Opstaan in The Mix Bangkok, het is een bijzondere ervaring. Niet meteen een aangename, maar een leraar aardrijkskunde vertelde ons ooit dat we 'reizen om te leren'... En het lichaam leert snel. Wat dan wel? Ten eerste: sta vooral niet bruusk op (zelfs niet als je dringend naar de badkamer moet) Ten tweede: rol je eerst op je zij, trek je knieën op tot borsthoogte en wacht geduldig tot je rug min of meer normaal voelt Ten derde: rek je vervolgens uit en sta dan pas op. Even vreesde ik dat het aan de leeftijd van mijn ruggewervels lag, maar nadat ik de meisjes hetzelfde ontwaakritueel zag uitvoeren, besefte ik dat het aan de leeftijd van de matrassen lag. Slechte bedden en een waardeloos ontbijt, het mag duidelijk zijn dat dit hotel geen aanrader is. Allesbehalve Toppie. Gelukkig was het onze laatste nacht hier en reizen we vandaag door naar Kanchanaburi. Na een ontbijt van onze lievelingsvruchten én nadat Hans ons vervoegt in het rijk der wakkeren. (Hij heeft er een avondje Thais boksen in Lumpini stadium opzitten. Kijken, niet doen. Zijn bloederige verslag volgt later vast nog.) En nadat Yade haar rekenoefeningen voor vandaag gemaakt heeft ;-) Aan haar motivatie & concentratie te zien kan dat nog wel even duren. We komen deze maand nog terug naar Bankgkok, maar niet op een weekenddag, dus bezochten we gisteren Chatuchak market. De meisjes hebben blijkbaar het shopgen van mijn grootmoeder (dat slaat enkele generaties over om dan aangesterkt weer op te duiken) met als resultaat urenlang slenteren, kraampjes bekijken, kiezen, twijfelen en kopen. We waren haast blij dat het regenseizoen zich liet gelden en de regen met bakken uit de lucht viel zodat we Viva 8 in konden, een gezellige bar met heerlijke muziek en een kok die niet zou misstaan in de Muppetshow. Onze dagen lijken gevuld met lezen, luieren, zwemmen, wat rondkuieren en lekker eten. Heel anders dan vorig jaar, toen hadden we nog het gevoel alles te moeten zien. Nu moet er niets, en dat is heerlijk! Hoewel... misschien moet Hans nu toch maar eens wakker worden, anders moeten we nog bijbetalen en dat zou zonde zijn. Waar staat die emmer koud water?
28-07-2013, 09:51 geschreven door Inge Reacties (1)
26-07-2013
Maak er maar twaalf uur van...
Om elf uur hadden we met een vriend afgesproken. Maar om tien uur lagen we nog steeds in bed. Te moe/lui om veel meer te doen dan af en toe de ogen te openen, even op de andere zij te gaan liggen en weer in te dommelen. Dit jaar werden we niet gewekt door twee duracelkonijnen die vol nieuwe energie de dag door wilden huppelen. De konijnen lagen immers zelf nog te slapen. Het enige waarmee ik hen uit bed kreeg was met de mededeling dat er maar ontbijt geserveerd werd tot 10.30u. Met ogen nog halfdicht van de slaap strompelden we de ontbijtkamer binnen. We hadden ons die moeite gerust kunnen besparen. Dat we geen ontbijt zagen, lag niet aan die slaapogen, er stond niets wat de naam ontbijt waardig was. Een familiepot aardbeienconfituur waar al menig familie zijn mes had in gedoopt, enkele zakjes oploskoffie en vijf sneetjes toostbrood. We hebben het brood eensgezind de rug toegekeerd en vulden onze maag met ramboetan voor we de stad indoken. Het werd een rustig dagje Bangkok: lekker én goedkoop eten in de foodcorner van Terminal 21 (1 euro per persoon voor een warme maaltijd en vruchtensap), met een longtail door de klongs en sfeer snuiven op Khao san road om vervolgens door een taxi meegenomen te worden voor een rit van anderhalf uur terwijl die hooguit 45 minuten hoort te duren. Misschien spraken we "Ekkamai" niet goed uit en dacht hij dat we vroegen om alle files van Bangkok te zien. Of was de man zo vriendelijk om ons te vergasten op een goedkope sightseeing tour. Khop khoen kha, maar volgende keer beslissen we liever zelf hoe we onze avonduren invullen.
