Van wat we uit FB-statussen kunnen opmaken is het weer in België nauwelijks zomers te noemen. Ik zal dan ook niet uitwijden over de hitte in Cambodja, noch over hoe heerlijk het is om na zonsondergang een duik te nemen in het zwembad terwijl de vleermuizen over het water scheren. De Belgische kuststeden of pretparken zouden er lucht van kunnen krijgen en me verwijten dat ik mijn landgenoten wil overhalen naar Cambodja te reizen. Niets is minder waar, ik hoef geen Nederlands te horen op reis. Vandaag hadden we een tweede ochtend tempels-kijken in Angkor gepland. Al had ik gisteren het gevoel dat tempel hier niet het juiste woord is. De ruïnes zijn prachtig, bij momenten haast adembenemend, maar geen enkel ogenblik had ik gisteren het gevoel heilige grond te betreden. Het sacrale was misschien verbleekt door jaren van massatoerisme, ofwel was het er nooit geweest. Een kleinere tempel sprong er in het programmaboekje uit. "Daar moet ik heen' dacht ik toen ik het las - ook al stonden er geen sterren bij en werd het beschreven als een niet-toeristische, kleinere ruïne in het bos. Of net daarom? Ik liet me door onze tuktukchauffeur van ruïne naar ruïne brengen, genoot van Bayon, van het uitzicht bij Phnom Bakheng, bewonderde de poort. Maar het bleef aan de oppervlakte, het kwam niet binnen. Een vlieg wél. In mijn oog. Met brandende pijn tot gevolg. Tijd om naar het ziekenhuis te gaan wist ik. Niet het huidige, maar eentje uit een ver verleden. Chapel of the Hospital, de chauffeur vond het eerst zelfs niet, zo klein en afgelegen was het. Maar nog voor hij gestopt was, stond ik al op de grond. Voor één keer wachtte ik niet op de meisjes, maar rende het pad af naar 'mijn tempel'. Want zo voelde het. Als thuiskomen. "Waarom huil je mama?" En dan schieten woorden te kort voor het gevoel dat je krijgt als levens elkaar lijken te kruisen. "Is het nog steeds die vlieg?" Niet de vlieg, maar zoete pijn was het. Als wanneer je na vele omzwervingen een geliefde terugvindt en tegelijk weet dat je weer afscheid moet nemen. Maar veel tijd om daar bij stil te staan was er niet, mijn drie schatten eisten mijn aandacht op, voor een rit naar een restaurant. Mijn ziel was gevoed, tijd voor hun maag.
15-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (1)
14-07-2012
Van wat naar wat.
hey, gisteren hebben we een tuktuk voor vandaag gehuurd. We zijn om 7 uur opgestaan. Dan hebben we een ontbijtje in het hotel gegeten. Daar heb ik voor het eerst in twee weken een pistolet gegeten. Het was wel lekker, maar minder lekker dan bij ons. De tuktuk stond klaar. Het was een brommertje met een kar er achter. We zaten zaten per twee tegenover elkaar. Ik reed achteruit. Onderweg kwam ik veel meisjes tegen die achterop een brommertje meereden. Ze hielden zich niet eens vast. Ik zag ook een kleutertje met een buisje in zijn arm. Zijn mama hield het zakje vast dat er aan zat. Bij ons zou die in het ziekenhuis zitten en zeker niet zo over de straat lopen. Daarmee zijn we naar de eerste tempel Angkor wat geweest. Dat vond ik de mooiste. De ingang was heel mooi. Er was een brug en veel water. De stenen waren grijs of roodbruin. Overal waren er in de stenen tekeningen gemaakt. Een muur vol mannetjes. Net een stripverhaal. Daarna de tweede die heet Phnom bakheng. Daarvoor moesten we door het bos wandelen. Ik heb er een foto van een mooie vlinder gemaakt. We moesten 71 trappen op en ook weer af. Het uitzicht was mooi. Ik zag er een levende slang. En tenstotte de derde en de laatste heet Bayon. Daar wou iemand foto's van mij maken. Dat doen ze hier vaak. Na de tempels hebben we gezwommen. Daarna vieruurtje, dat was fruit. wilde lychees, appel en meloen. En een fruitsoort waarvan ik de naam niet ken. Rudi heeft die voor ons gekocht. Ik vind het te zoet. Maar mama en Hans vinden het superlekker. Daarna weer zwemmen. Na het bloggen gaan we eten in de stad. Ik zou graag vleesballetjes met warme krieken eten. Maar dat hebben ze hier niet. Het wordt vast rijst of noedels. Baai baai
14-07-2012, 11:49 geschreven door Yaël Reacties (3)
Tempels
Hallo, Vandaag was het snikheet. In die warmte zijn we heel de
voormiddag tempels gaan bekijken. We hebben er vandaag al drie gezien.
