Vertrokken met zon op komst. Eerst een lekker omelet met spek gegeten. Dat was lang geleden. De overschot van mijn broodje meegenomen voor de middag. Dadelij begonnen aan de ochtendklim om de bergkam van alto del pardon(753 mt) te overbruggen. Boven prachtig uitzicht in de 2 richtingen. Zicht wordt wel wat verpest door de windmolens. Alles voor de vooruitgang. De afdaling ging over een stenig parcours. Niet mijn ding. Veel wind op El Pardon. We waaiden bijna van de berg Af. Verder gestapt door slaperige dorpjes. Nog een Romeins brugje gepasseerd en een Romeinse heirbaan. Niet gemakkelijk om over te wandelen, maar gelukkig was er een parallelweg. Een paar keer de autoweg overgestoken en op en af gegaan. Vandaag veel fietsers op de baan. De hellingen waren zo stijl dat de fietsers moeite hadden om boven te raken.
Ook veel distels gezien met bijhorende distelvinken. Temperatuur was te doen, een beetje fris maar het gaat wel.
's Avonds gaan slapen in Lorca. Als dat geen publiciteit is voor een feestzaal in Limburg. Er was een folklore avond bezig met houthakkers in volle actie. Bekijk de foto's maar. Na ons pelgrims menu, met pasta, kip en friten die geteld werden, ons bedje gaan opzoeken. Met 8 op de kamer vandaag en 8 vreselijk piepende bedden. Gaat wat geven vannacht.
Na ontbijt (met hesp en kaas deze keer), vertrokken richting winkel Om water te kopen. Dit winkeltje werd uitgebaat door een ex BeLG. Het topproduct bij hem was Luikse siroop. Niet te geloveN. Hij probeert wel een Spaanse versie op de wereld te krijgen. In ieder geval wij weg.
Een beetje druilerig weer, maar alles viel best mee. Opnieuw een aangename wandeling in de schaduw, alleen de zon ontbrak. Niet erg op dit moment.
Op de middag aankomst in Pamplona. Leuk stadje. Er was van alles te doen, maar nog geen stierenloop. Verschillende volksdansgroepen, dansende reuzen etc. Even de kathedraal gaan bezoeken, poepsjiek was het daar. Bekijk de foto's maar.
Na de kathedraal onze eerste pinsjos gaan eten. Een soort hapje, maar dan een groot.
Na dit intermezzo verder doorgestapt. In de namiddag aangekomen in ons eindpunt. Paar pinten gedronken en ons gaan douchen. Dat was niet zo simpel. Met ca 20 man die bijna gelijk moeten gaan douchen. Uiteindelijk toch gelukt. Aan tafel was het gezellig. Deze keer was er een filosofische kant, mensen didie de diepere betekenis van de camino zochten. er werd een theorie opgezet dat je lichaam veranderde door te wandelen, richting het lichaam van een jager-verzamelaar Uit de prehistorie. Als men dan vraagt of mijn lichaam al fel verandert is, kost het moeite om de lach in te houden. Het jong volk uit Argentinië en Denemarken was niet zo zwaar op de hand. Om 10 uur moesten we de zaal ontruimen.
Deze morgen vertrokken in de regen en zonder ontbijt. 3.5 euro voor een klein beschuitje met gelei was wat veel. De weg was heel anders dan we gewend waren. Verharde wegen, aanduiding dat je niet mis kan gaan etc. Decor was ook heel aangenaam, enkel jammer van de regen.
Na een tijdje kwamen we bij een soort koffiebar waar we iets konden eten. Ondertussen was de race naar een slaapplaats begonnen. Een massa volk haastte zich om een bed in de beste albergue te vinden. Gewoon gekkenwerk.
Bij afdalingen zat men gewoon in de rug te duwen om voorbij te komen. Maar ja, ook dit is de camino. We laten het niet aan ons hart komen.
Al dat jong volk is ook een aanwinst. Het zijn vooral de ouderen die lopen te wringen. De uitrusting van nu is ook prachtig met de strakke broeken etc. Het zal wat geven als het warm wordt.
In ieder geval wij een dorpje verder gestapt als waar iedereen wil slapen. Plaats zat hier. Wij slapen in een splinternieuwe accommodatie.
