Op vakantie raak je af en toe de draad even kwijt. De draad van de tijd... We waren van plan om vandaag Hua Hin te bezoeken, maar kwamen er vanochtend net op tijd achter dat het vandaag zondag is en we daar dus niet zoveel kunnen gaan doen. We hebben de meisjes niet horen klagen over een extra dagje zwembad/strand. En soms de draad van ons blog... gisteren begon ik me als titel cera van ceramiek, maar daar was in de rest van het stuk niets over terug te vinden. Die uitleg ben ik jullie nog verschuldigd. Zodra we dit hotel (Cera Resort) betraden was het duidelijk dat de beroemde keramiekfabriek in Ratchaburi hier aandelen moet hebben. Geen vierkante meter is keramiekvrij: bloempotten, nachttafels, lampen, bijzettafels, salonttafels, wandversiering... Zelfs minder nuttige zaken als een ton en een spekglad krukje in de doucheruimte. Met het grote vrijstaande bad was ik daarentegen wel ontzettend blij. Niet omdat ik hier de behoefte voel om languit te liggen luieren in een warm bad, maar omdat het veel handiger is om daarin de noodzakelijke handwasjes te doen. Een maand reizen met vier personen en slechts twee rugzakken vraagt om economisch/ergonomisch inpakken, dus moet er af en toe gewassen worden -momenten waarop ik atijd ontzettend veel respect heb voor vrouwen uit de pre-wasmachinetijd. De kleren zijn de stille getuigen van wat de meisjes gedaan hebben. De chocoladevlekken op de blouse van Yade: Bangkok - bananenpannenkoekjes met chocolade- we zaten op de muurtje vlakbij het hotel. We hadden er net ontdekt dat we onnodig een taxi hadden genomen van het station naar het hotel. De rit duurde een kwartiertje, maar oversteken op het zebrapad had volstaan. De zwarte vlekken op de short van Yaël: Koh Chang - de stoelen bij het zwembad bleken niet kleurvast te zijn na de overvloedige regen die elke ochtend het eiland blank zette. De strepen op het badpak van Yade: Cha-am - na een verdienstelijke poging om een fort te maken in het zand. De oranje vlekken op de bikini van Yaël: Onze zonnebrandolie blijkt jammer genoeg dat effect te hebben op witte stof. Na enkele dagen in Cha-am is het weer overduidelijk... wij zijn niet uit het juiste strand/zwembad-hout gesneden. We hebben nochtans een prachtig voorbeeld, een Brits gezin dat dit duidelijk in de loop der jaren geperfectioneerd heeft. Ze smeren zich simultaan in, draaien zich elke vijtien minuten om en houden hun kinderen veilig op spatafstand. Ondanks de lekkere panang curry, de overheerlijke gebakken bananen en het aangename zwembadwater diepen we na 48 uur badplaats de Lonely Planet weer op in de hoop iets interessants te vinden in de buurt - even afgeleid door een Zweedse buurvrouw die zo smakelijk zit te lachen met een boek dat we het niet kunnen laten te informeren naar de titel (Flakmopedisten van Lasse Berghagen). Morgen Hua Hin! (voor echt deze keer)
18-08-2013, 13:23 geschreven door Inge Reacties (0)
17-08-2013
Cera van ceramiek
De treinreis van Bangkok naar Cha-am was weer een aangename duik in het locale leven: luidruchtige verkoopsters, oude vrouwtjes die in de meisjes hun wangen willen knijpen, giechelende meiden in uniform en een prachtig uitzicht. Yade en Hans verzinnen nieuwe versies om uno te spelen (de ander op valsspelen proberen te betrappen), pen en papier wordt bovengehaald om galgje te spelen - op zoek naar woorden die iets met onze reis te maken hebben en op andere momenten zorgen de e-readers en tablets voor wat afleiding. Dan zitten we lekker asociaal allemaal in onze eigen bel. Ons nieuwe hotel is mooi, maar een pak duurder dan verwacht omdat we voor een extra bed moeten bijbetalen. Eigen schuld, dikke bult.... hadden we de kleine lettertjes maar iets beter moeten lezen. We laten het in ieder geval ons humeur niet beïnvloeden. Voor een verfrissende duik in het grote zwembad moest ik geduld hebben want Wall-E was op tv. Zodra er ergens bewegende beelden zijn -in een restaurant of café- ben ik mijn drie tafelgenoten kwijt. Het maakt zelfs niet uit of het in het Thais of het Russisch is - die kopjes draaien spontaan weg van de conversatie, dus zeker als er een film te zien is die ze leuk vinden. Cha-am is te vergelijken met de costa's, een plek waar jongeren heengaan om te fuiven. Maar nu is het laagseizoen, de bars, stranden en hotels liggen er verlaten bij. En dat is wel zo aangenaam voor ons want wij komen hier genieten van de rust, de zee en het zwembad én van de nabijgelegen steden Hua Hin en Phetchaburi. Morgen staat Hua Hin op het programma.