De eerste was de grootste. De tweede was de kleinste. En de derde vond
mama de mooiste. Ik vond de eerste het mooist. Dat was Angkor Wat. Na
de tempels hebben we fruit gegeten. In de namiddag heben we de hele
tijd gezwommen. Het zwembad is recht voor onze kamer. Fijn he! Onderweg
hebben we een dode vlinder gevonden. Die heb ik bijgehouden. Yaël heeft
er ook eentje gevonden. Die heeft zij bijgehouden. En we hebben ook
hele grote mieren gezien. Hans wou die op zijn hand laten om de grote
scharen te laten zien. Hij zei dat die heel gevaarlijk was. En dat was
ook want ze beet in Hans zijn vinger met die schaar. Het bloedde. We
hebben ook duizenden mieren die twintig duizendpoten meenamen naar hun
holletje. Tot de volgende keer maar weer.
14-07-2012, 11:14 geschreven door Yade Reacties (3)
13-07-2012
Zelfde Azië, en toch helemaal anders
4u45 was het toen vanochtend de wekker genadeloos afliep. Vakantie noemen ze dat dan! Ik ga een maand vakantie nodig hebben om uit te rusten van deze reis. De reden van het vroege opstaan, onze overtocht naar Cambodja. We hebben ons goed geïnformeerd. De belangrijkste tips: vroeg vertrekken om de massa voor te zijn, geld en bagage goed in de gaten houden. We doen het in een recordtijd. 6u later zijn we in ons hotel in Siem Reap. Lang zei je? Nee hoor, 6u is ontzettend snel, de meesten doen er 9u over. Brachten de chauffeur zijn talismannen dan toch geluk? Of was het omdat we gekozen hadden voor de "luxe-overtocht"? Een taxi tot aan de grens, de shuttle naar de bushalte en weer een taxi naar het hotel. We besparen ons heel wat overstappen, tussenstoppen en gedrum in openbaar vervoer. En we besparen heel wat tijd. Het enige wat we absoluut niet besparen is geld. Tussen het uitstappen uit de taxi en het instappen in de andere taxi was het spannendste deel van de dag. We waren gewaarschuwd. Een bende aasgieren zou ons trachten te misleiden en oplichten. En dat hebben ze inderdaad ook geprobeerd. Zonder resultaat. We negeerden nepbeambten, liepen langs misleidende visumkantoren en lieten niemand in de buurt van onze bagage komen. Het enige waar we niet aan ontsnapten was de taximaffia. Maar ook dat wisten we vooraf. Waar we niet op voorbereid waren was de mistroostige aanblik van Poipet. Even twijfelde ik of het wel de moeite waard was geweest. Maar Siem Reap is Poipet niet. Ja, er zijn modderige openliggende straten waar kleine kinderen met het afval spelen, ja er is veel zichtbare armoede. En in diezelfde stad vind je gezellige straten vol restaurants, sfeervol ingerichte winkeltjes die net zo goed in Berlijn of Brussel hadden kunnen zijn. Maar er zijn ook prachtige tempels. Die staan morgen op het programma. Nu een duik in het maanverlichte zwembad.
