25-07-2013, 11:19 geschreven door Inge Reacties (1)
Witjes en watjes...
...of ditjes en datjes. Het is houtenhamerdag. Het soort dag waarop je eigenlijk in een verduisterde kamer zou moeten kruipen en je overgeven aan een lange, diepe droomloze slaap. Maar de kids hebben geen last van vermoeidheid (misschien omdat zij tijdens de reis prinsheerlijk lagen te slapen op onze schoot) dus moet de eerste dag in Bangkok toch met een minimum aan activiteiten gevuld worden. Een duik in het zwembad, de loopband in de fitnessruimte uittesten, een wandeling naar een restaurantje en natuurlijk een eerste bezoek aan de 7/11. Het resultaat: constante versprekingen en domme opmerkingen. Mijn hersenen hebben ergens halverwege BXL en BKK een tussenstop gemaakt. Morgen komen ze hier vast ook veilig toe. Tot die tijd beperk ik me tot enkele -al dan niet- interessante weetjes. (daarover zal ik morgen pas kunnen oordelen) -Hans rookte in Zaventem zijn laatste sigaret. Deze keer voor echt. Wie hem na de reis nog met een sigaret in de handen betrapt mag die -desnoods met geweld- verwijderen. -Turkish Airlines is sinds kort onze favoriete luchtvaartmaatschappij: zéér lekker eten, een grote filmcollectie en (kind-) vriendelijke bediening. -Een mop uit de oude doos doet het nog steeds goed en zorgt voor bijzonder charmante portretten. Ken je die van een breedsmoelkikker die naar de fotograaf moet... -Dit jaar hebben we meteen de juiste rugzakken van de band gehaald. Met dank aan mijn moeder voor de lintjes
En het meest onwaarschijnlijke weetje... Hans wou eigenlijk liever thuisblijven! Je leest dit goed. De man die de ene helft van het jaar terugblikt op de vorige reis en de andere helft van het jaar plannen maakt voor een nieuwe reis had afgelopen week momenten waarop hij verklaarde het niet erg te vinden als de reis door omstandigheden niet door zou kunnen gaan. En wel omwille van... onze tuin! Het is een paradijsje in de maak waarin zelfs onze frangipani's het goed doen (trouwe bloglezers weten dat we die vorig jaar meegenomen hebben uit Thailand). Hij vreest voor een vijandelijke overname door wingerd, distels, paardebloem en smiecht (bij gebrek aan de echte naam heb ik die plant -zeer terecht- zo genoemd). Maar als dat gebeurt, heeft hij tenminste nog de foto die hij op de vooravond van ons vertrek nam En nu op zoek naar een restaurantje voor een bord Tom ka kai!
25-07-2013, 11:17 geschreven door Inge Reacties (0)
19-07-2013
7,6,5,....
De reisroute ligt ondertussen vast. Dit wordt het: Wommersom, Brussel, Bangkok, Kanchanaburi, Khao Yai, Phanom Rung, Ko Chang, Bangkok, Hua Hin, Bangkok, Brussel, Wommersom Het zal jullie niet verbazen dat onze rugzakken nog niet gepakt zijn. Daarvoor is er immers nog een zee van tijd. Hoewel... wassen, strijken, poetsen, onkruid uittrekken,... zo groot is die zee niet meer. Schrijven zal voor op reis zijn. Ik verheug me er al op. Op de reis én op het schrijven.
19-07-2013, 16:06 geschreven door Inge Reacties (1)
Bijna weg!
Hallo beste lezers. Zoals je weet vertrekken we bijna naar Thailand op 24/7/2013. Onze koffers zijn nog altijd niet ingepakt. Aleen de kleine rugzakjes van Yaël en mij zijn klaar, de handbagage. Ik kijk uit naar 7/11. Weet je wat dat is? Ik hoop dat het snel woensdag wordt. Dag en geniet maar van de zon
19-07-2013, 00:00 geschreven door Yade Reacties (0)
12-02-2013
164, 163, 162,...
Nog 162 dagen en dan vliegen we weer naar Thailand. De tickets zijn gekocht, het plannen kan beginnen. En waar kijken de meisjes het meest naar uit? De tempels? De zee? De hotels met zwembad? Het zalig lekkere eten? Nee, niets van dat alles! Wel naar dit:
Kinderen... soms begrijp je er niets van!
