ik die plant -zeer terecht- zo genoemd). Maar als dat gebeurt, heeft hij tenminste nog de foto die hij op de vooravond van ons vertrek nam En nu op zoek naar een restaurantje voor een bord Tom ka kai!
25-07-2013, 11:17 geschreven door Inge Reacties (0)
19-07-2013
7,6,5,....
De reisroute ligt ondertussen vast. Dit wordt het: Wommersom, Brussel, Bangkok, Kanchanaburi, Khao Yai, Phanom Rung, Ko Chang, Bangkok, Hua Hin, Bangkok, Brussel, Wommersom Het zal jullie niet verbazen dat onze rugzakken nog niet gepakt zijn. Daarvoor is er immers nog een zee van tijd. Hoewel... wassen, strijken, poetsen, onkruid uittrekken,... zo groot is die zee niet meer. Schrijven zal voor op reis zijn. Ik verheug me er al op. Op de reis én op het schrijven.
19-07-2013, 16:06 geschreven door Inge Reacties (1)
Bijna weg!
Hallo beste lezers. Zoals je weet vertrekken we bijna naar Thailand op 24/7/2013. Onze koffers zijn nog altijd niet ingepakt. Aleen de kleine rugzakjes van Yaël en mij zijn klaar, de handbagage. Ik kijk uit naar 7/11. Weet je wat dat is? Ik hoop dat het snel woensdag wordt. Dag en geniet maar van de zon
19-07-2013, 00:00 geschreven door Yade Reacties (0)
12-02-2013
164, 163, 162,...
Nog 162 dagen en dan vliegen we weer naar Thailand. De tickets zijn gekocht, het plannen kan beginnen. En waar kijken de meisjes het meest naar uit? De tempels? De zee? De hotels met zwembad? Het zalig lekkere eten? Nee, niets van dat alles! Wel naar dit:
Kinderen... soms begrijp je er niets van!
12-02-2013, 11:15 geschreven door Inge Reacties (0)
01-08-2012
mixed emotions
Oostenrijk, 7.30u ... We wachten op onze transfertvlucht naar Brussel, maar ons hoofd zit nog in Thailand. Yade heeft het meeste last van heimwee, ze heeft kleren uit Thailand aangetrokken, omhult zich met een Thaise sjaal en haalt voortdurend herinneringen op. Yaël bekijkt al haar foto's nog eens. En wij, wij maken alvast plannen voor volgend jaar. Onze laatste dag Thailand begon met Starbucks en eindigde (voor Hans) met een Double Whopper bij Burger King, maar alles daartussen was puur Thais. Terminal 21, een megashoppingmall waar we op aanraden van een kenner naartoe gaan. Niet omdat je per verdiep de indruk krijgt een ander land te bezoeken, niet voor de exclusieve kledingzaken, noch voor de foodplaza. Wij gaan naar Terminal 21 om het toilet te beleven. En wat een ervaring! Verwarmde bril, in warmte regelbaar water dat met een controlepaneel op de juiste plek terechtkomt, volautomatische bidetfunctie en om af te ronden een blazer die het zaakje terug netjes droogt. Je zou haast willen dat de curry van de avond voordien iets te spicy was. Volgende halte: Golden Mount tempel, Wat Saket. Geen hoogvlieger, of net wel, want van op de top krijg je een prachtig zicht over de stad, met verrassend veel groen. Daarna duiken we in de smalle steegjes van China Town, een feest voor de zintuigen. Verwacht geen viersterrenrestaurant, maar ga gewoon op een plastic krukje zitten temidden van de wirwar van kraampjes, brommers en mensen. Het eten zal je aangenaam verrassen. Eenvoudig, maar zalig lekker. Eigenlijk hebben we tijdens deze reis het lekkerst gegeten op de groezeligste en goedkoopste plekjes. Om af te ronden nog een frisse pint op een van de vele terrasjes van Khao San Road. De ideale plek voor de meisjes om hun laatste Baths in souvenirs om te zetten. En om met een straat-pad thai af te sluiten. Al verkiezen de meisjes frietjes en krijgt Hans de hamburger waar hij al weken naar uitkijkt. En dan zit het er echt op. De lange wachttijd in de luchthaven bij de check in en de nog langere wachttijd bij de douane maken het afscheid niet makkelijker. Maar de afgelopen 35 dagen hebben een blijvende indruk nagelaten. Die nemen we voor altijd mee. We hadden een zalige tijd. En het was fijn om die met jullie te delen. Dank je lieve lezers, tot gauw, in levende lijve, of tot lees, bij een volgende reis.