17-08-2013, 00:00 geschreven door Inge Reacties (1)
15-08-2013
Tussenstop
Vaarwel hutje bij het strand, vaarwel zwembad, vaarwel Koh Chang... Hallo taxi, hallo overzetboot, hallo minibus... Hallo Bangkok! Zodra we de luchthaven naderen is het duidelijk, we zijn terug, voor even althans want morgen reizen we door naar Cha-am, Petchaburi. Bangkok is een stad met laagjes. Als je met de wagen de stad binnenrijdt, op wegen die hoog boven de grond verheven zijn, zie je in één oogopslag een stad die naar de wolken reikt, met wolkenkrabbers, gigantische reclamepanelen en goud-rode tempeldaken. Als je door de straten wandelt, valt die hoogbouw meteen minder op, dan zie je 'kleine' mensen vechten om een plekje, in het verkeer, op de stoep, in de economie, in het leven in een grote stad; de tuktukchauffeurs in hun kleurrijke wagens die zich een hele dag tussen de uitlaatgassen begeven, vrouwen bij hun rijdende keukens, de bedelaars die tegen een boom zitten... Hier kijk je niet omhoog, hier kijk je naar beneden, de handen voor de borst gevouwen - nederig en dankbaar voor de plek waar we geboren zijn, voor de kansen die we kregen... En dankbaar voor de overheelijke bananenpannekoeken die voor ons gebakken worden ;-) Morgenochtend nemen we de trein, met een beetje geluk zijn we dan in de vroege namiddag op onze volgende bestemming. Maar in Thailand moet je je vooral niet druk maken om tijd, zeker niet als je het openbaar vervoer neemt. We zijn er als we er zijn...
Als toemaatje enkele uitspraken van Yade: "Steek je de stekker van mijn tablet in de stekkerkraan?" "Het is half vijftien, we moeten vertrekken."
En nu is het "half tweeëntwintig", hoog tijd dus om de dames in bed te stoppen. Sweet dreams!
15-08-2013, 16:25 geschreven door Inge Reacties (2)
14-08-2013
bijtjes-ontbijt
Hallo, In de ochtend bij het ontbijt zijn er altijd veel bijtjes. Vooral als je bijvoorbeeld pancakes met honing eet moet je oppassen dat je geen bijtje op je vork hebt. Vandaag was ik na het eten wat aan het spelen en er zat een bij op mijn hand. Ik had ze niet gezien. En wat gebeurde er.... hij stak me! Hans heeft heel snel het gif uit mijn vinger gezogen. En mama trok de angel er uit. Toch werd het een beetje dik. Het was vanochtend weer superhard aan het regenen, er was zelfs een riviertje naast onze bungalow ontstaan. Na de rekenoefeningen was het gelukkig weer stralend weer en zijn we naar de hoofdstraat gewandeld. Mama, Yaël en ik hebben er nog een keer een voetmassage laten doen. Het was heel fijn en nadien hebben die meisjes onze haren ingevlochten. In dat stadje is ook een bar en die noemt Mojito-Lounge. Daar kan je ook waterpijpen roken. Hans is nog steeds gestopt met roken, maar heeft daar wel één keer een waterpijp gerookt. Er zijn verschillende smaken. Hij heeft er eentje met appel geprobeerd. Het rook lekker naar caramel en anijs. Het water waar we langs moeten lopen was hoog door de harde regen. Het kwam zelfs tussen de stenen omhooggesproten. Natuurlijk zijn we ook nog in het zwembad gaan spelen. Maar dat is geen nieuws.
