een dag en een uur om lief te hebben, een uur en een jaar om lief te hebben... Hier in Thailand is het op dit ogenblik laagseizoen, maar we kijken op tv naar 'Hoogseizoen' van Lenette Van Dongen (een Nederlanse cabaretière en zangeres) en genieten. Zelfs de meisjes gieren mee, al weten ze de helft van de tijd niet wat er nu precies zo grappig aan is. Je leest het goed... nederlandse tv in Thailand! Daardoor weten we hoe het weer is ten noorden van jullie, wie er ginder de slimste mens is en dat ze er bijzonder weinig verstand hebben van citrusvruchten en Hitchcock. We brengen natuurlijk niet de hele dag voor televisie door, het is af en toe wel aangenaam tijdverdrijf om de zon af te wachten. Het begint een gewoonte te worden... wakker worden en de stortregen horen... en een stralend blauwe lucht na het ontbijt. Yaël vindt die ochtendregen zalig want daardoor kan ze ongestoord eten ipv haar ontbijt -in doodsangst- met een tiental bijen te moeten delen. Vandaag hebben we twee brommertjes gehuurd en zijn we met de kids achterop een ritje op het eiland gaan maken. Links rijden went zeer snel, en dan is het enkel een beetje uitkijken voor honden en voetgangers. Voor de zwakke weggebruiker lijkt er op dit eiland niet veel plaats te zijn, nergens zie je hier voetpaden. Ze zijn dus verplicht zich op de weg te begeven om zich van bar naar restaurant naar winkel te verplaatsen. Omdat we de afgelopen dagen zelf die zwakke weggebruikers waren, kennen we de ongemakken en maken we het hen niet nodeloos moeilijk. Het is wel fijn om de haren in de wind te voelen wapperen en het uitzicht is ook mooi, toch wordt het ook snel duidelijk dat alle winkeltjes precies hetzelfde verkopen, dat we op een van de mooiste plekjes van het eiland logeren en dat daar alles voorhanden is wat we nodig heben om nog enkele dagen te genieten van de rust voor we weer verdertrekken. Bovendien wordt Yaël wat misselijk en besluiten we de rest van de dag weer rustig bij het zwembad door te brengen. Mét een glas vers watermeloensap. Gezondheid!
11-08-2013, 17:27 geschreven door Inge Reacties (2)
10-08-2013
Na regen komt zonneschijn
De dag begon met een hevige regenbui. We werden er zelfs wakker van. Toch gingen Yaël en ik zwemmen. De regen hield snel op, want na regen komt altijd zonneschijn. Al moet je er de ene keer wat langer op wachten dan de andere keer. We hebben uren aan het zwembad gespeeld en daarna hebben we panty's gemaakt uit zand. We zullen er eens een foto van maken.
Wat je nog niet weet : - er lopen hier apen rond (en dan bedoel ik niet mijn zus), ze kwamen ons gisteren wakker maken (wel 20) en hebben de ananas van de buren gestolen - er woont een hele grote gekko onder ons dak, hij maakt gekke geluiden, we noemen hem Pieter - op het strand wonen miljoenen krabjes, ze maken mooie bolletjestekeningen in het zand - Hans is een goed boek aan het lezen, hij hoort niets als hij zijn e-reader vast heeft - Hans is verbrand omdat hij te lang lag te lezen bij het zwembad - morgen gaan we brommertjes huren om de rest van het eiland te zien - ik heb massage-olie gekocht en Yaël een broek en een jurk - we zijn al halverwege onze vakantie
10-08-2013, 16:15 geschreven door Yade Reacties (1)
09-08-2013
Muziek