13-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
12-07-2012
Vergeten
Zodra ik terug ben van deze reis moet ik dringend langsgaan bij Annemie, de vroedvrouw die me heeft geholpen om de meisjes op de wereld te zetten. Volgens mij is ze iets cruciaals vergeten bij de geboorte, het doorknippen van de navelstreng. Leunen de dames iets te ver over een overigens zeer veilige leuning van een hoog gebouw, dan voel ik hem zitten. Of als ik hen door het drukke verkeer in Bangkok laveer. Er moet niet eens iets gevaarlijks gebeuren. De gedachte aan mogelijk gevaar volstaat al om dat wee gevoel in mijn buik op te wekken. Trek nu niet de verkeerde conclusie, Thailand is niet gevaarlijker dan België voor de meisjes. Integendeel, iedereen zou hier springen om het hen naar de zin te maken. Maar de navelstreng is meer voelbaar. Zoals gisteren toen we van een man vernamen dat er in Cambodja mond en klauwzeer heerst. "Dan gaan we daar niet heen," was mijn eerste reaktie. "Die vier dagen vullen we dan wel op een andere manier op." Maar na veelvuldig surfen op nieuwspagina's blijkt dat we door naar Angkor Wat te reizen geen gevaar lopen. Dus morgen daarheen. Eerst nog wat genieten van de gezellige drukte van Bangkok. En van het lekkere eten.
12-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
Easy Riders
Vandaag gaan we alweer op pad, terug naar waar ons Thais avontuur begon... Bangkok. Gelukkig
is het deze keer eens geen vermoeiende reisdag die uren in beslag neemt
en waar we gebruik maken van quasi alles wat het Thais openbaar vervoer
te bieden heeft. Vandaag houden we het simpel, een kort ritje van een uur of 2 met de bus naar bangkok. In de terminal snel overstappen in een stadsbus richting Lumphini en van daar verder met een taxi richting ons hotel. Voor
sommigen klinkt het misschien allemaal niet zo simpel om je met het
openbaar vervoer van de ene vreemde plaats naar de andere te begeven,
in een land waar ze je amper verstaan en waar je zelden een idee hebt
van waar je nu eigenlijk precies bent. Maar met een beetje goede wil en wat gebrekkig Engels kom je hier al heel ver. En beide hebben de vriendelijke Thais in overvloed. We
komen dus zonder noemenswaardige problemen aan in ons nieuwe stekje,
het I Residence Hotel Sathorn in Bangkok, waar onze meisjes alweer alle
aandacht van het hotelpersoneel naar zich toetrekken. Als dit nog lang zo doorgaat dan krijgen ze geheid sterallures ! Maar ook stars moeten eten en met hongerige magen storten we ons in het woelige Bangkok op zoek naar een heerlijke hap. Daar
gaan we hier geen gebrek aan hebben want het eerste wat ons hier opvalt
zijn de heerlijke geuren van lekker eten, daar gaan onze dieet plannen
pardoes richting vuilbak. Vandaag hebben we ook bezoek gekregen, Rudi is in Bangkok aangekomen. En hoe kan je een dag nu beter afsluiten dan met een frisse pint en in het gezelschap van mooie mensen ? Tot morgen, tot blogs
12-07-2012, 00:00 geschreven door Hans Reacties (1)
11-07-2012
eksterogen en kraaiepootjes
