Vertrokken met zon op komst. Eerst een lekker omelet met spek gegeten. Dat was lang geleden. De overschot van mijn broodje meegenomen voor de middag. Dadelij begonnen aan de ochtendklim om de bergkam van alto del pardon(753 mt) te overbruggen. Boven prachtig uitzicht in de 2 richtingen. Zicht wordt wel wat verpest door de windmolens. Alles voor de vooruitgang. De afdaling ging over een stenig parcours. Niet mijn ding. Veel wind op El Pardon. We waaiden bijna van de berg Af. Verder gestapt door slaperige dorpjes. Nog een Romeins brugje gepasseerd en een Romeinse heirbaan. Niet gemakkelijk om over te wandelen, maar gelukkig was er een parallelweg. Een paar keer de autoweg overgestoken en op en af gegaan. Vandaag veel fietsers op de baan. De hellingen waren zo stijl dat de fietsers moeite hadden om boven te raken.
Ook veel distels gezien met bijhorende distelvinken. Temperatuur was te doen, een beetje fris maar het gaat wel.
's Avonds gaan slapen in Lorca. Als dat geen publiciteit is voor een feestzaal in Limburg. Er was een folklore avond bezig met houthakkers in volle actie. Bekijk de foto's maar. Na ons pelgrims menu, met pasta, kip en friten die geteld werden, ons bedje gaan opzoeken. Met 8 op de kamer vandaag en 8 vreselijk piepende bedden. Gaat wat geven vannacht.
Na ontbijt (met hesp en kaas deze keer), vertrokken richting winkel Om water te kopen. Dit winkeltje werd uitgebaat door een ex BeLG. Het topproduct bij hem was Luikse siroop. Niet te geloveN. Hij probeert wel een Spaanse versie op de wereld te krijgen. In ieder geval wij weg.
Een beetje druilerig weer, maar alles viel best mee. Opnieuw een aangename wandeling in de schaduw, alleen de zon ontbrak. Niet erg op dit moment.
Op de middag aankomst in Pamplona. Leuk stadje. Er was van alles te doen, maar nog geen stierenloop. Verschillende volksdansgroepen, dansende reuzen etc. Even de kathedraal gaan bezoeken, poepsjiek was het daar. Bekijk de foto's maar.
Na de kathedraal onze eerste pinsjos gaan eten. Een soort hapje, maar dan een groot.
Na dit intermezzo verder doorgestapt. In de namiddag aangekomen in ons eindpunt. Paar pinten gedronken en ons gaan douchen. Dat was niet zo simpel. Met ca 20 man die bijna gelijk moeten gaan douchen. Uiteindelijk toch gelukt. Aan tafel was het gezellig. Deze keer was er een filosofische kant, mensen didie de diepere betekenis van de camino zochten. er werd een theorie opgezet dat je lichaam veranderde door te wandelen, richting het lichaam van een jager-verzamelaar Uit de prehistorie. Als men dan vraagt of mijn lichaam al fel verandert is, kost het moeite om de lach in te houden. Het jong volk uit Argentinië en Denemarken was niet zo zwaar op de hand. Om 10 uur moesten we de zaal ontruimen.
Deze morgen vertrokken in de regen en zonder ontbijt. 3.5 euro voor een klein beschuitje met gelei was wat veel. De weg was heel anders dan we gewend waren. Verharde wegen, aanduiding dat je niet mis kan gaan etc. Decor was ook heel aangenaam, enkel jammer van de regen.
Na een tijdje kwamen we bij een soort koffiebar waar we iets konden eten. Ondertussen was de race naar een slaapplaats begonnen. Een massa volk haastte zich om een bed in de beste albergue te vinden. Gewoon gekkenwerk.
Bij afdalingen zat men gewoon in de rug te duwen om voorbij te komen. Maar ja, ook dit is de camino. We laten het niet aan ons hart komen.
Al dat jong volk is ook een aanwinst. Het zijn vooral de ouderen die lopen te wringen. De uitrusting van nu is ook prachtig met de strakke broeken etc. Het zal wat geven als het warm wordt.
In ieder geval wij een dorpje verder gestapt als waar iedereen wil slapen. Plaats zat hier. Wij slapen in een splinternieuwe accommodatie.
Gezellig aan tafel gezeten met een chileen, een Spaanse, 2 Fransen en een Ier.
Opgestaan voor onze klassieker, omgekleed en vertrokken. Ondertussen passeerde een niet aflatende stroom mensen. Koreanen, Japanners, Amerikanen noem maar op. De Camino krijgt hier plots een heel andere dimensie. Ook veel jonge mensen deze keer.
Wij waren de laatste van onze gite die vertrokken.
We waren vertrokken om kwart na 8, voor een klim in de mist. Onderweg kwamen we van alles tegen. Mensen in Saint Jean vertrokken en de kaars uit op een paar 100 mt van onze gite.
Van landschap viel niet veel te zien door de mist.