01-08-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
31-07-2012
marktjes
Gisteren was het lekker warm ook al regende het 's ochtends. We zijn naar de marktjes gaan kijken en dat is mijn hobby! Ik heb héél veel gekocht. Als je nieuwsgierig bent moet je morgen maar eens komen kijken. Want dan zijn we terug thuis. Jammer he. Maar volgend jaar gaan we weer op reis. We weten nog niet naar waar.
31-07-2012, 04:25 geschreven door Yade Reacties (1)
30-07-2012
Oma heeft gelijk.
Lieve oma, Je hebt gelijk, niet alle boten zijn even erg. Vandaag zijn we met Rudi, een vriend van Hans een boottocht gaan maken. Op het water natuurlijk. We stopten onderweg om een tempel te gaan bekijken en stapten ook over op een andere boot. Twee boten en allebei anders, beter dan op zee. Dit was op een rivier. Ik werd niet ziek. Veel beter dus.
30-07-2012, 15:22 geschreven door Yaël Reacties (1)
Snelcursus Bangkok
Ter land, ter zee en in de lucht... maar dan zonder het kunst en vliegwerk en zonder de crash waar iedereen vooraf al op zit te hopen. (Want geef toe, dat was toch de enige reden waarom we vroeger massaal naar dat programma keken, dat en het feit dat we vroeger niet over digitale tv met een honderdtal kanalen beschikten, noch over dvd's of zelfs iets banaals als afstandsbediening. BRT 1, BRT 2, NED1, NED2 en RTBF, dat was het. En als je daartussen wou wisselen moest je rechtstaan.) Maar ik dwaal af. Bangkok dus. We werden vandaag op sleeptouw genomen door een BKK-kenner. We hadden er in de loop van de reis al drie nachten Bangkok opzitten, maar rondrijden in taxi's of tuktuks was in niets te vergelijken met wat we vandaag van deze immens grote stad te zien kregen door gebruik te maken van metro, skytrain, longtail en een soort busboot. De klongs hebben op ons het meeste indruk gemaakt en we zouden er graag op een zonnigere dag nog eens een boottocht door maken (vanochtend was het net aan het regenen). Op het water lijkt het of je in een andere stad terecht bent gekomen, een stad met veel groen. Hoe armzalig de paalwoningen er soms ook uitzien, haast overal staan potten vol bloemen en planten. De Wat Arun en Wat Pho waren wel mooi, maar wat wats betreft zijn we de afgelopen weken te zeer verwend geweest. Wat wel tot onze verbeelding én onze zintuigen sprak was de wijk rond Wat Pho. Kraampjes vol gedroogde vis, massageolie, amuletverkopers, eetstalletjes... alles lijkt er ouder en authentieker. Van sommige bussen vraag je je af hoe die in hemelsnaam nog in beweging te krijgen zijn. Vandaar richting koninklijk paleis waar we na een korte tijd de boodschap kregen 'vreemdelingen buiten' omwille van een louter Thaise ceremonie. De smaragden budha hebben we daardoor niet kunnen zien, maar ter compensatie hoefden we geen inkom te betalen. Nog tijd genoeg om te gaan shoppen. En waar kun je dat beter doen dan op Khao San Road, het toeristische mekka van Bangkok? De meisjes waren in hun nopjes. De resterende Baths brandden nog steeds in hun zakken. Een paar uur later hadden we zelfs niet meer de fut om af te dingen als ze weer iets gevonden hadden dat ze ECHT wilden. Hoe sneller hun geld op was, hoe sneller we iets konden eten en van de slentermarteling verlost waren. Morgen nog een laatste dag, een laatste blogje...
30-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
29-07-2012
100%... Mag het een beetje meer zijn alsjeblieft?
