I want to ride my bicycle. Zo klinkt het in de oude stad , om ter valst. Ik win. Voor wie mij al heeft horen zingen zal dat geen verrassing zijn. Een voorbijfietsende Engelsman lacht breed. Maar we zijn hier niet voor Thailand's got talent. We maken een fietstocht tussen oude tempelruïnes. Wat Mahathat is onze favoriet. Er zijn verbazend weinig toeristen waardoor we rustig sfeer kunnen snuiven en Hans zich in honderenéén bochten kan wringen om die ene mooie foto van Boedha te maken. Want Hans maakt Foto's, ik slechts blogkiekjes. Voor zijn foto's moeten jullie in augustus maar eens langskomen. Soms wou ik dat ik even tijd had om te gaan zitten en me met de energie te verbinden. Maar daar hebben de meisjes het geduld niet voor. We zijn al blij dat ze - dankzij de fietsen- zich zonder al te veel gemor van de ene naar de andere tempel laten voeren. Ik laat het idee los dat meditatie en verbinding tijd vraagt. Voelen is altijd gewoon nu, daar is niets speciaals voor nodig. Ik geniet, van deze omgeving, de energie, het weer en van mijn gezinnetje. En de meisjes... die genieten nadien van de frietjes en kip die ze in een eethuisje vinden. Het is hen gegund. Morgen trekken we verder zuidwaarts. Via Lopburi naar Ayutthaya.
08-07-2012, 15:44 geschreven door Inge Reacties (1)
In de palm van je hand
Na een reisdag hadden we een rustdag.
Zwemmen, naar de markt wandelen, weer zwemmen en spelletjes.Om eerlijk te zijn, dat zwemmen deden
vooral de meisjes. Af en toe moest ik er ook wel in, daar kwam ik op
'hun' dag niet onderuit. Maar tussendoor kreeg ik toch de kans om wat
te lezen. Vooral nadat ze de moed hadden gevat om de andere kinderen
te vragen met hen te spelen. Of juister, nadat ze aan mij hadden
gevraagd om aan hun moeder te vragen of zij aan hen wou vragen of ze
met hen wilden spelen ;-) Lezen dus...Het ideale ogenblik om het even over
mijn vakantielectuur te hebben. Dwarsliggers. Nee, niemand wil hier
moeilijk doen. Zo heetten de mini-boekjes die ik in mijn bagage
gepropt heb. Als je vijf weken wil reizen met 4 personen en slechts
twee rugzakken, dan moet je je bagage zorgvuldig plannen.
Stap 1: wacht met inpakken tot een uur
voor vertrek zodat je geen tijd hebt om te denken dat je echt wel een
jurk nodig hebt voor een avondje uit of een trui voor koudere
avonden.
Stap 2: Neem dwarsliggers mee ipv de
grote exemplaren. Ik heb er vier bij en samen zijn ze kleiner en
lichter dan één gewoon exemplaar. Evenveel leesplezier,
minder plaats.
Het eerste was een schot in de roos. Ik
draag Jack een paar dagen na het sluiten van het boek nog steeds met
me mee. Een jongen van vijf voor wie een kamer de wereld en de wereld
slechts die ene kamer is. Buiten de kamer is het heelal. Waarom denkt
hij dat? Omdat hij sinds zijn geboorte nog nooit uit die kamer is
geweest. Zijn moeder evenmin. Het boek heeft de zeer toepasselijke
naam 'Kamer'. Een aanrader voor wie even door de ogen
van Jack naar onze vreemde wereld wil kijken.