Vaak als we in een restaurant zijn horen we Thaise muziek, het is de meest verschrikkelijke muziek die wij ooit hebben gehoord. Het is niet alleen dat het als kattengejank klinkt het staat ook ongeloofelijk luid. Dus als iemand naar Thailand gaat vergeet zekker geen oordopjes mee te nemen.(Wij hadden er zelf geen mee maar kregen er in het vliegtuig). Nu zijn we in Koh Chang. We vullen onze dag met luieren, zwemmen, spelen in het zand, en rekenblaadjes maken. Af en toe eens naar het dorpje wandelen kan dan ook geen kwaad. Soms valt er hier en daar wat regen. Lekker dobberen op het water van het zwembad, daar zegt zelfs onze mama geen nee tegen. En pas gaan slapen rond tien uur vinden wij wel leuk
09-08-2013, 10:46 geschreven door Yaël Reacties (0)
Lazy Town
Leve oma, aardappelen en worstjes... Wie kent het vervolg? Of deze: De wastafel, de wastafel, de wastafel is stuk... Wandelingen worden opgevrolijkt met het zoeken naar vertalingen van enkele jeugdklassiekers. Veel meer intellectuele arbeid verrichten we hier niet op dit eiland. Van de bungalow naar het zwembad, van het zwembad naar de zee, van de zee naar het restaurant... Het is hier zo mooi dat het uitzicht (voorlopig nog) niet verveeld. Het meest inspannende dat we deden was de meisjes overtuigen om hun rekenoefeningen te maken en tot in de hoofdstraat wandelen. Dat klinkt vast eenvoudig maar geen van beide is dat. Tegen de tijd dat wij het eiland wilden verkennen was het vloed en moesten we een paar honderd meter over een met zee bedekt strand. Yade vond een dergelijke wandeling natuurlijk super, Yaël kon er ook wel van genieten omdat zij hoog en droog op Hans zijn schouders zat. En ik... ik denk dat we een volgende keer 's ochtends of in de vroegere namiddag gaan. Volgens onze reisbijbel is er hier op het eiland best wel wat interessants te zien, maar dat bekijken we morgen wel. Vandaag houden we het nog bij zee en zwembad.
09-08-2013, 06:38 geschreven door Inge Reacties (1)
08-08-2013
time travel / travel time
Tijd...in Thailand ervaar je het toch anders dan thuis. Een uurtje wachten in een busstation? Ok. Een busrit van meer dan 7 uur? Geen probleem. Een uur in een open taxi terwijl die in een snelvaart over de snelweg scheurt in een poging ons toch op tijd bij de overzet te krijgen? De tijd vliegt, net als onze haren. Als we in België een uur in de wagen zitten vinden de meisjes het al lang. Hier wordt hooguit eens gevraagd of we er bijna zijn, waarna ze weer in hun cocon duiken van tablet, nintendo of mp3. Af en toe kruipen ze wel eens op schoot voor een dutje of worden speelkaarten bovengehaald. Maar geen enkel moment is er gezeur. Onvoorstelbaar... Zijn dit onze kinderen wel? Als je Thailand wil zien is dit wel dé manier. Neem een bus naar een andere kant van het land, nestel je tussen locals en geniet van het voorbijslenterende landschap. Bereid je voor op een rijkdom aan groen, aan tempels, aan vergezichten, maar bereid je ook voor op armoede, op krotten die kniehoog in het water staan en op een blik op het harde boerenleven. Als je dapper bent, koop je wat eten van de verkopers die bij grotere bushaltes even binnenspringen en anders vul je die dag je maag met rotzooi zoals chips, cola en oreo's. Bereid je ook voor op een hogere taxiprijs als je na een lange reisdag de overzetboot verlaat. Het is donker, je bent moe en je wil naar je hotel. Dus betaal je... En als je denkt dat je dan eindelijk van wat rust kan genieten, blijkt je partner net nachtmerries te hebben over stinkende matrassen en beestjes in bed Maar zodra ik 's ochtends de gordijnen van onze bungalow opentrek verschijnt er spontaan een buitenmodel glimlach op mijn gezicht. Wat een uitzicht! Palmen, strand, rotsen, eilandjes, zwembad... De komende 8 dagen zullen we het hier vast naar onze zin hebben.