12-02-2013, 11:15 geschreven door Inge Reacties (0)
01-08-2012
mixed emotions
Oostenrijk, 7.30u ... We wachten op onze transfertvlucht naar Brussel, maar ons hoofd zit nog in Thailand. Yade heeft het meeste last van heimwee, ze heeft kleren uit Thailand aangetrokken, omhult zich met een Thaise sjaal en haalt voortdurend herinneringen op. Yaël bekijkt al haar foto's nog eens. En wij, wij maken alvast plannen voor volgend jaar. Onze laatste dag Thailand begon met Starbucks en eindigde (voor Hans) met een Double Whopper bij Burger King, maar alles daartussen was puur Thais. Terminal 21, een megashoppingmall waar we op aanraden van een kenner naartoe gaan. Niet omdat je per verdiep de indruk krijgt een ander land te bezoeken, niet voor de exclusieve kledingzaken, noch voor de foodplaza. Wij gaan naar Terminal 21 om het toilet te beleven. En wat een ervaring! Verwarmde bril, in warmte regelbaar water dat met een controlepaneel op de juiste plek terechtkomt, volautomatische bidetfunctie en om af te ronden een blazer die het zaakje terug netjes droogt. Je zou haast willen dat de curry van de avond voordien iets te spicy was. Volgende halte: Golden Mount tempel, Wat Saket. Geen hoogvlieger, of net wel, want van op de top krijg je een prachtig zicht over de stad, met verrassend veel groen. Daarna duiken we in de smalle steegjes van China Town, een feest voor de zintuigen. Verwacht geen viersterrenrestaurant, maar ga gewoon op een plastic krukje zitten temidden van de wirwar van kraampjes, brommers en mensen. Het eten zal je aangenaam verrassen. Eenvoudig, maar zalig lekker. Eigenlijk hebben we tijdens deze reis het lekkerst gegeten op de groezeligste en goedkoopste plekjes. Om af te ronden nog een frisse pint op een van de vele terrasjes van Khao San Road. De ideale plek voor de meisjes om hun laatste Baths in souvenirs om te zetten. En om met een straat-pad thai af te sluiten. Al verkiezen de meisjes frietjes en krijgt Hans de hamburger waar hij al weken naar uitkijkt. En dan zit het er echt op. De lange wachttijd in de luchthaven bij de check in en de nog langere wachttijd bij de douane maken het afscheid niet makkelijker. Maar de afgelopen 35 dagen hebben een blijvende indruk nagelaten. Die nemen we voor altijd mee. We hadden een zalige tijd. En het was fijn om die met jullie te delen. Dank je lieve lezers, tot gauw, in levende lijve, of tot lees, bij een volgende reis.
01-08-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
31-07-2012
marktjes
Gisteren was het lekker warm ook al regende het 's ochtends. We zijn naar de marktjes gaan kijken en dat is mijn hobby! Ik heb héél veel gekocht. Als je nieuwsgierig bent moet je morgen maar eens komen kijken. Want dan zijn we terug thuis. Jammer he. Maar volgend jaar gaan we weer op reis. We weten nog niet naar waar.
31-07-2012, 04:25 geschreven door Yade Reacties (1)
30-07-2012
Oma heeft gelijk.
Lieve oma, Je hebt gelijk, niet alle boten zijn even erg. Vandaag zijn we met Rudi, een vriend van Hans een boottocht gaan maken. Op het water natuurlijk. We stopten onderweg om een tempel te gaan bekijken en stapten ook over op een andere boot. Twee boten en allebei anders, beter dan op zee. Dit was op een rivier. Ik werd niet ziek. Veel beter dus.