08-07-2012, 12:19 geschreven door Inge Reacties (0)
Nog meer nieuwe dingen in Thailand
-een kaartjesknipper die speciaal voor
onze meisjes een hartje knipt in een treinkaartje
-de stugge haren van een olifant,
volgens Yade nog ruwer dan de baard van Hans
-een pijprokende oude vrouw
-een omgekeerde tuktuk: twee wielen en
laadbak vooraan, de chauffeur er achter
-een bus vol monniken
-witte M&M's
-zwemmen in de regen
-een slang (weliswaar platgereden door
een brommertje)
-een pratende beo
-een Engels sprekende, jazz
luisterende, oude man; eigenaar van een guesthouse die alles wil
verkopen om naar het zuiden te gaan om het volgens hem corrupte
noorden achter zich te laten
-in een half uur door minstens vijftig
muggen gestoken worden, dwars door kleding heen (Yade schudt het
hoofd, maar zij is dan ook de enige in dit gezelschap die er totaal
geen last van heeft, dus haar mening telt even niet)
-Nederlandstalige kinderen om mee te
spelen in het zwembad
-de geuren op een lokale markt
-dat je een nog levende vis kunt
uitkiezen op diezelfde markt
-waterdruppels die in je nek vallen
(van een kraamzeil) en waar je van schrikt omdat zo zo warm zijn
-moeten insmeren tegen de zon
-een regenboog
-een platgeklopte varkenskop
-en deze dingen verbazen Hans: dat we
nog geen apen gezien hebben en dat er geen insecten verkocht worden
op de markt
-vruchten die er uitzien alsof ze een
jasje in slangenleer hebben
-omdat het te hard regent om naar het
lichtfestival in de oude stad te gaan: een fruitpicknick in het
midden van de kamer en een spelletjesavond
08-07-2012, 12:18 geschreven door Inge Reacties (0)
07-07-2012
Opzij, opzij, opzij...
Niet dat we haast hebben. Maar Yade probeert de tekst zo snel mogelijk te zingen. Zingen was bezigheidstherapie gisteren. En verhalen vertellen, uno-spelen en nintendo. Want gisteren was het een 'reisdag'. Heel vroeg opstaan (6u) om te ontbijten en de trein te nemen naar Phitsanulok. We hebben geluk, we kunnen kiezen tussen de expres en de snelle. Lees de trage en de hele trage. Treinen in Thailand... op hun snelst heb je nog steeds het gevoel dat je ze rennend zou inhalen. En anderhalf uur vertraging oplopen is geen uitzondering. Het is pas 17u als we in Phitsanulok aankomen. Dan nog een busrit van een uur naar Sukothai. En dan waren we nog niet op bestemming. 15 km in een tuktuk later wel. En het blijkt een klein paradijsje te zijn. De meisjes waren in ieder geval in de wolken met het zwembad en met hun roze hemelbedden. Vandaag een zwembaddagje, dat hebben onze kanjers wel verdiend. Onze nieuwsgierigheid naar de oude stad bedwingen we wel tot vanavond.
07-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
05-07-2012
Als je zou twijfelen...
om een dergelijke reis met kinderen te maken, dan kunnen we je bij deze geruststellen. Doen! Zelfs drie dagen rondrijden in de bergen waar er voor hen niets anders te zien is dan prachtige vergezichten en lijdzaam de 1864 bochten ondergaan levert geen gezeur op. Elke nieuwe hotelkamer is 'thuis'. Bordjes met rijst, noedels en curry's worden probleemloos leeggeten. Een nintendo, een mp3-speler, een leesboek en een uno-spel -de inhoud van hun hanbagage- is welkom om zich af en toe te kunnen terugtrekken in hun eigen wereld. Daarna zijn ze weer helemaal klaar voor het nieuwe land met de vele indrukken. Dat en 's avonds in mama's armen indommelen. Niet dat de mama in kwestie dat erg vindt. Dus vandaag een dikke pluim voor Yaël en Yade die zich super aanpassen. En voor Hans omdat hij ons door al die bochten en het drukkere verkeer in Chiang Mai weer veilig in een hotel heeft gebracht. Vanaf nu nemen we weer bus, trein, taxi, tuktuk, vliegtuig,... Tot morgen ga ik niet meer zeggen. Die ene keer dat ik dat deed was er de dag nadien geen internet in het hotel ;-) Kwestie van te leren loslaten. Hoewel... daar heb ik voldoende training in gehad de afgelopen dagen. Muggenbeten negeren. Anicha.