100%, zo zeker was de wasdame dat er niets verloren of verwisseld kon zijn, want ze had niets samen met onze kleren gewassen. Helemaal niets. Vreemd dan dat er een slipje tussenzat dat niet van mij was. Of ze misschien wist hoe dat er tussenkwam, vroeg ik terwijl ik haar het stukje intieme stof overhandigde. Dat bleek van de wasdame zelf te zijn, maar van ons had ze niets meer. Echt niet. "Wat kan jij boos kijken," fluisterde Hans. Ik was niet boos, maar in de loop der jaren heb ik met vallen en opstaan geleerd dat je bij sommige mensen niets bereikt als je vriendelijk blijft. Dus moet je soms een boos masker opzetten, een boze stem gebruiken en plots duiken dan toch de vermiste kledingstukken op. In mijn ideale wereld zou gewoon vragen moeten volstaan. Maar ja... In mijn ideale wereld zouden we er evenmin een halve dag over doen om van Koh Lanta in Surat thani te geraken. Dan zouden we meteen de juiste informatie krijgen, geen onduidelijk aantal tussenpersonen moeten betalen, geen nutteloze uren zitten wachten op plaatsen waar je het gevoel krijgt een melkkoe te zijn om vervolgens met kleurrijke stickers op de borst in de juiste veewagen de baan op gestuurd te worden. Even vreesden we ervoor, maar we geraakten gelukkig wel op tijd op de nachttrein naar Bangkok. Een rit in de nachttrein duurt ontzettend lang, toch het heeft zo zijn voordelen. Het personeel is ontzettend vriendelijk, je slaapt terwijl je rijdt dus je hoeft je niet te ergeren aan het stapvoets rijden, je spaart hotelkosten uit en je krijgt er gratis wat couleur locale bij. Het enige minpunt is dat het soms lijkt of je in een koelcel slaapt. Bij aankomst in Bangkok was onze houdbaarheidsdatum nog niet verstreken, maar die van de reis jammer genoeg haast wel. Een taxirit later hadden we onze laatste bestemming bereikt: Sukhumvit. Vandaag stond er maar één ding op de planning, shoppen, dat hadden we de meisjes al weken beloofd. Hun geld brandde ondertussen in hun zakken, er was geen houden meer aan. Op naar Chatuchak, één van de grootste weekendmarkten ter wereld. Dagelijks komen er zo'n 200000 bezoekers. En in dat wespennest van winkels, kraampjes en bedelaars lopen we Rudi tegen het lijf. We zouden elkaar vandaag sowieso terugzien maar hadden nog niets afgesproken, geen uur, geen plaats.... Waarom een gsm gebruiken als het ook zo lukt in een stad als Bangkok? En dan nu het belangrijkste nieuws van de dag... (trommelgeroffel en trompetgeschal) we hebben op de markt een frangipani gevonden, mijn lievelingsbloem. Nu hopen dat hij de terugreis en het koudere klimaat overleeft.
29-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
27-07-2012
Dag dag tuk tuk
In onze laatste dag op Koh Lanta genieten we van alle fijne dingen die dit eiland te bieden heeft: zalig weer, lekker eten op pittoreske plaatsjes, de wind door onze (helmloze) haren, het gevoel vrij te zijn, ons eigen ritme volgen, zorgeloos leven, nieuwe dingen ontdekken, cruisen door natuurpracht. Tijdens het rijden lijkt het alsof we al een eeuwigheid samen de tuktuk besturen, iedereen kent zijn rol. We gaan hem missen, onze batmobiel. Heel even droomde ik over in Belgïë rondsnorren in zo'n ding, tot Hans me aan de temperatuur in ons land herrinnerde. Niet dus. Om nog niet te spreken over de verschillen in veiligheidsvoorschriften. Met dat ding raken we vast niet door de technische keuring, en als dat wel het geval zou zijn, zouden we na enkele meters vast van de weg geplukt worden wegens te traag. Tenzij we hem kunnen laten registreren als landbouwvoertuig. De lokale bevolking heeft een ander idee over veiligheid. Rijden met een baby op de arm op de motor... geen probleem, uiteraard zonder helm. Peuters die alleen vlakbij een drukke straat spelen... waarom zou je je daar zorgen om maken? Met vier op een scootertje... hoezo is dat geen familievoertuig? Zijn wij overdreven bezorgd? Zijn zij roekeloos? Of heeft het met hun rotsvaste geloof in reïncarnatie te maken? Hoe dan ook, we merken wel dat de meisjes na 5 weken Thailand meer op junglekinderen beginnen te lijken. Wilde haren, wangen vol sproeten, kleren die nooit helemaal echt schoon geraken, een gebruinde huid vol muggenbeten en schrammen. Maar ze stralen vooral meer 'naturel' uit. De reis heeft ons als individu veranderd, maar ook als gezin. We zijn een hecht blok. Eigenlijk is het een wonder dat we elkaar nog niet in de haren gevlogen zijn na al die weken zo dicht op elkaars huid gezeten te hebben.