30-07-2012, 15:22 geschreven door Yaël Reacties (1)
Snelcursus Bangkok
Ter land, ter zee en in de lucht... maar dan zonder het kunst en vliegwerk en zonder de crash waar iedereen vooraf al op zit te hopen. (Want geef toe, dat was toch de enige reden waarom we vroeger massaal naar dat programma keken, dat en het feit dat we vroeger niet over digitale tv met een honderdtal kanalen beschikten, noch over dvd's of zelfs iets banaals als afstandsbediening. BRT 1, BRT 2, NED1, NED2 en RTBF, dat was het. En als je daartussen wou wisselen moest je rechtstaan.) Maar ik dwaal af. Bangkok dus. We werden vandaag op sleeptouw genomen door een BKK-kenner. We hadden er in de loop van de reis al drie nachten Bangkok opzitten, maar rondrijden in taxi's of tuktuks was in niets te vergelijken met wat we vandaag van deze immens grote stad te zien kregen door gebruik te maken van metro, skytrain, longtail en een soort busboot. De klongs hebben op ons het meeste indruk gemaakt en we zouden er graag op een zonnigere dag nog eens een boottocht door maken (vanochtend was het net aan het regenen). Op het water lijkt het of je in een andere stad terecht bent gekomen, een stad met veel groen. Hoe armzalig de paalwoningen er soms ook uitzien, haast overal staan potten vol bloemen en planten. De Wat Arun en Wat Pho waren wel mooi, maar wat wats betreft zijn we de afgelopen weken te zeer verwend geweest. Wat wel tot onze verbeelding én onze zintuigen sprak was de wijk rond Wat Pho. Kraampjes vol gedroogde vis, massageolie, amuletverkopers, eetstalletjes... alles lijkt er ouder en authentieker. Van sommige bussen vraag je je af hoe die in hemelsnaam nog in beweging te krijgen zijn. Vandaar richting koninklijk paleis waar we na een korte tijd de boodschap kregen 'vreemdelingen buiten' omwille van een louter Thaise ceremonie. De smaragden budha hebben we daardoor niet kunnen zien, maar ter compensatie hoefden we geen inkom te betalen. Nog tijd genoeg om te gaan shoppen. En waar kun je dat beter doen dan op Khao San Road, het toeristische mekka van Bangkok? De meisjes waren in hun nopjes. De resterende Baths brandden nog steeds in hun zakken. Een paar uur later hadden we zelfs niet meer de fut om af te dingen als ze weer iets gevonden hadden dat ze ECHT wilden. Hoe sneller hun geld op was, hoe sneller we iets konden eten en van de slentermarteling verlost waren. Morgen nog een laatste dag, een laatste blogje...
30-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
29-07-2012
100%... Mag het een beetje meer zijn alsjeblieft?
100%, zo zeker was de wasdame dat er niets verloren of verwisseld kon zijn, want ze had niets samen met onze kleren gewassen. Helemaal niets. Vreemd dan dat er een slipje tussenzat dat niet van mij was. Of ze misschien wist hoe dat er tussenkwam, vroeg ik terwijl ik haar het stukje intieme stof overhandigde. Dat bleek van de wasdame zelf te zijn, maar van ons had ze niets meer. Echt niet. "Wat kan jij boos kijken," fluisterde Hans. Ik was niet boos, maar in de loop der jaren heb ik met vallen en opstaan geleerd dat je bij sommige mensen niets bereikt als je vriendelijk blijft. Dus moet je soms een boos masker opzetten, een boze stem gebruiken en plots duiken dan toch de vermiste kledingstukken op. In mijn ideale wereld zou gewoon vragen moeten volstaan. Maar ja... In mijn ideale wereld zouden we er evenmin een halve dag over doen om van Koh Lanta in Surat thani te geraken. Dan zouden we meteen de juiste informatie krijgen, geen onduidelijk aantal tussenpersonen moeten betalen, geen nutteloze uren zitten wachten op plaatsen waar je het gevoel krijgt een melkkoe te zijn om vervolgens met kleurrijke stickers op de borst in de juiste veewagen de baan op gestuurd te worden. Even vreesden we ervoor, maar we geraakten gelukkig wel op tijd op de nachttrein naar Bangkok. Een rit in de nachttrein duurt ontzettend lang, toch het heeft zo zijn voordelen. Het personeel is ontzettend vriendelijk, je slaapt terwijl je rijdt dus je hoeft je niet te ergeren aan het stapvoets rijden, je spaart hotelkosten uit en je krijgt er gratis wat couleur locale bij. Het enige minpunt is dat het soms lijkt of je in een koelcel slaapt. Bij aankomst in Bangkok was onze houdbaarheidsdatum nog niet verstreken, maar die van de reis jammer genoeg haast wel. Een taxirit later hadden we onze laatste bestemming bereikt: Sukhumvit. Vandaag stond er maar één ding op de planning, shoppen, dat hadden we de meisjes al weken beloofd. Hun geld brandde ondertussen in hun zakken, er was geen houden meer aan. Op naar Chatuchak, één van de grootste weekendmarkten ter wereld. Dagelijks komen er zo'n 200000 bezoekers. En in dat wespennest van winkels, kraampjes en bedelaars lopen we Rudi tegen het lijf. We zouden elkaar vandaag sowieso terugzien maar hadden nog niets afgesproken, geen uur, geen plaats.... Waarom een gsm gebruiken als het ook zo lukt in een stad als Bangkok? En dan nu het belangrijkste nieuws van de dag... (trommelgeroffel en trompetgeschal) we hebben op de markt een frangipani gevonden, mijn lievelingsbloem. Nu hopen dat hij de terugreis en het koudere klimaat overleeft.