Eigenlijk viel klim best mee. Af en toe dacht je dat je er was, maar helaas. We passeerden nog een gite, een Fransman met een camionette die van alles verkocht etc.
Mensen die ons voorbij staken haalden we weer in etc. Veel volk is hier totaal ongetraind aan begonnen en dat zie je.
Iets over de top ons broodje gegeten en de afdaling gedaan. Die ging nog vlotter en we waren al snel in Roncesvalles. We gingen even kijken in de gite. vriendelijk tot men wist dat we niet bleven. Ophoepelen moesten we. De laatste pint gaan drinken met Yves en afscheid genomen. Hij terug naar Zwitserland.
Wij nog een km of 7 verder naar Espinal om uit het pelgrimfabriek van Roncesvalles te verlaten. In Spanje reizen we zonder reserveren, dit geeft opties. We zijn op een leuke verblijfplaats gevallen in Espinal. Eten niet slecht maar ook niet bijzonder. Ons derde deel is begonnen. Via Podiensis afgelopen en Camino Frances is gestart. We gaan de Norte niet doen owv slaapplaats problemen waar we van gehoord hebben.
Na een klassiek ontbijt, alleen met andere confituur (een soort zelfgemaakte siroop, waar je heeeeeeeel lange draDen mee kon trekken), waren we ermee vertrokken. Weg naar de laatste Franse slaapplaats en de laatste volledige etappe in Frankrijk.
Reeds snel zagen we een deel ontsnapte koeien. Altijd een beetje spannend om er tussen te wandelen.
Er was een zwoele hete wind die dag. Dat belooft voor de klim.
We zien ook steeds meer gieren en diverse roofvogels. Volgens de lokale Fransen vallen de gieren koeien aan en doden ze. We zullen voor alle zekerheid maar genoeg bewegen.
We beginnen de Pyreneeën ook te voelen. Alles wordt steeds heuvelachtiger. Na ettelijke kilometers kwamen we in Jean le Vieux. Ondertussen had Venance ons weer ingehaald. Hij heeft serieus gas gegeven en inkortingen gemaakt om ons in te halen. Even later daagde Saint Jean op. Voor velen een begin of eindpunt.
Mooi toeristisch stadje in de Baskische bouwstijl. Witte huizen en rode luikjes.
Na wat rondgestapt te hebben, een pannenkoek gegeten te hebben zijn we verder getrokken.
We moesten een km of 5 stappen om alvast tot 500 mt te stijgen. Er zaten een paar pittige stukken tussen, maar alles viel wel mee.
Rond 1400 uur waren we al boven. Tijd voor wat pintjes in de mist En wat foto's van gieren gemaakt.
Ondertussen kennisgemaakt met 2 toffe Canadese miekes. Moeder en dochter samen op sjok. De kamers van de gite waren top, maar de wifi totaal afwezig. Vervelend voor het thuisfront.
Avondeten was niet slecht, maar vooral veel te weinig. Sommigen gingen met honger van tafel.
Na het eten, zang. Iedereen moest wat zingen. Volksliederen kwamen boven etc. Wij hebben uit volle borst gezongen van vrolijke vrienden en het pruimenlied uit de helaasheid der dingen. Toen vond de bazin het welletjes en slaaptijd.
Zo goed het avondeten was, zo slecht was het ontbijt. Op een paar stukjes Frans brood, goed voor de kippen en wat confituur van de Aldi vertrokken. We gaan niet klagen. We zijn het gewoon. Mevrouw was zo vriendelijk ons op weg te helpen. Een paar km verder zette zij ons af. Na een paar 100 mt merkte ik dat ik mijn niet op had. Gebeld en jawel ze wou hem wel brengen. Dit alles had grote gevolgen. Dit zien we later.
Na een tijdje wachten, had ik mijn hoed en kon de achtervolging inzetten. Tony en Yves hadden op mij gewacht op een terrasje. Hier kregen wij uitleg over Baskische sporten.
Daarna verder de weg op. Onze Yves sukkelachtig en wij op onze dooie tot Ostabat. Hier opnieuw terrasje gedaan. Toen we dachten om te vertrekken, kwamen Ria en Anna plots aangestapt. Lezers van onze blog herinneren ze wel. De pelgrims die we ontmoet hebben voor Reims. In Ostabat komen de routes samen, we hadden niet echt gehoopt elkaar hier aan te treffen. Het was een hartverwarmend treffen. Even later kwam ook onze Waalse vriend afgestapt. Niet gedacht dat we die nog ooit zouden zien. Samengevat: als ik mijn hoed niet vergeten was, hadden we elkaar gemist. Toeval of pelgrimage.
Na deze ontmoeting verder gestapt. Met pijn in het hart afscheid genomen.
Na nog wat kilometers, een oud kruis, wat heuvels en andere dingen, kwamen we aan onze slaapplaats aan. Onze kamer in gebruik genomen en hop naar het zwembad. Even rustig genoten van het zonnetje, de gieren, het zwembad en een pintje.
De maaltijd 's Avonds was overweldigend veel en heel lekker. Heerlijk wijntje en veel aperitief.