14-08-2013, 13:17 geschreven door Yade Reacties (2)
12-08-2013
Komkommertijd
Het is vandaag gelukt. Mijn benen zijn niet meer wit. Een hele prestatie. Bruin kan je ze ook niet meteen noemen, eerder wit met rode vlekken, het omgekeerde van een vliegenzwam dus. Gedeeltelijk komt dit door de ontelbare muggenbeten en gedeeltelijk dankzij Yade. Een woordje uitleg... Als je tegen Yade zegt dat ze iets niet mag/kan doen, beginnen haar ogen te glimmen en vernauwd haar bewustzijn tot dat ene ding dat verboden werd. Ze kan er moeiteloos een hele dag over doordrammen. Zodra we voet op het strand bij ons hotel hadden gezet en ze het kleine eiland voor ons in zee zag, wist ze het. "Daar zwem ik heen!" Nu ligt dat eiland ogenschijnlijk wel vlakbij, maar schijn bedriegt als er enkele honderden meters golven tussen liggen. "Nee, dat is veel te ver, daar kan ik zelfs niet naartoe zwemmen," was dus een logisch anrwoord. Ze kreeg er zelfs wat les over stromingen en golven bovenop. Maar logica is niet aan haar besteed als ze zich iets in haar hoofd heeft gehaald. Dus kreeg ze Hans zover om een poging te wagen (met zwemvestje). Een half uur later stond een mopperende Yade opnieuw aan deze kant van het strand. Het bleek te pijnlijk te zijn door de rotsen in het ondiepe water. Twee dagen en heel wat gezeur later ondernam ik met haar een tweede poging, ditmaal gewapend met een grote zwemband waar ik af en toe wat mee op kon hangen. En we hebben het gehaald, maar niet zonder schrammen en schaafwondes. "Zo erg was het toch niet," zei ze triomfantelijk toen ze het eiland op rende. Nee, voor haar niet ;-) We vierden onze overwinning met enkele stroofjes "op een onbewoond eiland" Het kan best zijn dat je er niet van je fiets valt, maar 'geen pietsie pech' vind ik er toch over als ik naar mijn knieën kijk. Mijn nieuwe versie: Op een onbewoond eiland val je doodmoe op het strand op een onbewoond eiland heb je nood aan gaasverband de rug verbrand en de voeten rood voel je je klaar voor 't schroot je zucht 'oef ik ben niet dood'
En als je een beetje bekomen bent, besef je dat je ook nog terug moet... Gelukkig hielp de stroming daarbij een handje. Onnodig te zeggen dat ik me nadien even languit naast het zwembad heb gelegd met mijn boek: De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry. Ik kreeg er spontaan zin in wandelen door. Volgend jaar een blog over een tocht naar compostela? Of de GR20? Dan kan Seth mee, de hond die we nu nog niet hebben, maar waar we onze housesitter moeilijk mee kunnen opzadelen. (Bij deze een woordje van dank aan Nicky voor de goede zorgen!)
En de rest van de dag... die vulden we naar goede gewoonte met lekker eten, wat wandelen en samen zingen. Hans heeft hier blijkbaar wat last van een muzikale identiteitscrisis want hij loopt de hele tijd liedjes van Iglesias te neuriën. Die trachten we met z'n drieën uiteraard zo snel mogelijk te overstemmen. Bijvoorbeeld met eigen versies op 'Dit is een plek om lief te hebben'. En we vinden hier zoveel redenen om alles en iedereen lief te hebben dat dat moeiteloos lukt. Groeten from Thailand, with Love
Op vakantie raak je af en toe de draad even kwijt. De draad van de tijd... We waren van plan om vandaag Hua Hin te bezoeken, maar kwamen er vanochtend net op tijd achter dat het vandaag zondag is en we daar dus niet zoveel kunnen gaan doen. We hebben de meisjes niet horen klagen over een extra dagje zwembad/strand.
De treinreis van Bangkok naar Cha-am was weer een aangename duik in het locale leven: luidruchtige verkoopsters, oude vrouwtjes die in de meisjes hun wangen willen knijpen, giechelende meiden in uniform en een prachtig uitzicht. Yade en Hans verzinnen nieuwe versies om uno te spelen (de ander op valsspelen proberen te betrappen), pen en papier wordt bovengehaald om galgje te spelen - op zoek naar woorden die iets met onze reis te maken hebben en op andere momenten zorgen de e-readers en tablets voor wat afleiding. Dan zitten we lekker asociaal allemaal in onze eigen bel. 
Vaarwel hutje bij het strand, vaarwel zwembad, vaarwel Koh Chang...
Hallo,
Het is vandaag gelukt. Mijn benen zijn niet meer wit. Een hele prestatie. Bruin kan je ze ook niet meteen noemen, eerder wit met rode vlekken, het omgekeerde van een vliegenzwam dus. Gedeeltelijk komt dit door de ontelbare muggenbeten en gedeeltelijk dankzij Yade.