29-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
27-07-2012
Dag dag tuk tuk
In onze laatste dag op Koh Lanta genieten we van alle fijne dingen die dit eiland te bieden heeft: zalig weer, lekker eten op pittoreske plaatsjes, de wind door onze (helmloze) haren, het gevoel vrij te zijn, ons eigen ritme volgen, zorgeloos leven, nieuwe dingen ontdekken, cruisen door natuurpracht. Tijdens het rijden lijkt het alsof we al een eeuwigheid samen de tuktuk besturen, iedereen kent zijn rol. We gaan hem missen, onze batmobiel. Heel even droomde ik over in Belgïë rondsnorren in zo'n ding, tot Hans me aan de temperatuur in ons land herrinnerde. Niet dus. Om nog niet te spreken over de verschillen in veiligheidsvoorschriften. Met dat ding raken we vast niet door de technische keuring, en als dat wel het geval zou zijn, zouden we na enkele meters vast van de weg geplukt worden wegens te traag. Tenzij we hem kunnen laten registreren als landbouwvoertuig. De lokale bevolking heeft een ander idee over veiligheid. Rijden met een baby op de arm op de motor... geen probleem, uiteraard zonder helm. Peuters die alleen vlakbij een drukke straat spelen... waarom zou je je daar zorgen om maken? Met vier op een scootertje... hoezo is dat geen familievoertuig? Zijn wij overdreven bezorgd? Zijn zij roekeloos? Of heeft het met hun rotsvaste geloof in reïncarnatie te maken? Hoe dan ook, we merken wel dat de meisjes na 5 weken Thailand meer op junglekinderen beginnen te lijken. Wilde haren, wangen vol sproeten, kleren die nooit helemaal echt schoon geraken, een gebruinde huid vol muggenbeten en schrammen. Maar ze stralen vooral meer 'naturel' uit. De reis heeft ons als individu veranderd, maar ook als gezin. We zijn een hecht blok. Eigenlijk is het een wonder dat we elkaar nog niet in de haren gevlogen zijn na al die weken zo dicht op elkaars huid gezeten te hebben.
Enkele uitschieters vandaag: -Toevallig stuiten we op het eerste dorpje van dit eiland (gypsy-village). De mensen leven er nog steeds zoals vroeger. Interessant om te zien en tegelijk geeft het ons een onbehaaglijk voyeuristisch gevoel. Hier passen wij niet. -In de Butterfly farm zien we niet veel vlinders, wel veel kruiden, planten, een civetkat en prachtige mini-uiltjes. -Hans en Yade zijn gebiologeerd door de reusachtige, afstotelijke vis die hen door het glas wil aanvallen. -Een speeltuin met speelse, kleurrijke fitnesstoestellen. -De muziekkeuze van Jack.
Minst leuk : -dat we ons sterk bewust zijn van het feit dat de vakantie er bijna op zit -dat er kledingsstukken vermist zijn nadat ze op bezoek geweest zijn bij de laundry-service. Of is dit gewoon een dienst van de wasvrouw zodat we in Bangkok wat meer rugzakruimte hebben om te gaan shoppen? -dat we die 37 Toyota Camry's hier in Thailand zelfs aan de straatstenen niet kwijtgeraken
27-07-2012, 15:03 geschreven door Inge Reacties (0)
26-07-2012
Koh Lanta saai? Echt niet!