25-07-2013, 11:19 geschreven door Inge Reacties (1)
Witjes en watjes...
...of ditjes en datjes. Het is houtenhamerdag. Het soort dag waarop je eigenlijk in een verduisterde kamer zou moeten kruipen en je overgeven aan een lange, diepe droomloze slaap. Maar de kids hebben geen last van vermoeidheid (misschien omdat zij tijdens de reis prinsheerlijk lagen te slapen op onze schoot) dus moet de eerste dag in Bangkok toch met een minimum aan activiteiten gevuld worden. Een duik in het zwembad, de loopband in de fitnessruimte uittesten, een wandeling naar een restaurantje en natuurlijk een eerste bezoek aan de 7/11. Het resultaat: constante versprekingen en domme opmerkingen. Mijn hersenen hebben ergens halverwege BXL en BKK een tussenstop gemaakt. Morgen komen ze hier vast ook veilig toe. Tot die tijd beperk ik me tot enkele -al dan niet- interessante weetjes. (daarover zal ik morgen pas kunnen oordelen) -Hans rookte in Zaventem zijn laatste sigaret. Deze keer voor echt. Wie hem na de reis nog met een sigaret in de handen betrapt mag die -desnoods met geweld- verwijderen. -Turkish Airlines is sinds kort onze favoriete luchtvaartmaatschappij: zéér lekker eten, een grote filmcollectie en (kind-) vriendelijke bediening. -Een mop uit de oude doos doet het nog steeds goed en zorgt voor bijzonder charmante portretten. Ken je die van een breedsmoelkikker die naar de fotograaf moet... -Dit jaar hebben we meteen de juiste rugzakken van de band gehaald. Met dank aan mijn moeder voor de lintjes
En het meest onwaarschijnlijke weetje... Hans wou eigenlijk liever thuisblijven! Je leest dit goed. De man die de ene helft van het jaar terugblikt op de vorige reis en de andere helft van het jaar plannen maakt voor een nieuwe reis had afgelopen week momenten waarop hij verklaarde het niet erg te vinden als de reis door omstandigheden niet door zou kunnen gaan. En wel omwille van... onze tuin! Het is een paradijsje in de maak waarin zelfs onze frangipani's het goed doen (trouwe bloglezers weten dat we die vorig jaar meegenomen hebben uit Thailand). Hij vreest voor een vijandelijke overname door wingerd, distels, paardebloem en smiecht (bij gebrek aan de echte naam heb ik die plant -zeer terecht- zo genoemd). Maar als dat gebeurt, heeft hij tenminste nog de foto die hij op de vooravond van ons vertrek nam En nu op zoek naar een restaurantje voor een bord Tom ka kai!
25-07-2013, 11:17 geschreven door Inge Reacties (0)
Opstaan in The Mix Bangkok, het is een bijzondere ervaring. Niet meteen een aangename, maar een leraar aardrijkskunde vertelde ons ooit dat we 'reizen om te leren'... En het lichaam leert snel. Wat dan wel?
Om elf uur hadden we met een vriend afgesproken. Maar om tien uur lagen we nog steeds in bed. Te moe/lui om veel meer te doen dan af en toe de ogen te openen, even op de andere zij te gaan liggen en weer in te dommelen. Dit jaar werden we niet gewekt door twee duracelkonijnen die vol nieuwe energie de dag door wilden huppelen. De konijnen lagen immers zelf nog te slapen. Het enige waarmee ik hen uit bed kreeg was met de mededeling dat er maar ontbijt geserveerd werd tot 10.30u. Met ogen nog halfdicht van de slaap strompelden we de ontbijtkamer binnen. We hadden ons die moeite gerust kunnen besparen. Dat we geen ontbijt zagen, lag niet aan die slaapogen, er stond niets wat de naam ontbijt waardig was. Een familiepot aardbeienconfituur waar al menig familie zijn mes had in gedoopt, enkele zakjes oploskoffie en vijf sneetjes toostbrood. We hebben het brood eensgezind de rug toegekeerd en vulden onze maag met ramboetan voor we de stad indoken.
...of ditjes en datjes.