"Hoeveel hotels nog?" vraagt Yade. "Al 6 gehad," antwoordt Hans, "nog 5 of 6 te gaan, afhankelijk van hoe leuk we het in Krabi vinden." Ik begrijp haar. Soms heb je niet het gevoel dat je van stad naar stad reist, maar van hotel naar hotel, en tijdens deze reis zelfs van zwembad naar zwembad. Of van zeepjes naar zeepjes. Zodra we -langzaam want toch altijd wat nieuwsgierig - een eerste voet in een nieuwe hotelkamer zetten, stormen de meisjes ons voorbij naar de badkamer om daar hun verzameling uit te breiden. Gelukkig hadden we zelf douchegel en shampoo meegenomen. En omdat mensen nu eenmaal vergelijken hebben ook wij zo onze voorkeuren. Het zwembad van Chiang Mai (Mercure) was het best. Het uitzicht in Pai het mooist. De bedden in Sukothai het leukst. Het meeste privacy in Chiang Mai (FX panerai). De meeste muggen in Mae Hong Son. Het ontbijt in Chiang Mai (Mercure) het lekkerst, op de hielen gevolgd door Pai, al is die laatste een twijfelgeval omdat we het ontbijt daar individueel moesten bestellen. Elke wedstrijd zijn eigen regels... Ieder hotel blonk wel in iets uit. Behalve het huidige. Het straalt vergane glorie uit. River View Place is als een oude vrouw die krampachtig vasthoudt aan de schoonheid die ze ooit heeft gehad. De overdadige rouge, de paarse kleurspoeling en de lippenstift op de tanden zetten de aftakeling net meer in de verf dan ze te verdoezelen. De Jeff Hoeyberghsen der hotels zouden hier een vette kluif aan hebben. Al zou wat goede raad van tante Kaat hier al wonderen doen (of van Sien en Maria voor de tvkijkende lezers). Ondertussen worden mijn drie kamergenoten langzaam wakker. Het licht schijnt tussen de gordijnen. Op de gang klinken de eerste voetstappen. En dan weet ik plots waarin dit hotel uitblinkt: de beste nachtelijke internetverbinding. Tja, ik schreef het gisteren al... Ayuthaya, een plaats van tegenstellingen en opsmuk.
11-07-2012, 02:36 geschreven door Inge Reacties (1)
10-07-2012
Gepimpt
Ayuthaya, een plaats van tegenstellingen en opsmuk. Je vindt er de prachtige, sobere tempelruïnes in Khmer stijl waaronder Wat Phra Mahathat met het beroemde hoofd. Maar je vindt er ook meer protserige exemplaren zoals Wat Phanan Choeng, een tempel vol rood en goud met een 19 meter hoge Boedha omgeven door 84000 kleinere exemplaren. "Nu weet ik wat imposant betekent," zegt Yaël als we binnenstappen. Terwijl we daar zijn wordt het beeld gepimpt, oranje doeken die geofferd werden, worden met veel show omhoog gegooid. Boedha is niet de enige die hier wat extra kleur krijgt. De voorzijde van de tuktuks hebben wat weg van het masker van Dart Vader. Het bijhorende geluid ontbreekt en je ziet ze niet alleen in het zwart. Maar de touringbussen spannen de kroon. Rijdende kermisattracties met veel licht en kleur in mangastijl. Je zou niet verbaasd opkijken als er een alien achter het stuur zat. En wie niet over het geld of de airbrushtechniek beschikt voor dergelijke meesterwerken neemt een verfborsel en voegt wat kleur toe rond de openingen van de wieldoppen. Een kloddertje roze hier. een kloddertje roze daar... Maar gepimpt zal er worden! Zelfs Hans zijn teennagels moeten er aan geloven, maar die foto's zijn vreemd genoeg van mijn toestel verdwenen. Vast een technisch probleempje van voorbijgaande aard.
