Over 7 dagen is het eindelijk weer zo ver! Dan stappen we op het vliegtuig richting India. Reispassen, tickets en visa liggen al klaar. De rest zal zoals gewoonlijk op het allerlaatste ogenblik pas gebeuren. Maar nu even het allerbelangrijkst... nakijken of ik nog op de admin pagina van het blog raak met de mini Eee laptop
Over een week kan je onze avonturen volgen op www.inge-d.com
13-04-2018, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
24-08-2013
Turkish Roxx
Na 3 vluchten kunnen we het nu wel met zekerheid zeggen, Turkish Airlines rocks !!! Comfortabele zetels, vriendelijke bediening, echt lekker eten en een entertainmentsysteem met een filmcollectie om U tegen te zeggen. Zo is een vlucht van 10 uurtjes voorbij voordat je het weet. Van slapen is er dus niet veel in huis gekomen maar op gebied van nieuwe films zijn we nu wel up to date. Na al dat stil zitten hebben we nu wel het gezelschap van 2 duracel konijntjes ipv rustige meisjes maar dat nemen we er met de glimlach bij. Nog eventjes en we zijn weer thuis, maar eerst nog een uurtje of 2 wachten op onze aansluiting in Istanbul. Dus nog tijd genoeg om eindelijk weer eens te genieten van een echte koffie !
24-08-2013, 16:48 geschreven door Hans Reacties (0)
23-08-2013
Laatste dag
Toen we in Bangkok aankwamen met de minibus moesten we naar het chique hotel Prins Palace Hotel. Het was zo groot dat we verloren liepen. Ons kamernummer was 52104. 0veral stonden mannen in mooie kostuums om deuren voor ons open te houden en ons de weg te wijzen. Er waren 3 torens met meer dan 20 verdiepen. Er stond een heel groot jadebeeld, wel een meter lang. Van een kool?! Hadden ze nu echt niets leuker kunnen bedenken? Het hotel is in BoBae Tower. Dat is beroemd voor kledingwinkels. De eerste zes verdiepen waren vol winkeltjes. In een van die winkels had Yaël een mooi bloesje gevonden. Ik wou er ook zo eentje dus zijn we na het zwemmen terug gegaan. We moesten goed kijken welke winkels we gezien hadden en de juiste weg volgen. We hebben het teruggevonden Ook rond de toren staat het vol winkels en kraampjes met kleren. Ik heb nog nooit zoveel kleren gezien. Daarna zijn we nog naar Khao San Road geweest. We gingen met de tuktuk en toen begon het keihard te regenen. Op een paar minuten stond de straat onder water. Wij werden natuurlijk ook heel nat. We hebben ons laten opdrogen in Burger King en wachten daar tot het stopte met regenen. Dan zijn we nog naar de winkeltjes gaan kijken en heb ik een bandje gekocht. Hans heeft er nog een waterpijp gerookt. Hij wil er eentje voor thuis voor als hij het moeilijk heeft. Maar tot nu toe lukt het goed. Hij heeft niet meer gerookt. Nu zijn we in een jeugdherberg vlak bij de luchthaven. Dan zijn we morgen sneller bij het vliegtuig. Er is hier geen tv, dus ook geen SYFY, dat is mijn favoriete zender in Thailand. Spijtig! We hebben een kamer met twee stapelbedden in ijzer. Yaël en ik slapen boven, mama en Hans slapen onderaan. De douches en toiletten zijn in de gang, die moeten we delen. Dat hebben we nog niet gehad deze reis. Ik heb het deze vakantie wel moeilijk gehad om van mijn nagels te blijven, op tv waren soms spannende films en mama vertelde elke avond voor uit de Griezelbus en dat was ook spannend. Dat boek is nu uit en nu leest ze 'Villa Fien'. Ik weet dus niet of ik mijn weddenschap met oma gehaald heb of niet Ik heb deze maand ook zelf veel gelezen. Twee boeken! De buren niet bijten, was het eerste en daarna Maffe meiden. Tot morgen oma en opa! En voor de andere lezers: tot gauw!