Enkele uitschieters vandaag: -Toevallig stuiten we op het eerste dorpje van dit eiland (gypsy-village). De mensen leven er nog steeds zoals vroeger. Interessant om te zien en tegelijk geeft het ons een onbehaaglijk voyeuristisch gevoel. Hier passen wij niet. -In de Butterfly farm zien we niet veel vlinders, wel veel kruiden, planten, een civetkat en prachtige mini-uiltjes. -Hans en Yade zijn gebiologeerd door de reusachtige, afstotelijke vis die hen door het glas wil aanvallen. -Een speeltuin met speelse, kleurrijke fitnesstoestellen. -De muziekkeuze van Jack.
Minst leuk : -dat we ons sterk bewust zijn van het feit dat de vakantie er bijna op zit -dat er kledingsstukken vermist zijn nadat ze op bezoek geweest zijn bij de laundry-service. Of is dit gewoon een dienst van de wasvrouw zodat we in Bangkok wat meer rugzakruimte hebben om te gaan shoppen? -dat we die 37 Toyota Camry's hier in Thailand zelfs aan de straatstenen niet kwijtgeraken
27-07-2012, 15:03 geschreven door Inge Reacties (0)
26-07-2012
Koh Lanta saai? Echt niet!
"Zullen we vandaag de westkant van het eiland bekijken en dan langs de punt weer omhoog naar het hotel rijden?" Ja, dat leek ons wel wat. Het beloofde een ontzettend warme dag te worden dus lang bij het zwembad zitten zou toch geen goed idee zijn. Eerste stop: een waterval. Van de lekkere-taarten-bakkende-eigenares van de 'German Bakery' hadden we gehoord dat de waterval niet groot was, maar dat de omgeving wel mooi was. De omgeving was inderdaad mooi. Maar of het de omgeving van de waterval was... daar zijn we niet zeker van. We zagen water, en het viel. Zo'n twintig centimeter. De Tiger Cave dan maar. De tuktuk hadden we al een poosje langs de kant van de weg laten staan. Hij was niet jungle-proof. Evenmin nailproof. Een lekke band... Die merkten we op toen we na een wegversperring de zoektocht naar de grot gestaakt hadden. Gelukkig was er vlakbij een werkplaats waar enkele jongens aan scooters zaten te sleutelen. Tien minuten en een band-brand later waren we alweer op weg. (Er werd op de lek iets gekleefd wat vervolgens in de fik gestoken werd. Kwestie van het met de rest van de rubber te laten versmelten misschien? Hoe dan ook, het werkte. Experts in rubber waren het. Dat kan ook niet anders met die gigantische plantage rubberbomen in hun achtertuin.) Tijdens de rest van de tocht leerden de meisjes alles over balans, acceleratie en hellingsgraad. Een stijging van 9%: in derde versnelling, allemaal naar voor leunen Een daling van 3%: een makkie Een stijging van 12%: in tweede versnelling, allemaal naar voor leunen en de laatste meters doet Hans even of de motor een step is. Een daling van 14%: we schuiven een beetje naar achter en storen Hans niet in zijn concentratie Een stijging van 16%: in eerste versnelling, iedereen naar voor en de laatste meters spring ik er uit om bij te duwen Een stijging van 19%: in eerste versnelling, iedereen naar voor en al heel snel spring ik er uit om bij te duwen, om vervolgens naar zuurstof happend de achtervolging in te zetten. Tussendoor: Uitgelachen worden door de lokale bevolking, toeristen met een tuktuk aanraden om rechtsomkeer te maken, lekker eten in een eethuisje en de meisjes prijzen omdat ze zulke goede co-piloten zijn.