Gezellig aan tafel gezeten met een chileen, een Spaanse, 2 Fransen en een Ier.
Opgestaan voor onze klassieker, omgekleed en vertrokken. Ondertussen passeerde een niet aflatende stroom mensen. Koreanen, Japanners, Amerikanen noem maar op. De Camino krijgt hier plots een heel andere dimensie. Ook veel jonge mensen deze keer.
Wij waren de laatste van onze gite die vertrokken.
We waren vertrokken om kwart na 8, voor een klim in de mist. Onderweg kwamen we van alles tegen. Mensen in Saint Jean vertrokken en de kaars uit op een paar 100 mt van onze gite.
Van landschap viel niet veel te zien door de mist.
Eigenlijk viel klim best mee. Af en toe dacht je dat je er was, maar helaas. We passeerden nog een gite, een Fransman met een camionette die van alles verkocht etc.
Mensen die ons voorbij staken haalden we weer in etc. Veel volk is hier totaal ongetraind aan begonnen en dat zie je.
Iets over de top ons broodje gegeten en de afdaling gedaan. Die ging nog vlotter en we waren al snel in Roncesvalles. We gingen even kijken in de gite. vriendelijk tot men wist dat we niet bleven. Ophoepelen moesten we. De laatste pint gaan drinken met Yves en afscheid genomen. Hij terug naar Zwitserland.
Wij nog een km of 7 verder naar Espinal om uit het pelgrimfabriek van Roncesvalles te verlaten. In Spanje reizen we zonder reserveren, dit geeft opties. We zijn op een leuke verblijfplaats gevallen in Espinal. Eten niet slecht maar ook niet bijzonder. Ons derde deel is begonnen. Via Podiensis afgelopen en Camino Frances is gestart. We gaan de Norte niet doen owv slaapplaats problemen waar we van gehoord hebben.
Na een klassiek ontbijt, alleen met andere confituur (een soort zelfgemaakte siroop, waar je heeeeeeeel lange draDen mee kon trekken), waren we ermee vertrokken. Weg naar de laatste Franse slaapplaats en de laatste volledige etappe in Frankrijk.
Reeds snel zagen we een deel ontsnapte koeien. Altijd een beetje spannend om er tussen te wandelen.
Er was een zwoele hete wind die dag. Dat belooft voor de klim.
We zien ook steeds meer gieren en diverse roofvogels. Volgens de lokale Fransen vallen de gieren koeien aan en doden ze. We zullen voor alle zekerheid maar genoeg bewegen.
We beginnen de Pyreneeën ook te voelen. Alles wordt steeds heuvelachtiger. Na ettelijke kilometers kwamen we in Jean le Vieux. Ondertussen had Venance ons weer ingehaald. Hij heeft serieus gas gegeven en inkortingen gemaakt om ons in te halen. Even later daagde Saint Jean op. Voor velen een begin of eindpunt.
Mooi toeristisch stadje in de Baskische bouwstijl. Witte huizen en rode luikjes.
Na wat rondgestapt te hebben, een pannenkoek gegeten te hebben zijn we verder getrokken.
We moesten een km of 5 stappen om alvast tot 500 mt te stijgen. Er zaten een paar pittige stukken tussen, maar alles viel wel mee.
Rond 1400 uur waren we al boven. Tijd voor wat pintjes in de mist En wat foto's van gieren gemaakt.
Ondertussen kennisgemaakt met 2 toffe Canadese miekes. Moeder en dochter samen op sjok. De kamers van de gite waren top, maar de wifi totaal afwezig. Vervelend voor het thuisfront.
Avondeten was niet slecht, maar vooral veel te weinig. Sommigen gingen met honger van tafel.
Na het eten, zang. Iedereen moest wat zingen. Volksliederen kwamen boven etc. Wij hebben uit volle borst gezongen van vrolijke vrienden en het pruimenlied uit de helaasheid der dingen. Toen vond de bazin het welletjes en slaaptijd.