23-08-2013, 12:27 geschreven door Yade Reacties (0)
21-08-2013
Er zijn zo van die momenten...
dat de kamer te koud is, de buitentemperatuur te warm, het water te nat, het licht te fel, dat ze honger hebben en dat die op mysterieuze wijze weer verdwenen is zodra we in een restaurant zitten, dat ze naar het strand willen maar zeuren over zand in hun sandalen... Er zijn zo van die momenten dat je wou dat er een uit-knop op kinderen stond! Gisteren had Yaël zo haar momentjes, in Hua Hin... niets was goed, alles was stom, vervelend, saai. Ze wil een caramel macchiato van bij Starbucks, ze krijg een caramel macchiato. Maar hij is te warm en proeft teveel naar koffie. Geen nood, ik had dit voozien en niets voor mezelf besteld. Als ze vijf minuten later (letterlijk, niet figuurlijk) klaagt dat ze dorst heeft, geef ik haar geld en mag ze in 7/11 zelf kiezen wat ze wil. Ze kiest een flesje water, maakt vervolgens haar lippen even nat want drinken kan je dat niet noemen en zegt vervolgens dat het een vervelend flesje is omdat het plastic wat slap aanvoelt en dat ze héél dringend naar toilet moet. Ik heb meestal geduld, behoorlijk veel geduld zelfs, maar toen werd het me toch even teveel. Dus nam ik haar mee naar kleine straatjes en liet haar binnenkijken in huizen niet groter dan onze garage, waar gezinnen groter dan het onze in samenleven en werken. Ik liet haar gezichten van mensen observeren - lachende gezichten van straatarme mensen. Het mokken stopte, de boodschap kwam binnen. Ook daarom gaan we op reis, om hun wereld groter te maken. En ja, soms lijkt onze hotelkamer iets te klein en zitten we te lang, te dicht op elkaar, hebben we te weinig privacy. En toch willen we nog niet naar huis. Nog lange niet, nog lange niet...
21-08-2013, 09:43 geschreven door Inge Reacties (1)
20-08-2013
Eighteen Below Ice Cream
Stel je even voor... de volle, romige, ietwat zure smaak van een perfecte, verse citroen-kaastaart... Loopt het water je al in de mond? Wacht, het wordt nog beter! Stel je nu even voor... een warme dag, de zon brandt op je schouders, je tong ligt als een lap leer in je mond en dan stap je Eighteen below ice cream binnen en bestelt een ijsje, niet zomaar een ijsje maar 'lemon cheesecake'. Bij de eerste hap weet je het al, dit is het beste ijs dat je ooit gegeten hebt en nog voor die eerste lepel in je mond gesmolten is, heb je al bij voorbaat spijt dat het potje staks op gaat zijn. Een mens zou speciaal naar Thailand reizen om nog zo'n portie koude kaastaart op te kunnen lepelen! Als het mogelijk was nam ik een staaltje mee en vroeg aan dat andere fantastische ijssalon (Bolero in Halle-Booienhoven) om een paar honderd liter voor me na te maken. Onze middag in Hua Hin kan wat mij betreft niet meer stuk, zefs als er verder niets anders te zien was. Maar er is meer, veel meer: gezellige straatjes die toegang geven tot nog meer gezellige straatjes. Jammer genoeg merken we dat pas een half uur voordat we met onze taxichauffeur afgesproken hebben, net genoeg tijd om een portie curry naar binnen te werken en verliefd te worden op een horloge. Er zit niets anders op dan vandaag terug te keren, niet voor het horloge want daar hebben we enkele exemplaren van gekocht, wel voor de sfeer (en voor het ijs natuurlijk!)
20-08-2013, 16:36 geschreven door Inge Reacties (2)
19-08-2013
Mijn menu
Dit wil ik eten als we terug zijn:
vooraf wil ik stukjes salami met noten dan champignonsoep als hoofdgerecht wil ik ook stoofvlees met frietjes maar als dessert liever pannenkoeken mét slagroom en aardbeien (géén glutenvrije!)
Ik denk dat ik volgende week eens bij oma of moeke moet gaan logeren (mama maakt nooit stoofvlees)
19-08-2013, 06:30 geschreven door Yaël Reacties (2)
Viergangenmenu
Volgende week zijn we al thuis De vakantie gaat veel sneller voorbij dan vorig jaar. Ik denk wel al aan wat ik zou eten als ik terug in België ben Dit zou ik willen eten: als voorgerecht wortelpuree met worstjes dan champignonsoep daarna biefstuk en stoofvlees met frietjes en cocktailsaus als dessert wil ik chocolademousse van witte en zwarte chocolade En de eerste week wil ik géén noedels of rijst eten.