Belangrijke tips voor als je met een tuktuk zelf het eiland wil verkennen: -als er op de kaart geen weg staat, dan is er in het echt ook geen weg, denk dus niet dat je volledig rond het eiland geraakt -trek als co-piloot sportschoenen aan -neem zo mogelijk extra zuurstof mee -een grote fles water is ook bijzonder handig -fruit van een lokaal marktje is een lekkere versnapering voor onderweg -neem het fruit uit de tuktuk als je even naar de zee gaat kijken, anders zijn de apen met je fruit weg (en nee, ik heb het niet over Yaël en Yade, maar over echte exemplaren) -houd steeds in het achterhoofd dat het deze avonturen zijn, die nadien het langst zullen blijven hangen, het uitzicht zal vervagen, maar dat je samen de bergen getrotseerd hebt, dat blijft bij.
26-07-2012, 13:42 geschreven door Inge Reacties (2)
samen op de tuktuk
We zitten hier welliswaar in een paradijsje maar het idee om honkvast te blijven vonden Inge en ik na een paar dagen luieren aan strand en pool maar niks. "Laat ons brommertjes huren !" zei ik. Maar dat vond Inge te gevaarlijk voor de meisjes, ze zijn het tenslotte niet gewoon om achterop een scooter te zitten. Dus zijn we voor een tuktuk gegaan, de ideale oplossing, mobiel en plaats genoeg voor iedereen. We zijn dus al 2 dagen Koh Lanta onveilig aan het maken met onze eigen tuktuk. Het links rijden lukt al heel aardig, alleen die zware zijspan aan dat lichte scootertje is best wel wennen. Het is konstant werken om dat ding mijn wil op te leggen want het wil steevast de andere kant op. De romantische idee van zalig te cruisen met een zijspan is bij mij al behoorlijk bekoeld, langs de andere kant is mijn respekt voor tuktuk chauffeurs exponentieel gestegen. Maar... we zijn mobiel, we ervaren het eiland op een fijne manier en we komen op de lekkerste plekjes.
Een paar tuktuk anekdotes: - wist je dat je met een tuktuk een wheelie kan maken ? - we worden hier steeds ingehaald... een totaal nieuwe ervaring voor mij - hier zijn wij de zondagschauffeurs - bergop gaat een wandelaar ons nog gezwind voorbij - totaal onverwacht kom je hier zalige verrassingen tegen zoals een Duitse patisserie.
- niets is zo leuk als de geur en de sfeer van een lokale markt - onze zin om ons ooit te vestigen op een plaatsje zoals dit wordt met de dag groter
Kortom, we hebben fun en na nog een dag of 2 zal dit eiland geen geheimen meer voor ons hebben.
26-07-2012, 03:10 geschreven door Hans Reacties (1)
De dame van de toeristische dienst verzekerde ons met de glimlach dat het zéér makkelijk was om de bus te nemen naar de watervallen. Gewoon ons hotel uitlopen, naar de overkant van de straat gaan en een hand opsteken zodra we de juiste bus zagen toekomen: Nr 8170. Een fluitje van een cent. Dat zou het inderdaad zijn als hij niet een uur op zich zou laten wachten én als het nummer niet op de zijkant van de bus zou staan. Mijn ogen zijn nog goed, maar nu ook weer niet zo goed. De derde bus die we tegenhielden was pas de juiste bus. Onnodig te zeggen dat de meisjes ondertussen behoorlijk uit hun humeur waren. Vooral omdat het opnieuw aan het regenen was en we in ons optimisme de regenjassen in het hotel hadden laten liggen. Om de tijd te doden werd Yade rupsentrainer. Volgend jaar laten we haar auditie doen bij cirque du soleil.
Weet je wat ik raar vind? We hebben deze week nog niet eens Tom ka kai gegeten of uno gespeeld! Dat moeten we dringend eens doen want anders klopt de naam van ons blog niet meer.
