verhaal over kinderen Knoem, knoem, Joeper-die-pnoem
Knoem, knoem, Joeper-die-pnoem
Knoem, knoem, Joeper-die-pnoem. Je bent weer vlug, bij ons terug.
Al duurde het niet zo lang, toch waren we wel bang.
Dat het daar leuker zou zijn, Hier is het toch ook wel fijn?
Knoem, knoem, Joeper-die-pnoem.
We zijn blij, met jou erbij.
Geef ons een hand, en blijf voortaan, in ons land.
Het lied was uit, Knoem klapte in zijn handen. Ook het mensen kind klapte uitbundig mee. "Mooi, mooi gezongen, dus jullie hebben me allemaal een beetje gemist. Maar nu ben ik er weer hoor! Ik heb heel wat beleefd in de grote mensen wereld. Willen jullie weten wat?" "Ja,ja, vertel Knoem, kom vertel. " Nou in de grote mensen wereld sneeuwt het nu, weten jullie wat dat is? Nee hè, want hier sneeuwt het nooit, het is hier véél te warm, dan moet het eerst héél koud zijn, dan komen er kleine koude natte watjes uit de lucht vallen en als je ze dan opvangt smelten ze. Ik heb mijn mond open gedaan en die kleine natte watjes dwarrelden zo op mijn tong, en het wordt dan water, koud water. De mensenkinderen maken er grote sneeuwpoppen van, met een wortel als neus en andere dingen voor de ogen en de mond, dan doen ze de sneeuwpop een das om en een hoed op. De sneeuw blijft liggen,omdat het zo koud is. Dan kunnen de mensen kinderen sleeën. " "Wat is dat Knoem een slee?" "Nou ja uhh ja uhh, vertel jij eens mensenkind wat dat precies is.... " Oh, dat is.ehm een soort karretje maar dan zonder wieltjes, wat glad is aan de onderkant." "Ha hahaha, hie hiehie. "Allemaal liggen ze krom van het lachen, dat rijdt dan toch niet hahahiehie". "Nee dat rijdt ook niet!, dat glijdt! De sneeuw op de grond wordt glad, snappen jullie?" Even is het stil, allemaal denken ze na, hoe kan dat nou? Dan ineens roept Knummeltje, "maar hier is het lekker warm, ik zou daar steeds verkouden zijn, niets voor mij hoor, hier schijnt altijd de zon. Kom zullen we naar Knampie gaan, die heeft vast wel wat lekkers voor ons. Hoe het bij Knampie is lezen jullie volgende week in het vierde verhaaltje van Knoem.
De rode variant die aan zonsondergang doet denken en de soorten met zijvertakkingen gaan natuurlijk iets minder de hoogte in. Ze blijft een echte reus onder de bloemen.
Je ziet haar dan ook bijna groeien. Je ziet haar in ieder geval bewegen.
Ze draait zich naar de zon. Ze lijkt ook nog op de zon daarom is haar naam in veel talen zonnebloem. In het midden van de bloem zitten honderden pitten. Mens en dier eet deze pitten. Deze kunnen allemaal tot nieuwe zonnebloemen uit groeien, als ze op de grond vallen, of als de wind ze naar een nieuw plekje brengt, of via vogels, die ze lekker vinden. Als de zaden niet meteen op een goeie plek terecht komen hebben ze nog wat speling in tijd, want vogels zorgen meteen voor een laagje mest om het zaadje heen. Als ze niet gegeten worden vallen ze vanzelf op het gunstigste moment, als ze rijp zijn, met een optimaal vetlaagje. Als je zonnebloemolie van de pitten maakt blijft er eiwitrijke koek over, zelfs dat is nog bruikbaar, als veevoer. De olie, en ook de pitten puur, heten gezond te zijn, Je kut ze roosteren, dan zijn ze al lekkerder, of je kunt er kettingen van rijgen.
Ik ben trudy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam trudy1949.
Ik ben een vrouw en woon in emmen (drenten) () en mijn beroep is huis vrouw.
Ik ben geboren op 06/12/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: borduren breien kaarten maken en koken.
ik kook graag
en ben getrouwd
en hebben zamen 3kinderen 2meiden en 1 jongen
een hond vissen en vogels
en mag graag u
ja wel kom
hier zie je mijn recepten
er staan al wat lekkers in
dus kom maar eens kijken trudy