05-07-2012, 16:55 geschreven door Inge Reacties (1)
Op de rug van....
een olifant! We zijn gisteren op olifanten gaan rijden. Spannend. We gingen met hen in het water. Of gingen zij met ons in het water? We zijn kletsnat geworden. We hebben ook lang in de bergen gereden. Hans was onze chauffeur. Ik ben maar één keer misselijk geweest. Hans vond het ongelooflijk dat ik daarbij geen geluid maakte en dat we het niet konden ruiken in de wagen. Anders was hij vast ook ziek geworden zei hij. Er waren op 3 dagen 1864 bochten. We dachten dat het vandaag minder ging zijn, maar dat was niet waar. Het was nog stijler en smaller dan de vorige dagen. Maar de natuur was prachtig. We reden zelfs in de wolken. En voor het eerst hebben we een kleurtje gekregen. Misschien komen we dan toch een beetje bruiner naar huis. Het is hier niet koud, het is zelfs heel warm, maar er zijn vaak wolken. In het hotel dat we vandaag hebben is geen zwembad. Jammer. Maar de volgende dagen wel. Dan kunnen we weer duiken oefenen.
05-07-2012, 16:51 geschreven door Yaël Reacties (2)
03-07-2012
A room with a view
Kinderen maken hun eigen reis. Zoveel is ondertussen duidelijk. Wat je vooraf ook voor hen plant, ze kiezen zelf wat ze interessant vinden. Zoals gisterenavond, toen we na het zwemmen nog even het hotel uitgingen voor een late hap. Op straat zagen ze een eetkraampje waar ook frietjes geserveerd werden. De goudgele staafjes verblindden hen. Ze moesten en zouden frietjes eten. Voor ons werd het de slechtste maaltijd sinds we voet gezet hadden op Thaise grond, maar de dames waren tevreden. Of zoals vanmiddag, toen we hen door de jungle naar een waterval loodsten en er een duik namen in het frisse meertje. "Oh, een waterval, mooi!" De hoofden gingen even omhoog, de ogen werden dichtgeknepen tegen het opspattende water. Yade waagde zich even in het meertje tot bij het watergeweld en een minuut later waren ze in het zand al een burcht aan het bouwen. Ze keerden de waterval de rug toe... Ze willen ook altijd ergens toekomen. Niet vanzelfsprekend als je 5 weken 'onderweg' bent, eigenlijk nergens heen. "Wat valt er te zien," zegt Yaël laconiek. "Daar is bos, dit is het pad, daar het water en daar weer bos." Om hun aandacht even op 'de weg' te brengen, maken we hen attent op legers mieren die het pad met ons delen, reusachtige harige rupsen, blaadjes in speciale kleuren, buffels, olifanten, paalwoningen... Het brengt hen in het hier en nu, voor even. Heel even. Maar ik loop vooruit. Eerst waren er de honderden bochten. The road to Pai.120 km waar we uren over doen. Maar we hebben geen haast, het uitzicht is prachtig. De laatste 10 km besluit Thailand ons te tonen dat het weldegelijk regenseizooen is. Bergen, bochten, links rijden én regen... vandaag is Hans onze held. Hij brengt ons veilig en zonder al te veel wagenziekte tot in Pai. En de rit was absoluut de moeite waard. Zowel voor de weg, als voor het eindpunt: Bueng Pai Farm. Mijn eerste indruk: ik wil hier morgen nog niet weg. Gelukkig heeft een dag hier 25u (zie foto), dat geeft ons toch een beetje extra tijd in dit kleine stukje paradijs. Tot morgen.
03-07-2012, 16:52 geschreven door Inge Reacties (2)
02-07-2012
Bye bye, Chiang Mai.
Zonsondergang, en alles is rustig. Of toch bijna. Op het gespat en
gegiechel van de meisjes na. Onze laatste avond in Chiang Mai... straks
hun handen eens nakijken. Het zou me niet verbazen als ze vinnen aan
het kweken zijn.
De dag begon 12 u geleden met overleg tijdens een uitgebreid ontbijt.