08-08-2013, 04:56 geschreven door Inge Reacties (0)
06-08-2013
Tempel-tijd
We zijn helemaal naar Nang Rong gereisd om Phanom Rung te bezoeken, een khmer-tempelcomplex op de top van een uitgedoofde vulkaan. Als we het park binnenkomen zien we honderden hoopjes gestapelde stenen, een fascinerend zicht. We lopen er eerbiedig langs en proberen ze vooral niet om te duwen. Als we een poosje later weer naar buiten lopen, komt er net een buslading Thaise toeristen binnen en tot onze verbazing proberen ze allemaal ergens nog een steentje bovenop te leggen. Dit verklaart al die stapeltjes! We wagen ook een kans op geluk en maken bestaande hoopjes wat groter. Volgens de Lonely Planet hoeft dit historische park niet onder te doen
voor Ankor Wat, maar wij delen die menig niet. De omgeving is wel mooi,
het park zeer goed onderhouden en het uitzicht vanaf het 'view point'
zou prachtig zijn als er niet zoveel bomen in de weg stonden ;-) De meisjes hebben allebei een fototoestel in hun handen geduwd gekregen en gaan op zoek naar mooie plekjes. Dat maakt het tempel-bezoeken voor iedereen net iets aangenamer. Maar eerst moeten ze zelf op de foto, samen met de leerlingen van een plaatselijke school. Die kinderen hebben meer interesse in het blonde haar van onze meisjes dan voor een eeuwenoude tempel... Nu we toch in de buurt zijn bezoeken we ook Prasat Mueang Tam. We worden er niet warm of koud van. Van de brandende zon daarentegen... Waarschijnlijk zijn we qua tempels wat verwend vorig jaar waardoor we dit niet zo bijzonder meer vinden. Tot slot brengt onze chauffeur ons naar Wat Khao Angkhan. Een rit van 20 kilometer leidt ons langs rijstvelden, authentieke huisjes en prachtige natuur. Deze tempel, verstopt achter een steengroeve, is wat mij betreft de mooiste die we deze week al gezien hebben; niet alleen qua uiterlijk ('an unusual nouveau-Khmer style' volgens de Lonely Planet) maar ook qua sfeer en bezieling. Je voelt gewoon dat hier dagelijks gemediteerd wordt. En zoals gebruikelijk zorgen we voor een goed evenwicht door de rest van de dag bij het zwembad door te brengen. Al moet Hans in de plaatselijke apotheek eerst zijn beste teken en mime-talent bovenhalen om de dame achter de balie duidelijk te maken dat we een middeltje tegen wormpjes nodig hebben, want Engels sprak ze niet. Wat hij getekend heeft, laat ik aan jullie verbeelding over. Het zorgde in ieder geval voor heel wat gegiechel in de apotheek. Morgen wordt het weer een reisdag. Om in Koh Chang te geraken moeten we 2 taxi's, 3 bussen en een veerboot nemen. Maar ik stap geen bus meer op zonder eerst een toilet bezocht te hebben. Ik heb mijn lesje geleerd.
06-08-2013, 14:17 geschreven door Inge Reacties (0)
05-08-2013
On the road again...
Soms valt een verplaatsing veel beter mee dan verwacht, soms gaat het heel wat minder vlot. Onze reis vandaag was eentje van de laatste categorie. We meenden rechtstreeks met een bus naar Nang Rong te kunnen rijden, maar we moesten eerst naar Korat om daar een tweede bus te nemen naar onze nieuwe bestemming. Bij die overstap spurten Yaël, Yade en Hans naar de dichtstbijzijnde toilet. Ik houd ondertussen de bus tegen en terwijl ik op hen sta te wachten weet ik al dat dit geen goed idee is. We hebben dan wel de bus, maar we gaan voor onbepaalde tijd op dat voertuig 'opgesloten' zitten... Dus probeer ik niet te denken aan water, vooral niet aan stromend water. Er zijn nog vier plaatsen in de bus, jammer genoeg niet naast elkaar. Ik ga zodanig zitten dat ik de meisjes in de gaten kan houden en ga door met niet denken aan... De eerste honderd meter van de rit stoppen we vijf keer en ik vrees dat het aan dit tempo pas avond zal zijn vooraleer