Zo goed het avondeten was, zo slecht was het ontbijt. Op een paar stukjes Frans brood, goed voor de kippen en wat confituur van de Aldi vertrokken. We gaan niet klagen. We zijn het gewoon. Mevrouw was zo vriendelijk ons op weg te helpen. Een paar km verder zette zij ons af. Na een paar 100 mt merkte ik dat ik mijn niet op had. Gebeld en jawel ze wou hem wel brengen. Dit alles had grote gevolgen. Dit zien we later.
Na een tijdje wachten, had ik mijn hoed en kon de achtervolging inzetten. Tony en Yves hadden op mij gewacht op een terrasje. Hier kregen wij uitleg over Baskische sporten.
Daarna verder de weg op. Onze Yves sukkelachtig en wij op onze dooie tot Ostabat. Hier opnieuw terrasje gedaan. Toen we dachten om te vertrekken, kwamen Ria en Anna plots aangestapt. Lezers van onze blog herinneren ze wel. De pelgrims die we ontmoet hebben voor Reims. In Ostabat komen de routes samen, we hadden niet echt gehoopt elkaar hier aan te treffen. Het was een hartverwarmend treffen. Even later kwam ook onze Waalse vriend afgestapt. Niet gedacht dat we die nog ooit zouden zien. Samengevat: als ik mijn hoed niet vergeten was, hadden we elkaar gemist. Toeval of pelgrimage.
Na deze ontmoeting verder gestapt. Met pijn in het hart afscheid genomen.
Na nog wat kilometers, een oud kruis, wat heuvels en andere dingen, kwamen we aan onze slaapplaats aan. Onze kamer in gebruik genomen en hop naar het zwembad. Even rustig genoten van het zonnetje, de gieren, het zwembad en een pintje.
De maaltijd 's Avonds was overweldigend veel en heel lekker. Heerlijk wijntje en veel aperitief.
Wij finaal onze was vergeten binnen te halen. Wij met de pitslamp alles bij elkaar gezocht. Helaas was alles natter dan voor we hem ophingen. Serieus geprutst om droogkast aan te krijgen. We hebben echt een vrouw nodig. Hopelijk is was morgen droog.
Na het pre afscheid van onze Yves, vertrokken met gemengde gevoelens. Yves had serieus last van zijn been. Helemaal rood en gezwollen. Hij wil graag de volledige rit nog uitdoen met ons. Omdat hij teveel pijn had, was Tony gaan winkelen om voor hun eten te kopen. De wandeling van gisteren, was er voor hem teveel aan. Gelukkig vandaag korte etappe. In het begin van de etappe werden we verwittigd dat er een sekte was die ons zou trachten binnen te halen en te bekeren. Beetje raar.
Vandaag een wandeling door het bos, over paden en door een beekje stao. Zo hebben we ze graag. Ondertussen Yves ingehaald. Bij de ingang van het dorp werden we door dezelfde man opgewacht, om ons nog eens te verwittigen. Moet wat zijn met die sekte.
Ze riepen ons inderdaad of we geen koffie of iets fris wilden. Voor re rest geen last van.
Al sukkelend geraakten we toch in Aroue. Ondertussen een mooi schooltje gezien en nog maar eens een aanduiding van de afstand. We zien wel hoe ver we nog moeten.
In Aroue moesten we nog 8 km naar onze slaapplaats. Beetje ver voor Yves. Daarom mevrouw gebeld om ons te komen halen. Ondertussen met de nodige pintjes afscheid genomen van Varence, onze Waalse vriend.
Onze slaapplaats hield het midden tussen een autokerkhof, een boerderij en een sjachermarkt. Man, man, man. Waar waren we nu weer beland. Binnen kwamen we binnen bij de bomma. Veel oude dingen, wijwatervat in de muur incluis. ' s Avonds werd er serieus gesjacherd. Roemenen namen wat spullen mee, een lokale Fransman een auto en nog iemand kwam iets geheimzinnig doen. Zal wel niks verkeerd zijn.
Na 3 aperitieven raakten we toch aan tafel. Om 9 uur eten. Avondeten was wel perfect. Met vlees van eigen kweek. Nu de bedden testen
In de "gite communale " heerste gisteren een ijzeren discipline. Ontbijt is om 07 uur en niet vanaf 07 uur. Iedereen gelijk daar, dus grote chaos. Meer volk aanwezig dan voorzien, chaos was bijna compleet.