Wij finaal onze was vergeten binnen te halen. Wij met de pitslamp alles bij elkaar gezocht. Helaas was alles natter dan voor we hem ophingen. Serieus geprutst om droogkast aan te krijgen. We hebben echt een vrouw nodig. Hopelijk is was morgen droog.
Na het pre afscheid van onze Yves, vertrokken met gemengde gevoelens. Yves had serieus last van zijn been. Helemaal rood en gezwollen. Hij wil graag de volledige rit nog uitdoen met ons. Omdat hij teveel pijn had, was Tony gaan winkelen om voor hun eten te kopen. De wandeling van gisteren, was er voor hem teveel aan. Gelukkig vandaag korte etappe. In het begin van de etappe werden we verwittigd dat er een sekte was die ons zou trachten binnen te halen en te bekeren. Beetje raar.
Vandaag een wandeling door het bos, over paden en door een beekje stao. Zo hebben we ze graag. Ondertussen Yves ingehaald. Bij de ingang van het dorp werden we door dezelfde man opgewacht, om ons nog eens te verwittigen. Moet wat zijn met die sekte.
Ze riepen ons inderdaad of we geen koffie of iets fris wilden. Voor re rest geen last van.
Al sukkelend geraakten we toch in Aroue. Ondertussen een mooi schooltje gezien en nog maar eens een aanduiding van de afstand. We zien wel hoe ver we nog moeten.
In Aroue moesten we nog 8 km naar onze slaapplaats. Beetje ver voor Yves. Daarom mevrouw gebeld om ons te komen halen. Ondertussen met de nodige pintjes afscheid genomen van Varence, onze Waalse vriend.
Onze slaapplaats hield het midden tussen een autokerkhof, een boerderij en een sjachermarkt. Man, man, man. Waar waren we nu weer beland. Binnen kwamen we binnen bij de bomma. Veel oude dingen, wijwatervat in de muur incluis. ' s Avonds werd er serieus gesjacherd. Roemenen namen wat spullen mee, een lokale Fransman een auto en nog iemand kwam iets geheimzinnig doen. Zal wel niks verkeerd zijn.
Na 3 aperitieven raakten we toch aan tafel. Om 9 uur eten. Avondeten was wel perfect. Met vlees van eigen kweek. Nu de bedden testen
In de "gite communale " heerste gisteren een ijzeren discipline. Ontbijt is om 07 uur en niet vanaf 07 uur. Iedereen gelijk daar, dus grote chaos. Meer volk aanwezig dan voorzien, chaos was bijna compleet.
Het ontbijt bestond uit brood, met 1 potje gelei per man. Gelukkig was de bakker open, zodat we iets konden bijkopen voor onderweg.
Daarna allemaal tegelijk op pad.
Temperatuur was goed. Warm genoeg en aangenaam om te stappen.
We kwamen redelijk snel bij een meertje. Leuk om even rond te wandelen. Voor de rest van de dag was er niet veel te zien. Gezaaide mais en zonnebloemen. En ene grote stofboel. Op wat mooie huizen, een pelgrimsboom en, om de tuiniers jaloers te maken, erwten van meer dan een meter hoog, vol met erwten
In de late namiddag kwamen we op onze slaapplaats aan. Tony is vandaag jarig en daar hebben we er op gedronken.
Avondeten was dik in orde. Soep, biefstuk en jawel, bearnaise saus. Het is er hier de streek van. Weer wat bijgeleerd.
Kamers waren ook netjes. Gebouwd onder het gebinte, maar mooi afgewerkt.
Vandaag wordt ne zware. Darom op tijd opgestaan om te ontbijten en tijdig te vertrekken. Ontbijt was bij de bakker een paar 100 meter verderop. Er was maar plaats voor ca 6 man. Als 14 man tegelijk wil komen eten, is het zorgen dat je erbij bent. Sinds lang nog eens croissants gekregen.
De ochtend begon al mooi met een prachtig zicht op de pyreneeën. Nog eens wat foute aanduidingen van de afstand tot Compostella gekregen. Etappe was echt zwaar. Eentje voor de boekjes. Meer dan 30 graden, veel vlakke zon, veel stijgen en dalen en meer dan 30 km. Veel volk wat ons enthousiast voorbij wandelde, haalden we achteraf weer in. Verschillende mensen gezien die volledig uitgeput waren, die heel laat binnenkwam etc. Niet veel kunnen fotograferen omdat vandaag beetje verstand op 0 zetten was en maar stappen.
Wij kwamen binnen rond half vijf. Voordeel van dergelijk weer is wel dat een leuk terrasje mogelijk is. Onze Waalse vriend kwam nog eens mee een pint drinken. ' s Avonds gezellig gegeten op een terrasje met een lekker flesje wijn.
Onze Yves zou wel eens een slachtoffer kunnen zijn. Hij heeft serieus last van zijn been gekregen en verteerd niet zo goed de lange afstanden. We zien wel wat het met hem wordt morgen.
