Oostenrijk, 7.30u ... We wachten op onze transfertvlucht naar Brussel, maar ons hoofd zit nog in Thailand. Yade heeft het meeste last van heimwee, ze heeft kleren uit Thailand aangetrokken, omhult zich met een Thaise sjaal en haalt voortdurend herinneringen op. Yaël bekijkt al haar foto's nog eens. En wij, wij maken alvast plannen voor volgend jaar. Onze laatste dag Thailand begon met Starbucks en eindigde (voor Hans) met een Double Whopper bij Burger King, maar alles daartussen was puur Thais. Terminal 21, een megashoppingmall waar we op aanraden van een kenner naartoe gaan. Niet omdat je per verdiep de indruk krijgt een ander land te bezoeken, niet voor de exclusieve kledingzaken, noch voor de foodplaza. Wij gaan naar Terminal 21 om het toilet te beleven. En wat een ervaring! Verwarmde bril, in warmte regelbaar water dat met een controlepaneel op de juiste plek terechtkomt, volautomatische bidetfunctie en om af te ronden een blazer die het zaakje terug netjes droogt. Je zou haast willen dat de curry van de avond voordien iets te spicy was. Volgende halte: Golden Mount tempel, Wat Saket. Geen hoogvlieger, of net wel, want van op de top krijg je een prachtig zicht over de stad, met verrassend veel groen. Daarna duiken we in de smalle steegjes van China Town, een feest voor de zintuigen. Verwacht geen viersterrenrestaurant, maar ga gewoon op een plastic krukje zitten temidden van de wirwar van kraampjes, brommers en mensen. Het eten zal je aangenaam verrassen. Eenvoudig, maar zalig lekker. Eigenlijk hebben we tijdens deze reis het lekkerst gegeten op de groezeligste en goedkoopste plekjes. Om af te ronden nog een frisse pint op een van de vele terrasjes van Khao San Road. De ideale plek voor de meisjes om hun laatste Baths in souvenirs om te zetten. En om met een straat-pad thai af te sluiten. Al verkiezen de meisjes frietjes en krijgt Hans de hamburger waar hij al weken naar uitkijkt. En dan zit het er echt op. De lange wachttijd in de luchthaven bij de check in en de nog langere wachttijd bij de douane maken het afscheid niet makkelijker. Maar de afgelopen 35 dagen hebben een blijvende indruk nagelaten. Die nemen we voor altijd mee. We hadden een zalige tijd. En het was fijn om die met jullie te delen. Dank je lieve lezers, tot gauw, in levende lijve, of tot lees, bij een volgende reis.