we in Nang Rong toekomen. Nog voor we de snelweg bereikt hebben zitten (en vooral staan) er zoveel mensen op de bus dat ik de meisjes niet meer kan zien. Geen fijn gevoel. Gelukkig weet ik dat Hans vooraan zit en dat ze niet ongemerkt voorbij hem zullen geraken. Een huilende baby brengt soelaas. Er wordt plaatsgemaakt voor moeder en kind en ze belanden op het stoeltje naast Yade. Tusssen armen, benen en buiken door zie ik dat Yaël en Yade zich over de baby ontfermen en ik kan opnieuw wat genieten van het prachtige uitzicht op het platteland. Tegen de tijd dat een emmer al aanlokkelijk lijkt, begint de bus langzaam leeg te lopen en kunnen we eindelijk weer een normaal gesprek voeren. "Amai, die baby kan geen minuut stilzitten," zucht Yade. "Je moet daar de hele tijd mee bezig zijn, dat is zo vermoeiend!" Ik zeg maar niet dat dat bij hen soms nog steeds het geval is. We rijden immers de stad binnen en de verlossing is nabij. Een taxirit later staan we in het nieuwe hotel en ik ben lang niet meer zo blij geweest een schoon toilet te zien. Ook onze kamer mag er wezen. Dit is het eerste bed van deze reis met een goede matras en ik kijk er nu al naar uit om vanavond te gaan slapen. Maar eerst moeten we de meisjes hun zwembadtijd gunnen. Dat hebben ze verdiend na deze reisdag.
een dag en een uur om lief te hebben, een uur en een jaar om lief te hebben...
De dag begon met een hevige regenbui. We werden er zelfs wakker van. Toch gingen Yaël en ik zwemmen. De regen hield snel op, want na regen komt altijd zonneschijn. Al moet je er de ene keer wat langer op wachten dan de andere keer. 
en daarna hebben we panty's gemaakt uit zand. We zullen er eens een foto van maken.
Vaak als we in een restaurant zijn horen we Thaise muziek, het is de meest verschrikkelijke muziek die wij ooit hebben gehoord. Het is niet alleen dat het als kattengejank klinkt het staat ook ongeloofelijk luid. Dus als iemand naar Thailand gaat vergeet zekker geen oordopjes mee te nemen.(Wij hadden er zelf geen mee maar kregen er in het vliegtuig). Nu zijn we in Koh Chang. We vullen onze dag met luieren, zwemmen, spelen in het zand, en rekenblaadjes maken. Af en toe eens naar het dorpje wandelen kan dan ook geen kwaad. Soms valt er hier en daar wat regen. Lekker dobberen op het water van het zwembad, daar zegt zelfs onze mama geen nee tegen.
Leve oma, aardappelen en worstjes...
Tijd...in Thailand ervaar je het toch anders dan thuis.
We zijn helemaal naar Nang Rong gereisd om Phanom Rung te bezoeken, een khmer-tempelcomplex op de top van een uitgedoofde vulkaan. Als we het park binnenkomen zien we honderden hoopjes gestapelde stenen, een fascinerend zicht. We lopen er eerbiedig langs en proberen ze vooral niet om te duwen. Als we een poosje later weer naar buiten lopen, komt er net een buslading Thaise toeristen binnen en tot onze verbazing proberen ze allemaal ergens nog een steentje bovenop te leggen. Dit verklaart al die stapeltjes! We wagen ook een kans op geluk en maken bestaande hoopjes wat groter.
Soms valt een verplaatsing veel beter mee dan verwacht, soms gaat het heel wat minder vlot. Onze reis vandaag was eentje van de laatste categorie. We meenden rechtstreeks met een bus naar Nang Rong te kunnen rijden, maar we moesten eerst naar Korat om daar een tweede bus te nemen naar onze nieuwe bestemming. Bij die overstap spurten Yaël, Yade en Hans naar de dichtstbijzijnde toilet. Ik houd ondertussen de bus tegen en terwijl ik op hen sta te wachten weet ik al dat dit geen goed idee is. We hebben dan wel de bus, maar we gaan voor onbepaalde tijd op dat voertuig 'opgesloten' zitten... Dus probeer ik niet te denken aan water, vooral niet aan stromend water. 