Het ontbijt bestond uit brood, met 1 potje gelei per man. Gelukkig was de bakker open, zodat we iets konden bijkopen voor onderweg.
Daarna allemaal tegelijk op pad.
Temperatuur was goed. Warm genoeg en aangenaam om te stappen.
We kwamen redelijk snel bij een meertje. Leuk om even rond te wandelen. Voor de rest van de dag was er niet veel te zien. Gezaaide mais en zonnebloemen. En ene grote stofboel. Op wat mooie huizen, een pelgrimsboom en, om de tuiniers jaloers te maken, erwten van meer dan een meter hoog, vol met erwten
In de late namiddag kwamen we op onze slaapplaats aan. Tony is vandaag jarig en daar hebben we er op gedronken.
Avondeten was dik in orde. Soep, biefstuk en jawel, bearnaise saus. Het is er hier de streek van. Weer wat bijgeleerd.
Kamers waren ook netjes. Gebouwd onder het gebinte, maar mooi afgewerkt.
Vandaag wordt ne zware. Darom op tijd opgestaan om te ontbijten en tijdig te vertrekken. Ontbijt was bij de bakker een paar 100 meter verderop. Er was maar plaats voor ca 6 man. Als 14 man tegelijk wil komen eten, is het zorgen dat je erbij bent. Sinds lang nog eens croissants gekregen.
De ochtend begon al mooi met een prachtig zicht op de pyreneeën. Nog eens wat foute aanduidingen van de afstand tot Compostella gekregen. Etappe was echt zwaar. Eentje voor de boekjes. Meer dan 30 graden, veel vlakke zon, veel stijgen en dalen en meer dan 30 km. Veel volk wat ons enthousiast voorbij wandelde, haalden we achteraf weer in. Verschillende mensen gezien die volledig uitgeput waren, die heel laat binnenkwam etc. Niet veel kunnen fotograferen omdat vandaag beetje verstand op 0 zetten was en maar stappen.
Wij kwamen binnen rond half vijf. Voordeel van dergelijk weer is wel dat een leuk terrasje mogelijk is. Onze Waalse vriend kwam nog eens mee een pint drinken. ' s Avonds gezellig gegeten op een terrasje met een lekker flesje wijn.
Onze Yves zou wel eens een slachtoffer kunnen zijn. Hij heeft serieus last van zijn been gekregen en verteerd niet zo goed de lange afstanden. We zien wel wat het met hem wordt morgen.
Dag 70. Het begint echt op te schieten. Dit zijn de eerste dag van een reeks van 3 van meer dan 30 km. 100 km af te leggen in 3 dagen. Ontbijt genomen met rest van de gite. Er waren 2 Canadese vrouwen, waarvan 1 een schelp op de voet getatoeëerd had, hiernaast een meisje uit Nieuw -Zeeland, 2 belgen en wat Fransen. Dan om 07:30 vertrokken, kwestie de warmte voor te zijn.
Er stond een stevige wind, die voor de nodige afkoeling zorgde. Op kop was hij niet te onderschatten. Van opzij trok hij soms aan de rugzakken.
Het begin van de etappe was naar goede gewoonte weer klimmen.
Wat later arriveerden we aan een meertje met een hoop sportvissers. Het is nog eens vrij in Frankrijk.
Na het meertje zagen we een deel brem in de bloei. Eindelijk. We hebben er al massa's gezien, maar niks in bloei.
Verder zaten we vooral tussen de maïs en de zonnebloemen. Regelmatig werde we ondergestoft door tractors. Omdat boeren niet meer toelaten dat er langs de velden gestapt wordt, was er heel veel over de weg. Niet goed voor de gewrichten etc.
Wat we wel mee en meer zien zijn palmbomen, bananenbomen, cactussen etc.
Na de middag ging de wind liggen en steeg de temperatuur. Er staat ons nog wat te wachten.
Onze gite was een gemeente gite. Prijs was laag, maar kwaliteit ook.
Onder zat een Nederlandse juffrouw, met problemen aan haar been.