Wordt het de Scorpion Tailed River Cruise? Nee, de meisjes hebben er
geen zin in. Als zij het voor het zeggen hadden, brachten we de hele
dag in het zwembad door. Ze krijgen slechts gedeeltelijk hun zin. Een
ochtend in het zwembad.
Dan naar de vrouwengevangenis. Eindelijk tegen een redelijke prijs. We beginnen de tuktuktarieven te kennen.
Meisjes die binnen 6 maanden vrij komen geven hier massages als
onderdeel van hun rehabilitatieprogramma. En ze doen het fantastisch!
Een uur lang genieten we alle vier van een zalige Thaise massage.
"Ik wil nog" was de reaktie van Yade aan het eind. De masseuses waren
trouwens niet weg te slaan bij onze meisjes. Ze werden geknuffeld en
gezoend. De kleine dames lieten het zich welgevallen, ze zijn het hier
ondertussen gewoon om voortdurend nagewezen, aangestaard, geaaid en
schattig bevonden te worden. Het enige dat ze niet zo leuk vinden en
dan vooral Yaël, is dat iedereen schijnt te denken dat ze
tweelingzussen zijn.
"Ik ben wel al bijna tien he!"
Omdat de gevangenis toevallig vlakbij ons favoriete eethuisje is, gaan we daar nog even langs voor een overheerlijke lunch.
Vandaag braken we een record. We bezochten maar twee tempels. Het
absolute minimum tot hiertoe. De laatste zal de beste zijn. Ook hier.
Wat Lok Molee. Hij ontbreekt in de Lonely Planet, maar wij kwamen hem
gelukkig toevallig tegen. De energie nodigt er uit om te gaan zitten.
En om er te blijven zitten.
De meisjes zijn na een tiental tempels nog steeds geïnteresseerd. Maar
goed! Want er staan nog heel wat wats op ons programma de komende weken.
Morgenochtend halen we de huurauto op en waagt Hans zich in het Thaise verkeer.
"Links Hans, links!" wordt zijn mantra.
En dan op weg naar Pai, op weg naar een bungalow bij het water. Mét aparte slaapkamers.
www.paifarm.com Maar eerst nog wat zwemmen. Of wat had je gedacht?
I want to ride my bicycle.
Niet dat we haast hebben. Maar Yade probeert de tekst zo snel mogelijk te zingen. Zingen was bezigheidstherapie gisteren. En verhalen vertellen, uno-spelen en nintendo. Want gisteren was het een 'reisdag'. Heel vroeg opstaan (6u) om te ontbijten en de trein te nemen naar Phitsanulok. We hebben geluk, we kunnen kiezen tussen de expres en de snelle. Lees de trage en de hele trage. Treinen in Thailand... op hun snelst heb je nog steeds het gevoel dat je ze rennend zou inhalen. En anderhalf uur vertraging oplopen is geen uitzondering. Het is pas 17u als we in Phitsanulok aankomen. Dan nog een busrit van een uur naar Sukothai. En dan waren we nog niet op bestemming. 15 km in een tuktuk later wel.
om een dergelijke reis met kinderen te maken, dan kunnen we je bij deze geruststellen. Doen!
een olifant!
Kinderen maken hun eigen reis. Zoveel is ondertussen duidelijk. Wat je vooraf ook voor hen plant, ze kiezen zelf wat ze interessant vinden. Zoals gisterenavond, toen we na het zwemmen nog even het hotel uitgingen voor een late hap. Op straat zagen ze een eetkraampje waar ook frietjes geserveerd werden. De goudgele staafjes verblindden hen. Ze moesten en zouden frietjes eten. Voor ons werd het de slechtste maaltijd sinds we voet gezet hadden op Thaise grond, maar de dames waren tevreden. 
Zonsondergang, en alles is rustig. Of toch bijna. Op het gespat en
gegiechel van de meisjes na. Onze laatste avond in Chiang Mai... straks
hun handen eens nakijken. Het zou me niet verbazen als ze vinnen aan
het kweken zijn.