"Zullen we vandaag de westkant van het eiland bekijken en dan langs de punt weer omhoog naar het hotel rijden?" Ja, dat leek ons wel wat. Het beloofde een ontzettend warme dag te worden dus lang bij het zwembad zitten zou toch geen goed idee zijn. Eerste stop: een waterval. Van de lekkere-taarten-bakkende-eigenares van de 'German Bakery' hadden we gehoord dat de waterval niet groot was, maar dat de omgeving wel mooi was. De omgeving was inderdaad mooi. Maar of het de omgeving van de waterval was... daar zijn we niet zeker van. We zagen water, en het viel. Zo'n twintig centimeter. De Tiger Cave dan maar. De tuktuk hadden we al een poosje langs de kant van de weg laten staan. Hij was niet jungle-proof. Evenmin nailproof. Een lekke band... Die merkten we op toen we na een wegversperring de zoektocht naar de grot gestaakt hadden. Gelukkig was er vlakbij een werkplaats waar enkele jongens aan scooters zaten te sleutelen. Tien minuten en een band-brand later waren we alweer op weg. (Er werd op de lek iets gekleefd wat vervolgens in de fik gestoken werd. Kwestie van het met de rest van de rubber te laten versmelten misschien? Hoe dan ook, het werkte. Experts in rubber waren het. Dat kan ook niet anders met die gigantische plantage rubberbomen in hun achtertuin.) Tijdens de rest van de tocht leerden de meisjes alles over balans, acceleratie en hellingsgraad. Een stijging van 9%: in derde versnelling, allemaal naar voor leunen Een daling van 3%: een makkie Een stijging van 12%: in tweede versnelling, allemaal naar voor leunen en de laatste meters doet Hans even of de motor een step is. Een daling van 14%: we schuiven een beetje naar achter en storen Hans niet in zijn concentratie Een stijging van 16%: in eerste versnelling, iedereen naar voor en de laatste meters spring ik er uit om bij te duwen Een stijging van 19%: in eerste versnelling, iedereen naar voor en al heel snel spring ik er uit om bij te duwen, om vervolgens naar zuurstof happend de achtervolging in te zetten. Tussendoor: Uitgelachen worden door de lokale bevolking, toeristen met een tuktuk aanraden om rechtsomkeer te maken, lekker eten in een eethuisje en de meisjes prijzen omdat ze zulke goede co-piloten zijn.
Belangrijke tips voor als je met een tuktuk zelf het eiland wil verkennen: -als er op de kaart geen weg staat, dan is er in het echt ook geen weg, denk dus niet dat je volledig rond het eiland geraakt -trek als co-piloot sportschoenen aan -neem zo mogelijk extra zuurstof mee -een grote fles water is ook bijzonder handig -fruit van een lokaal marktje is een lekkere versnapering voor onderweg -neem het fruit uit de tuktuk als je even naar de zee gaat kijken, anders zijn de apen met je fruit weg (en nee, ik heb het niet over Yaël en Yade, maar over echte exemplaren) -houd steeds in het achterhoofd dat het deze avonturen zijn, die nadien het langst zullen blijven hangen, het uitzicht zal vervagen, maar dat je samen de bergen getrotseerd hebt, dat blijft bij.
26-07-2012, 13:42 geschreven door Inge Reacties (2)
samen op de tuktuk
We zitten hier welliswaar in een paradijsje maar het idee om honkvast te blijven vonden Inge en ik na een paar dagen luieren aan strand en pool maar niks. "Laat ons brommertjes huren !" zei ik. Maar dat vond Inge te gevaarlijk voor de meisjes, ze zijn het tenslotte niet gewoon om achterop een scooter te zitten. Dus zijn we voor een tuktuk gegaan, de ideale oplossing, mobiel en plaats genoeg voor iedereen. We zijn dus al 2 dagen Koh Lanta onveilig aan het maken met onze eigen tuktuk. Het links rijden lukt al heel aardig, alleen die zware zijspan aan dat lichte scootertje is best wel wennen. Het is konstant werken om dat ding mijn wil op te leggen want het wil steevast de andere kant op. De romantische idee van zalig te cruisen met een zijspan is bij mij al behoorlijk bekoeld, langs de andere kant is mijn respekt voor tuktuk chauffeurs exponentieel gestegen. Maar... we zijn mobiel, we ervaren het eiland op een fijne manier en we komen op de lekkerste plekjes.
