In onze laatste dag op Koh Lanta genieten we van alle fijne dingen die dit eiland te bieden heeft: zalig weer, lekker eten op pittoreske plaatsjes, de wind door onze (helmloze) haren, het gevoel vrij te zijn, ons eigen ritme volgen, zorgeloos leven, nieuwe dingen ontdekken, cruisen door natuurpracht. Tijdens het rijden lijkt het alsof we al een eeuwigheid samen de tuktuk besturen, iedereen kent zijn rol. We gaan hem missen, onze batmobiel. Heel even droomde ik over in Belgïë rondsnorren in zo'n ding, tot Hans me aan de temperatuur in ons land herrinnerde. Niet dus. Om nog niet te spreken over de verschillen in veiligheidsvoorschriften. Met dat ding raken we vast niet door de technische keuring, en als dat wel het geval zou zijn, zouden we na enkele meters vast van de weg geplukt worden wegens te traag. Tenzij we hem kunnen laten registreren als landbouwvoertuig. De lokale bevolking heeft een ander idee over veiligheid. Rijden met een baby op de arm op de motor... geen probleem, uiteraard zonder helm. Peuters die alleen vlakbij een drukke straat spelen... waarom zou je je daar zorgen om maken? Met vier op een scootertje... hoezo is dat geen familievoertuig? Zijn wij overdreven bezorgd? Zijn zij roekeloos? Of heeft het met hun rotsvaste geloof in reïncarnatie te maken? Hoe dan ook, we merken wel dat de meisjes na 5 weken Thailand meer op junglekinderen beginnen te lijken. Wilde haren, wangen vol sproeten, kleren die nooit helemaal echt schoon geraken, een gebruinde huid vol muggenbeten en schrammen. Maar ze stralen vooral meer 'naturel' uit. De reis heeft ons als individu veranderd, maar ook als gezin. We zijn een hecht blok. Eigenlijk is het een wonder dat we elkaar nog niet in de haren gevlogen zijn na al die weken zo dicht op elkaars huid gezeten te hebben.
Enkele uitschieters vandaag: -Toevallig stuiten we op het eerste dorpje van dit eiland (gypsy-village). De mensen leven er nog steeds zoals vroeger. Interessant om te zien en tegelijk geeft het ons een onbehaaglijk voyeuristisch gevoel. Hier passen wij niet. -In de Butterfly farm zien we niet veel vlinders, wel veel kruiden, planten, een civetkat en prachtige mini-uiltjes. -Hans en Yade zijn gebiologeerd door de reusachtige, afstotelijke vis die hen door het glas wil aanvallen. -Een speeltuin met speelse, kleurrijke fitnesstoestellen. -De muziekkeuze van Jack.
Minst leuk : -dat we ons sterk bewust zijn van het feit dat de vakantie er bijna op zit -dat er kledingsstukken vermist zijn nadat ze op bezoek geweest zijn bij de laundry-service. Of is dit gewoon een dienst van de wasvrouw zodat we in Bangkok wat meer rugzakruimte hebben om te gaan shoppen? -dat we die 37 Toyota Camry's hier in Thailand zelfs aan de straatstenen niet kwijtgeraken