Misschien scheenbeen vlies ontsteking. Een andere wandelaar zat met een gezwollen voet en been. De harde ondergrond maakt slachtoffers.
' s Nachts het jonge meisje bij ons op De kamer. Moet toch maar raar zijn,als jong meisje tussen die oude mannen.
Dag 69. Het belooft een warme dag te worden. Dus maar tijdig vertrokken met een lunchpakket deze keer. Er is niets te vinden op de route qua eten en drinken.
Wandeling ook veel langs de weg. In het begin door bosjes etc, wat lekker fris was.
Vanaf een uur of elf zaten we in het zonnetje. En dit voor de rest van de dag.
De warmte begint echt mee te spelen, zeker als de warmte van de weg onze voeten ook nog eens begint op te warmen. Wordt bij langere tochten zeker een aandachtspunt. We gaan dan zeker en vast sokken moeten wisselen.
Vlak voor het einde van de trip wilden we een pintje gaan drinken. Men sloot de deur vlak voor onze neus.Iedereen klaagt over de crisis, maar niemand stelt zich commercieel op en gebruikt de opportuniteiten. Langs een drukke wandelweg geen enkel café open.
Op het einde komen we het laatste departement van Frankrijk binnen, de Landes. De draad begint hier echt op te raken. Volgende donderdag slapen we in Spanje.
Aangekomen in ons laatste stadje, zijn we toch iets kunnen gaan drinken. Gezellig terras. Ondertussen is de warmte goed opgelopen
Ligt kort tegen de 30 gr als het er niet bovenkomt.
Onze slaapplaats zijn super vriendelijke mensen. Eten hebben we al beter gehad, maar het is hun vergeven.
Morgen dag 70. Nu een paar lange etappes na elkaar.
Afscheid genomen van de vriendelijke eigenaresse en vertrokken voor een korte etappe. Goed om beetje te recuperen. Een paar kilometer na vertrek stod Nadine te blinken. Iemand had een zakje pillen vergeten. Leuk dat ze de moeite wil doen om ze na te brengen.
De wandeling was grotendeels tussen de wijngaarden. Tot nog toe weinig wijnhuizen gezien. Blijkbaar gaat het vooral om de Armagnac. De wijn ervoor is vooral een massaproduct.
Wandeling was minder saai, weinig over de weg gestapt, maar weinig spectaculair.
We zijn misschien een beetje verwend op gebied van landschappen, vogels en dergelijke. De wouwen zijn weer terug en nog eens een ree gezien. Was weer lang geleden.
Omdat we tijd hadden een tas koffie gedronken onderweg. Nogaro was als niet fel de moeite. Geen pint gaan drinken op het einde wegens teveel lawaai van auto's en vrachtwagens. Deze middag de makreel die ik al meezeul sinds België opgegeten. Weer 150 gr minder in de rugzak. Mijn eerste set dopjes voor de wandelstokken (om punten te beschermen op harde ondergrond) versleten en reserve opgezet
Alles wijst er op dat we al aardig wat verzet hebben.
Ik vrees een beetje dat de etappes zo gaan blijven tot de pyreneeën. Beetje heuvelachtig, beetje wijnvelden, veel zonnebloemen, graan en koolzaad, maar geen bossen etc.
Onze slaapplaats was weer de moeite. Een oud herenhuis omgebouwd tot gite. We zijn met 16 en bijlange niet vol.
Onze Yves, de Zwitser had het moeilijk vandaag. Hij verteert moeilijk de langere afstanden. We maken nog ne goeie van hem.
Morgen nog een korte etappe en dan zien we weer.
Ps Deze morgen ons nog eens kunnen wegen. Resultaat, Rudi weer 3 kg kwijt en Tony 1. Al onze kleren worden te groot.