19-08-2013, 06:24 geschreven door Yade Reacties (2)
18-08-2013
Cera van ceramiek deel 2
Op vakantie raak je af en toe de draad even kwijt. De draad van de tijd... We waren van plan om vandaag Hua Hin te bezoeken, maar kwamen er vanochtend net op tijd achter dat het vandaag zondag is en we daar dus niet zoveel kunnen gaan doen. We hebben de meisjes niet horen klagen over een extra dagje zwembad/strand. En soms de draad van ons blog... gisteren begon ik me als titel cera van ceramiek, maar daar was in de rest van het stuk niets over terug te vinden. Die uitleg ben ik jullie nog verschuldigd. Zodra we dit hotel (Cera Resort) betraden was het duidelijk dat de beroemde keramiekfabriek in Ratchaburi hier aandelen moet hebben. Geen vierkante meter is keramiekvrij: bloempotten, nachttafels, lampen, bijzettafels, salonttafels, wandversiering... Zelfs minder nuttige zaken als een ton en een spekglad krukje in de doucheruimte. Met het grote vrijstaande bad was ik daarentegen wel ontzettend blij. Niet omdat ik hier de behoefte voel om languit te liggen luieren in een warm bad, maar omdat het veel handiger is om daarin de noodzakelijke handwasjes te doen. Een maand reizen met vier personen en slechts twee rugzakken vraagt om economisch/ergonomisch inpakken, dus moet er af en toe gewassen worden -momenten waarop ik atijd ontzettend veel respect heb voor vrouwen uit de pre-wasmachinetijd. De kleren zijn de stille getuigen van wat de meisjes gedaan hebben. De chocoladevlekken op de blouse van Yade: Bangkok - bananenpannenkoekjes met chocolade- we zaten op de muurtje vlakbij het hotel. We hadden er net ontdekt dat we onnodig een taxi hadden genomen van het station naar het hotel. De rit duurde een kwartiertje, maar oversteken op het zebrapad had volstaan. De zwarte vlekken op de short van Yaël: Koh Chang - de stoelen bij het zwembad bleken niet kleurvast te zijn na de overvloedige regen die elke ochtend het eiland blank zette. De strepen op het badpak van Yade: Cha-am - na een verdienstelijke poging om een fort te maken in het zand. De oranje vlekken op de bikini van Yaël: Onze zonnebrandolie blijkt jammer genoeg dat effect te hebben op witte stof. Na enkele dagen in Cha-am is het weer overduidelijk... wij zijn niet uit het juiste strand/zwembad-hout gesneden. We hebben nochtans een prachtig voorbeeld, een Brits gezin dat dit duidelijk in de loop der jaren geperfectioneerd heeft. Ze smeren zich simultaan in, draaien zich elke vijtien minuten om en houden hun kinderen veilig op spatafstand. Ondanks de lekkere panang curry, de overheerlijke gebakken bananen en het aangename zwembadwater diepen we na 48 uur badplaats de Lonely Planet weer op in de hoop iets interessants te vinden in de buurt - even afgeleid door een Zweedse buurvrouw die zo smakelijk zit te lachen met een boek dat we het niet kunnen laten te informeren naar de titel (Flakmopedisten van Lasse Berghagen). Morgen Hua Hin! (voor echt deze keer)
18-08-2013, 13:23 geschreven door Inge Reacties (0)
17-08-2013
Cera van ceramiek
De treinreis van Bangkok naar Cha-am was weer een aangename duik in het locale leven: luidruchtige verkoopsters, oude vrouwtjes die in de meisjes hun wangen willen knijpen, giechelende meiden in uniform en een prachtig uitzicht. Yade en Hans verzinnen nieuwe versies om uno te spelen (de ander op valsspelen proberen te betrappen), pen en papier wordt bovengehaald om galgje te spelen - op zoek naar woorden die iets met onze reis te maken hebben en op andere momenten zorgen de e-readers en tablets voor wat afleiding. Dan zitten we lekker asociaal allemaal in onze eigen bel. Ons nieuwe hotel is mooi, maar een pak duurder dan verwacht omdat we voor een extra bed moeten bijbetalen. Eigen schuld, dikke bult.... hadden we de kleine lettertjes maar iets beter moeten lezen. We laten het in ieder geval ons humeur niet beïnvloeden. Voor een verfrissende duik in het grote zwembad moest ik geduld hebben want Wall-E was op tv. Zodra er ergens bewegende beelden zijn -in een restaurant of café- ben ik mijn drie tafelgenoten kwijt. Het maakt zelfs niet uit of het in het Thais of het Russisch is - die kopjes draaien spontaan weg van de conversatie, dus zeker als er een film te zien is die ze leuk vinden. Cha-am is te vergelijken met de costa's, een plek waar jongeren heengaan om te fuiven. Maar nu is het laagseizoen, de bars, stranden en hotels liggen er verlaten bij. En dat is wel zo aangenaam voor ons want wij komen hier genieten van de rust, de zee en het zwembad én van de nabijgelegen steden Hua Hin en Phetchaburi. Morgen staat Hua Hin op het programma.