Een paar tuktuk anekdotes: - wist je dat je met een tuktuk een wheelie kan maken ? - we worden hier steeds ingehaald... een totaal nieuwe ervaring voor mij - hier zijn wij de zondagschauffeurs - bergop gaat een wandelaar ons nog gezwind voorbij - totaal onverwacht kom je hier zalige verrassingen tegen zoals een Duitse patisserie.
- niets is zo leuk als de geur en de sfeer van een lokale markt - onze zin om ons ooit te vestigen op een plaatsje zoals dit wordt met de dag groter
Kortom, we hebben fun en na nog een dag of 2 zal dit eiland geen geheimen meer voor ons hebben.
26-07-2012, 03:10 geschreven door Hans Reacties (1)
25-07-2012
Lijstje
Even geen lijst met nieuwe dingen, maar met dingen die we gaan missen als we terug in België zijn:
Yade: wilde lychees, verse ananas, verse mango, pannenkoeken als ontbijt, de golven, laat gaan slapen, elke dag naar een restaurant gaan, het eethuisje Cook kai, in hotels slapen, tuktuks, vliegen in een vliegtuig, een hele dag doen waar je zin in hebt, de Bath Yaël: Thailand zelf, reizen (ze heeft besloten later reiziger te worden en eerst de hele wereld te bekijken en dan te kiezen waar ze permanent gaat wonen), de zon, het gevoel rijk te zijn, veel vers fruit, elke dag zwemmen, in bikini rondlopen, geen school hebben Inge: de warmte, de zee, de zee van tijd met mijn drie schatten, groene curry, de sproeiers bij de wc, ons blog, dat fruit hier zoveel lekkerder proeft, benen hebben die er voor even niet uitzien als melkflessen, mijn tempel, op blote voeten lopen in een winkel of op restaurant, het gypsy-gevoel Hans: Alles! Zullen we verhuizen?
25-07-2012, 12:34 geschreven door Inge Reacties (1)
Overhaaste conclusies? Nee, dank u.
De verhuis naar de nieuwe hut deed me
denken aan het verhaal van de boer die zijn paard kwijtraakte. We hadden blij kunnen zijn met de
lagere prijs, vervolgens hadden we ons kunnen ergeren aan ons
schameler verblijf, het ontbreken van bad of warm water en aan de
lek in het plafond. Om vervolgens weer opgelucht te zijn met de
noodzakelijke verhuis omdat de kamer waar we voordien in verbleven
bij diezelfde regenbui liters water te slikken kreeg door de spleet
onder de voordeur...
We deden niets van dat alles. We
speelden uno en aten tomkakai. Want wat is goed en wat is slecht?
25-07-2012, 07:30 geschreven door Inge Reacties (2)
24-07-2012
(on-)zinnige weetjes in afwachting van de tuktuk
Wist je dat: -we volgende week terug in België zijn -we daar niet naar uitkijken -zelfs de meisjes 5 weken te kort vinden -we al aan het dromen zijn over onze volgende reis -het blog dagelijks 30 à 35 unieke bezoekers heeft -ik op pagina 2 ons blog aantref als ik tomkakai google -Hans elke dag tom ka kai zou kunnen eten -het noorden van Thailand véél goedkoper is -de meisjes hier (in tegenstelling tot thuis) haast nooit ruzie maken -heel wat hotels hier op Koh Lanta verwoest zijn door de storm afgelopen maand -het heropenen van de bar na de storm gisteren gevierd werd met een vuuract -we geen zin hebben om naar huis te komen -Yaël een zesde zintuig heeft voor fototoestellen -Yaël beschikt over een foto-smile -Yade verslaafd geraakt is aan de Hulk (en aan Oreo koekjes) -we ondertussen in een ander hutje logeren (het onze was al geboekt toen we vroegen om te verlengen) - iets verder van de zee en het zwembad, maar veel goedkoper -dat het hier op 5 minuten van dag naar nacht overgaat -de zonsondergang zeer mooi is -de tuktuk er ondertussen is -we de komende dagen gaan zijspan-tuktuk-rijden -dat we die nog even niet gaan gebruiken omdat het nu ontzettend hard aan het regenen is -dat de bruine kleefband op ons plafond de regen niet tegenhoudt (wat de lagere prijs van dit hutje kan verklaren) -men in dit hotel denkt dat ontbijtpannenkoeken koud gegeten worden aangezien ze na het bereiden standaard tien minuten op de toog blijven staan tot ze naar de tafel gebracht worden -we écht nog niet naar huis willen -Hans een 'ThomasCookje' overweegt
24-07-2012, 06:27 geschreven door Inge Reacties (1)
23-07-2012
Nooit meer, maar dan ook nooit meer!