Deze morgen vroeg vertrokken, dit voor een lange etappe. Nog wat foto's gemaakt aan standbeeld van de 3 musketiers. En dan de hort op. Na een paar kilometer maakten we een kleine omweg om een stadje gekend als, Carcasson van de Gers. Leuk stadje als je in de buurt bent, maar geen grote omweg waard. Larresingle heet het stadje. Hier wat foto's genomen van dene of gene hooligan. Even later kwamen we aan de pont l'Artigues. Een mijlpaal voor ons. Vanaf hier nog maar 1000 km te gaan. De rest doen we met de vingers in de neus. Ook beetje dubbel gevoel, we zien toch dat onze tijd begint te krimpen, maar met iedere stap verder weg, komen we ook korter bij huis. En we beginnen toch naar huis te verlagen. We beslisten om een variante te nemen, welke een afkorting van 3 km zou opleveren. De weg was niet zo leuk. Veel wandelen over de weg, weinig te zien en vooral tussen de wijngaarden. Saai. 10 km voor het einde werd het leuker, klein kapelletje, en een aangenaam wandelpad.Eens iets anders.
In Eauze gestopt voor een frisse pint en een floc de Gascogne. De liefhebbers zoeken het maar op. Onze slaapplaats was nog een eind verder. Dit moeten we morgen al niet meer doen. De gastvrouw wachtte ons op, vol enthousiasme. Gezellige madam, die voor de pelgrims echt haar best doet. Chez Nadine heet ze. 's Avonds nog een floc, wijn naar believen en tot slot een lekkere Armagnac. Wat wil een pelgrim nog meer.
Deze morgen nog eens een gebakken eitje gegeten. We moesten het wel zelf bakken, maar allez. Zelf koffie gezet en alles. De deftige dame was ook beetje luie dame.
Gisteren vergeten te vermelden, het was een reuze gezellige avond. Wij onder ons 3, heerlijke temperatuur en een lekker wijntje. Wat moet ne mens nog meer.
Wij waren vandaag met voorsprong op een paar vroege en snelle vogels gestart. Wij sliepen iets na hun vertrekpunt. Is leuk, dan zie je wie er nog op de weg zit.
Lectoure was in de verte erg mooi, maar ze zat in onze rug.
Vandaag weinig mogelijkheid tot bevoorraden. Enkel een piepklein winkeltje met wat brood en nood kruidenier. Ons bevoorraadt en weer weg. Voet ging wel, maar zonder stoef. Blij dat het überhaupt gaat.
Vandaag pittig berg op en af, zeker de eerste 15 kilometers. Een pint drinken onderweg zat er niet aan, bij gebrek aan cafés. Het schrikbeeld van De Morvan duikt weer op. Een plekje voor te eten vonden we ook niet. Toen we langs een meer kwamen lagen er een paar grote stenen met punten aan. Comfortabel is iets anders, maar beter dan staan.
Een paar uur later zagen we Condom liggen. Zoals steeds, stak de kerk er boven uit. Zoals steeds moest er wat gedaald en geklommen worden.
Onze slaapplaats is een oud klooster voor karmelitessen. Van de kerkelijke sfeer schiet niks over. Van ontvangst en eten, niks te klagen. Alleen geen bier en geen wijn. Ook niet bij het eten. Dan maar de stad in om onze alcoholbehoefte te bevredigen. Nadeel is dat dit soort verblijven, zo saai zijn als een pier vanaf 2100 uur.
Dan gaan wij ook maar slapen. Morgen terug iets meer dan 30 km. Naar een dorpje waar een uitbater zich heeft opgewerkt tpt armagnac specialist. Laat ons hopen Dat het klopt
Veel oefeningen gedaan met de enkel tot hij met een stevige krak plos losschoot. Rustig gestart en de trip uitgedaan. Wat een geweldig gevoel geeft bij het stappen is dat je de merktekens in het landschap ziet komen en gaan. Je ziet een stad met een kerk of kathedraal komen en gaan, je ziet een kerncentrale in de verte, eerst zie je ze komen, tot je na een paar dagen kortbij bent, en je ziet ze terug verdwijnen. Hetzelfde met een hoge heuvel, berg of wat dan ook. Nu hebben we voor het eerst de pyreneeën gezien. Speciaal gevoel. Dit is onze laatste grote hindernis naar Spanje.
Voor de rest was het erg warm, ca 30 graden. En vochtig. De warmte drukte echt. Combinatie met rugzak, heuvelachtig terrein en de warmte maakte het geheel erg zwaar. Zeker voor die afstand.