17-08-2013, 00:00 geschreven door Inge Reacties (1)
15-08-2013
Tussenstop
Vaarwel hutje bij het strand, vaarwel zwembad, vaarwel Koh Chang... Hallo taxi, hallo overzetboot, hallo minibus... Hallo Bangkok! Zodra we de luchthaven naderen is het duidelijk, we zijn terug, voor even althans want morgen reizen we door naar Cha-am, Petchaburi. Bangkok is een stad met laagjes. Als je met de wagen de stad binnenrijdt, op wegen die hoog boven de grond verheven zijn, zie je in één oogopslag een stad die naar de wolken reikt, met wolkenkrabbers, gigantische reclamepanelen en goud-rode tempeldaken. Als je door de straten wandelt, valt die hoogbouw meteen minder op, dan zie je 'kleine' mensen vechten om een plekje, in het verkeer, op de stoep, in de economie, in het leven in een grote stad; de tuktukchauffeurs in hun kleurrijke wagens die zich een hele dag tussen de uitlaatgassen begeven, vrouwen bij hun rijdende keukens, de bedelaars die tegen een boom zitten... Hier kijk je niet omhoog, hier kijk je naar beneden, de handen voor de borst gevouwen - nederig en dankbaar voor de plek waar we geboren zijn, voor de kansen die we kregen... En dankbaar voor de overheelijke bananenpannekoeken die voor ons gebakken worden ;-) Morgenochtend nemen we de trein, met een beetje geluk zijn we dan in de vroege namiddag op onze volgende bestemming. Maar in Thailand moet je je vooral niet druk maken om tijd, zeker niet als je het openbaar vervoer neemt. We zijn er als we er zijn...
Als toemaatje enkele uitspraken van Yade: "Steek je de stekker van mijn tablet in de stekkerkraan?" "Het is half vijftien, we moeten vertrekken."
En nu is het "half tweeëntwintig", hoog tijd dus om de dames in bed te stoppen. Sweet dreams!
Na 3 vluchten kunnen we het nu wel met zekerheid zeggen, Turkish Airlines rocks !!!
Toen we in Bangkok aankwamen met de minibus moesten we naar het chique hotel Prins Palace Hotel. Het was zo groot dat we verloren liepen. Ons kamernummer was 52104. 0veral stonden mannen in mooie kostuums om deuren voor ons open te houden en ons de weg te wijzen. Er waren 3 torens met meer dan 20 verdiepen. Er stond een heel groot jadebeeld, wel een meter lang. Van een kool?! Hadden ze nu echt niets leuker kunnen bedenken?
dat de kamer te koud is, de buitentemperatuur te warm, het water te nat, het licht te fel, dat ze honger hebben en dat die op mysterieuze wijze weer verdwenen is zodra we in een restaurant zitten, dat ze naar het strand willen maar zeuren over zand in hun sandalen... Er zijn zo van die momenten dat je wou dat er een uit-knop op kinderen stond!
Stel je even voor... de volle, romige, ietwat zure smaak van een perfecte, verse citroen-kaastaart... Loopt het water je al in de mond? Wacht, het wordt nog beter!
Dit wil ik eten als we terug zijn:
Volgende week zijn we al thuis 
Op vakantie raak je af en toe de draad even kwijt. De draad van de tijd... We waren van plan om vandaag Hua Hin te bezoeken, maar kwamen er vanochtend net op tijd achter dat het vandaag zondag is en we daar dus niet zoveel kunnen gaan doen. We hebben de meisjes niet horen klagen over een extra dagje zwembad/strand.
De treinreis van Bangkok naar Cha-am was weer een aangename duik in het locale leven: luidruchtige verkoopsters, oude vrouwtjes die in de meisjes hun wangen willen knijpen, giechelende meiden in uniform en een prachtig uitzicht. Yade en Hans verzinnen nieuwe versies om uno te spelen (de ander op valsspelen proberen te betrappen), pen en papier wordt bovengehaald om galgje te spelen - op zoek naar woorden die iets met onze reis te maken hebben en op andere momenten zorgen de e-readers en tablets voor wat afleiding. Dan zitten we lekker asociaal allemaal in onze eigen bel. 
Vaarwel hutje bij het strand, vaarwel zwembad, vaarwel Koh Chang...