10-07-2012, 13:29 geschreven door Inge Reacties (0)
onze aapjes gaan aapjes kijken
Onze nieuwe bestemming was Ayuthaya,
met een kleine tussenstop in Lopburi. Het leek zo eenvoudig... Voor
vertrek nog even ontbijten in ons guesthouse (Orchid Hibiscus) in
Sukhothai. Paolo, een oude Italiaan met een hagelwitte korte broek en
een schreeuwerig Hawaïhemd (zijn er andere?) neemt de honneurs
waar. Hij is de eigenaar en laat daar geen twijfel over bestaan. Hij
schudt je de hand bij aankomst, wandelt door zijn domein met de
allures van een machtig man uit vervlogen tijden die grond en
lijfeigenen bezat. Hij praat over de thee en de jam alsof het de
duurste delicatessen zijn. Maar het moet gezegd, de kokospudding in
bananenbladeren op zijn aanraden genuttigd met stukjes banaan en
rijkelijk overgoten met wilde honing is heerlijk. Hans dus maar wat
blij dat de meisjes er minder dol op waren.Dan weer op weg. Tuktuk, bus,
minibusje, Sorng-taa-ou(een soort busje dat achteraan open is) Tot
zover geen probleem, al duurde de rit in het minibusje 4 u ipv 3,
maar dat zijn we al gewoon. We lijken hier trouwens de enige farangs
te zijn die het openbaar vervoer van de lokale bevolking gebruiken,
we worden voortdurend aangestaard. Vooral de meisjes. Er is altijd
wel de een of andere dame die aan hun arm wil voelen of over hun haar
wil aaien.Op weg naar de aapjes lijken wij de
aapjes. En dan zijn ze er. Je ziet
ze op de stoep, tegen de gevels, op de elektriciteitsdraden en zelfs
op de auto's. Ze lijken schattig, maar zijn hondsbrutaal. Eentje
steelt een flesje uit mijn rugzak, opent hem vakkundig en laat de
inhoud op de grond lopen waarna hij de plas droogslurpt. De meisjes
zijn onder de indruk. En bang. Vooral voor de vele apen bij de
tempel. Yade kan niet snel genoeg op Hans' schouders zitten en Yaël
springt op mijn rug. Maar een poosje later voelt ze wel een stuk
lichter en friemelen haar handen door mijn haar. Of waren het
pootjes?
Na een snelle hap kleverige
rijst (lokale fastfood) terug naar het busstation om de reis naar
Ayuthaya verder te zetten. De bus zit overvol jongeren in uniform,
daar raken we niet meer bij tenzij we staan. Twee uur staan in een
warme, overvolle bus lijkt ons maar niets met de meisjes. We
besluiten dus op de volgende te wachten. Volgens de Lonely Planet
rijden ze toch om het half uur. Zodra hij vertrekt grap ik: Daar
gaat de laatste bus van vandaag. Een half uur later blijkt de
grap werkelijkheid te zijn. Om 17u reed inderdaad de laatste bus. Dan
maar een taxi. Veel duurder, maar ook veel sneller. Na een half uur
halen we de bus zelfs in.
Onze nieuwe thuis voor twee
nachten: River View Place Hotel. Uitzicht op de rivier hebben we
inderdaad. En op het zwembad. Maar dat is pas voor na het ontbijt.
Van wat we uit FB-statussen kunnen opmaken is het weer in België nauwelijks zomers te noemen. Ik zal dan ook niet uitwijden over de hitte in Cambodja, noch over hoe heerlijk het is om na zonsondergang een duik te nemen in het zwembad terwijl de vleermuizen over het water scheren. De Belgische kuststeden of pretparken zouden er lucht van kunnen krijgen en me verwijten dat ik mijn landgenoten wil overhalen naar Cambodja te reizen. Niets is minder waar, ik hoef geen Nederlands te horen op reis.
hey,
Hallo,
4u45 was het toen vanochtend de wekker genadeloos afliep. Vakantie noemen ze dat dan! Ik ga een maand vakantie nodig hebben om uit te rusten van deze reis. De reden van het vroege opstaan, onze overtocht naar Cambodja. We hebben ons goed geïnformeerd. De belangrijkste tips: vroeg vertrekken om de massa voor te zijn, geld en bagage goed in de gaten houden. 
Zodra ik terug ben van deze reis moet ik dringend langsgaan bij Annemie, de vroedvrouw die me heeft geholpen om de meisjes op de wereld te zetten. Volgens mij is ze iets cruciaals vergeten bij de geboorte, het doorknippen van de navelstreng. 
Vandaag gaan we alweer op pad, terug naar waar ons Thais avontuur begon... Bangkok.
"Hoeveel hotels nog?" vraagt Yade.
Ayuthaya, een plaats van tegenstellingen en opsmuk. Je vindt er de prachtige, sobere tempelruïnes in Khmer stijl waaronder Wat Phra Mahathat met het beroemde hoofd. Maar je vindt er ook meer protserige exemplaren zoals Wat Phanan Choeng, een tempel vol rood en goud met een 19 meter hoge Boedha omgeven door 84000 kleinere exemplaren.