Gisterenochtend gingen we met een boot een ritje doen. Geen privéboot zoals verwacht. We gingen met een volgepropte bus naar de boot. Tijdens het varen werd ik misselijker en misselijker door de beweging van de boot. Toen heb ik op een bepaald ogenblik aan mama een zakje gevraagd, en beee alles eruit. Nadat dat gebeurd was nam ik een besluit: ik ga nooit meer, maar dan ook nooit meer op een boot. Als we vier keer gestopt waren om te snorkelen, gingen we terug naar het eiland waar we vandaan kwamen. Een duitse vrouw was haar zonnebril kwijt geraakt. Iedereen hielp mee zoeken. Vandaag bleek dat Hans hem had. Hij dacht dat het de bril van mama was. Ik moet toegeven hij leek er fel op. Toen we aankwamen was ik dolgelukkig. Met een busje gingen we naar het hotel. In het busje zaten Nederlanders. Nu blijven we nog een week in Thailand.
joepiejajeeeeeeeeeeeeeeeeeee
23-07-2012, 11:11 geschreven door Yaël Reacties (1)
Back to boring
Onze
eerste georganiseerde excursie tijdens deze reis, op aanraden van
onze buren een sympathiek stel uit Nieuw Zeeland met twee
zoontjes. Het zag er op papier wel interessant uit: een longtail-boot
zou ons aan het strand komen oppikken voor een dag vol snorkelfun.
Vier paradijselijke eilanden, een magische grot, lekker eten en dat
in aangenaam gezelschap. Onze
blik was op de zee gericht, maar een pick-up truck stond ons voor het
hotel op te wachten. De wagen leek al vol te zitten en toch moesten
we er nog met 8 in. Geen probleem in Thailand. Er is altijd plaats
voor een passagier extra, zelfs voor 8. Longtail...check.
Zee...check. Eilanden...check. Snorkelen in volle zee tussen
honderden vissen... check. Maar
op de folder stond niets over hysterisch huilende kinderen als de
boot te vervaarlijk schommelde, noch over passagiers die pilletjes
slikten tegen zeeziekte alsof het tictacjes waren, noch over
passagiers die niet over dergelijke pilletjes beschikten en hun
maaginhoud als visvoer de zee in dumpten. Samen
zeeziek zijn... het schept een band, al was het niet het gezellige
uitje dat we in gedachten hadden. Na een dergelijke ervaring vinden
we saai best wel aantrekkelijk en besluiten 5 dagen extra aan onze
strandvakantie te kleven. Het
paradijselijke eiland maakte veel goed en tijdens de terugtocht wanen
we ons zowaar in de Splash in Walibi. De meisjes slagen er zelfs in
om in slaap te vallen. Toch
plannen we voorlopig geen boottochtjes meer. Yaël wil niet in
een boot waar geen bus op past.
Wat
we zelf doen, doen we blijkbaar beter. Dus vanaf morgen scheurt Hans
over de wegen met een tuktuk. Nou ja, scheuren... die dingen halen
nauwelijks 30 km per uur.
Daar
kwamen we gisteren achter: Yade beschikt over een ijzersterke maag,
Hans kleurt geel bij misselijkheid, Yaël durft in volle zee te
springen om tussen de vissen te zwemmen (ook al was het vooral om zo
snel mogelijk van de boot af te komen), en nog lang nadat je van een
boot stapt denkt je lichaam dat je op zee zit.