Vandaag zitten we al een hele tijd in onze hotelkamer omdat het regent. Yade en ik zijn wel al gaan zwemmen. Maar de rest van de ochtend hebben we gelezen, getekend, gerekend, op ons cadeautje gespeeld en gemasseerd. Het cadeautje kregen we op de luchthaven van Istanbul toen we op onze volgende vlucht moesten wachten. Het is voor elk een tablet! Dat wou ik al een hele tijd, dus ik was héél blij 
We kunnen er op spelen, boeken lezen, films kijken, zelfs op het internet gaan. 
Reizen met kids, dat is altijd een beetje geven en nemen. Een lange busrit - een plons in het zwembad, een wandeling naar de stad - even spelen bij de pier, nog een beetje wandelen - weer even spelen op de fitnesstoestellen langs de kant van de weg, eten dat minder goed is dan ze verwacht hadden - een ijsje, nog veel meer wandelen - de belofte dat ik 's avonds nog even mee in het zwembad duik. 
Opstaan in The Mix Bangkok, het is een bijzondere ervaring. Niet meteen een aangename, maar een leraar aardrijkskunde vertelde ons ooit dat we 'reizen om te leren'... En het lichaam leert snel. Wat dan wel?
Om elf uur hadden we met een vriend afgesproken. Maar om tien uur lagen we nog steeds in bed. Te moe/lui om veel meer te doen dan af en toe de ogen te openen, even op de andere zij te gaan liggen en weer in te dommelen. Dit jaar werden we niet gewekt door twee duracelkonijnen die vol nieuwe energie de dag door wilden huppelen. De konijnen lagen immers zelf nog te slapen. Het enige waarmee ik hen uit bed kreeg was met de mededeling dat er maar ontbijt geserveerd werd tot 10.30u. Met ogen nog halfdicht van de slaap strompelden we de ontbijtkamer binnen. We hadden ons die moeite gerust kunnen besparen. Dat we geen ontbijt zagen, lag niet aan die slaapogen, er stond niets wat de naam ontbijt waardig was. Een familiepot aardbeienconfituur waar al menig familie zijn mes had in gedoopt, enkele zakjes oploskoffie en vijf sneetjes toostbrood. We hebben het brood eensgezind de rug toegekeerd en vulden onze maag met ramboetan voor we de stad indoken.
...of ditjes en datjes.
Oostenrijk, 7.30u ... We wachten op onze transfertvlucht naar Brussel, maar ons hoofd zit nog in Thailand. Yade heeft het meeste last van heimwee, ze heeft kleren uit Thailand aangetrokken, omhult zich met een Thaise sjaal en haalt voortdurend herinneringen op. Yaël bekijkt al haar foto's nog eens. En wij, wij maken alvast plannen voor volgend jaar. 
Gisteren was het lekker warm ook al regende het 's ochtends.
Lieve oma,
Ter land, ter zee en in de lucht... 
100%, zo zeker was de wasdame dat er niets verloren of verwisseld kon zijn, want ze had niets samen met onze kleren gewassen. Helemaal niets.
In onze laatste dag op Koh Lanta genieten we van alle fijne dingen die dit eiland te bieden heeft: zalig weer, lekker eten op pittoreske plaatsjes, de wind door onze (helmloze) haren, het gevoel vrij te zijn, ons eigen ritme volgen, zorgeloos leven, nieuwe dingen ontdekken, cruisen door natuurpracht. Tijdens het rijden lijkt het alsof we al een eeuwigheid samen de tuktuk besturen, iedereen kent zijn rol. We gaan hem missen, onze batmobiel. Heel even droomde ik over in Belgïë rondsnorren in zo'n ding, tot Hans me aan de temperatuur in ons land herrinnerde. Niet dus. Om nog niet te spreken over de verschillen in veiligheidsvoorschriften. Met dat ding raken we vast niet door de technische keuring, en als dat wel het geval zou zijn, zouden we na enkele meters vast van de weg geplukt worden wegens te traag. Tenzij we hem kunnen laten registreren als landbouwvoertuig.
"Zullen we vandaag de westkant van het eiland bekijken en dan langs de punt weer omhoog naar het hotel rijden?"
We zitten hier welliswaar in een paradijsje maar het idee om honkvast te blijven vonden Inge en ik na een paar dagen luieren aan strand en pool maar niks.