Wandeling was wel stuk aangenamer. Veel paden en niet zo veel op de weg. Goed voor de spieren en gewrichten. Ondertussen horen we van wandelaars die uitvallen met tendinitis. Veel drinken is de boodschap. Dat doen we dan ook met plezier.
Onderweg een paar mensen gezien, die erdoor zaten.
Onze slaapplaats was een verbouwde stal. Mooi gedaan. Mevrouw had gewerkt voor de academie Française. Altijd met cultuur bezig geweest etc. Het eten was niet slecht, nog maar eens worst, maar de wijn was heel lekker En heel veel. Tendinitis gewijs maar goed doorgedronken.
Na een ontbijt van oud brood en jawEl confituur, gingen we naar onze afspraak bij de vierge om Yves op te wachten. Toen we opkwamen wilden we nog snel onze gsm opladen. Helaas stonden alle zekeringen van de stopcontacten af. Rare werkwijze. Ook onze kleding en schoenen waren nog nat. Het zij zo.
Bij de bakker heerlijk brood gekocht. Was nog warM. Dan weg langs het kanaal. Na ettelijke kilometers arriveerden we waar de tarn en de Garonne samen kunnen kwamen. Een massa water. Op een brug konden we mooie foto's maken.
Weg langs kanaal was mooi, maar niet veel te vertellen. Nadeel was dat we steeds over harde beton moesten stappen. Na 14 km gingen we weg van het kanaal. Eerst door saai landschap en dan een mooi stadje. Tijd genomen om te pauseren. Dan nog 8 km stappen, grotendeels over de weg. Vandaag ging bij Rudi plots het licht uit. De laatste kilometers waren erg pijnlijk. Pijn aan de rechtervoet. Hopelijk morgen beter. Zo krijgt ieder zijn deel. Saint Antoine is een leuk stadje. Bezoekje waard, maar niet om te voet te komen.
Onze gite is meer dan behoorlijk. Gisteren met 2 in een klein bed, vandaag 8 bedden voor ons alleen. Het kan verkeren. Eten moesten we doen in een restaurant. Zeer goed gegeten.
Hopelijk kunnen we morgen op pad. Doe allemaal maar een schietgebedje.
Vertrokken met regen. En het is voor de ganse dag. Dit wil zeggen, stappen om binnen te komen. In het dorp de weg kwijtgeraakt en op de weg gesukkeld. Terugkeren is nooit een optie, dan maar door over de weg. Er valt niks te vertellen. Stappen, stappen etc. We hoopten onderweg iets te kopen. Door de missing ging dit niet. Geen brood en weinig water. God zorgt echter voor zijn schapen. Om 13:00 vielen we op een auberge, waar we konden eten. mevrouw was moederziel alleen. Daardoor duurde eten wel anderhalf uur. Na het eten terug de regen in. Aan plaatje, Moissac nog 3 km stappen. Dit zijn we niet gewoon. Meestal zijn de stadjes kleiner. Kerk en AbdiJ is een plaatje. Zeker een bezoek waard. Dan naar onze gite. Ontvangst was tegendeel van gisteren. Schoenen werden onder verwarming gezet, maar alle zekeringen stonden af. Van reservering klopte niets zodat Yves een andere oplossing moest zoeken. Alle stopcontacten waren afgezet zodat zelfs gsm opladen niet lukte. Toen we de zekeringen opzetten, wat een drama. Het mens zou bijna failliet gaan. Eten was niet slecht, maar weer worst.
Vertrokken met de zon, na de alom tegenwoordige boterhammen met confituur.
Zoals was de start bergop.
Het was mooi weer. Temperatuur heeft de 25 graden gepasseerd. Wat hebben jullie toch geluk met de koelte in België
De meiden van RijseL zagen we al snel
Ze slapen vanavond in onze gite.