23-07-2012, 08:32 geschreven door Inge Reacties (0)
21-07-2012
een berichtje van yade
Hallo, In dit hotel is heel lekker eten zoals chocolade pancakes, toast en lekker vers fruit. 's Avonds moeten we wel wachten tot de zon onder is. Het heeft iets met de ramadan te maken. Gelukkig is de zon hier rond zeven uur onder. Dus na dit berichtje gaan we eten. Op het strand liggen hele mooie schelpen, zelfs waar je de zee in kan horen. Maar de zee horen we altijd. We zitten er vlakbij. Ik hou van in de zee te zwemmen, jammer genoeg mag ik er niet alleen in. Het leukst is met Hans in de golven springen. Ze zijn zo hoog dat ze over mijn hoofd komen. Daarom moet ik een zwemvestje aandoen in de zee. En dan nog mag ik niet alleen. Stom he. Er is ook vlak naast ons hutje een zwembad. Dat is heel leuk. Meestal is het water een beetje koud. Maar als je er lang in blijft voelt het warm. Vaak zijn de stenen ook heel warm, daar ga ik op zitten als ik uit het water kom. Dat is fijn. Ik heb hier voor het eerst de hulk gezien. Dat is een leuk programma. Mama zegt dat het al bestond toen zij jong was. Er zijn ook elke dag leuke films voor kinderen. We kaarten ook vaak. Vooral als we op het eten wachten. Soms duurt dat lang. Daag
21-07-2012, 00:00 geschreven door Inge Reacties (2)
20-07-2012
Identiteitscrisis
Belangrijk bericht aan onze house/catsitter: Om psychiatrische kosten bij onze viervoeters te vermijden:Fluffy en Biebel (ook wel Garfield of Dikkie Dik). En vertel hen vooral niet dat het hier krioelt van de poezen. De Thai is blijkbaar een kattenmens, geen hondenmens. Om dokterskosten bij Biebel te vermijden: laat je niet inpalmen door die rosse veelvraat, geef hem vooral niet meer, hoe zielig en hongerig hij ook miauwt. Hij is daarin getraind, zoals de kindjes bij de tempels. We zijn ons hier al een paar dagen suf aan het piekeren over moppen. Zonder al te veel resultaat. De poging van Yade: Wat is een soepje dat slecht gemaakt is? Een Tom ka ka. Maar volgens Hans is dat laatste de Thaise naam voor een darmspoeling.
En tenslotte het allerbelangrijkste: Hangen er vlierbessen aan de struiken en gaan ze er nog zijn over veertien dagen zodat ik mijn tot nul geslonken (of was het gedronken) reserve vlierbessenjenever terug kan aanvullen?
Dank je maatje!
20-07-2012, 03:41 geschreven door Inge Reacties (0)
...of ditjes en datjes.
Oostenrijk, 7.30u ... We wachten op onze transfertvlucht naar Brussel, maar ons hoofd zit nog in Thailand. Yade heeft het meeste last van heimwee, ze heeft kleren uit Thailand aangetrokken, omhult zich met een Thaise sjaal en haalt voortdurend herinneringen op. Yaël bekijkt al haar foto's nog eens. En wij, wij maken alvast plannen voor volgend jaar. 
Gisteren was het lekker warm ook al regende het 's ochtends.
Lieve oma,
Ter land, ter zee en in de lucht... 
100%, zo zeker was de wasdame dat er niets verloren of verwisseld kon zijn, want ze had niets samen met onze kleren gewassen. Helemaal niets.
In onze laatste dag op Koh Lanta genieten we van alle fijne dingen die dit eiland te bieden heeft: zalig weer, lekker eten op pittoreske plaatsjes, de wind door onze (helmloze) haren, het gevoel vrij te zijn, ons eigen ritme volgen, zorgeloos leven, nieuwe dingen ontdekken, cruisen door natuurpracht. Tijdens het rijden lijkt het alsof we al een eeuwigheid samen de tuktuk besturen, iedereen kent zijn rol. We gaan hem missen, onze batmobiel. Heel even droomde ik over in Belgïë rondsnorren in zo'n ding, tot Hans me aan de temperatuur in ons land herrinnerde. Niet dus. Om nog niet te spreken over de verschillen in veiligheidsvoorschriften. Met dat ding raken we vast niet door de technische keuring, en als dat wel het geval zou zijn, zouden we na enkele meters vast van de weg geplukt worden wegens te traag. Tenzij we hem kunnen laten registreren als landbouwvoertuig.
"Zullen we vandaag de westkant van het eiland bekijken en dan langs de punt weer omhoog naar het hotel rijden?"
We zitten hier welliswaar in een paradijsje maar het idee om honkvast te blijven vonden Inge en ik na een paar dagen luieren aan strand en pool maar niks.
Even geen lijst met nieuwe dingen, maar met dingen die we gaan missen als we terug in België zijn:
Wist je dat:
Gisterenochtend gingen we met een boot een ritje doen. Geen privéboot zoals verwacht.
Hallo,