We passeerden een kapel, waar onze vriend Yves zijn hoed vergat. Gelukkig zagen we het tijdig. 500 mt op en terug, km extra gestapt
Allez, hij wij hebben gewoon gewacht. Etappe zou nog maar eens vlak zijn. Dit zegt men al een paar dagen. Blijkbaar is vlak toch nog stijgen en klimmen In Frankrijk. Voormiddag was vlak, namiddag heel wat anders. kalkgrond was niet zo stenig. Wandeling was een stuk aangenamer. In een dorpje onderweg hebben we in het zonnetje een pintje gedronken. Middageten deden we op de bank van een sjieke inrit. Iemand heeft hier een bank met ruggensteun gezet. Eigenaar, groette ons vriendelijk toen hij passeerde. Na de middag werd landschap anders vruchtbaarder en heuvelachtiger. Dieren, op een leeuwerik na, zien we niet meer. Al een tijdje niet.
Na een korte, maar nijdige afdaling en dito klim, kwamen we in lauzerte. Ontvangst was fantastisch. Mooie gite, aangename mensen. Onder ons pintje kwamen de vriendinnen van RijseL aan. prachtig zicht als ze met z'n achten gaan stretchen. Een pelgrim heeft onaangenamere uitzichten. Stadje is leuk al
Zo veel andere stadjes. Eten was lekker. Wijn a la volonte. 2 nagerechten omdat eerste dreigde te mislukken.
Na nog wat gezang met de groep uit Rijsel, was het weer slaaptijd.
Na een lekker ontbijt van Frans brood en confituur, waren we weer weg. Eerst de kathedraal bezocht, een mooie was het. Daarna naar de brug om te vertrekken. De brug is echt een bezoek waard. Op de brug vroegen we iemand van een groepje vrouwen om van ons een foto te maken. Spontaan kwamen ze tussen ons in, kwestie onze vrouwen jaloers te maken. Leuk groepje. Eerst een pittige klim op trappen met hoge treden. Soms stevige stappen te doen. We hadden verwacht om tussen de wijngaarden te wandelen in de streek van Cahors. Niks van dat. Af en toe een klein wijngaardje, voor een fles of 10. Heel gek, zeker in vergelijking met Chablis.
Nog een paar keer op en af en dan werd parcours vlakker. Ondergrond was keihard en met stenen. Niet zo aangenaam om te stappen. Beplanting was met eiken , jeneverbes etc. Heel arme en droge grond. Onze slaapplaats was een oude kerk. Kerkgebouw was nog gebruikt als kerk, priesterwoning was ingericht als gite. Hier ontmoetten we nog een Belg. Een Waal, die een paar dagen komt stappen. Het was warm en we hadden heel de voorraad bier leeggedronken. Tot ergernis van een paar Fransen. Ze moeten maar rapper zijn
zijn.
Aan tafel hebben we nog het pruimenlied gezongen. Van de helaasheid der dingen
Deze nacht een vogel horen zingen. Prachtig, echt waar. Volgens sommigen een nachtegaal, ik zou het begot niet weten. Deze morgen brood met jawEl, confituur. Aardbeien en aangebrande pruimen gelei. Hoer moeten we het weer een dagje doen. Voor de vogel vroeg men of ik wel zeker was of ik wakker was. Gelukkig kreeg ik steun van de bazin. Vogel zit er al lang maar ze weet niet wat het is.
Door de lange rit tijdig vertrokken. Brood gekocht en weg om 08:30 uur. Tocht was voor een zeer groot deel tussen stenen muurtjes en onder de bomen gezeten. Wandeling was grotendeels vlak. Zelfs geen dolmen of bories gezien. Gelukkig waren we met 3, zodat we af en toe iets tegen elkaar kunnen zeggen.
Weer was ideaal om te stappen. Niet te warm of te koud. Beetje zon en geen wind. Onze Yves was nerveus over de afstand, maar het ging hem goed af.
Na wat klimwerk op het einde begon een fikse afdaling. In Cahors aangekomen, werden we op de brug opgevangen door Compostella mensen. We kregen een drankje en wat uitleg.
Terrasje gedaan en dan naar slaapplaats. Een redelijk aftands gebouw, maar met goede wifi. Vandaag zijn we gaan uit eten. We mochten nog eens zelf kiezen. Weer lang geleden.
Wat betreft de afstand. We zijn over de helft Met een 100 tal kilometers. In stapdagen denken we nog ca 50 dagen te doen, afhankelijk van de afafstanden in Spanje. We zijn echt fier op ons zelf.
